Με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, ιδρύθηκε το σωματείο «Άγιος Στυλιανός», που ίδρυσε και το ομώνυμο βρεφοκομείο, που έκτοτε λειτουργεί διαρκώς, παρέχοντας προστασία, στοργή και εκπαίδευση σε έκθετα βρέφη. Η ίδρυσή του στηρίχτηκε σε κληροδότημα του Θεσσαλονικέως ομογενούς από τη Βενετία Αντωνίου Νινή. Το βρεφοκομείο διοικείται από το 1938 από τον Δήμο Θεσσαλονίκης υπό την επωνυμία «Δημοτικό Βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης Άγιος Στυλιανός». Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, διατάχθηκε η εγκατάστασή του σε κτήριο της ισραηλιτικής κοινότητας και συγκεκριμένα στο σχολείο «Καζές», όπου στεγάζεται μέχρι σήμερα. Το εν λόγω δημοτικό σχολείο βρισκόταν κτισμένο σε έναν χώρο περίπου 1 στρέμματος. Έκτοτε, με το πέρασμα των χρόνων, στο χώρο του βρεφοκομείου ο Δήμος ενέταξε όμορες εκτάσεις, με αποτέλεσμα σήμερα να χρησιμοποιεί για τις ανάγκες του έναν χώρο περίπου 14 στρεμμάτων, που βρίσκονται στην καρδιά του 5ου Δημοτικού Διαμερίσματος και θεωρείται ένα οικονομικό «φιλέτο» που ανοίγει την όρεξη σε διάφορους επίδοξους «επενδυτές».
Εδώ και αρκετά χρόνια, η ισραηλιτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης προσπαθεί διά της νομικής της υπηρεσίας να οικειοποιηθεί όλη αυτή την έκταση, η οποία ισχυρίζεται ότι της ανήκει. Δεν τόλμησε βεβαίως ποτέ να διεκδικήσει τις παράλογες απαιτήσεις της σε δικαστικές αίθουσες. Πάντοτε εκινείτο εκτός δικαστικών αιθουσών, προσπαθώντας να πείσει τα μέλη των διαφόρων δημοτικών επιτροπών του Δήμου (Κτηματολογίου κ.λπ.) να εισηγηθούν θετικά και να φέρουν προς ψήφιση την απαίτησή τους στο δημοτικό συμβούλιο. Η προηγούμενη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, προς τιμήν της δεν υπέκυψε ποτέ στις παράλογες απαιτήσεις της κοινότητας των εβραίων της Θεσσαλονίκης και, στηριζόμενη και στις σχετικές γνωμοδοτήσεις της νομικής της υπηρεσίας (σύμφωνα με τις οποίες, η κοινότητα, αν πήγαινε το θέμα στα δικαστήρια, ίσως κατάφερνε να διεκδικήσει το 1 στρέμμα στο οποίο στεγαζόταν το αρχικό κτίσμα), αρνείτο να παραπέμψει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο.
Όλα αυτά, βεβαίως, μέχρι την ανάληψη της διοίκησης του Δήμου από τον Γιάννη Μπουτάρη. Τότε, ξαφνικά, η Νομική Υπηρεσία του Δήμου άλλαξε γνώμη και γνωμοδότησε ότι όλη η έκταση των 14 στρεμμάτων ανήκει στην ισραηλιτική κοινότητα και πρέπει να της αποδοθεί! Το θέμα ήρθε προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο και, ώ του θαύματος!, το ψήφισαν ΟΛΕΣ οι παρατάξεις (ο μόνος που μειοψήφισε, με λευκή ψήφο, ήταν ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης του κ. Γκιουλέκα, ο κ. Ερωτόκριτος Θεοτοκάτος). Σύμφωνα, λοιπόν, με την απόφαση του Δ.Σ. της Θεσσαλονίκης, η έκταση των 14 στρεμμάτων εκχωρείται στην ισραηλιτική κοινότητα και το μόνο που μένει πια είναι να βρεθεί ένας εξωδικαστικός συμβιβασμός μεταξύ της κοινότητας και του Δήμου, ώστε να αποζημιωθεί η κοινότητα και να παραμείνει σε χρήση του Δήμου ο χώρος για να συνεχίσει να λειτουργεί το βρεφοκομείο!
Σύμφωνα με ανάλογες περιπτώσεις, η αποζημίωση άλλων ιδιοκτησιών που απαλλοτριώθηκαν από τον Δήμο στην περιοχή ανερχόταν περίπου στα 2.000 € ανά τετραγωνικό μέτρο, δηλαδή μιλάμε για ένα τεράστιο κονδύλι ύψους περίπου 28.000.000 €, το οποίο θα βγει από τα ταμεία του Δήμου επιβαρύνοντας τους δημότες της πόλης. Προφανώς κάπως έτσι εννοεί ο δήμαρχος, στον απολογισμό του για το 2012, την ορθολογική αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας προς όφελος των δημοτών!
Πρόκειται για μία ήττα που δόθηκε αμαχητί, για ένα τεράστιο έγκλημα σε βάρος των συμφερόντων του Δήμου, για το οποίο συνυπεύθυνη δεν είναι μόνον η διοίκηση του Μπουτάρη και των συνεργατών του, αλλά το σύνολο των δημοτικών συμβούλων όλων των παρατάξεων, που δέχθηκαν να ψηφίσουν αυτήν την απόφαση ντροπής για την ιστορία του Δήμου της Θεσσαλονίκης. Είναι πραγματικά απορίας άξιο, πώς δεν βρέθηκε μία έστω παράταξη να ζητήσει την αναβολή της συζήτησης ενός τόσο σημαντικού θέματος, που θα ζημιώσει σε τεράστιο βαθμό τα οικονομικά του Δήμου και σίγουρα θα αποτελέσει προηγούμενο και για άλλες παράλογες απαιτήσεις, είτε της ισραηλιτικής κοινότητας είτε άλλων επίδοξων αρπάγων της δημοτικής περιουσίας.
Το θέμα φυσικά δεν κλείνει εδώ. Μπορεί οι εκλεκτοί των δημοτών της Θεσσαλονίκης να μη στάθηκαν στο ύψος τους και ενώπιον των ευθυνών τους, αλλά η δημοτική κίνηση πολιτών «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» δεν πρόκειται να μείνει αδρανής. Ήδη οι νομικοί σύμβουλοί της κινούνται και συλλέγουν τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να λογοδοτήσουν όλοι αυτοί που νομίζουν ότι η δημοτική περιουσία είναι τσιφλίκι του πατέρα τους (αν και αν ήταν έτσι, μάλλον θα τη σέβονταν περισσότερο). Είναι βεβαίως χαρακτηριστική η προσπάθεια των υπηρεσιών του Δήμου να εμποδίσουν το έργο των νομικών συμβούλων της παράταξής μας, αφού αρνούνται με διάφορες αιτιάσεις να μας δώσουν αντίγραφο της γνωμοδότησης της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου και μας παραπέμπουν στην Πολεοδομία για να προμηθευτούμε τους τίτλους ιδιοκτησίας, που «αποδεικνύουν» ότι η εν λόγω έκταση ανήκει στην ισραηλιτική κοινότητα.
Το αδυσώπητο ερώτημα όμως παραμένει: Τι είναι αυτό που εμπόδισε τη διοίκηση Μπουτάρη να αφήσει να οδηγηθεί το θέμα στα δικαστήρια εκ μέρους της κοινότητας; Το δικαστικό κόστος, μήπως; Δεν αξίζει άραγε να διατεθούν και 2-3.000 € προκειμένου να δοθεί μία μάχη για την προάσπιση των δικαιωμάτων του Δήμου επί μιας εκτάσεως αξίας 28.000.000 €; Ποιοι ήταν αυτοί που κρύφτηκαν πίσω από μία γνωμοδότηση κάποιων νομικών συμβούλων και χάρισαν αυτή την περιουσία σε τρίτους; Το ποιοι είναι, βεβαίως, το ξέρουμε πολύ καλά. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι αν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος των (τουλάχιστον) πολιτικών ευθυνών τους που επισύρει πλέον η απόφασή τους...
Γιάννης Κουριαννίδης - Υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Επικεφαλής Δημοτικής Κίνησης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου