Η Χρυσή Αυγή θα είναι υπεύθυνη ακόμα: Για την επανεμφάνιση του δάγκειου πυρετού. Για να αποσταθεροποιήσουν το εθνικό σύστημα υγείας και να εκθέσουν τον Αδωνι Γεωργιάδη, που τον θεωρούν σαν Νο 1 ιδεολογικό αντίπαλό τους. Για την κατολίσθηση των βράχων στα Τέμπη. Προκειμένου να προκαλέσουν εκνευρισμό στους διερχόμενους οδηγούς και να τους στρέψουν κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η Χρυσή Αυγή, επίσης, κρυβότανε πίσω από τις διακοπές ρεύματος τον Δεκαπενταύγοστο στη Σαντορίνη. Για να πλήξουν τον τουρισμό και να προκαλέσουν ζημιά στην εθνική οικονομία. Εργο της Χρυσής Αυγής θα πρέπει να θεωρείται η προσφυγή του Τοτσέ κατά του Παναθηναϊκού. Το τέρας μπορεί να έχει δεχτεί ένα ισχυρό χτύπημα, αλλά δεν το βάζει κάτω. Δεν ξεψυχάει.
Βάλανε λοιπόν τον Τοτσέ να κάνει προσφυγή για να κάνουν ζημιά στον Αλαφούζο. Για να τον εκδικηθούν για την αλλαγή γραμμής του ΣΚΑΪ. Εκεί που οι Μπογδάνοι και οι Τράγκες είχανε τον Μιχαλολιάκο και την παρέα του στα όπα όπα κι ο κύριος Μπάμπης έβλεπε σαν όραμα κυβερνητική συνεργασία της ΝΔ με μια σοβαρή Χρυσή Αυγή, το κανάλι του Φαλήρου άλλαξε γραμμή και ευθυγραμμίστηκε με τους εχθρούς της πατρίδας και του εθνικισμού.
Τι θέλει να πει με όλα αυτά ο ποιητής; Οτι το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς: Προστατευόμενος μάρτυρας με τον κωδικό Ε κατάθεσε ότι ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μίχος, κρεοπώλης το επάγγελμα, εκπαίδευε Χρυσαυγίτες σε μαζικές σφαγές αμνοεριφίων! Σε μαντριά και σε στάνες στη Μαλακάσα οι εκπαιδευόμενοι σφάζανε ομαδικά αρνιά και κατσίκια, προκειμένου να διδαχτούν στην τεχνική των χτυπημάτων με μαχαίρι στην καρωτίδα! Κάνανε προπόνηση δηλαδή για να μπορούνε μετά να σφάζουνε τους Πακιστανούς και τους κομμουνιστές. Αιμοδιψείς, αιμοσταγείς και αιμοβόροι.
Ιδού, λοιπόν, πώς το περίσσιο χαλάει το ίσιο. Θέλει ειδική εκπαίδευση δηλαδή για να κόψεις έναν λαιμό με τη φαλτσέτα; Αρκεί να κόβει το μαχαίρι καλά. Κι αφού ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι, γιατί ο Ρουπακιάς κάρφωσε το μαχαίρι στην καρδιά του Φύσσα και δεν του έκοψε τον λαιμό; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Οπως στερείται σοβαρότητας το ότι θα έμπαιναν στη Βουλή με τανκς (). Και πού θα τα έβρισκαν τα τανκς; Στο Κλυν;
Ουδεμία αμφιβολία και ουδεμία αντίρρηση ότι όντως πρόκειται για εγκληματική οργάνωση. Για κακοποιούς κάτω από τον ιδεολογικό μανδύα του εθνικισμού και της πατρίδας. Για εγκληματίες. Που μάζευαν μπράβους κακοποιούς και αποβράσματα. Να μη χάνεται όμως το μέτρο. Η σοβαρότητα. Αυτά ότι σφάζανε στα μαντριά αρνιά και κατσίκια, για να κάνουνε προπόνηση πριν κόψουνε τις καρωτίδες των Πακιστανών, δεν γίνονται ούτε στο σινεμά. Αν ήτανε στα νιάτα του, δηλαδή, ο Νίκος Φώσκολος και γύρναγε ταινία για τη Χρυσή Αυγή, θα το θεωρούσε υπερβολή. Δεν θα το είχε βάλει στα σενάρια.
Εκτός κι αν δεχτούμε ότι η Χρυσή Αυγή και μπορεί να κάνει τα πάντα και φταίει για όλα. Φταίει για το πέναλτι που έριξε έξω ο Μπεργκ. Βρήκανε άκρη και πιάσανε τον Σουηδό για να κάνουνε ζημιά στον Αλαφούζο επειδή ο ΣΚΑΪ σταμάτησε να τους αβαντάρει. Αυτά.
Εκατό χρόνια να ήταν υπουργός, τα λεφτά αυτά δεν τα 'βγαζε
ΔΗΛΑΔΗ εδώ και 25 χρόνια, από το αποκαλούμενο βρώμικο '89 και εντεύθεν, οι μεγαλοαπατεώνες και οι κλέφτες στην Ελλάδα περιορίζονται σε τρία άτομα; Κοσκωτάς, Παπαγεωργόπουλος, Τσοχατζόπουλος: ένας τραπεζίτης, δύο πολιτικοί. Ολοι οι άλλοι είναι λευκές περιστερές; Ολοι οι άλλοι είναι τίμιοι; Αφού μόνο αυτοί έχουν καταδικαστεί, έτσι είναι. Κακώς λοιπόν, πολύ κακώς, υπάρχει αυτή η κατασυκοφάντηση του πολιτικού αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου. Μια δύο εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οτι όλοι οι άλλοι σέβονται το δημόσιο χρήμα και δεν λερώνουν τα χέρια τους με αρπαχτές.
Πέρα από την πλάκα, έπρεπε να χρεοκοπήσει η χώρα για να ακούσει ένας δήμαρχος ισόβια κι ένας υπουργός είκοσι χρόνια. Και πολύ σωστά άκουσαν από δώδεκα χρόνια η σύζυγος και η θυγατέρα. Δεν υπάρχει δεν ξέρω σ' αυτές τις δουλειές. Αν ήτανε έτσι, όλοι οι κλέφτες και οι καταχραστές θα γράφανε τις περιουσίες από τα κλεμμένα στις γυναίκες τους και στα παιδιά τους και νο πρόμπλεμ. Οταν ως κυρία Τσοχατζοπούλου έχεις στο όνομά σου το τριώροφο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, έχεις και τις ανάλογες ευθύνες. Εκατό χρόνια να ήταν υπουργός ο Τσοχατζόπουλος, ούτε αυτά τα λεφτά μπορούσε να έχει ούτε αυτή τη ζωή να κάνει.
Ο Αμερικάνος ανήκει στους μυθικούς ήρωες του αθλητισμού μας
ΟΙ ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι γοητευτικές. Στους εξήντα και σάμθινγκ, δηλαδή, θυμίζουν τη δεκαετία του '50 και του '60. Τα παιδικά τους χρόνια. Τα νιάτα τους. Οπως αυτή με τον Γιώργο Αμερικάνο στο χθεσινό «Goal». Σε πάει 45 χρόνια πίσω. Στην εφηβεία. Οταν ο αθλητισμός ήταν το μοναδικό παράθυρο στον έξω κόσμο. Οχι μόνο το ποδόσφαιρο. Και το μπάσκετ. Και ο στίβος. Ακόμα και η κολύμβηση. Κι είναι απλό. Για να πήγαινες στο σινεμά ήθελες λεφτά. Που τότε δεν υπήρχανε. Στο γήπεδο μπορούσες να μπεις και τσάμπα. Πηδηχτή. Πολύ περισσότερο στο Στάδιο. Δέκα διαφορετικοί τρόποι υπήρχανε για να μπεις μέσα. Αν σε σταματάγανε οι πολιτσμάνοι, υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις. Ειδικά από την πλευρά του λόφου του Αρδηττού. Τρόποι υπήρχαν και για να μπεις στο γήπεδο χωρίς να πληρώσεις εισιτήριο.
Οχι μόνο στις μικρές κατηγορίες πηδώντας από τη μάντρα. Αλλά και στα μεγάλα γήπεδα. Μυθικοί ήρωες ήταν τότε ποδοσφαιριστές και αθλητές: Λινοξυλάκης, Δομάζος, Μπέμπης, Στεφανάκος, που έγινε και ηθοποιός, Σιδέρης, Νεστορίδης, Παπαϊωάννου. Ο Δεπάστας κι ο Παπαβασιλείου στον στίβο. Κουνάδης, Τσακανίκας στις ρίψεις. Ο Πρέκας, πριν γίνει ηθοποιός και πριν σαλτάρει στα γεράματα, πρωταθλητής στις καταδύσεις. Ανάμεσα σ' αυτούς τους ήρωες και ο Αμερικάνος. Τότε που στο μπάσκετ υπήρχαν δύο τρόποι για να μπει καλάθι. Το μπάσιμο α λα Αμερικάνος και η ραβέρσα α λα Τρόντζος. Για το ματς με τη Σλάβια ξέραμε ότι η Χούντα είχε κανονίσει να γίνει ο τελικός στην Αθήνα, όπως ξέραμε ότι λαδώνανε για να κερδίζουμε στους Βαλκανικούς, αλλά αυτά δεν ξεθώριαζαν, δεν άγγιζαν τους μυθικούς ήρωες.
ΕΡΩΤΗΣΗ:Ο Μελισσανίδης έχει πάρει άδεια από την Αρχιεπισκοπή για να βγάλει το γήπεδο «Αγιά Σοφιά»;
Αν ο Σαββίδης και ο Αλαφούζος νομίζουν ότι επειδή μιλάνε μια φορά τον χρόνο στο ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός στην Τούμπα θα φτιάξουν το ποδόσφαιρο, έχουνε ψωνίσει από σβέρκο. -Observer
Πηγή: Goal
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου