Αυτοί τα βρώμικα χέρια τους τα άπλωσαν.
Ήρθε η ώρα να απλώσει ο Ελληνικός λαός τα δικά του και να τους αποκαθηλώσει.
Τα άπλωσαν όταν επένδυσαν με «πολιτικό κύρος» την απάτη και τη λαμογιά, επιχειρώντας να καθαγιάσουν και τα δυο στην κολυμπήθρα ενός «θεσμικού πολιτισμού» κι ενός πλέγματος επιτροπάτων, διαδικασιών και ρυθμίσεων κομμένων και ραμμένων σε προδιαγραφές λοβιτουριστάν.
Τα άπλωσαν όταν φρόντισαν να θεσμοθετήσουν ένα καθεστώς ανεξέλεγκτης ατιμωρησίας, το οποίο ενέταξαν στη λογική ενός ψευδεπίγραφου και προσχηματικού «νομικού πολιτισμού» καταφανώς προσανατολισμένου στη συγκάλυψη και τον εξαγνισμό της πολιτικής και ποινικής απάτης.
Δεν δίστασαν να τα απλώσουν όταν αποφάσισαν να παραδώσουν στους πολιτικούς και οικονομικούς νταβατζήδες τα κλειδιά της εθνικής κυριαρχίας, ανοίγοντας για το λαό διάπλατα τις πύλες της κολάσεως, οδηγώντας τον σ ένα περιβάλλον ολέθρου, δυστυχίας απόλυτης, φυσικής εξόντωσης και πολιτικού πειθαναγκασμού.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΟ...
Όταν ο κύκλος της τελευταίας αντεθνικής προδοσίας θα έχει ολοκληρωθεί, θα παραδώσουν στις επόμενες γενιές.
- Μια Ελλάδα διαμελισμένη.
- Μια κοινωνία σε φάση προχωρημένης αποσύνθεσης, υποθηκευμένη στους ζωώδεις νόμους της αυτοκαταστροφής.
- Ένα μηχανισμό εξουσίας και καταστολής παρακρατικά συγκροτημένο, που θα έχει καθυποτάξει πριν απ όλα τις αξίες μας, θα έχει ευνουχίσει την προοπτική μας, και θα επιδιώξει μέσα από την ανάπτυξη και τη λειτουργία του, να ανασυντάξει το πολιτικό σύστημα (εν ανάγκη «θυσιάζοντας» και κάποιους από τους θλιβερούς του πρωταγωνιστές), με προφανή στόχο τη διαιώνισή του αλλά και την απόλυτη υποταγή του στα κελεύσματα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και τις επιλογές της Νέας Τάξης.
Ο Ελληνικός λαός επομένως, δε βρίσκεται αντιμέτωπος με τυχαίες και αποσπασματικές επιλογές που κάποιοι - ρευστής εθνικής συνειδήσεως πολιτικοί - απλά ιεράρχησαν και τις προωθούν για να πρωτοτυπήσουν.
Βρισκόμαστε όλοι αντιμέτωποι με ένα καλά συντονισμένο σχέδιο, οργανωμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια που αποσκοπεί να ανατρέψει συνολικά τη ζωή μας.
Κυρίως όμως αυτό το σχέδιο επιδιώκει να μπολιάσει τη δυναμική του μέλλοντος μας με ένα δηλητήριο επικίνδυνο προσβλέποντας στην αναπαραγωγή μιας μεταλλαγμένης Ελλάδας, μιας διαφορετικής κοινωνίας, προσαρμοσμένης σε ένα σύνολο θεσμών και πλαισίων που θα εδραιώνει τη Νέα Δικτατορία που οραματίζονται.
ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ… ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ
Απέναντι σ αυτή τη συντονισμένη επίθεση, οι μονομέρειες δεν αρκούν, οι απόπειρες φραστικών εντυπωσιασμών δεν εντυπωσιάζουν, οι απειλητικές κραυγές δεν τρομάζουν όσο βαρύγδουπες κι αν είναι, και οι δήθεν πατριωτικοί λεονταρισμοί, αν εξαντλούνται σε λογικές μικρότητας, εγωιστικής ψευτοκαταξίωσης και εκδικητικού αντιπερισπασμού, δεν απειλούν ούτε το σύστημα, ούτε τους πρωταγωνιστές του, ούτε την πρωτοκαθεδρία των ενορχηστρωτών που προωθούν ανεπηρέαστοι τα σχέδια τους σε βάρος των λαών.Η πατριωτική φωνή αν θέλει να είναι πραγματικά πατριωτική και όχι καυχησιάρικα πατριωτίζουσα, οφείλει να κατανοεί επαρκώς τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, το διακριτό ρόλο που έχουν μέσα σ αυτό οι κοινωνικές συνιστώσες, τις θεμελιώδεις αξίες στην πολιτική των κοινωνικών και στρατηγικών συμμαχιών, και το αυξημένο ειδικό βάρος των τακτικών πρωτοβουλιών, στο βαθμό που αυτές είναι αυστηρά στοχοπροσηλωμένες στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο πατριωτισμός δεν χτίζεται ούτε εκτοξεύοντας άναρθρες (και κατά κανόνα κενές περιεχομένου) κραυγές και κριτικούς αφορισμούς κατά πάντων.
Ούτε φυσικά με εγωιστικές μικρότητες σε μια καθημερινότητα της οποίας οι απαιτήσεις και πολυσύνθετες είναι, και διαρκώς μεταβαλλόμενες αποδεικνύονται. Ο καθένας επομένως δικαιούται να αγαπά την πατρίδα του ( ή να ισχυρίζεται ότι την αγαπά).
Αν όμως ισχυρίζεται ότι επιτελεί στο έπακρο το πατριωτικό του καθήκον μπουρδολογώντας...
Αν μπουρδολογεί καθοδηγούμενος από μια ψευδεπίγραφη αγωνία να αποδείξει πως είναι περισσότερο πατριώτης, απ όλους εκείνους που σεμνά και επίμονα μοχθούν να ενεργοποιήσουν την κοινωνία σε ένα χείμαρρο ανατροπής που θα την κάνει πρωταγωνιστή των εξελίξεων...
Αν απέναντι σ έναν αγώνα που οφείλει να είναι μεγάλος και διαρκής με στόχο και την ανατροπή αλλά και την ανοικοδόμηση, το μόνο που έχει να αντιπαραθέσει είναι τις εγωιστικές του κοντόφθαλμες μικρότητες...
Τότε...
Αυτοκαταργείται, απομονώνεται, επιχειρεί να τσιμπολογήσει (κατά κανόνα δηλητηριάζοντας) δάφνες και ψευτοκαταξίωση, από προσπάθειες για τις οποίες άλλοι ιδρώνουν, άλλοι ματώνουν, άλλοι μοχθούν. Οποία ανευθυνότης...
Με δυο λόγια.
1. Η πραγματικά πατριωτική φωνή ΔΕΝ ΔΙΧΑΖΕΙ, αλλά ΕΝΩΝΕΙ σ έναν αγώνα υπέροχο, υπεύθυνο, αταλάντευτο, αποτελεσματικό.
2. Η αληθινά πατριωτική φωνή δημιουργεί προϋποθέσεις για να προβάλλει το ΜΕΓΑΛΕΙΟ της και δεν αναζητά αφορμές για να μαραζώνει σε μια ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ που έχει τόση σχέση με τον πατριωτισμό, όση ακριβώς σχέση έχει και ο Φάντης με το ρετσινόλαδο.
3. Η αδιαμφισβήτητα πατριωτική φωνή διαθέτει ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ για να διαμορφώνει κίνημα αντίστασης και ατζέντα πραγματικών προβλημάτων στην καθημερινότητα.
Δεν αρκείται απλά σε ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ που καταδεικνύουν μιζέρια, εσωστρέφεια και οδηγούν μοιραία στην αποσυσπείρωση και σε δημιουργία άσχημου κλίματος που δεν εμπνέει τις μάζες.
4. Η δυναμικά πατριωτική φωνή αναζητά και κυρίως αναδεικνύει, μόνιμα και σταθερά το κύριο, το ουσιαστικό, το πρωτεύον.
Το αδιαμφισβήτητο δεδομένο δηλαδή πως η αγάπη γι αυτή την πατρίδα είναι το κυρίαρχο.
Πως οι διαδρομές προσέλευσης σ αυτόν τον έρωτα με την πατρίδα είναι απολύτως αποδεκτό να είναι διαφορετικές όπως τα χιλιάδες ποτάμια σε μια γη που ανεξάρτητα από το που ξεκινούν καταλήγουν όλα στη θάλασσα.
Ο αληθινός πατριωτισμός αν φωλιάζει πραγματικά στην ψυχή, δεν αναζητά συνθήματα και πρακτικές που χωρίζουν. Χρησιμοποιεί πρακτικές και μεθόδους που συσπειρώνουν.
Επιδιώκει κάθε επόμενη μέρα να πλαισιώνεται από καινούρια τμήματα της κοινωνίας και δεν κάνει την επιμέρους διαφορά της άποψης του αυτοσκοπό.
Καμία πατρίδα δε θα ήθελε διχασμένους αυτούς που πραγματικά την αγαπούν.
Καμία ξεφωνημένη αντιπαλότητα δεν έχει θέση ανάμεσα σ αυτούς που πραγματικά τη νοιάζονται.
Είναι απλό και αυτονόητο...
Στάσεις και πρακτικές που δεν εμπνέουν και που πολύ περισσότερο αποσυσπειρώνουν, δεν προσφέρουν καμία απολύτως υπηρεσία σ αυτήν την υψηλή υπόθεση. Αντίθετα ευνοούν, διευκολύνουν και υπηρετούν τα σχέδια αυτών που την επιβουλεύονται.
ΚΡΙΣΙΜΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ… ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
Καλό θα είναι επομένως, ο καθένας που διεκδικεί - και καλά κάνει - το δικαίωμα να έχει γνώμη, άποψη, θέση και κυρίως δικαίωμα κριτικής των πάντων, και τα ασκεί όλα τούτα με συγκεκριμένες πρακτικές, να μπαίνει ενίοτε στον κόπο να αναρωτηθεί...Πως και ποιόν υπηρέτησε με τη στάση του???
Μια μικρότητα κι έναν αμφιλεγόμενο εγωισμό ή την υπόθεση της ουσιαστικής δράσης για την πατρίδα???
Πόσο συνέβαλε ώστε την επόμενη μέρα να τον εμπιστευθεί όχι ο εαυτός του αλλά η κοινωνία ευρύτερα???
Ο αντίπαλος είναι στην απέναντι όχθη. Δεν είναι ο συνοδοιπόρος μας στο διπλανό πεζοδρόμιο.
Ο αντίπαλος είναι αυτός που νομοθετεί, αυτός που έχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Δεν είναι αυτός που αγωνίζεται και μοχθεί και τον οποίο έχουμε όλοι μας υποχρέωση να κερδίσουμε.
Ο πραγματικός εχθρός είναι η αντίπαλη φωνή και όχι η ποικιλομορφία της άποψης με την οποία εκδηλώνεται η αγάπη για τούτον τον τόπο. Στα πλαίσια της λογικής του «διαίρει και βασίλευε», βασιλεύει πάντα εκείνος που έχει απέναντί του τον αντίπαλο διαιρεμένο και αποσυσπειρωμένο.
Η ενότητα στη δράση αποτελεί πραγματική απειλή για τον εχθρό και όχι η μικρότητα που κάνει τη διαφοροποίηση αυτοσκοπό.
Ο ρόλος του καθένα λοιπόν, καθορίζεται αντικειμενικά όχι από το τι ισχυρίζεται ότι υπηρετεί, αλλά από το ποιόν εξυπηρετεί αντικειμενικά η στάση του.
Και μια στάση η οποία δεν υπηρετεί αγνά και άδολα την ενότητα και τη μαζικοποίηση του μετώπου πάλης, αλλά ενισχύει φαινόμενα αντιδικίας και αποσύνθεσης, μόνο την κοινή υπόθεση δεν υπηρετεί. (πέρα και ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι κατ ισχυρισμό προθέσεις.).
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, για μια ακόμα φορά απεκάλυψαν χρήσιμες και αδιαμφισβήτητες αλήθειες. Αλλοίμονο στους στρουθοκαμηλίζοντες που καμώνονται απροθυμία να τις δουν κατάματα.1. Οι δημοσιογράφοι που στήριξαν το πολιτικό σύστημα, επιχειρούν αποκαμωμένοι να το εγκαταλείψουν όπως κάνουν τα ποντίκια που πέφτουν στη θάλασσα για να εγκαταλείψουν το πλοίο που βουλιάζει. Ζητούν κι αυτοί τιμωρία. Δικαιολογούν την οργή. Δεν ενοχοποιούν το αίτημα για εκδίκηση. Όχι γιατί αγάπησαν το λαό ξαφνικά. Απλώς τρέμουν για το τομάρι τους και επιχειρούν να το σώσουν καμουφλαριζόμενοι με φιλολαϊκότερο προφίλ. Δε τους τρόμαξαν οι μεγαλοστομίες κανενός από μας. Η μαζική συμμετοχή στους αγώνες και η επαπειλούμενη γενικευμένη εξέγερση τους θορύβησε. Γι αυτό και πλέον δε την δαιμονοποιούν, αλλά συναγωνίζονται στο ποιος θα την στηρίξει και θα την ενθαρρύνει.
2. Η συμμετοχή των εργαζομένων κατά εκατοντάδες χιλιάδες στις κινητοποιήσεις των προηγούμενων ημερών, τους τσάκισε την αισιοδοξία.
Το πολιτικό σύστημα πλέον δεν χαμογελά. ΦΟΒΑΤΑΙ.
Δε λοιδωρεί τους αγώνες. Τους ΤΡΕΜΕΙ.
3. Όλα δείχνουν πως οι εργαζόμενοι πλέον μπορούν να χειραφετούν και την ΟΡΓΗ, και το ΜΙΣΟΣ και την απροκάλυπτη πλέον επιθυμία τους για ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Ο αγωνιζόμενος και ξεσηκωμένος λαός γίνεται αδιαμφισβήτητος καταλύτης των εξελίξεων. Δείχνει ικανός να προσπεράσει και τις ατολμίες κάποιων. Και την αναποφασιστικότητα κάποιων άλλων. Αλλά και την εσωστρεφή βαρυσημαντολογία κάποιων τρίτων.
ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ή ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΜΕΝΟΙ???
Η φραστική απόδοση της απάντησης σ αυτό το ερώτημα δεν αρκεί.
Κίνημα εθνικής σωτηρίας απομακρυσμένο και αποστασιοποιημένο από το μαζικό λαϊκό κίνημα, είναι καταδικασμένο στο φορμαλισμό και την αποτυχία.
Κίνημα εθνικής σωτηρίας που θέλει να οικοδομεί άρρηκτους δεσμούς με το λαό που αγωνίζεται, οφείλει να το κάνει και με τη στάση του, και με τις πολιτικές επεξεργασίες του, και με τον πολιτικό του λόγο, και με την πολιτική του πρακτική αλλά και με τη συνολικότερη πολιτική του παρουσία.
Και θα τους οικοδομεί αυτούς τους άρρηκτους δεσμούς, εμπιστευόμενο, στηριζόμενο και καθορίζοντας πολιτικά ξεκάθαρη και σαφέστατα προσανατολισμένη ατζέντα.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΕΣ.
1. Η τυπική παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στη χούντα των τραπεζών, επισφραγίστηκε με το αίμα και το θάνατο τριών εργαζομένων σε μια τράπεζα η διοίκηση της οποίας κατ επανάληψη επεχείρησε να βαδίσει σε δρόμους παράλληλους με το πολιτικό σύστημα επιδιώκοντας επί της ουσίας να το υποκαταστήσει.2. Οι μάσκες των πατριδοκάπηλων έπεσαν. Οι κενές περιεχομένου κραυγές τους, απετέλεσαν απλά το άλλοθι πίσω από το οποίο στήθηκε ένας τραβεστί χορός της φαφλατάδικης πατριδοκαπηλείας με το απροσχημάτιστο πατριδεμπόριο.
3. Τα υποτιθέμενα «πατριωτικά» Πασοκιστάν, απέδειξαν πως δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από μια φάρσα της ιστορίας. Επί της ουσίας παραμένουν ψευδεπίγραφα, άτολμα, άβουλα, και το μόνο ρόλο που ξέρουν να παίζουν καλά είναι το ρόλο του φερετζέ στους Νενέκους της ιστορίας.
4. Η Μπακογιάννη αποφασισμένη να ολοκληρώσει το εφιαλτικό της έργο που άφησε ημιτελές μετά την αποχώρησή της από το υπουργείο εξωτερικών και την αποτυχία της να οικειοποιηθεί το κόμμα που την ανέδειξε, έβαλε πλώρη να ιδρύσει ένα νέο πολιτικό φορέα εφιαλτών προσδοκώντας να τσιμπολογήσει τα ψίχουλα από τις όποιες ανακατατάξεις σ ένα πολιτικό σύστημα υποταγής στους γεωπολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς της σύγχρονης πολιτικής υπερεθνικής δικτατορίας.
Πίσω από αυτό το γκρίζο φόντο της πολιτικής και εθνικής κατρακύλας, αποδεικνύεται περίτρανα πως ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, δε συνιστά καυχησιάρικη καρφίτσα στο πέτο κανενός, αλλά φωλιάζει στην ψυχή και καθορίζει.:.
- Την πολιτική στάση
- Την πολιτική δράση
- Την υπεύθυνη και από θέση αρχών διαχείριση της καθημερινότητας
Πίσω από αυτό το γκρίζο φόντο του ξεπεσμού και της καταρράκωσης, πίσω από το πέπλο της γκρίζας ομίχλης που κάποιοι φρόντισαν να στήσουν το εθνοπροδοτικό τους έργο βιαστικοί, τρομαγμένοι αλλά αδίστακτοι και αποφασισμένοι, η πραγματικά ελπιδοφόρα προοπτική που έδειξε να ξεπροβάλει και να φωτίζει το δρόμο της αληθινής διεξόδου, είναι ο εργαζόμενος λαός που δείχνει αποφασισμένος να ξεσηκωθεί και να ανατρέψει.
Σε πείσμα όλων...
Αυτός ο λαός θα αποτελέσει την ατμομηχανή των εξελίξεων.
Αυτός ο λαός θα καταστεί ο πολιτικός και φυσικός τιμωρός των ενόχων.
Αυτός ο λαός μαχόμενος θα είναι ο πρωταγωνιστής των μεγάλων αλλαγών.
Αυτός ο λαός είναι που θα εμποδίσει τον κύκλο της προδοσίας να κλείσει.
Αυτό το λαό σε τελευταία ανάλυση οφείλουν να εμπνεύσουν τα μηνύματα και τα συνθήματα που υποδηλώνουν την αγνή και άδολη αγάπη για την πατρίδα.
Στο αλάθητο κριτήριό του οφείλουν να ακουμπούν.
Και αυτά τα συνθήματα θα είναι αποτελεσματικά και εύστοχα, στο βαθμό που θα επιδιώκουν και θα καταφέρνουν να εμπνεύσουν τους αγώνες και τη δράση του.
Αυτό θα είναι σε τελευταία ανάλυση και το μέτρο της αποτελεσματικότητάς τους, και όχι τα ντεσιμπέλ της όποιας αυθαίρετης φωνασκίας που θα μοιάζει με μονότονο ποδοβολητό σε πολυπατημένο αλώνι.
Η στάση απέναντι σ αυτό το λαό, και στις κινητοποιήσεις του, η στάση απέναντι στον πολίτη που επιχειρούν να του ξεπουλήσουν τις αξίες τα ιδανικά και την ίδια του την πατρίδα, εκ των πραγμάτων καθίσταται Λυδία λίθος και καθοριστικό ζήτημα για τον πατριωτισμό όλων…
ΚΑΘΕΙΣ ΕΦ Ω ΕΤΑΧΘΗ
Αυτόκλητοι κριτές και επικριτές των πάντων υπάρχουν πολλοί. Όπως είναι και κάμποσοι εκείνοι που επιχειρούν να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους το προνόμιο να είναι οι αυθεντικοί εκφραστές της πραγματικής αγάπης για την πατρίδα. Ο τελικός κριτής όλων όμως είναι η ίδια η ζωή. Και η ζωή δεν κρίνει μόνο απόψεις.
Κυρίως κρίνει την αποτελεσματικότητα των πρακτικών και της στάσης όλων.
Ενεργοποιούμε τους πολίτες με τη στάση μας???
Τους συσπειρώνουν τα συνθήματά μας???
Διευκολύνουμε τη συμμετοχή τους στη δράση με τις πρακτικές μας???
Φωτίζουμε με την πολιτική μας σκέψη την ελπίδα τους και μια άλλη προοπτική???
Συμβάλλουμε συνολικότερα με την παρουσία και την τακτική μας, ώστε η οργή και η αγανάκτησή τους να μετατρέπεται καθημερινά σε ένα χείμαρρο δυναμικής ικανό να απειλήσει και να ανατρέψει το σύστημα προδοσίας και εκποίησης που δηλητηριάζει ακόμα και τα όνειρα???
Αν αυτό είναι το μέλημά μας και αν αυτό πετυχαίνουμε με τη δράση μας, τότε μπορούμε να κατακτήσουμε το νου και τις καρδιές των ανθρώπων και έχουμε μια εποικοδομητική συμβολή στην κοινή και σπουδαία υπόθεση.
Αν η στάση μας και η δράση μας δε συμβάλλει στην επίτευξη των παραπάνω επιδιώξεων, τότε αντικειμενικά και παρά το όποιο βαρύγδουπο της συνθηματολογίας, το μόνο που θα καταφέρνουμε θα είναι να φέρνουμε μια πισώπλατη μαχαιριά στον αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας.
Και οι μόνοι που θα τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση θα είναι όλοι εκείνοι που επιχειρούν να βάλουν το μέλλον μας υποθήκη. ΠΗΓΗ:ellinikoforum.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου