«Στις δύσκολες ώρες τού απελευθερωτικού μας Αγώνα, οι Άγγλοι σκέφτονταν διάφορους τρόπους να κάμψουν το ηθικό των αγωνιστών και τού λαού. Νόμιζαν πως μπορούσαν να κάνουν τους αγωνιστές ή τους πατριώτες γονείς τους να υποταχθούν μπροστά στα βασανιστήρια, τις καταπιέσεις και τις εξορίες.
Όμως ο ίδιος ο Στρατάρχης Χάρντινγκ, δήλωνε σε ερώτηση γιατί απαγχόνιζαν τους αγωνιστές, πως: Δεν το έκανε για να εκφοβίσει τους άνδρες τής ΕΟΚΑ αλλά τις μητέρες τους για να μην τους αφήνουν να πολεμούν. Αλλά και εδώ αποτύχαμε, γιατί οι μητέρες τους δέχονταν το νεκρό παιδί τους λέγοντας «χαλάλι για την πατρίδα».
Μέσα στα άλλα καταπιεστικά μέτρα εφάρμοσαν και το μέτρο τής εξορίας στις Βρετανικές φυλακές, σε μία προσπάθεια να κάμψουν το ηθικό των κατάδικων αγωνιστών. Μα πρέπει να το μετάνιωσαν, γιατί και στις φυλακές τής δικής τους πατρίδας, έπεισαν τους άλλους κατάδικους αλλά και δεσμοφύλακες για το δίκαιο τού αγώνα τους.
Αλλά κυρίως, γιατί εκεί συναντήθηκαν με τους Ιρλανδούς αγωνιστές που εξέτιαν ποινές στις Αγγλικές φυλακές και έγιναν στενοί σύμμαχοι. Μία ομάδα, που αγωνιζόταν ενάντια στον ίδιο εχθρό για την ελευθερία τής πατρίδας τους. Ταυτίστηκαν κατά τις πρώτες οργανωμένες απειλές από κατάδικους και δεσμοφύλακες, δεμένοι σαν ένας άνθρωπος και τους απώθησαν ενώ στη συνέχεια τους έκαναν φιλικούς μαζί τους.
Από την πρώτη στιγμή, η σκέψη όλων πήγαινε στην απόδραση. Όταν οι Ιρλανδοί συνάντησαν μία ομάδα αποφασισμένων Κυπρίων να επιδιώκουν με κάθε κίνδυνο να αποδράσουν, στάθηκαν μαζί τους, με τις δικές τους οργανώσεις στην Αγγλία και Ιρλανδία και μαζί με Κύπριους φοιτητές ετοίμασαν σχέδιο απόδρασης. Στόχος μετά την επιτυχία τής απόδρασης, ήταν να μεταβούν όλοι στην Ιρλανδία και να πολεμήσουν τους Άγγλους μαζί, μέχρι να μπορέσουν οι Κύπριοι να επανέλθουν στον αγώνα στην πατρίδα τους.
Ένας Κύπριος φοιτητής, ο αγωνιστής Νικόλας Ιωάννου, έδωσε τη ζωή του σ' αυτή την προσπάθεια. Τελικά έγινε η απόδραση με αποτέλεσμα ένας Ιρλανδός, ο Seamus Murphy να διαφύγει και να παέι στην Ιρλανδία, ενώ οι άλλοι δεν μπόρεσαν. Όμως μπορέσαμε να σπάσουμε το καύχημα των φυλακών υψίστης ασφαλείας των Άγγλων.
Οι δύο ομάδες αγωνιστών απέδειξαν ότι μπορούν να συνεργάζονται στενά και να αγωνίζονται για την κάθε πατρίδα, γιατί τους ενώνει το δίκαιο ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία ή γλώσσα. Ο αγώνας τους δημιούργησε μία καθαρή ιδεολογία αγάπης και συμπαράστασης προς κάθε καταπιεζόμενο λαό τής γης. Διακήρυτταν πως αγάπη για την πατρίδα σου, σημαίνει αγάπη και για τις πατρίδες των άλλων και όχι η κατάκτησή τους. Μία καθαρή πατριωτική και κοινωνική ιδεολογία, βγαλμένη μέσα από αγώνες και θυσίες».
Από το βιβλίο τού Βία Λειβαδά,
«Κύπριοι και Ιρλανδοί πολιτικοί κατάδικοι στις φυλακές τής Αγγλίας (1956 - 1959) - Μία διεθνής πτυχή τού Αγώνα» (2007) ΠΗΓΗ:esxatianasxesi.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου