Δεν ξέρω πως σε λένε και ούτε με ενδιαφέρει. Φαντάζομαι ότι ξέρεις να μιλάς, να διαβάζεις και να γράφεις. Στοιχειώδη λογική σίγουρα διαθέτεις. Δεν είσαι ζώο όπως κάποιοι σε παρουσιάζουν και εύχονται το θάνατο σου ή έστω την παραδειγματική σου τιμωρία.
Ξέρουμε πολύ καλά όλοι – ακόμα και εσύ - ότι κανένας νόμος δεν είναι ικανός να σε τιμωρήσει ανάλογα για αυτό που έκανες. Ούτε καν η θανατική ποινή, ακόμα και αν αυτή εφαρμοζόταν στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω που είσαι και τι κάνεις από την Τετάρτη το μεσημέρι. Άραγε έμεινες να δεις τις συνέπειες της πράξης σου; Άκουσες τις κραυγές της απόγνωσης των ανθρώπων που πέθαιναν; Και αν τις άκουσες πως ένοιωσες; Πιθανότατα είχες ξαναβγείς στους δρόμους και είχες τσακωθεί πάλι με τα ΜΑΤ. Είχες αναπνεύσει τα χημικά τους. Έχεις λοιπόν έστω και μία απειροελάχιστη ιδέα για το πώς είναι να πνίγεσαι και να νομίζεις ότι πεθαίνεις…
Δεν ξέρω αν το πρωί της Τετάρτης που σηκώθηκες από το κρεβάτι σου, είχες αποφασίσει να αφαιρέσεις ζωές ή απλά να κάψεις τις τράπεζες για τις οποίες ακούς ότι κλέβουν τους ανθρώπους. Ενδεχομένως να έκλεψαν και σένα ή τους δικούς σου. Φαντάζομαι ότι είχες πολύ οργή μέσα σου για να κουβαλάς στο χέρι μια μολότοφ, έτοιμος να την χρησιμοποιήσεις.
Την έριξες. Είδες τους ανθρώπους μέσα να στέκονται. Φαντάστηκες ότι θα προλάβαιναν να βγουν έξω; Ή ήθελες πράγματι να τους κάψεις ζωντανούς; Είδες τα πρόσωπά τους; Πέρασε έστω και ένα δευτερόλεπτο από το μυαλό σου ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν και σένα; Ότι δεν είναι πλούσιοι, κλέφτες ή εγκληματίες; Εσύ λοιπόν, που υπερασπίστηκες την οργή σου, γιατί εγκλημάτησες;
Δεν ξέρω αν θα σε πιάσουν ποτέ. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν θα σε δω στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ίσως να μείνεις ελεύθερος και να περιφέρεσαι στον κόσμο. Να πίνεις καφέ, να τρως, να κάνεις έρωτα, να δουλεύεις, να διασκεδάζεις. Ίσως κάποια στιγμή μάθεις ότι θα γίνεις πατέρας.
Τότε, θα καταλάβεις τι έκανες μια Τετάρτη μεσημέρι….
Ο Θεός να σε λυπηθεί… ΠΗΓΗ:selidodeikths.blogspot.com
Ξέρουμε πολύ καλά όλοι – ακόμα και εσύ - ότι κανένας νόμος δεν είναι ικανός να σε τιμωρήσει ανάλογα για αυτό που έκανες. Ούτε καν η θανατική ποινή, ακόμα και αν αυτή εφαρμοζόταν στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω που είσαι και τι κάνεις από την Τετάρτη το μεσημέρι. Άραγε έμεινες να δεις τις συνέπειες της πράξης σου; Άκουσες τις κραυγές της απόγνωσης των ανθρώπων που πέθαιναν; Και αν τις άκουσες πως ένοιωσες; Πιθανότατα είχες ξαναβγείς στους δρόμους και είχες τσακωθεί πάλι με τα ΜΑΤ. Είχες αναπνεύσει τα χημικά τους. Έχεις λοιπόν έστω και μία απειροελάχιστη ιδέα για το πώς είναι να πνίγεσαι και να νομίζεις ότι πεθαίνεις…
Δεν ξέρω αν το πρωί της Τετάρτης που σηκώθηκες από το κρεβάτι σου, είχες αποφασίσει να αφαιρέσεις ζωές ή απλά να κάψεις τις τράπεζες για τις οποίες ακούς ότι κλέβουν τους ανθρώπους. Ενδεχομένως να έκλεψαν και σένα ή τους δικούς σου. Φαντάζομαι ότι είχες πολύ οργή μέσα σου για να κουβαλάς στο χέρι μια μολότοφ, έτοιμος να την χρησιμοποιήσεις.
Την έριξες. Είδες τους ανθρώπους μέσα να στέκονται. Φαντάστηκες ότι θα προλάβαιναν να βγουν έξω; Ή ήθελες πράγματι να τους κάψεις ζωντανούς; Είδες τα πρόσωπά τους; Πέρασε έστω και ένα δευτερόλεπτο από το μυαλό σου ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν και σένα; Ότι δεν είναι πλούσιοι, κλέφτες ή εγκληματίες; Εσύ λοιπόν, που υπερασπίστηκες την οργή σου, γιατί εγκλημάτησες;
Δεν ξέρω αν θα σε πιάσουν ποτέ. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν θα σε δω στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ίσως να μείνεις ελεύθερος και να περιφέρεσαι στον κόσμο. Να πίνεις καφέ, να τρως, να κάνεις έρωτα, να δουλεύεις, να διασκεδάζεις. Ίσως κάποια στιγμή μάθεις ότι θα γίνεις πατέρας.
Τότε, θα καταλάβεις τι έκανες μια Τετάρτη μεσημέρι….
Ο Θεός να σε λυπηθεί… ΠΗΓΗ:selidodeikths.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου