Από Editor
Από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και έπειτα παρακολουθούμε ένα πράσινο θέατρο του παραλόγου. Το ΠΑΣΟΚ, μετά τις εκλογές, αρχικά θεώρησε σωστό να «πειράξει» κατά το δοκούν τα αριθμητικά στοιχεία των οικονομικών μεγεθών με την ονομαστή «καταγραφή». Η χώρα εμφανίστηκε εκ νέου αναξιόπιστη, προκαλώντας φυσικά την οργή των Βρυξελλών, το ΠΑΣΟΚ εμφάνισε (λίγο ως πολύ) τον Κ. Καραμανλή σαν «δραπέτη» από τα προβλήματα, και εμείς όλοι κληθήκαμε σε «εθνική συνεννόηση» για να βγει η χώρα από το τέλμα.
Αλήθεια, όμως, σε άλλου είδους συνεννόηση καλούσε ο Κ. Καραμανλής όταν μιλούσε προεκλογικά για την ανάγκη παγώματος μισθών των δημοσίων υπαλλήλων; Σε άλλου είδους συνεννόηση καλούσε εκείνο το προεκλογικό σποτ της ΝΔ που σύμπασα κατηγόρησε η κοινότητα της πολιτικής επικοινωνίας και έδειχνε έναν μακρύ και ανηφορικό δρόμο που πρέπει η χώρα να ανεβεί; Τα ερωτήματα φυσικά είναι ρητορικά.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κ. Καραμανλής κρίθηκε. Το ΠΑΣΟΚ όμως, όπως πρόσφατα μας πληροφόρησε και ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, παίζει «άλλο σύστημα». Και πράγματι έχει δίκιο. Ενώ λοιπόν προεκλογικά, το ΠΑΣΟΚ, «έδωσε ρέστα» τάζοντας σοσιαλδημοκρατικούς πράσινους παραδείσους και μετεκλογικά αναζητούσε ως «αμπάριζα» την εθνική συνεννόηση, χρειάστηκε μόλις 110 ημέρες για «κάψει» και αυτό το χαρτί.
Αλήθεια, τι είδους συνεννόηση μπορεί να επιτευχθεί αν το ΠΑΣΟΚ, επ’ αφορμή των αγροτικών κινητοποιήσεων, επιδιώκει (με κάθε τρόπο και Μέσο Επικοινωνίας) ως άλλος Μακιαβέλι να στρέψει την μια αγροτική περιοχή της χώρας ενάντια στην άλλη και όλες τις αστικές περιοχές μαζί ενάντια στις αγροτικές;
Αν αυτό το «άλλο σύστημα» σκοπό του είχε αντί για συνεννόηση να επιβεβαιώσει τον Κ. Καραμανλή πού το ονόμαζε «σύστημα ΠΑΣΟΚ», το κατάφερε. Οι πανταχού πολέμιοι των αγροτικών κινητοποιήσεων σπεύδουν όλες αυτές τις μέρες να ξιφουλκήσουν εναντίον των αγροτικών κινητοποιήσεων. Ανεξάρτητα όμως αν συμφωνεί κανείς με το κλείσιμο των δρόμων ή όχι, δεν αντιλήφθησαν ούτε στο ελάχιστο το θεμελιώδες λάθος τους που υπονομεύει το ίδιο το «σύστημα» που θέλησαν να «παίξουν»
Αλλά δεν είναι αυτό το μόνο τους λάθος. Πέρυσι, καθώς περιδιάβαιναν σε λιμάνια και «μπλόκα» δήλωναν «αλληλέγγυοι στους αγώνες» και υπόσχονταν ένα δις ευρώ με το που θα εκλεγούν. Δεν στάθηκαν όμως ικανοί να ακούσουν τον αγροτικό κόσμο που για πρώτη φορά έβαζε πλήθος αιτημάτων που ξεπερνούσαν τα οικονομικά.
Η αλήθεια είναι πως οι έλληνες αγρότες κατάφεραν, πέρσι και φέτος, να θέσουν ύστερα από αρκετά χρόνια ένα και κύριο και καίριο ζήτημα. Θέλουμε εγχωρία αγροτική παραγωγή που θα μπορεί να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού με ντόπια προϊόντα και θα μπορεί να εγγυάται για την ποιότητα των προϊόντων αυτών ή όχι; Το παραπάνω ερώτημα, γίνεται βασανιστικότερο αν σκεφθεί κανείς ότι την στιγμή που το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι ελλειμματικό (πέρυσι 14% και θα δοθεί «μάχη» για να μειωθεί), η χώρα κάνει σημαντικές εισαγωγές αγροτικών προϊόντων.
Αυτό είναι το κύριο ερώτημα και καλό είναι να το απαντήσουμε σύντομα και να πούμε και στους αγρότες τι απόφαση πήραμε. Γιατί αν δεν θέλουμε αγροτική παραγωγή καλό είναι να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε και για τις συνέπειες αυτής της απόφασης. Ένα ακόμα κύμα αστυφιλίας, εισαγόμενες διατροφικές βόμβες στα τραπέζια μας, επιπλέον μεσάζοντες που θα εισάγουν φθηνά και θα μας πουλούν ακριβά προϊόντα, διατροφική εξάρτηση της χώρας, αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για την ελληνική ύπαιθρο που ερημώνει κλπ κλπ.
Όσο για εκείνους που θα βιαστούν να κατηγορήσουν τους αγρότες για κατασπατάληση και κακοδιαχείριση των επιδοτήσεων, χωρίς πάντα να έχουν άδικο, αναφέρω προκαταβολικά τα εξής.
Ενοχλούν κάποιους (δημοσιογράφους λέω εγώ) οι ενισχύσεις που παίρνουν οι αγρότες, αλλά δεν είναι το ίδιο ενοχλητικές οι ενισχύσεις που παίρνουν τα αφεντικά τους. Αλλά, ξέχασα. Εκείνοι αξιοποιούν τα χρήματα κατά πως πρέπει, ενώ οι αγρότες όχι. Εκείνοι δικαιούνται και μιας και δυο και τριών επιδοτούμενων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Όχι όμως και οι αγρότες που πρέπει χωρίς μέτρα και σταθμά να διαχωρίζονται σε κύριο και μη κύριο επάγγελμα αγρότες επειδή λαμβάνουν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Χρήματα της ΕΕ στη χώρα αυτή παίρνουν μόνο αγρότες. Κανείς άλλος.
Χρωστάνε λένε οι αγρότες. Αλήθεια είναι αυτό και υπάρχουν περιπτώσεις που πράγματι δεν θα έπρεπε. Χρωστάμε όμως και εμείς στις πόλεις και μάλιστα, αρκετοί από εμάς, εξίσου παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Πραγματικά όμως, αδυνατώ να καταλάβω γιατί εγώ που αγόρασα σπίτι με δάνειο θεωρούμαι a priori οικονόμος ενώ ο αγρότης που αγόρασε τρακτέρ a priori σπάταλος. Εκτός αν κάποιος με πείσει πως η οικονομική επιστήμη θεωρεί τα σπίτια επένδυση και τα τρακτέρ σπατάλη. Και μιας και αναφέρθηκα σε τρακτέρ να ενημερώσω πως φυσικά υπάρχουν αγρότες που τα χρωστάνε. Στην τράπεζα. Οι ιταλικές και γερμανικές εταιρίες, που κυρίως τα παράγουν, τα έχουν πληρωθεί στο ακέραιο. Και φυσικά δεν είναι μόνο τα τρακτέρ αλλά και πολλά ακόμα μηχανήματα. Να λοιπόν που κυρίως πήγαν οι επιδοτήσεις για να τελειώνουμε, επιτελούς, και με αυτό το ζήτημα.
Καλό λοιπόν θα είναι η κυβέρνηση να σοβαρευτεί, να αφήσει τα ευχολόγια και να σταματήσει να παίζει «άλλα συστήματα». Πολύ σύντομα είναι πιθανό να κληθεί να απαντήσει και σε άλλα περίπλοκα ζητήματα. Όπως το αν θα περικόψει τους μισθούς του δημοσίου τομέα όπως στην Ιρλανδία, με τον κίνδυνο να χάσει οριστικά το τρένο της «αναθέρμανσης» της οικονομίας που θεωρεί απαραίτητο προκειμένου να ξεπεραστεί την κρίση. Αυτό και αν θα είναι βασανιστικό δίλλημα. Εκτός βεβαία αν στο ΠΑΣΟΚ έχουν αποφασίσει κατά το πρότυπο της «καταγραφής» που έκαναν, σε συνέχεια της «απογραφής» Καραμανλή που κατήγγειλαν, να ακολουθήσει και η «διαφυγή» και τέτοιου είδους διλλήματα να τα λύσει το ΔΝΤ με την εποπτεία των Βρυξελλών. Και τότε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου