Η χύμα παγκοσμιοποίηση !!! [: Μπορούμε άλλο να ζούμε περιμένοντας την επόμενη πυρπόληση της Αθήνας; ]

Στην αρχή άνοιξαν τα σούπερ μάρκετ  και οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι ( τότε άρχισαν να κλείνουν τα μικρά παντοπωλεία). 
Μετά το 1990, με το άνοιγμα των παγκόσμιων αγορών (για τις συμφωνίες αυτές, αλλά και για μια σειρά αντίστοιχων σημερινών,  ουδείς βέβαια, εκ του λαού έμαθε ποτέ τίποτα –γιατί εξυπηρετούν πάντα τις βιομηχανικές χώρες)  τα Ελληνικά προϊόντα (και επιχειρήσεις) άρχιζαν να εξαφανίζονται.

Τoυ Γιάννη Μαστοράκη στο panosz


Κάποια στιγμή ήρθαν οι πεζόδρομοι και  όποιο εμπορικό μαγαζί  είχε απομείνει,  έκλεισε και αυτό και στη θέση τους ήρθαν οι καφετερίες. Ας συνυπολογίσουμε και την ατέλειωτη θάλασσα εκ των καφετεριών της τουριστικής βιομηχανίας. Και ύστερα ήρθε το παράνομο εμπόριο των ξένων μικροπωλητών.  Στην αρχή ήταν λίγοι Κινέζοι, Πακιστανοί  και Αφρικανοί, για να γίνουν τα τελευταία χρόνια χιλιάδες και να έχουν κατακλύσει κάθε σημείο του Κέντρου της Αθήνας-μιλάμε πλέον για κατάληψη-, ενώ και στην επαρχία το ίδιο φαινόμενο φαίνεται να επαναλαμβάνεται.
Εν τω μεταξύ οι μεσαίες και οι ανώτερες τάξεις ιδιωτεύοντας στα περίχωρα εντός των περίφρακτων κατοικιών τους,  αδιαφορούν για την κατάντια του Κέντρου και για το  αφόρητο γκέτο των εγκλωβισμένων εκεί νεόφτωχων συμπατριωτών τους, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα,  ωσεί θεατές αρχαίου θεάτρου.

Και τι είδους πόλη –πολύ δε περισσότερο Πρωτεύουσα –   μπορεί να είναι εκείνη, της οποίας το Οικονομικό, Πνευματικό, Ιστορικό  κλπ,  Κέντρο κάθε λίγο και λιγάκι καίγεται και καταλαμβάνεται – με την επιμονή της επιβίωσης-, σπιθαμή προς σπιθαμή από χιλιάδες ξένους  άνεργους, ξένους  μικροπωλητές κοκ;

Ύστερα καθώς το παραεμπόριο φοροδιαφεύγει παντελώς, καθώς  ολόκληροι επαγγελματικοί κλάδοι εξαφανίζονται με πάταγο, το κράτος αδυνατεί να εισπράξει φόρους-στη συγκυρία της κατάρρευσης που βρισκόμαστε – και άρα θα επιβάλει νέες περικοπές και νέους φόρους στη μεσαία τάξη, μέχρι τελικής πτώσης.

Ύστερα η Ελληνική νεολαία δεν θα ξέρει πού να στραφεί. Από παντού οι οικονομικές ελίτ  της παγκοσμιοποίησης της λένε πως πρέπει αυτή να πληρώσει το κόστος. Και ενώ εκ της ελληνικής κατάρρευσης επωφελήθηκαν οι πολυεθνικές, και οι μακρινοί εργαζόμενοι εκ των χωρών της Ασίας και της Αφρικής,  στη συνέχεια η εισβολή των πάσης φύσεως μεταναστών, είναι χωρίς τέλος και χωρίς έλεος.

• Μπορούμε άλλο να ζούμε περιμένοντας την επόμενη πυρπόληση της Αθήνας;
• Μπορούμε να ζούμε περιμένοντας την έτι περαιτέρω μεγέθυνση των γκέτο;
• Μπορούμε να δεχτούμε άλλους  λαθρομετανάστες ,  βυθιζόμενοι στο χάος ενώ φίλοι και εχθροί μας,  μας οικτίρουν ;
• Μπορούμε να αρνούμαστε άλλο στην Ελληνική νεολαία –το δικαίωμα  να βγει από το  περιθώριο της οικονομικής,  κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας, τη στιγμή που χιλιάδες άλλοι λαοί βγαίνουν από τη φτώχεια;
• Γιατί ό,τι για τους ξένους θεωρείται αυτονόητο, δηλαδή η προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή, για τους Έλληνες να θεωρείται  αστισμός, συντηρητισμός και πολυτέλεια ακόμα και η διεκδίκηση μιας θέσης εργασίας part time;
• Γιατί για τους Έλληνες να τείνει να γίνει αυτονόητο ότι πρέπει να μπαίνουν  στην ανεργία; Μήπως, επειδή είναι ακριβοί για το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο –μεγάλο, μικρό ή και πάρα- πάρα πολύ μικρό;

Η νέα παγκόσμια υπέρ -ελίτ που βγήκε πιο ενισχυμένη από την κρίση του 2008, συνεχίζει να μας αποκοιμίζει λέγοντας ότι, πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει ( εκτός των όσων ήδη τους χρωστάμε) και για τα λάθη ξένων κυβερνήσεων, για τα υπερκέρδη των πολυεθνικών γιγάντων, για τα θύματα των απανταχού πολεμικών συρράξεων, του ανεξέλεγκτου υπερπληθυσμού και της ερημοποίησης όλης της Ασίας και της Αφρικής –ποντάροντας  στον όποιο συναισθηματισμό μας.
Ωστόσο,  «η  φέρουσα ικανότητα της Ελλάδας και για άλλους μετανάστες έχει προ πολλού εξαντληθεί» δηλώνει ο Υπουργός κ. Ραγκούσης (Βήμα, 28 Ιαν. 2011) και  ο ανταγωνισμός των Ελληνικών και των Κινέζικων καταστημάτων έχει αγγίξει το κόκκινο: Ελευθεροτυπία  της 20^ης Ιαν του 2011,  με υπέρτιτλο,  20 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ Ο ΤΖΙΡΟΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ. 5 ΔΙΣ. Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΣΟΔΩΝ,   και με τίτλο: Κόμβος «μαϊμούδων» η Ελλάδα,  σε ένα άρθρο της Γ. ΔΑΜΑ:

«Χώρα-τράνζιτ για τη διακίνηση προϊόντων-«μαϊμού» από την Κίνα και την Τουρκία αποτελεί πλέον η Ελλάδα. Ότι ακριβώς συμβαίνει με τη μεταφορά μεταναστών συμβαίνει και με τη μεταφορά παράνομων προϊόντων: μεταφέρονται μέσω της θαλάσσιας οδού, ενώ τα τουρκικά περνούν από τον Έβρο. Μεταφορτώνονται σε φορτηγά και οδηγούνται σε αποθήκες.
Στη χώρα μας η απώλεια κρατικών εσόδων από το εμπόριο «μαϊμούδων» αγγίζει τα 5 δισ. ευρώ, καθώς ο συνολικός τζίρος εκτιμάται γύρω στα 20 δισ. Είναι αντίγραφα επώνυμων προϊόντων διαφόρων ειδών: γυναικείες τσάντες, αθλητικά είδη, μπλουζάκια, παντελόνια, πουκάμισα, γυαλιά ηλίου και ρολόγια, που κατασκευάζονται στην Κίνα, το Βιετνάμ την Τουρκία, την Καμπότζη. Ιταλοί, Έλληνες και Κινέζοι είναι τα στελέχη των πολύ καλά οργανωμένων κυκλωμάτων, που ελέγχουν διεθνώς το παράνομο εμπόριο: επιλέγουν τη χώρα, το εργοστάσιο και παραγγέλνουν τα είδη. Τα προϊόντα-«μαϊμού» φορτώνονται σε κοντέινερ και διά θαλάσσης καταλήγουν σε ευρωπαϊκό έδαφος.
«Η Αθήνα είναι γεμάτη από αποθήκες με “μαϊμούδες”. Μπήκαμε σε 70 αποθήκες από τον περασμένο Μάρτιο», λέει ο Στέλιος Κρασάς, διευθυντής της Δημοτικής Αστυνομίας. Οι χονδρέμποροι που συλλαμβάνονται είναι κυρίως Κινέζοι και Πακιστανοί, αλλά οι διακινητές παραμένουν άγνωστοι.
…Ο κ. Μίχαλος (πρόεδρος ΕΒΕΑ)υποστηρίζει ότι «επειδή δεν υπάρχει τελωνειακός έλεγχος, παρά μόνο δειγματοληπτικός, τα προϊόντα από την Κίνα οδηγούνται στο λιμάνι του Πειραιά με παραστατικά εταιρειών-«μαϊμού» και μετά τον δειγματοληπτικό έλεγχο παραδίδονται σε αποθήκες. Από την Τουρκία έρχονται οδικώς. Όπως μεταφέρονται και οι μετανάστες». Λέει ότι τα κυκλώματα (Κινέζων, Ιταλών και Ελλήνων) συνεργάζονται σε όλα τα επίπεδα.  Από την Ιταλία και την Ισπανία μπαίνουν σε ελληνικό έδαφος προϊόντα από την Καμπότζη και το Βιετνάμ και το αντίστροφο γίνεται με τα κινεζικά.»

Στο σημερινό καθεστώς  της απόλυτης κυριαρχίας του παγκοσμιοποιημένου  κεφαλαίου, «οι πλούσιοι συμπεριφέρονται ως εάν να μην  υπάρχει κάν  η Πολιτική εξουσία  ή  η Πολιτική επιρροή, αλλά σύμφωνα με τις εντελώς προσωπικές τους επιδιώξεις   και συμφέροντα, επιδεικνύοντας συνάμα μια τέλεια περιφρόνηση και αδιαφορία προς  οποιονδήποτε βρίσκεται έξω από την υπέροχη φυσαλίδα του θαυμαστού – καινούργιου -‘αριστοκρατικού’ κόσμου τους*…
Μιλάνε περιφρονητικά για την κατάρρευση κρατών και ολόκληρων κοινωνικών τάξεων: «Εάν ο μετασχηματισμός της παγκόσμιας οικονομίας οδηγεί 4 ανθρώπους στην Κίνα και στην Ινδία έξω από τη φτώχεια -  προς τη μεσαία τάξη, και αν αυτό, εν τω μεταξύ, σημαίνει ότι ένας Αμερικανός  ξε-πέφτει από τη μεσαία τάξη, αυτό δεν είναι σώνει και καλά  ένα τόσο κακό είδος εμπορίου*.» Πόσο τους ενδιαφέρει  πράγματι, αν ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία, ή μια σειρά από άλλα κράτη έχουν καταρρεύσει;
«Αν πρόκειται να ζητήσει ένας εργαζόμενος των ΗΠΑ 10 φορές υψηλότερο μισθό, (από έναν πχ Ασιάτη)πρέπει να μπορεί να παραδώσει προϊόντα 10πλάσιας αξίας.  Αυτό ακούγεται κάπως σκληρό, αλλά θα πρέπει οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης να αποφασίσουν  να δεχτούν περικοπές στο μισθό τους*».
«Μπορώ να προσλάβω (εργάτες) από κάθε μέρος του κόσμου.  Πράγματι, αυτό είναι όντως πρόβλημα για την Αμερική, αλλά δεν είναι απαραίτητα και ένα πρόβλημα για τις Αμερικανικές επιχειρήσεις …. Οι Αμερικανικές επιχειρήσεις θα προσαρμοστούν*».
«Η  ελίτ του επιχειρηματικού κόσμου αντιλαμβάνεται τον εαυτό της όλο και πιο πολύ ως ένα είδος ξεχωριστής παγκόσμιας κοινότητας, της οποίας τα μέλη διαφέρουν από τους άλλους ένεκα του μοναδικού τους ταλέντου και ένεκα του ότι δεν έχουν τα ‘παρωχημένα’ ενδιαφέροντα που έχουν οι άλλοι, όπως πχ το ενδιαφέρον για την εθνική   ταυτότητα, ή  για την απόδοση των φόρων τους (στο κράτος ) για να καλυφθούν τα ‘δικά μας’  ελλείμματα»*.
Έτσι  παρουσιάζει και σχολιάζει την τάξη αυτή,  η δημοσιογράφος Chrystia Freeland   στο άρθρο της,  * Η  άνοδος της  νέας Παγκόσμιας ελίτ,  που δημοσιεύεται στο περιοδικό,  The Atlantic , του Ιαν/Φεβ 2011.
Τελικά,  το παράξενο εδώ και καιρό,  είναι ότι και οι εκπρόσωποι ΄λαϊκών κομμάτων’ αποφεύγουν μετά βδελυγμίας την έννοια της πατρίδας, της εθνικής ταυτότητας, των τοπικών προϊόντων, της εξισορρόπησης του εξωτερικού εμπορίου, την έννοια της νομιμότητας   κοκ. Αποφεύγουν να μας εξηγήσουν  τι θα γίνει πχ με την αυξανόμενη ανεργία. Συμπεριφέρονται, θα έλεγε κανείς,  ως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από τις παγκόσμιες ελίτ, για να ασχολούνται με συγκεκριμένα μόνο ζητήματα, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες του κράτους μας βρίσκονται υπό παράλυση  (Παρ` όλα αυτά βέβαια από αυτό ζητούν πάντοτε την παρέμβαση, για να λυθεί το Α ή το Β πρόβλημα).
Γι` αυτό,  πολύς κόσμος στην Ελλάδα πρόσφατα, εν απογνώσει ευρισκόμενος, είτε έδωσε αυξημένα ποσοστά σε μικρά κόμματα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θέτουν θέματα  Προστατευτισμού, είτε απείχε  εκ των εκλογών.
«Ώ… οι ωραίες μέρες…», αγαπητέ, κύριε, Καβάφη μας και κύριε, Γρυπάρη μας και κύριε, Παλαμά»                                                                                    ΠΗΓΗ:listonplace.blogspot.com