Αύριο έχουμε κρίσιμες, κρισιμότατες εκλογές. Και δεν είναι κρίσιμες διότι παίζει κανέναν ουσιαστικό ρόλο ο εκάστοτε δήμαρχος, ή ο όποιος ξεδοντιασμένος περιφερειάρχης. Καθόλου μα καθόλου δεν θα αλλάξει η ζωή μας αν τις τύχες των (ελάχιστων) πάρκων της πόλης μου αναλάβει ο Μπουτάρης ή ο Γκιουλέκας. Ποσώς με ενδιαφέρει αν στη Αττική κυριαρχήσει ο Σγουρός ή ο Κικίλιας. Σιγά τα αβγά. Είναι σαν να με ρωτάτε αν μου αρέσει ο Πανταζής ή ο Κότσιρας; Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Μου αρέσει όμως η μουσική, και για αυτό ανησυχώ.
Οι αυριανές εκλογές λοιπόν είναι κρίσιμες, διότι η χρονική και οικονομική συγκυρία στην οποία γίνονται, αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη ευκαιρία για να καταγγελθεί η «μνημονιακή» κυβέρνηση, που παρέδωσε τη χώρα πισθάγκωνα δεμένη στους διεθνείς τραπεζίτες. Αν η ευκαιρία αυτή χαθεί, τα κεφάλια μπαίνουν μέσα, για πολύ, μα πάρα πολύ καιρό ακόμη.
Καλώς ή κακώς, οι κυβερνήσεις φοβούνται δυο πράγματα πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Το ένα είναι ο λαός στους δρόμους, και το άλλο η απώλεια της εκλογικής τους βάσης και νομιμότητας. Με πολύ απλά λόγια, αν αύριο η πλειοψηφία του λαού ψηφίσει αντιμνημονιακά, ο ΓΑΠ θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές, πριν συνεχίσει τη κατηφορική του πορεία για τη χώρα. Και ίσως να αλλάξει, έστω και ελάχιστα, γραμμή πλεύσης. Αν όμως η πλειοψηφία τον επιβραβεύσει, θα του δώσει το απαραίτητο άλλοθι να συνεχίζει να λέει πως ότι κάνει το κάνει για το καλό μας. Και να παινεύεται στα ξένα κέντρα, πως ο λαός μας τον στηρίζει!!!!
Και σαν σφήνα στα παραπάνω, να πω τη προσωπική μου άποψη, ότι η αποχή είναι το βούτυρο στο ψωμί των κυβερνόντων. Και χίλιοι μόνο Έλληνες να πάνε να ψηφίσουν (από τα δέκα εκατομμύρια) τα ποσοστά θα είναι τα ίδια, και οι αντίστοιχες τοπικές διοικήσεις θα εκλεγούν κανονικά. Και αυτοί που είναι να πανηγυρίζουν, θα πανηγυρίζουν και πάλι. Οπότε το «Τι Πλαστήρας τι Παπάγος», σίγουρα δεν παίζει.
Οπότε αν δεν είμαστε οπαδοί του «πονάω αλλά μου αρέσει», οφείλουμε αύριο να καταψηφίσουμε τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ, ασχέτως πολιτικής ή οποιασδήποτε άλλης προσωπικής ιδεολογίας. Απλά και ξεκάθαρα. Και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, όταν θα του έρθει και αυτουνού η λυπητερή, ας μη κλαίει και ας μην ωρύεται. Αν μη τι άλλο, είναι προειδοποιημένος.
Εγώ πάντως, άρχισα από προχθές να ξαναδιαβάζω Τρότσκι και Πλεχάνοβ. Αγόρασα μάλιστα και δυο τσουβάλια σταφίδες. Για καλό και για κακό.
Strange Attractor ΠΗΓΗ:www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου