«γράμματα, χασάπη...»

Αλλο η βραβευμένη (απ' το Ιδρυμα Γκέιτς με 1.000.000 ―) Βιβλιοθήκη της Βέροιας, όπου η τεχνολογία αναδεικνύεται σε ένα πολυμήχανο εργαλείο για τα γράμματα και τις επιστήμες, ουμανιστικές και θετικές
κι άλλο όταν η τεχνολογία γίνεται ο εμβρυουλκός για να περάσει η εκπαίδευση απ' τα Καυδιανά Δίκρανα ενός Μνημονίου φτιαγμένου ειδικώς για αυτήν, (όπως έγραφε η εκλεκτή πανεπιστημιακός κυρία Πέπη Ρηγοπούλου στην «Αυγή»), ενός Σχεδίου Ανάν για τα γράμματα...

Περιβόλι η ομιλία της κυρίας Διαμαντοπούλου για την εκπαίδευση, στους Δελφούς -βρήκε τον τόπο! Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, σχολιασμένη από τον κ. Γιώργο Κεντρωτή, καθηγητή της Θεωρίας της Μετάφρασης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Στο δικό μας παράθεμα, μικρή μόνον ανθολογία απ' τα μαργαριτάρια της κυρίας Υπουργού (γνωστής αγγλίδας ελληνίστριας). Σημείωση: ό,τι είναι σε εισαγωγικά προέρχεται απ' τη γραφίδα της κ. Διαμαντοπούλου κι ακολουθεί το σχόλιο του κ. Κεντρωτή:

«Το Ψηφιακό Σχολείο εν δράση». Ανορθογραφία βοώσα.

«Συγγραφή διπλωμάτων και πτυχιακών εργασιών». Τι είναι αυτό;

«Εχει πολύ μεγάλη σημασία η εθνική συναίνεση γιατί δεν χωράει να έχουν βάθος χρόνου και να γίνουν σεβαστά από όλες τις κυβερνήσεις». Ακατανόητος ο -και λόγω Δελφών- υπουργικός χρησμός.

«Οι Σύγκλητοι των Πρυτάνεων». Δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός. (σ.σ.:!)

«Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα καθορισθούν αυτοί οι δύο πόλοι». Οι πόλοι, ως ορίζοντες ακρότατα όρια, μόνο να καθορίζουν (έστω και κάποιο πλαίσιο) και όχι το όποιο πλαίσιο τους όποιους πόλους του...

Διάλειμμα να πιει ένα ένα νεράκι η Πυθία και να στανιάρει ο Φοίβος.

«Το Συμβούλιο Διοίκησης, στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακές δυνάμεις από το Πανεπιστήμιο» Λαπαλισάδα!

«Και βεβαίως κατανοούμε όλοι ότι μιλούμε για εξωτερική πλέον αξιολόγηση και να τη συνδέσουμε με συγκεκριμένους δείκτες». Αοριστολογία παντρεμένη με σολοικισμό.

«Στην πιστοποίηση των Ιδρυμάτων από εμπειρογνώμονες με διεθνή σύνθεση». Ακυρολεξία.

Στο σημείο αυτό ο Φοίβος αρχίζει να τραγουδάει «σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή» και το ρίχνει στα ούζα.

Απτόητη όμως η ελληνομαθέστατη Υπουργός (και μάλιστα περί την Παιδεία) συνεχίζει τον γραπτό της λόγο (διότι στον προφορικό πολλά λάθη συγχωρούνται).

«Επειδή το μεγάλο στοίχημα της χώρας είναι η ανάπτυξη, ξέρουμε όλοι ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται με νόμους». Συντετριμμένος ομολογώ ότι το αγνοούσα,

σημειώνει ο καθηγητής κ. Κεντρωτής (όνομα και πράμα), ενώ ο Φοίβος καίει την καλύβα του και φεύγει στα καράβια.

....................................

Λέει (γράφει) πολλά ανάλογα η κυρία Διαμαντοπούλου, αλλά ούτε άλλο χώρο έχουμε, ούτε κι εύχαρις είναι η τόση ρητορική μιζέρια -οι τόσες «κοκόζηλες χρήσεις» καθώς

σημειώνει ο κ. Κεντρωτής για αυτόν «τον συνεχή βόμβο, που ταλαιπωρεί τον νου, ξεκάνοντας την υπομονή και του πλέον καλοπροαίρετου κι ανεκτικού αναγνώστη.

»Τι να μελετήσεις; Τι να σχολιάσεις;

»Και πώς αλήθεια θα πείσει η κυρία Υπουργός όσους την παρακολουθούν ότι όντως μπορεί να επιφέρει την οποιαδήποτε αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα, όταν δεν μπορεί να πει στα ελληνικά αυτό που θέλει και σκοπεύει να κάνει;

Αλίμονο!»

Κι όμως, υπάρχει και κάτι ακόμα για να σχολιάσει κανείς, ίσως το χειρότερο: ότι η κυρία Υπουργός έχει επιστρατεύσει ακόμα κι εταιρείες -την εταιρεία «Πλάνετ»- για να κάνει τα γράμματα πιο αγοραία, πιο χρηστικά, πιο διαδραστικά με τις μπίζνες, πιο απασχολήσιμα.

Και μόνον ότι η εταιρεία αυτή (υποκαθιστώντας τους επτά σοφούς) συντάσσει «μελέτη εφικτότητας» (!!!) για τα προγράμματα σπουδών, αποδεικνύει ότι αρκεί να'ναι κανείς τρισβάρβαρος για να θεωρείται μοντέρνος και κάργα προχώ.

Καθ' ότι η «εφικτότητα» δεν είναι απαραιτήτως ένας ακόμα πασόκιος βαρβαρισμός, αλλά είναι οπωσδήποτε ένα ακόμα ίχνος της βλακείας που μαζί με την αγραμματοσύνη, τον «εκσυγχρονισμό» και τις «μεταρρυθμίσεις» «συνωστίζονται» τα τελευταία χρόνια, ποιος θα μας εκπαιδεύσει καλύτερα στην υποταγή, στην ήσσονα προσπάθεια, στον ωχαδερφισμό, εν τέλει στην προσαρμογή στη «Μηχανή»!

Μαθήματα όπως τα θρησκευτικά, τα οποία θα έπρεπε να έχουν αντικατασταθεί από χρόνια με το μάθημα της ιστορίας και του περιεχομένου (ηθικού και φιλοσοφικού) των θρησκειών, συγχέονται σκόπιμα στην προοπτική της υποβάθμισής τους με κρίσιμα μαθήματα όπως η ιστορία.

Και κατά τούτο η κυρία Δραγώνα (η κάθε κυρία Δραγώνα) κάνει καλά τη δουλειά της χάριν των Δυνατών. Ο ανιστόρητος άνθρωπος γίνεται πιο εύκολα φοβισμένος και ραγιάς, υπήκοος κι υπόδουλος...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.Χ.2010 stathis@enet.gr                                                                                                     ΠΗΓΗ:www.enet.gr