“Μαλάκας είμαι να μη φάω;” ήταν η εύλογη απάντηση στο “Λεφτά υπάρχουν”.“Πετάει” το κεφάλι του Μεγαλέξανδρου από τη σημαία της πόλης ο Μπουτάρης
Πάντα κάποιες ασημαντότητες ήταν αυτές που έκαναν τις μεγάλες ζημιές στην ιστορία. Άνθρωποι που είχαν την εγωπάθεια ως ηθικό σημείο αναφοράς και την έλλειψη γνώσης που οδηγεί στον πολιτικό αυτισμό.Πάντα οι καλοπερασάκηδες, “the fat of the land” ήταν οι μύγες στο γάλα του συνόλου. Αυτοί ακριβώς προσέφεραν την απαραίτητη στήριξη εντός των τειχών στους Αλάριχους της ιστορίας. Από τον Εφιάλτη μέχρι τους μαυραγορίτες στην κατοχή, οι κοντόφθαλμοι που υπηρετούσαν τις νευρωτικές τους απολαύσεις προξενούσαν τον τριγμό που διέλυε τον κοινωνικό ιστό. “Γιατί να νηστέψω ρε, μαλάκας είμαι; Να φάω ένα κοψίδι”. “Μαλάκας είμαι ‘γω για να δουλέψω; Ας δουλέψουν τα κορόιδα”.”Γιατί να πολεμήσω ρε; (πουρκουά), θα τα βρω με τους Γερμανούς και θα την περνάω ζάχαρη”.
Ιστορικά αυτές ήταν ασήμαντες μονάδες με ασύμμετρη καταστροφική αποτελεσματικότητα. Μεταπολεμικά όμως και ιδιαίτερα αντιπολιτευτικά, όλη η δομή της εξουσίας στηρίχθηκε στην παραγωγή νευρωτικών μετριοτήτων που σταδιακά καταλάμβαναν τις θέσεις κλειδιά. Της ενημέρωσης, των επικοινωνιών, της εξουσίας.
Μια εξουσία που στηρίχθηκε στις μετριότητες για να θεσμοθετήσει μία κοινωνία μετρίων, ανάξιων εξουσιαστών ώστε να συμπαρασύρει το σύνολο σε μία κάθοδο άνευ προηγουμένου. Λαϊκά όπως είπε και ο αντιπρόεδρος, μία εξουσία Κοπριτών με σκοπό να μετατρέψει την κοινωνία ολόκληρη σε Κοπρίτες.
Μα κάθε κοπριτης δεν έμενε μοναχά σε μία θεσούλα κλητήρα στο δημόσιο. Ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος του συστήματος. Ανέβαινε τα σκαλοπάτια πατώντας επί πτωμάτων, παραμερίζοντας τους άξιους και τους ιδεολόγους. “Μαλάκας είμαι να μη φάω;” ήταν η εύλογη απάντηση στο “Λεφτά υπάρχουν”.
Που κολλάει ο Μπουτάρης και η κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Μα ένα παλικαράκι που έζησε μία ζωή μέσα στα γούστα και στις εγωπαθείς νευρώσεις, πείσθηκε ότι είναι άξιος εξουσιαστής. Τι να πεις σε αυτόν τον άνθρωπο όταν ζούσε τις ηδονές του εφιάλτη (βλ. ταινία “300″) για τον ρόλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν ακόμα και οι “σοφοί” τον παρουσιάζουν ως “μάγκα που έσφαζε” και καμαρώνουν. Τι ευθύνη να του ρίξεις που γίνεται Γεννάδιος στη θέση του Γεννάδιου. Όπως κάποιοι αμόρφωτοι καλόγεροι με περίεργα γούστα, βρήκαν στο πρόσωπο των Γότθων την ευκαιρία να διαλύσουν το κάλλος και να προμηθευτούν άφθονο κρέας για τις ορέξεις τους. Όπως κάποιοι σύμβουλοι πρωθυπουργών ποτίζουν πρέζα τα παιδάκια για να μην μυρίζουν την απλυσιά τους, την δυσωδία τους που μοιράζουν απλόχερα σε κάθε κατεύθυνση.
Σε όλους αυτούς, μόνο μία απάντηση πρέπει:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου