Όπως κάθε έτος, έτσι και φέτος, στις 17 Νοεμβρίου συνέρρευσαν τα πλήθη στο Πολυτεχνείο για να προσκυνήσουν την κεφάλα του καθηγητού Σβορώνου (που μέχρι προ ολίγων ετών δίδασκε στην Κρήτη, μέχρι που απεβίωσε από φυσικά αίτια!..) και να κλαύσουν ενθυμούμενοι «τους νεκρούς τους Πολυτεχνείου». Μη γνωρίζοντας, βεβαίως, την, επί τούτου, έρευνα και το σχετικό πόρισμα του αειμνήστου Εισαγγελέως Τσεβά, όπου ρητώς αναφέρεται ότι «νεκροί εντός του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν», άπαντες, γνωρίζοντες και μη γνωρίζοντες, με πρώτους και καλύτερους τους πολιτικούς «μας» άρχοντες, καταθέτουν την θλίψη και την οργή τους για την «Χούντα» και τα πεπραγμένα της.
Συγκεκριμένα για την χρονική περίοδο 1967 – 1974, όταν την τύχη του Εθνους είχαν αναλάβει οι Στρατιωτικοί. Και κυρίως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω απεβίωσε πάμπτωχος και καταφρονήμενος στο Λαϊκό Νοσοκομείο.
Το γιατί, όμως, ουδείς αναφέρεται στα επιτεύγματα της… «επαράτου επταετίας» είναι, σήμερα, το αντικείμενο του άρθρου μου. Κι ας μείνω σε αυτό. Επί του θέματος ότι ουδείς αναφέρεται στα επιτεύγματα αυτά.
Λοιπόν!.. Δεν αναφέρεται ΟΥΔΕΙΣ στα χρόνια εκείνα διότι: α) η Ελλάς εγνώρισε ανάπτυξι που ΠΟΤΕ δεν είχε φαντασθεί, προηγουμένως ή επομένως. β) Η δικτατορία της Επταετίας παρέδωσε την χώρα στην «Μεταπολίτευση» χωρίς να χρωστάει ούτε μια δεκάρα στον κάθε τοκογλύφο, γ) Η Ανεργία ήταν κάτι το άγνωστο στην Ελληνική Κοινωνία, δ) Η Δικτατορία χάρισε τα δάνεια των εξαθλιωμένων αγροτών μας, τους έφτιαξε δρόμους, (εκεί που μέχρι τότε κολυμπούσαν στην λάσπη) και τους πρόσφερε σχεδόν δωρεάν αγροτικά μηχανήματα, ε) αγόρασε για την ασφάλεια του Εθνους αεροπλάνα και υποβρύχια ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ, στ) κατασκεύασε Νοσοκομεία, ζ) προσέφερε 150.000 σπίτια σε Δημοσίους Υπαλλήλους με δάνεια που είχαν ελάχιστο τόκο και ΚΥΡΙΩΣ χωρίς «μίζες». Και άλλα πολλά, ενώ πρωτίστως υπήρχε απόλυτη ησυχία σε ό,τι αφορά το φαινόμενο της εγκληματικότητος που σήμερα οργιάζει. Κοιμόμασταν «με ανοικτές τις πόρτες» στην κυριολεξία.
Αυτή ήταν η πολιτεία της …«επαράτου» Επταετίας. Του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συνεργατών του. Και να σκεφθεί κανείς ότι ήσαν Στρατιωτικοί! Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον δεν εγνώριζαν και πολλά – πολλά περί Οικονομίας. Απλά, πολύ απλά ήσαν Πατριώτες και έντιμοι Ελληνες. Και επέτυχαν ΠΛΗΡΩΣ παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, τότε, είχαν επιβάλλει «εμπάργκο» πλείστες όσες χώρες.
Αυτά ήταν, τότε, τα έργα και οι ημέρες της «Χούντας» που παρέδωσε στους κυρίους της «Μεταπολίτευσης» ένα κράτος υγιές που δούλευε σαν ρολόι!… Για να το μεταβάλλουν, στην συνέχεια, αυτοί οι κύριοι στο καταχρεωμένο, ανυπόληπτο τερατούργημα που βλέπουμε, με οργή και θλίψη, όλοι σήμερα.
Αραγε έχει το κουράγιο κάποιος από τους αναρρίθμητους αναλυτάδες να τα πει αυτά σήμερα στον Ελληνικό Λαό; Ασφαλώς όχι!… Ο λόγος; Θα το πούμε ευθέως: ΔΙΟΤΙ είναι ΟΛΙΓΟΙ. Δεν έχουν ψυχή.
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος ΠΗΓΗ:www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου