Το τέλος της θεωρίας του “Μεσαίου Χώρου”

 

Από Factorx 

Το τέλος της θεωρίας του Μεσαίου Χώρου
Τα έχουμε ξαναπεί εδώ πολλές φορές για την θεωρία του «Μεσαίου Χώρου» που ήταν επί χρόνια ο κεντρικός πυλώνας της στρατηγικής της ΝΔ και οδήγησε τελικά στην εκλογική συντριβή της του περασμένου Οκτωβρίου.
Πρωτεργάτης αυτής της στρατηγικής ήταν ο στενός σύμβουλος του Κ. Καραμανλή, Γ.Λούλης ο οποίος είχε πει κάποτε: «Εμείς δεν χρειαζόμαστε ούτε κόμματα, ούτε μηχανισμούς. Αρκεί που έχουμε έναν επικοινωνιακό αρχηγό και αρκεί να διενεργούμε δημοσκοπήσεις και focus group, να του μεταφέρουμε τι θέλει να ακούσει ο κόσμος και αυτός να το μετατρέπει σε επικοινωνιακή επικράτηση. Με τον τρόπο αυτό θα μείνουμε στην εξουσία για πολλά χρόνια». Και είδαμε όλοι πόσα ακριβώς χρόνια έμειναν και κυρίως κάτω από ποιές συνθήκες.
Συνεχιστής αυτής της πολιτικής φιλοδοξούσε να είναι η Ντόρα Μπακογιάννη με τις θεωρίες της για «πολυσυλλεκτικό κόμμα» κλπ.
Στην προχθεσινή του ομιλία στην ΚΕ της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς έβαλε τέλος στην αμφιλεγόμενη αυτή πολιτική, προδιαγράφοντας και την πολιτική που θα ακολουθήσει. Είπε μεταξύ άλλων:
 «Για χρόνια επικράτησε η θεωρία του λεγόμενου «60-40»: Ότι δηλαδή το 60% των Ελλήνων είναι Αριστεροί ή Κεντροαριστεροί, ενώ το 40% είναι Δεξιοί ή Κεντροδεξιοί. Επομένως, το μόνο που έχει να κάνει η Κεντροδεξιά είναι να μετακινηθεί προς την Κεντροαριστερά, για να προσελκύσει τις ψήφους της»
Η θεωρία αυτή είναι λανθασμένη: Ακόμα κι αν ίσχυε αυτός ο συσχετισμός, ρόλος μας είναι να τον αλλάξουμε, να τον ανατρέψουμε όχι να τον αποδεχθούμε.
Αυτό ακριβώς κάνουν όλα τα Κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και σήμερα κυριαρχούν.
Είμαστε ίσως οι μόνοι που αποδεχθήκαμε ένα δυσμενή συσχετισμό και προσπαθήσαμε, αντί να αλλάξουμε το συσχετισμό υπέρ μας, να αλλάξουμε φυσιογνωμία εμείς οι ίδιοι.
Τέλος, αυτή η θεωρία είναι καταστροφική για τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί όταν δεχόμαστε ότι οι ιδέες μας δεν είναι «ελκυστικές» για την κοινωνία, αφοπλιζόμαστε ιδεολογικά.
Και περιοριζόμαστε σε διαχειριστικές πολιτικές.
Πώς να εμπνεύσουμε για το δικό μας όραμα την κοινωνία, όταν έχουμε παραιτηθεί, οι ίδιοι, από κάθε όραμα;
Νέα Μεταπολίτευση, λοιπόν, σημαίνει, πέραν όλων των άλλων, την από-ενοχοποίηση της παράταξής μας, την απελευθέρωση της ιδεολογικής μας ταυτότητας, και την ισονομία των πολιτών ανεξάρτητα από το τι δηλώνουν ή τι τους «δηλώνουν».
 Πόσο λάθος είναι η «μεσαιοχωρίτικη» πολιτική φαίνεται από το εξής: Στο «60%» οι υποστηρικτές της βάζουν το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι. Το ΚΚΕ διαχωρίζει σαφώς την θέση του από το ΠΑΣΟΚ και το ίδιο κάνουν δυνάμεις της υπόλοιπης αριστεράς. Ακόμα και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ ψηφίζουν μια έτσι, μια αλλιώς.
 Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Καραμανλής, η Ντόρα, ο …Ρουσόπουλος και οι άλλοι θιασώτες αυτής της θεωρίας αποδέχονταν  επί της ουσίας τον διχαστικό προσδιορισμό του ΠΑΣΟΚ «προοδευτικές δυνάμεις – δεξιά», ότι δηλαδή όλοι προς τα αριστερά του είναι «προοδευτικοί» και όλοι προς τα δεξιά του «αντιδραστικοί». Έτσι έπεφταν συνεχώς σε διαχειριστικές λογικές και προσπαθούσαν με διάφορα «ανοίγματα να τσιμπολογούν φηφαλάκια, αλλάζοντας συνεχώς την φυσιογνωμία της ΝΔ. Έτσι εξηγούνται και η «Ρεπούση» και τόσα άλλα που τους οδήγησαν τελικά στο να χάσουν και τον πυρήνα της ΝΔ στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.