Απροσδόκητη αναβολή πήρε η συζήτηση για το άνοιγµα των «κλειστών λεγόµενων επαγγελµάτων» από το υπουργικό συµβούλιο της Τετάρτης, που ήταν και το τελευταίο της χρονιάς που πέρασε. Η αλλαγή της ατζέντας δεν προήλθε από κάποιον φιλολαϊκό οίστρο του πρωθυπουργού. Η πρόταση κατάργησης της διανοµής δωρεάν σχολικών βιβλίων, που εξαλείφει την πιο συµβολική πλευρά της δωρεάν παιδείας και οδηγεί τα σχολεία στην προπολεµική περίοδο, µαζί µε την επαναφορά των ελιτίστικων πρότυπων σχολείων, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελπίδας για το περιεχόµενο της πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση και τη νέα χρονιά: άγρια µείωση των κοινωνικών δαπανών χωρίς κανέναν ενδοιασµό για τις επιπτώσεις στο επίπεδο ζωής της εργαζόµενης πλειοψηφίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Δεν ήταν καθόλου τυχαία ωστόσο η αναβολή της συζήτησης για το άνοιγµα των 160 περίπου «κλειστών επαγγελµάτων» ή καλύτερα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε αυτούς τους τοµείς των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που είναι και το ζητούµενο. Δεδοµένου ότι πρόκειται για µικροαστικά στρώµατα µε τα οποία το ΠΑΣΟΚ διατηρούσε προνοµιακή πολιτική σχέση, η προλεταριοποίησή τους, που θα επέλθει αναπόφευκτα για την συντριπτική πλειοψηφία του 1 εκατ. ατόµων που δραστηριοποιούνται σε αυτά, θα προκαλέσει βαθιές και µη αντιστρεπτές ρωγµές στις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ µε την εκλογική του βάση. Προς επίρρωση η χρονική σύµπτωση της σχετικής συζήτησης µε τη γενικευµένη δυσφορία την οποία εκφράζουν απέναντι στην κυβέρνηση τα µέλη της Κοινοβουλευτικής Οµάδας που µαζεύουν το βρισίδι των απλών ανθρώπων, οι οποίοι τους ψήφισαν για να πάρουν αυξήσεις και τώρα δεν έχουν δουλειά και λεφτά για να περάσουν τις γιορτές. Η προγραµµατισµένη σύγκλιση της κοινοβουλευτικής οµάδας αυτή ακριβώς τη δυσφορία θα επιχειρήσει να εκτονώσει, έτσι ώστε µε λίγες µικροβελτιώσεις και ψευτο-διευθετήσεις (όπως για παράδειγµα η δυνατότητα κληροδότησης της άδειας του φαρµακείου) να µπορέσει να εφαρµοστεί στο ακέραιο η πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΔΝΤ - ΕΕ.
Το έργο του... Γιωργάκη Τσολάκογλου δεν είναι δύσκολο και διευκολύνεται σηµαντικά από τη ρηχότητα των αντιδράσεων. Μέχρι στιγµής το «αντάρτικο» δεν αφορά τίποτε παραπάνω από νεύµατα και υπονοούµενα, ενώ οι οργανωµένες οµάδες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ (Σηµιτικοί, Γεννηµατικοί, Βενιζελικοί) που θα µπορούσαν να τον είχαν ανατρέψει, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να στηρίζουν µε χέρια και µε πόδια τα µέτρα ΔΝΤ - ΕΕ. Το νεώτερο κατόρθωµά τους µάλιστα είναι ότι υποχώρησαν ακόµη και από τη γραµµή «ότι λέει το Mνηµόνιο και τίποτε περισσότερο». Η νέα γραµµή άµυνας είναι «να µην µαθαίνουµε τι λένε τα Μνηµόνια από τον Τύπο». Ο Γιωργάκης δηλαδή τους έκανε γλάστρες και εξακολουθούν να τον ανέχονται…
Έχοντας τους ΠΑΣΟΚους βουλευτές στο τσεπάκι του ο Γιωργάκης προετοιµάζει για το αµέσως επόµενο διάστηµα ένα άλµα προς τα µπρος µε δύο συγκεκριµένα µέτρα. Το πρώτο αφορά στην ψήφιση νέου εκλογικού νόµου. Οι δηλώσεις του Δ. Ρέππα στην Ελευθεροτυπία την προηγούµενη Κυριακή για την ανάγκη µείωσης των βουλευτών από 300 σε 200 –που θα τους κάνει περισσότερο ελεγχόµενους από τον πρόεδρο και την αστική τάξη και καθόλου προσβάσιµους στους ψηφοφόρους– όπως και η σχετική αναφορά του πρωθυπουργού στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισµού προλειαίνουν το έδαφος. Οι προτεινόµενες αλλαγές θα κάνουν ακόµη πιο εχθρικό προς την κοινωνία το πολιτικό σύστηµα και πιο πρόθυµο να εφαρµόζει τα µέτρα χωρίς αντιρρήσεις που ζητάει η αστική τάξη.
Η δεύτερη αλλαγή που ήδη υλοποιείται αφορά στη συγκέντρωση όλων των κυβερνητικών εξουσιών στο πρωθυπουργικό γραφείο. Πού είναι οι κορόνες για συµµετοχική δηµοκρατία και «ανοιχτές» διαδικασίες; Βαθιά ανασφαλής και καχύποπτος ο Γιωργάκης για οποιονδήποτε δεν ανήκει στη στενή οικογένειά του ή δεν µιλάει τη µητρική του γλώσσα αντέγραψε το αµερικανικό µοντέλο και µε επίκεντρο τη Ρεγγίνα Βάρτζελη µάζεψε 150 άτοµα µε θεσµοθετηµένες αρµοδιότητες, υποκαθιστώντας τα υπουργεία και κάθε άλλη διαδικασία. Το αποτέλεσµα θα είναι όλη η εξουσία να µεταφερθεί στους πράκτορες των πιο σκοτεινών συµφερόντων. Σε ανθρωπάκια που δεν δίνουν λογαριασµό σε κανέναν και θωρακισµένα από το τρισκατάρατο πολιτικό κόστος θα µπορούν να εφαρµόζουν την πιο σκληρή, φιλεοργοδοτική και υποτελή στα διεθνή συµφέροντα πολιτική. Ο «Γιωργάκης Τσολάκογλου» θα κάνει δηλαδή ότι ακριβώς έκανε και στο υπουργείο Εξωτερικών όταν τα «µυστικά κονδύλια» έτρεχαν από τα παράθυρα προς εξυπηρέτηση πάντα µεγαλεπήβολων εθνικών στόχων (σχέδιο Ανάν, µοίρασµα του Αιγαίου κ.ά.)… Το 2011 παρ’ όλα αυτά µπορεί να γίνει η χρονιά που ο Γιωργάκης θα µαζέψει όλο το συρφετό του και θα πάει από ’κει που ήρθε. Μπορεί να γίνει η χρονιά που µε µαζικούς αγώνες οι εργαζόµενοι θα ανατρέψουν αυτή την πολιτική. Οι αυταπάτες άλλωστε τελείωσαν προ πολλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου