Μια γενική διαπίστωση που ακούγεται συχνά με τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας με τη Χρυσή Αυγή να υποχωρεί μεν, αλλά να παραμένει τρίτη δε, είναι ότι αποδεικνύεται μπετόν.
Του Στρατή Μαζίδη
Λογικό είναι να αποδεικνύεται μπετόν αφού αυτοί που θεωρητικά την πολεμούν είναι οι καλύτερες μπετόβεργες όταν:
> παίζοντάς την από το πρωί ως το βράδυ μονοπωλώντας τη μερίδα του λέοντος στα τηλεοπτικά δελτία το τελικό αποτέλεσμα είναι η κοινή γνώμη να εθίζεται βλέποντάς τη. Όταν δεις κάποιον μια φορά με χειροπέδες κτλ, ας πούμε ότι σοκάρεσαι. Όταν τον δεις εκατό; Τότε σε πιάνει μια ανοσία. Εν ολίγοις παραχορηγήθηκε – επίτηδες; – το τρομοφάρμακο με αποτέλεσμα να μην πιάνει.
> προσπαθούν να καταπολεμήσουν – θεωρητικά – αυτό που φοβούνται όχι χτυπώντας τις γενεσιουργές αιτίες όπως η φτώχεια, η ανεργία, η εισαγόμενη εγκληματικότητα, τα ατιμώρητα σκάνδαλα αλλά με κινηματο-γραφικές επιχειρήσεις.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη εξήγηση του μπετόν. Γιατί όλοι αυτοί που έφυγαν από το Α, Β, Γ κόμμα για τον Χ, Ψ, Ζ λόγο να επανέλθουν αντί να πάνε κάπου αλλού, όταν τίποτε δεν έχει αλλάξει;
Το ερώτημα βέβαια που τίθεται μετά από όλα αυτά είναι το εξής. Αν η Χρυσή Αυγή χαρακτηρίζεται ως γερή μπετονένια βάση, τότε να περιμένουμε να σηκωθούν και όροφοι;
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου