Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος...

Σε κάποια δημόσια υπηρεσία στο κέντρο, μπαίνοντας μέσα τις προάλλες, βίωσα μία ευχάριστη έκπληξη, όταν σε σημείο κοντά στην είσοδο είδα έναν πίνακα του ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα, Παύλου Μελά. Δεν περίμενα ότι στην καθημερινότητα της Αθήνας του 2010, θα έβλεπα τον αγαπημένο μου ήρωα Παύλο Μελά, σε κεντρικό σημείο. Ο Παύλος Μελάς έπεσε πολεμώντας για την Μακεδονία μας. Ο ηρωικός καπετάν Μίκης Ζέζας, ψευδώνυμο που αποτελείται από τα ονόματα των δύο του παιδιών του, ήταν από τους πρωτοπόρους για τον αγώνα για την Μακεδονία μας, αφού πριν ακόμα ανεβεί στα βουνά της, είχε κινητοποιήσει φορείς και άτομα, υποστηρίζοντας αυτό που και ο Ίωνας Δραγούμης έλεγε: πως πρέπει να βοηθήσουμε την Μακεδονία μας. Το οικογενειακό του περιβάλλον θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίζαμε σήμερα «κατεστημένο» της εποχής. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και σύζυγος της Ναταλίας Δραγούμη. Οικογένεια αριστοκρατών, με την ουσιαστική έννοια του όρου και όχι με την ψεύτικη και κενή έννοια που της δίνουμε σήμερα. Αν όπως έλεγε ο λαός μας «καθόταν στα αυγά του, θα ζούσε μία ζωή άνετη, θα ζούσε πλουσιοπάροχα και θα εξελισσόταν στην ιεραρχία του στρατεύματος, αφού ήταν αξιωματικός του Πυροβολικού. Όμως οι τύχες των ανθρώπων, πολλές φορές καθορίζονται από αποφάσεις και επιλογές. Ο Παύλος Μελάς δεν προτίμησε την ηρεμία, δεν θέλησε να γίνει ζευγολάτης, όπως λέει και ο ποιητής. Με το όπλο στον ώμο και με τις σφαίρες σταυρωτά, ανέβηκε με τους άντρες του να πολεμήσουν, όταν οι περισσότεροι από τους συνομήλικούς του προτίμησαν την άνεση και την ασφάλεια του αστικού περιβάλλοντος της εποχής. Άντεξε κακουχίες, κρύο, παγωνιά, περπατούσε αυτός και οι άντρες του δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινά για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, γνωρίζοντας ότι ο θάνατος παραμονεύει κάθε στιγμή. Παρ' όλα αυτά συνέχισε, δεν υπολόγισε τίποτα και όπως είναι η μοίρα κάθε ήρωα, συνάντησε το θάνατο τον Οκτώβριο του 1904, στο χωριό Στάτιστα, περνώντας στο Πάνθεον των Ηρώων αυτού του τόπου..

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του μεγάλου μακεδονομάχου Παύλου Μελά, η Επιτροπή Μνήμης και Τιμής Παύλου Μελά, σας προσκαλεί στην 8η ετήσια εκδήλωση τιμής που διοργανώνει την Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010 στις 7:00 μ.μ. στο μνημείο του ήρωα (Πλατεία Παύλου Μελά) έξω από τη Λέσχη Αξιωματικών. Κεντρικός ομιλητής ο δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού "PATRIA" Δημήτρης Παπαγεωργίου.Θα χαιρετίσουν βουλευτές και εκπρόσωποι πατριωτικών φορέων και εντύπων. Μετά τους χαιρετισμούς θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων. Την εκδήλωση συντονίζει ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας.

Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος... Αν είχαμε το ίδιο σκηνικό όπως και τότε... Αν έπαιρνε την ίδια ηρωική απόφαση όπως πήρε τότε... Αν έφευγε πάλι να πάει να πολεμήσει για το ιδανικό του... Το σύστημα θα τον αντιμετώπιζε σαν τρελό, σαν περιθωριακό. Θα του έβαζε την ταμπέλα του φασίστα, θα τον κατηγορούσαν ότι θέτει σε κίνδυνο τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας. Κατά πάσα πιθανότητα θα τον έδιναν οι ίδιοι στους κομιτατζήδες και τους τούρκους, όπως έδωσαν τον Οτσαλάν πριν κάποια χρόνια, όπως θέλουν να δώσουν τους εθελοντές πολεμιστές που πολέμησαν στο πλευρό των Σέρβων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, παρουσιάζοντας τους σαν σφαγείς και δολοφόνους. Θα ήταν ο κακός της υποθέσεως, ο επικίνδυνος. Που αντί να ζήσει στην άνεση και στην ηρεμία, προτιμά να πολεμήσει... Ίσως και να τον χαρακτήριζαν και τρομοκράτη... Γιατί δυστυχώς, οι πλειοψηφίες των ανθρώπων που ζουν και κινούνται δίπλα μας, δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν καρδιά. Δεν είναι σε θέση να κάνουν κάτι άλλο, κάτι πιο τρανό και πιο μεγάλο... Όπως και να 'χει το ζήτημα, ο Παύλος Μελάς, ο καπετάν Μίκης-Ζέζας, το παλικάρι που πολέμησε και έπεσε για την Μακεδονία μας, ζει και θα ζει πάντα στις ψυχές και στις συνειδήσεις μας. Για μας δεν έφυγε ποτέ. Γιατί απλά «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται».

Τάσος Δημητρακόπουλος                                                                                      ΠΗΓΗ:elkosmos.gr