ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΑΛΙΚΟΥ
Μην είναι τα ψηλά βουνά, η θάλασσα, οι κάμποι,
ο καθαρός της ουρανός κι ο ήλιος της που λάμπει;
Μην ειν' τα τρένα του ΟΣΕ, μην είναι τα λιμάνια,
μην είναι o πολιτισμός και η υπερηφάνεια;
Μην ειν' τ' αεροδρόμια, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ, και δρόμοι,
μην ειν' ο πατριωτισμός, το Σύνταγμα κι οι Νόμοι;
Μην είναι η ενέργεια, τα τυχερά παιχνίδια,
μην είναι μες στα πέλαγα σκόρπια νησιά στολίδια;
Μην είναι η ιστορία της, ένα......... αρχαίο θάμα,
μην είναι το φιλότιμο που λέει κι Ομπάμα;
Αν όλα τα πουλήσουμε για δανεικά και χρέη,
θα 'ναι η πατρίδα ελεύθερη κι εμείς νοικοκυραίοι;
Αν όλα τα πουλήσουμε, τί θα 'χουμε να λέμε;
Μήπως μες στην απελπισιά τη μοίρα μας θα κλαίμε;
Αν όλα τα πουλήσουμε, μένουμε μ’ άδεια χέρια
κι υπόδουλοι στην τρόικα, θα ζούμε στη μιζέρια.
Μένουμε δίχως όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες,
πληρώνοντας πολύ ακριβά λάθη και αμαρτίες.
Στη βιοπάλη μια ζωή και τ’ όφελος και κέρδος,
να ροκανίζει στα στερνά τη σύνταξη ο Λοβέρδος.
Ξεπέσαμε απ' τους Περικλή, Σόλωνα, Μπουμπουλίνα,
στη Τζάκρη, στον Πεταλωτή, στη Λούκα και στην Τίνα.
Και από χώρα θαυμαστή σε όλους τους αιώνες,
κράτος μπουρδέλο γίναμε γεμάτο απατεώνες.
Γιατί αυτοί που κυβερνούν, αντί να σε φροντίζουν,
Πατρίδα σε βιάζουνε, σε κλέβουν, σε ξεσκίζουν.
Λαδώματα, προμήθειες, μίζες και φακελάκια,
να τρώνε τον αγλέουρα, κουμπάροι, μπατζανάκια.
Αχόρταγοι κι αδίστακτοι, θα φτάσουνε μια μέρα,
Ελλάδα, να σ’ αφήσουνε, χωρίς νερό κι αέρα.
άλικος
alikos@e-rock.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου