ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

The bond holder

Πρώτα κάτι προσωπικό. Το άρθρο έχει υποκειμενικό χαρακτήρα και θέλω να εξηγήσω το γιατί. Ταξιδεύω πολύ και θα ομολογήσω ότι συχνά μετά από δυο τρεις εβδομάδες ξεχνώ τον πόνο που φέρνει αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Όταν επιστρέφω όμως δεν αντέχω να βλέπω ανθρώπους που δούλεψαν τίμια, έκαναν οικογένειες, πολέμησαν για τον τόπο τους να κάθονται στο καφενείο χωρίς ένα εύρο για τον καφέ τους. Η να βλέπω την κυρία που της πήραν το σπίτι τα αρπακτικά οι τράπεζες για ένα κομμάτι ψωμί να παρακαλάει για δουλειά. Επίσης δεν αντέχω να ακούω στο σπίτι μου Τούρκικα. Όσο λοιπόν χειροτερεύει η κατάσταση τόσο πιο υποκειμενικός θα γίνομαι.

Το άρθρο

Κάθε φορά που γυρίζω από ένα μεγάλο ταξίδι έχω την συνήθεια να πάω στο καφενείο της γειτονιάς. Είναι για μένα ο διάδρομος προσγείωσης στην πραγματικότητα. Πρώτα από όλα η γειτονιά αυτή είναι οι ρίζες μου γεμάτη πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και Πόντο. Είναι και πολύ φτωχή. Μετά από δυο μήνες στα αεροπλάνα, στα καλυτέρα ξενοδοχεία και επαφές με τις πιο δυνατές τράπεζες και εταιρείες στον κόσμο νιώθω άδειος. Έτσι πήγα και κάθισα να πιο ένα καφέ με τα γεροντάκια, τους άνεργους νέους και οικογενειάρχες.

Όλοι είχαν αυτή την φορά ένα κοινό χαρακτηριστικό- τους έλλειπε η ΕΛΠΙΔΑ. Οι ιστορίες τους θλιβερές. Τράπεζες κάνουν κατασχέσεις σπιτιών για 10 000 εύρο, έλλειψη ιατρικής περίθαλψης, λιγοστό φαί στο τραπέζι, διαλυμένες οικογένειες. Η αντίθεση αυτού του κόσμου και του κόσμου που μόλις άφησα συνταρακτική. Θυμάμαι παλιά όταν γυρνούσα πίσω το χαμόγελο, η αθωότητα και η λεβεντιά τους με γέμιζε. Ένιωσα άδειος όταν έφυγα να πάω σπίτι.

Τα κατάφεραν αυτή την φορά σκέφτηκα. Γονάτισαν τον κόσμο. Στο παρελθόν οι άμυνες του λάου ήταν σχεδόν αυτόματες. Γιατί όχι τώρα;

Πήγα σπίτι και χρησιμοποιώντας εργαλεία από την δουλεία μου έκανα μια ανάλυση. Τα αποτελέσματα παρακάτω.
Α. Τοποθέτησαν άτομα σε θέσεις κλειδιά εδώ και καιρό που δεν θα έφερναν δυναμική αντίσταση σ’ αυτή την σφαγή

o Τον πρόεδρο της δημοκρατίας
o Τον αρχιεπίσκοπο πάσης Ελλάδος
o Τον αρχηγό της αντιπολίτευσης
o Ένα τουρκόφιλο για δήμαρχο της Θεσσαλονίκης
o Βουλευτές στο ΠΑΣΟΚ χωρίς ραχοκοκαλιά
o Βουλευτές της ΝΔ καμένους από την δική τους διακυβέρνηση
o Κτλ

Β. Διέσπασαν τα κόμματα- Κουβέλης και Ντόρα- για να αποδυναμώσουν την αντιπολίτευση. Ακόμη και ο Κολοτούμπας έφτασε σε σημείο να υποστηρίζει το ΔΝΤ και να φαίνετε ερωτευμένος με τον ΓΑΠ.

Γ. Από καιρό άρχισαν να αγοράζουν τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους – αρκετά από τα κονδύλια για την υποστήριξη του ΔΝΤ πέρασαν από την γνωστή εταιρεία που έχει και καλές σχέσεις με Τουρκία

Έχοντας λοιπών εξασφαλίσει τα νότα τους άρχισε η επίθεση.

Και εδώ μια τέλεια στρατηγική. The shark strategy ή η στρατηγική του καρχαρία. Είναι μια από τις πιο τέλειες στρατηγικές. Αν θέλεις να κερδίσεις μερίδιο αγοράς στην οδοντόπαστα δεν βγάζεις μια καινούργια οδοντόπαστα και κτυπάς την Colgate μετωπικά. Βγάζεις 5-6 διαφορετικές οδοντόπαστες με διαφορετικά χαρακτηριστικά – μια για άσπρα δόντια, μια για πλάκα, μια για ευαίσθητα δόντια κτλ.

Ακριβώς αυτή την τεχνική χρησιμοποίησαν. Πότε δεν πήγαν μετωπικά στην κοινωνία- μια στους δημοσίους υπάλληλους, μια στα επαγγέλματα, μια στον ιδιωτικό τομέα, μια στις συντάξεις, κτλ. πάντοτε βάζοντας την μια πλευρά απέναντι στην άλλη

Σε συνδυασμό με την στρατηγική αυτή υλοποιήθηκε και μια από της πιο αποτελεσματικές επικοινωνιακές εκστρατείες που έχω δει ποτέ. Αναλύοντας τον επικοινωνιακό σχεδιασμό βλέπεις ότι οι λέξεις αλλάζουν νόημα ανάλογα με τις καταστάσεις. Και κάτι το παράξενο. Κάτι που λένε σήμερα το αλλάζουν αύριο. Λένε ψέματα συνεχώς και δεν τους νοιάζει. Ξέρουν ότι αν πεις πολλές φορές ψέματα το κοινό δεν θα ξέρει πια είναι η αλήθεια. . Και η τελευταία δικλίδα η τρόικα. Μια δημοσκόπηση δείχνει ότι ένα αρκετό μεγάλο ποσοστό πιστεύει ότι για όλα φταίει η τρόικα. Απίστευτο. Και φυσικά τα πουλημένα ΜΜΕ δημιούργησαν την πλατφόρμα που είναι απαραίτητη για μια τέτοια στρατηγική.

Για να είναι σίγουροι χρησιμοποιούν και αντιπερισπασμό για να θολώσουν τα νερά. Μια η ηλιθιότητα του Άντε- προέδρου, μια τα γήπεδα και οι μάχες των φιλάθλων (για να βγει ο ατμός σε ελεγχόμενο περιβάλλον για να αποφορτιστεί η ατμόσφαιρα), μια οι μετανάστες, μια οι εξεταστικές, μια η Julia που έρχεται χάσαμε την μπάλα.

Εάν αυτά τα βάλεις κάτω είναι φανερό πια ότι είμαστε σε πόλεμο και ο εχθρός έχει στην διάθεση του δυνατούς μηχανισμούς, πολύ προωθημένες γνώσεις και ικανότητες και πολλά μα πάρα πολλά λεφτά. Είναι σίγουρο πια ότι ο εχθρός είναι πολύ πιο δυνατός από ότι νομίζαμε. Ο ΓΑΠ και η συμμορία του είναι απλώς μια πουλημένη βιτρίνα που δεν φτάνει σ’ ικανότητες και χρηματοδότηση ούτε στον αστράγαλο των αφεντικών τους. Και μάλλον ακόμα και η παρουσία του ΓΑΠ ήταν προσχεδιασμένη και ίσως το πιο έξυπνο κομμάτι της στρατηγικής τους. Έβαλαν μπροστά τον ΓΑΠ. Έτσι υποτιμήσαμε τον εχθρό.

Και για να μας αποτελειώσουν στην κατάλληλη στιγμή έρχονται να μας πολιορκήσουν και πολιτισμικά. Πρώτη φορά άκουσα Τουρκικά μες το σπίτι μου από τον Αντένα. Ορκίστηκα να μην ξανά δω ΑΝΤ στην ζωή μου. Πρόσφατα έσβησα από τους σταθμούς της καινούργιας τηλεόρασης το SKAI και ορκίστηκα να μην ξαναδώ SKAI. Άκου λέει Οθωμανικός Πολιτισμός. (τις θεωρητικές σεξουαλικές προτιμήσεις του Κολοκοτρώνη την θεωρούν ιστορία; Εάν ναι γατί δεν μας λένε για την πρακτική των σουλτάνων όταν διάλεγαν συμβούλους; Διότι από αυτή την οπτική γωνία και αυτό είναι ιστορία). Και ένα ερώτημα μια και μιλάμε για ιστορία. Που είναι η εκκλησία του κρυφού σχολίου; Παίρνει δάνεια από την Εθνική και αγοράζει μετοχές στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής (Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς;) για να βοηθήσει τους πουλημένους.

Έτσι έρχονται η Τουρκόφιλοι-προδότες – και να το γνωρίζετε είναι πολλοί, το λέω από προσωπική εμπειρία- να καταστρέψουν στο υποσυνείδητο μας την έννοια του έθνους και του ελληνισμού αφού μας έχουν εξαντλήσει οικονομικά.

Τι κάνουμε τώρα;

Ότι οι εχθροί είναι ισχυροί και οργανωμένοι πρέπει να το πάρουμε σαν δεδομένο. Μια μετωπική σύγκρουση δεν θα φέρει αποτελέσματα . Κοίταξα στην βιβλιοθήκη μου και βρήκα το βιβλίο Guerilla Warfare. Είναι ένα βιβλίο, που διαβάστηκε υποχρεωτικά από κάθε υψηλόβαθμο στέλεχος στην Αμερική, στις αρχές την δεκαετία του 80. Όχι δεν είναι πολεμικό εγχειρίδιο. Είναι στρατηγικές με τις οποίες αντιμετωπίζεις ένα δυνατό αντίπαλο πχ μια τακτική είναι να βρίσκεις ένα αδύνατο σημείο να χτυπάς και φεύγεις.

Το κίνημα «δεν πληρώνω» είναι ένα παράδειγμα αυτής της στρατηγικής Οι γυναίκες με την κατσαρόλα στην Αργεντινή (Βράχε το άρθρο σου ήταν φανταστικό) είναι ένα άλλο παράδειγμα. Πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε τέτοιες κίνησης όποτε και όπως μπορούμε. Οι αγρότες με τα διόδια είναι ένα άλλο παράδειγμα.

Και βλέπετε πόσο έντονα αντιδρούν σε τέτοιες καταστάσεις. Αρχισαν ένα σκληρό πόλεμο χαρακτηρισμών και αγωγών με αρχηγό τον τζαμπατζή οδοντίατρο – ναι αυτός που έχει τζάμπα συγκοινωνία που το πληρώνουμε εμείς- γιατί ξέρουν ότι μόνο αυτή η στρατηγική μπορεί να ανατρέψει τα καλοστημένα σχέδια τους.

Πρέπει λοιπόν να αυξήσουμε τις διαμαρτυρίες ειρηνικής ανυπακοής.

Έτσι δεν θα περάσουν τις πύλες. Κι’ αν περάσουν η νίκη θα είναι πύρρεια.
ΠΗΓΗ:olympia.gr