Και καλά να δεχθώ οτι είναι αθώος...Αυτό που με προβληματίζει είναι οτι είχε πάνω του κλεμμένη ταυτότητα.
Εσείς κυκλοφορείτε πάνω σας με ταυτότητα που έχει κλαπεί ,απο το 2004;
Μα αυτα τα παιδια του ΣΥΡΙΖΑ παντα να πεφτουν πανω σε συμπτωσεις !!! Κοιτα τωρα τι επαθε ο ανθρωπος !!! 20 λεπτα πριν τον συλλαβουν για κακη του τυχη βρηκε μια ταυτοτητα και ειχε την απαιτηση οι της ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ να του πουν, '' ελα ρε φιλαρακι δεν πειραζει...πηγαινε να παραδωσεις την ταυτοτητα και συγνωμη που σε ακουμπησαμε αφου εισαι του ΣΥΡΙΖΑ!!!!
Δείτε ένα άρθρο του Γιάννη Κουριανίδη απο το 2008 που αλίευσα στο οποίο γίνεται κριτική στην θέση του Δημοσθένη Παπαδάτου περί ''απαραίτητων ποσών βίας''.
«Πολιτικά πρωτόγονη» χαρακτηρίζει την πρακτική της επιθέσεως αριστεριστών εναντίον του πρυτάνεως του Α.Π.Θ. Αναστάσιου Μάνθου, το στέλεχος της νεολαίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Δημοσθένης Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος (εφημ. «Αυγή», 20/6/2008). «Πολιτικά πρωτόγονη» σημαίνει ότι κάποια στιγμή, σε κάποια άλλη εποχή, θα μπορούσε να γίνει και αποδεκτή από τους ομοϊδεάτες του κ. Παπαδάτου! Πάντως, μόνον ως καταδίκη της βίας δεν μπορεί να εκληφθεί αυτή η δήλωση.
Και πράγματι, ο φέρελπις αυτός νέος δεν δείχνει καμμία απολύτως διάθεση να καταδικάσει φαινόμενα βίας των αριστερών, αφού γράφει στην συνέχεια:....
«Τα τελευταία χρόνια, είτε καίγεται το βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη στην Σόλωνος, είτε πέφτουν μολότωφ σε αστυνομικά τμήματα, είτε σπάνε τράπεζες σε μια πορεία, οι αντίπαλοί μας θεωρούν αυτονόητη υποχρέωσή μας να δηλώσουμε ότι καταδικάζουμε την βία». Γιατί, δεν είναι δηλαδή αυτονόητη υποχρέωση; Ή μήπως δεν ήταν αυτονόητη υποχρέωση όλων μας να καταδικάσουμε την τοποθέτηση βόμβας στα γραφεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στα Χανιά;
«Τα γεγονότα», συνεχίζει ο κ. Παπαδάτος, «δεν μπορούν να ξεγίνουν με μία δήλωση». Ωραία. Δηλαδή να μην καταδικάσουμε ποτέ τις γενοκτονίες των Τούρκων σε βάρος των λαών της Μικράς Ασίας ή τα εγκλήματα του Στάλιν και άλλων ολοκληρωτικών καθεστώτων, γιατί «δεν μπορούν πια να ξεγίνουν»! Μπορούν όμως να ξαναγίνουν, κ. Παπαδάτε και την άλλη φορά μπορεί να είναι και σε βάρος σας, αν αφήσουμε να καλλιεργείται η ανοχή σε τέτοια φαινόμενα...
Αν τελείωνε εδώ το άρθρο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι απλά διάβασε μία ανεύθυνη αφοριστική προσέγγιση του φαινομένου της πολιτικής βίας. Δυστυχώς, ο συγγραφέας του συνεχίζει πετώντας το προσωπείο: «Η εξίσωση της κινηματικής με την συμβολική και φυσική κρατική βία είναι ανεπίτρεπτη για την Αριστερά: ακόμα κι όταν η πρώτη είναι τυφλά «αντικρατική», αυτοκαταστροφική και αναντίστοιχη με αυτό που δηλώνει πως υπαρασπίζεται, έχει άλλη πολιτική προέλευση και στόχευση, συνεπώς άλλο αξιακό περιεχόμενο» (!!!) Αν δεν το καταλάβατε κ. Παπαδάτε, σε δημοκρατική χώρα ζούμε και οι τρόποι κοινωνικού διαλόγου υπακούν σε συγκεκριμένους κανόνες και συμπεριφορές. Αν εσείς και το κόμμα σας πιστεύετε σε πρακτικές βίας με ιδιαίτερο αξιακό περιεχόμενο, μάλλον δεν έχετε θέση σε μία δημοκρατική κοινωνία!
Και το ότι πράγματι δεν έχετε θέση ανάμεσα σε «πολιτισμένους πολίτες» φαίνεται από τα λεγόμενά σας, με τα οποία επιλέγετε να κλείσετε το ανοσιούργημά σας: «Δεν θεωρούμε καθόλου αυτονόητη και αιώνια την "νομιμότητα" γενικώς, ούτε πιστεύουμε πως "η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων" (...) Αντίθετα, γνωρίζοντας ότι "ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν θα είναι ένα απλό ειρηνικό πέρασμα", καταλαβαίνουμε ότι για την στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα "ποσά" βίας» (!!!), τα οποία μάλιστα πιστεύετε ότι θα σας αναδείξουν «ταυτόχρονα ως παραδειγματική και ηθική δύναμη»!
Σε κάθε περίπτωση, κείμενα όπως αυτά του κ. Παπαδάτου δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναδεικνύουν το πραγματικό, το αντιδημοκρατικό πρόσωπο των αριστεριστών. Αυτό που προκαλεί από απορία έως και αγανάκτηση, είναι η στάση των υπόλοιπων «δημοκρατικών» κομμάτων και των εκπροσώπων τους, που αφού δεν βρήκαν ΜΙΑ λέξη συμπαράστασης προς τα θύματα της αριστερής τρομοκρατίας, έσπευσαν να καταδικάσουν (ορθώς βεβαίως) την τοποθέτηση βόμβας στα Χανιά. Με δύο μέτρα και δύο σταθμά, όμως, καταρρέει σύντομα το αξιακό σύστημα της πολιτείας που υποτίθεται ότι υπηρετούν...
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 3ης Ιουλίου της εφημερίδας Στόχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου