ΣΚΟΠΙΑ:‘Γιατί λέμε όχι στη διαμεσολάβηση του Σέρβου προέδρου’

-Η σκοπιανή άποψη στην πρόταση της διαμεσολάβησης του Σέρβου προέδρου Μπόρις Τάντιτς, στη διαφωνία της πΓΔΜ και Ελλάδας, από ένα άρθρο του Ντιμιτάρ Τσούλεφ-

Στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας «УТРИНСКИ ВЕСНИК», ο σκοπιανός αρθρογράφος κάνει μια σύνοψη των σχέσεων της πΓΔΜ και της Σερβίας κατά τα δύο τελευταία χρόνια και σχολιάζει την πρόταση για διαμεσολάβηση του Σέρβου προέδρου Μπόρις Τάντιτς στην επίλυση της διαφοράς της πΓΔΜ με την Ελλάδα. ΄

Ο συντάκτης επισημαίνει ορισμένα σημεία τα οποία θεωρεί πως έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην σερβική πρόταση.

Πρώτον, γράφει ο Ντιμίταρ Τσούλεφ, οι περιπτώσεις όπως:

α. η αρνητική αντίδραση της Σερβίας στην απόφαση των Σκοπίων να αναγνωρίσουν το Κοσσυφοπέδιο,

β. η δεδομένη παραδοσιακή ελληνο-σερβική φιλία. Ας μην ξεχνάμε πως το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς είχε σχεδιάσει να προτείνει ένα γεωγραφικό τμήμα της πΓΔΜ στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1993.

Δεύτερον. Η σημερινή κατάσταση στην περιοχή του Βελιγραδίου είναι δύσκολη και μια διαμεσολάβηση απαιτεί διπλωματικές ικανότητες αλλά και καθαρό λόγο.

Η Σερβία έχει εκκρεμή θέματα με τους γείτονες της:

α. Με την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο οι σχέσεις της είναι τεταμένες λόγω της ανεξαρτησίας της πρώην επαρχίας της.

β. Οι σχέσεις με το Μαυροβούνιο βρίσκονται στο επίπεδο των διαζευγμένων συζύγων στο οποίο η μια πλευρά ζητά τη διάλυση της σχέσης…

γ. Με την Κροατία οι σχέσεις της είναι παγωμένες, τόσο για τη δίκη του Διεθνούς Δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου της Κροατίας στον πόλεμο του ‘90, όπου εκδιώχθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβοι από την Κροατία, όσο και για την προχθεσινή επίσκεψη του Στίμπε Μέσετς στο Κοσσυφοπέδιο.

Τρίτον. Το Βελιγράδι επιχαίρει για την επέκτασή του στην Βοϊβοδίνα αν και εκεί έχει μια μεγάλη ουγγρική μειονότητα…

Τέταρτον. Η θέση της Σερβίας προς την πΓΔΜ δεν ήταν ποτέ σαφής. Είναι μόνο το εκκλησιαστικό ζήτημα που την απασχολεί;

Βέβαια όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τον πρόεδρο Τάντιτς, ο οποίος απέδειξε ότι είναι φίλος της πΓΔΜ, αλλά μας δίνεται το δικαίωμα να εκτιμήσουμε πως πίσω από την ιδέα της διαμεσολάβησης υπάρχει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Η Αθήνα επιθυμεί να δει τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων να εντάσσονται στην ΕΕ πριν από το 2014 (εκατό χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο) και θέλει να ωθήσει του Βαλκάνιους ηγέτες προς την κατεύθυνση αυτήν.

Το ερώτημα που αναφύεται είναι το εξής: η διαμεσολάβηση είναι ο πραγματικός στόχος ή η προώθηση των σερβικών και ελληνικών εθνικών συμφερόντων;

Και ο αρθρογράφος καταλήγει πως αυτοί θεωρούνται βασικοί λόγοι της απόρριψης της πρότασης Τάντιτς.