Η ΕΥΡΩΠΗ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ...

Δεκάδες χιλιάδες ήταν οι διαδηλωτές που κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και άλλων ελληνικών πόλεων προχθές.

Δεκάδες χιλιάδες άλλοι είχαν προηγηθεί το βράδυ της Τρίτης στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στη Βαλένθια και σε άλλες ισπανικές πόλεις: 70.000 στη Μαδρίτη, κάπου 50.000 στη Βαρκελώνη, άλλες 30.000 στη Βαλένθια - γύρω στις 200.000 άτομα στις πέντε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις, κατά τα συνδικάτα.

του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Στην Αθήνα η κεφαλή της πορείας είχε περάσει από το Σύνταγμα και το τέλος της βρισκόταν ακόμη μπροστά στη ΓΣΕΕ. Καθόλου συνηθισμένο κάτι τέτοιο σε εργατικές διαδηλώσεις.

«Η γενική απεργία παραλύει την Ελλάδα» τιτλοφορούσε χθες το ολοσέλιδο ρεπορτάζ της για τη χώρα μας η ισπανική «Ελ Παΐς». Φυσικά, η ίδια εφημερίδα είχε κάνει πρώτο θέμα προχθές τις διαδηλώσεις εναντίον της διακηρυχθείσης πρόθεσης της ισπανικής κυβέρνησης να επεκτείνει από τα 65 στα 67 χρόνια την ηλικία συνταξιοδότησης. «Τα συνδικάτα έριξαν προειδοποιητικά το γάντι στον Θαπατέρο» έγραφε στο κεντρικό πρωτοσέλιδο τίτλο της.

«Η Ελλάδα παρέλυσε σχεδόν ολοκληρωτικά» ανέφερε η γαλλική «Μοντ». Ακόμη και η γερμανική δεξιά εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» αναγκάστηκε να παραδεχτεί απρόθυμα ότι «εξαιτίας των απεργιών παρέλυσε σε μεγάλο βαθμό η δημόσια ζωή» στην Ελλάδα, παρόλο που «μόνο 22.000 άτομα συμμετείχαν στη διαδήλωση» της Αθήνας.



Τώρα σειρά έχουν οι εργαζόμενοι της Πορτογαλίας, οι οποίοι θα απεργήσουν την ερχόμενη Παρασκευή.

Το εντυπωσιακό και στις δύο περιπτώσεις, τόσο της Ελλάδας όσο και της Ισπανίας, είναι ότι είχαμε να κάνουμε με ιδιαίτερα πετυχημένες κινητοποιήσεις που δεν αποτελούν αντίδραση σε ειλημμένα μέτρα ή σε νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση, αλλά σε δημοσιοποιημένες προθέσεις των αντίστοιχων κυβερνήσεων για τη λήψη αντιδημοφιλών.

Υπ’ αυτό το πρίσμα είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κορύφωση των αντιδράσεων των εργαζομένων, αλλά με προειδοποίηση προς τις κυβερνήσεις να αλλάξουν τα σχέδιά τους, αν δεν θέλουν να προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη και φυσικά να καταβάλουν βαρύτατο πολιτικό κόστος.

Με δεδομένο δε ότι ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου ούτε η κυβέρνηση Θαπατέρο (ούτε, άλλωστε, η κυβέρνηση Σόκρατες στην Πορτογαλία, η οποία είναι επίσης σοσιαλιστική) είχαν εξαρχής την πρόθεση λήψης μέτρων τόσο αυστηρής λιτότητας, αλλά εξαναγκάστηκαν να εξαγγείλουν τόσο αντιλαϊκή πολιτική κάτω από την αφόρητη πίεση της ΕΕ, το μήνυμα των κινητοποιήσεων δεν έχει αποδέκτες μόνο το Μέγαρο Μαξίμου και το Παλάτι Μονκλόα. Εχει εξίσου αποδέκτες, αν όχι περισσότερο, την καγκελαρία του Βερολίνου και την έδρα της Κομισιόν στις Βρυξέλλες.

Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση Μέρκελ, η οποία προφανώς αδιαφορεί τόσο για τις καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες της λιτότητας που απαιτεί για τους λαούς των μεσογειακών χωρών της ευρωζώνης όσο και για την πολιτική φθορά που θα υποστούν τα σοσιαλιστικά κόμματα που τις κυβερνούν, θα συνειδητοποιήσει ότι αυτή η πολιτική που επιδιώκει να επιβάλει απειλεί να προκαλέσει κοινωνικές αναστατώσεις απρόβλεπτης έντασης.

Οεκτροχιασμός των ελληνογερμανικών σχέσεων, ο οποίος προκλήθηκε από την εχθρική στάση των Γερμανών πολιτικών και τις αήθεις επιθέσεις των γερμανικών μέσων ενημέρωσης εναντίον της Ελλάδας στο πλαίσιο επιβολής στη χώρα μας προγράμματος εξοντωτικής λιτότητας γερμανικής προέλευσης, ίσως βοηθήσει την καγκελαρία να συνειδητοποιήσει καλύτερα και τη βλάβη των γερμανικών συμφερόντων που συνεπιφέρουν οι επιλογές της.

Ισως η αλαζονεία των Γερμανών ηγετών στο Βερολίνο δεν τους επιτρέπει να συνειδητοποιήσουν πόσο αρνητική εξέλιξη συνιστά για την ίδια τη Γερμανία η ανάπτυξη ενός σύγχρονου αντιγερμανισμού στον ελληνικό λαό, βασιζόμενου στο αίσθημα «οικονομικής κατοχής» της πατρίδας του.

Πόσω μάλλον που αυτό οδήγησε, για πρώτη φορά μετά από μισόν αιώνα, στη ραγδαία αναζωπύρωση στη συνείδηση του ελληνικού λαού του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας και της ανάδειξής του σε θέμα της σημερινής πολιτικής συζήτησης, με τη μορφή ακόμη και των ουδέποτε εξοφληθεισών πολεμικών αποζημιώσεων.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Δεν είμαστε όλοι Ιρλανδοί!

Δεν σκύβουν όλοι οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι το κεφάλι στις επιταγές της ΕΕ. Αυτό είναι το μήνυμα των διαδηλώσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία. «Για τους Ιρλανδούς συνδικαλιστές οι καιροί είναι σκληροί. Το πιο επώδυνο τους ήρθε στις αρχές Φεβρουαρίου. Στην Αθήνα οι διαδηλωτές φώναζαν: «Εμείς δεν είμαστε Ιρλανδοί, θα αντισταθούμε!»». Με αυτόν τον τρόπο άρχιζε χθες το ρεπορτάζ της από το Δουβλίνο η απεσταλμένη της γαλλικής «Μοντ». Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουν αυτό οι Γερμανοί δεξιοί που κατέχουν την εξουσία στο Βερολίνο και οι χρυσοπληρωμένοι και άχρηστοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, τόσο λιγότερες εντάσεις θα προκληθούν στις χώρες-μέλη της ΕΕ.