Πριν κάποιες μέρες είχα μια συζήτηση ώρας περίπου, με παιδιά από το ΚΚΕ στο δρόμο.Αυτό που συνειδητοποίησα ύστερα από όλη την κουβέντα μας, είναι πως ό,τι κινητοποιήσεις / απεργίες κτλ, κάνουν το βλέπουν ως προθέρμανση - εξάσκηση για να να γίνει κάποια στιγμή το μεγάλο μπαμ, και να εγκαταστήσουν τον κομμουνισμό στην Ελλάδα.
Το ενδιαφέρον είναι ότι πιστεύουν πως σε ένα σύστημα, όπου δεν θα υπάρχει η ατομική ιδιοκτησία και όλα θα ελέγχονται από το κράτος, ο κόσμος θα είναι καλύτερος. Και εγώ αναρωτιέμαι. Όταν το κράτος τώρα έχει φτάσει τους πολίτες στο αμήν χωρίς να έχει την εξουσία που θα είχε ένα κομμουνιστικό κράτος, τι θα κάνει στους πολίτες αν κάποτε η Ελλάδα αποκτήσει κομμουνιστικό κράτος;
Με ποιά κριτήρια το κράτος θα επιλέγει ποιοί εργάτες και πως θα δουλεύουν στα χωράφια, και ποιοί θα πηγαίνουν στα γραφεία;.. Με τα «Ελληνικά» κριτήρια - ο γνωστός του γνωστού;.. Πόσες φορές αποδείχτηκε πως οι κομμουνιστές έχουν οι λίγοι περιουσίες που δεν έχουν οι πολλοί; Μου κάνει μάλιστα εντύπωση το γεγονός ότι καταδικάζουν τον ΕθνικοΣοσιαλισμό, αλλά είναι υπερ ενός πλήρες Κομμουνιστικού Σοσιαλισμού. Μα και στις δύο περιπτώσεις το κράτος έλεγχε τα πάντα, στον δε κομμουνιστικό σοσιαλισμό ακόμα περισσότερα καθώς σταματάει η έννοια της ατομικής περιουσίας και το άτομο γίνεται άμεσα εξαρτώμενο από το κράτος. Φυσικά και οι δύο αυτές συμπεριφορές έχουν καταδικαστεί από την Ευρώπη (καθεστώτα Χίτλερ/Σταλιν).
Εκτιμώ πως τα παιδιά αυτά ασπάζονται μια λογική που τους αποκόβει τους φόβους - όντας φοιτητές/νέοι - περί του πως θα βρουν δουλειά και πως κάποιος (κράτος) θα τους προσέχει και θα τους προσφέρει δικαιοσύνη - ένα ουτοπικό ιδεώδες. Αγνοούν όμως ότι η φύση του ανθρώπου δεν είναι γεμάτη καλοσύνη, και πως την κακία δεν την δημιουργεί το χρήμα του «καπιταλισμού» - το χρήμα απλά την εφαρμόζει έμμεσα. Και σε ένα πλήρες κομμουνιστικό κράτος, θα υπάρχουν οικογένειες και συμμορίες ατόμων που θα έχουν δύναμη και θα συμπεριφέρονται ως αυτά θέλουν στους κατώτερούς τους - μη κρατικούς - εργάτες. Δεδομένης της πραγματικότητας πως υπάρχουν άτομα τα οποία εκ φύσεως (γενομένης ή εξελισσόμενης) επιζητούν εξουσία υπερ άλλων, οποιοδήποτε σύστημα δεν δίνει εξουσία / περιουσία / δικαιώματα στον απλό πολίτη, είναι σύστημα το οποίο μπορεί να του κάνει περισσότερο κακό από άλλα πιο ελεύθερα συστήματα.
Ξανασημειώνω, πως τα καταδικασμένα και μισητά συστήματα Εθνικοσοσιαλισμός (Χίτλερ) και Κομμουνισμός (Στάλιν) είναι και τα δύο Σοσιαλιστικά συστήματα όπου σχεδόν όλη η εξουσία είχε μεταβιβαστεί στο κράτος - σε μια ομάδα / μηχανισμό ανθρώπων που έχοντας όλη την εξουσία έχασαν κάθε συνείδηση. Φυσικά, αν και μόνο αν οι άνθρωποι ήταν «άγιοι» αυτά τα συστήματα θα ήταν τέλεια. Εκεί είναι που κάνουν το λάθος πολλοί κυρίως αγαθοί νέοι...
Υπό το πρίσμα πως οι άνθρωποι δεν είναι «άγιοι», εκτιμώ με τα όσα γνωρίζω μέχρι τώρα, πως το καλύτερο σύστημα είναι ένα σύστημα συνδυασμός μεταξύ αναρχίας / καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Αναρχία με την έννοια μικρών αλληλοϋποστηριζόμενων ομάδων (κολλεκτίβες) που σήμερα αντιστοιχούν σε δήμους - όπου όμως η συμμετοχή θα πρέπει να είναι «εθελοντικά υποχρεωτική» (συνειδητά!) όλων των πολιτών κατά έναν τουλάχιστον ελάχιστο βαθμό. Καπιταλισμός ως ελευθερία εξέλιξης και αποφάσεων στην οικονομία του καθενός, με κίνητρο να δημιουργήσει κεφάλαιο και σκοπό να εξελίξει το ανθρώπινο γένος, ενώ ο σοσιαλισμός μπαίνει ως όριο κρατικών ελέγχων και φραγμών στον καπιταλισμό, ώστε να μην παρατηρούνται φαινόμενα συσσώρευσης χρήματος, καρτέλ κτλ και κατα συνέπεια εκμετάλλευσης ανθρώπων.
Το σημερινό σύστημα δυστυχώς έχει σαρωθεί από τον καθαρά καπιταλισμό, όταν ο σοσιαλισμός έχει πάει περίπατο εξυπηρετώντας συγκεκριμένα καπιταλιστικά συμφέροντα, και η "αναρχία" δεν υπάρχει αφού ελάχιστοι επιθυμούν να συμμετέχουν πλέον στα κοινά νοιαζόμενοι ενεργά και εθελοντικά για την τοπική τους κοινωνία και συνανθρώπους τους. Οι άνθρωποι έχουν πλέον διασπαστεί, και μέσα σε αυτή την διάσπαση επιζητούν κάποιον να τους προσέχει - και αυτό το φαινομενικό όνειρο προβάλλει ο κομμουνισμός / σοσιαλισμός. Όνειρο που εύκολα μετατρέπεται σε εφιάλτη (όπως και στο παρελθόν) εφόσον οι άνθρωποι καθίστανται ανίκανοι πλέον να προσέχουν τον εαυτό τους μόνοι τους ή σε ομάδες, κατά ένα σημαντικό ποσοστό.
Το μόνο σίγουρο όπως είναι τα πράγματα, είναι πως κάποια στιγμή θα γίνει το μεγάλο μπαμ - εκεί το πάει η Σοσιαλιστική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τα μέτρα που παίρνει και την επιθυμία της υπερ της πολυπολιτισμικότητας που θα διασπάσει κάθε κοινωνικό ιστό, και αυτό προετοιμάζει το ΚΚΕ με τις κινητοποιήσεις που κάνει τονώνοντας την συναισθηματισμό του κόσμου και προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα ιδεώδες συναίσθημα όχλου για να ελέγξει τον κόσμο κατά αυτό το μεγάλο μπαμ. Το πιο πιθανόν είναι πως αυτό θα οδηγήσει προς το χειρότερο - ένα νέο σύστημα όπου η εξουσία θα είναι σε ακόμα λιγότερα χέρια!......
...σχέδιο σιωνιστών εν δράση;... το αναπόφευκτο μέλλον θα δείξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου