Ε Ξ Η Ν Τ Α ΧΡΟΝΙΑ σήμερα από την κορυφαία της κυπριακής ιστορίας 15η Ιανουαρίου 1950, του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΝΤΕΛΛΙΤΖΕΝΣ ΣΕΡΒΙΣ

 

Μετά από 72 χρόνια αγγλικής σκλαβιάς, που αντικατέστησε το 1878 την οθωμανική 307 ετών, ο κυπριακός λαός, από την αρχαιότητα ελληνικός, ασκώντας το Δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης, αξίωσε την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.

του ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

Το Δημοψήφισμα το είχε εισηγηθεί το ΑΚΕΛ και το διοργάνωσε η Εθναρχία, με επικεφαλής τον Αρχ. Μακάριο Β΄. Το 97% του λαού ψήφισε ενυπογράφως στις δέλτους του Δημοψηφίσματος υπέρ της Ένωσης. Ψήφισαν και πολλοί της μουσουλμανικής μειονότητας, τους οποίους από 8ης Ιουνίου 1949 ο Άγγλος κυβερνήτης διέταξε να ονομάζονται «Τουρκοκύπριοι».

Ε Ι Ν Α Ι ΚΑΙ για την εποχή μας σημαντικό να υπογραμμισθεί πόσο ακαριαία οι Εγγλέζοι έσπευσαν τότε να σουξουλίσουν την Τουρκία εναντίον του κυπριακού λαού: Στις 19.1.1950, τέσσερις μέρες μετά την 1η από τις δύο Κυριακές του Δημοψηφίσματος, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα γνωμάτευε προς τους προϊσταμένους του στο Λονδίνο ότι «το τουρκικό χαρτί δεν είναι εύκολο στον χειρισμό, αλλά χρήσιμο στη δύσκολη θέση που βρισκόμαστε».


Το ανέδειξε, από τ’ αρχεία του Φόρεϊν Όφεως, στο βιβλίο του «Η Βρετανία και ο κυπριακός αγώνας 1954-1959», ο Βρετανός καθηγητής ιστορίας Ρόμπερτ Χόλαντ. Η Τουρκία τότε δεν ενδιαφερόταν. Οι Εγγλέζοι -κυβέρνηση, διπλωμάτες και βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες- κατέβαλαν, επίμονα, κόπους, μόχθους και χρήμα για να της «εξάψουν το ενδιαφέρον». Τα τεκμηριώνει, με βρετανικά και τουρκικά ντοκουμέντα, το βιβλίο «Αιματηρή αλήθεια - Bloody truth», της Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο. Η ανάμειξη των βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών, ακόμα και στο τουρκικό πογκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955 εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, σημειώνεται από τον Ρ. Χόλαντ, την Τουρκάλα ιστορικό Ντιλέκ Γκιουβέν και τον κορυφαίο Ελληνοαμερικανό βυζαντινολόγο Σπύρο Βρυώνη, στα βιβλία τους.

Τ Ο ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ Ρόιτερς, σε τηλεγράφημά του 19.7.1960 για τα «Σεπτεμβριανά '55», έγραφε ότι: «Πραγματικώς, όταν η κυβέρνησις Αγκύρας δεν ενδιεφέρετο περί Κύπρου και ο τότε υπ.Εξ. Κιοπρουλού διεκήρυττε ότι διά την Τουρκίαν δεν υφίσταται κυπριακόν ζήτημα, η εν Κων/πόλει Ιντέλλιτζενς Σέρβις, προς αντίδρασιν εις τα ελληνικάς ενεργείας, υπεκίνησεν τους εκεί Τουρκοκύπριους φοιτητάς και δι’ αυτών την φοιτητικήν ένωσιν, διά του Τ/κ καθηγητού της Ιατρικής Ντερβίς Μανισαλή να προβούν εις εκδηλώσεις περί Κύπρου, διατυπούντες τουρκικάς απαιτήσεις» (Μάν. Ηλιάδη: «Το Απόρρητο Ημερολόγιο της ΚΥΠ για την Κύπρο» σ. 295).
Τ Ι ΝΑ ΥΠΟΚΙΝΟΥΝ, άραγε, περί το Κυπριακό στις μέρες μας, οι Μυστικές Υπηρεσίες, δεδομένου και του αδιάπτωτου ενδιαφέροντος του «καλού φίλου» μας, πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν;


Εκτός από τους εκδότες - δημοσιογράφους Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Μουζαφέρ Γκιουρκάν της αντι-ντενκτασικής τ/κ «Τζουμχουριέτ», που τους δολοφόνησε 23.4.1962 η ΤΜΤ, υπήρξε ποτέ επί διακυβερνήσεων Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη και Τάσσου, δολοφονία οποιουδήποτε εκδότη ή δημοσιογράφου στην Κύπρο; Υπήρξε ποτέ κραυγή απόγνωσης Γενικού Εισαγγελέως για ανασφάλεια όπως την προχθεσινή του Πέτρου Κληρίδη; Αντιλαμβάνεται η σημερινή Κυβέρνηση και η σημερινή Βουλή, το βάρος της ΦΡΙΚΤΗΣ «πρωτιάς»; Και όσα -ό μη γένοιτο- έπονται;