ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Παρατιλμός (μάδημα) αιδοίου


vrazilianikoΕκείνο που άρεσε στους αρχαίους Έλληνες, ήταν να βλέπουν και ν’ απολαμβάνουν τα ξυρισμένα ή μαδημένα αιδοία των γυναικών, καθαρά και λάμποντα, όπως το συνηθίζουν οι σύγχρονες ανατολίτισσες και μερικές της Αφρικής, γιατί οι Έλληνες θεωρούσαν  πως ήταν δουλόπρεπο να έχουν οι γυναίκες τον χ ο ί ρ ο ν (το αιδοίον) σαν μαλλιαρό πρόβατο, όπως το είχαν υποχρεωτικά οι δούλες, το συμπεραίνομε δε αυτό από τους ακόλουθους στίχους του αθάνατου Αριστοφάνη που αναφέρει στους «Βατράχους», ότι οι ορχηστρίδες παρουσιάζοντο άμα χόρευαν «ηβυλλιώσαι γ’ άρτι παρατετιλμέναι».
«Στο άνθος της ηλικίας των και με φρεσκομαδημένο το αιδοίον των», όπως λέει η Θεράπαινα.
Επίσης στις «Εκκλησιάζουσες η Πραξαγόρα λέει:

«Και τας γε δούλας ουχί δει κοσμουμένας
την των ελευθέρων υφαρπάζειν Κύπριν,
αλλά παρά τοις δούλοισι κοιμάσθαι μόνον,
κατωνάκην τον χοίρον αποτετιλμένας».
Δηλ. «κι οι δούλες πάλι δεν πάει να φοράν στολίδια
κι από τις ελεύθερες εμάς να κλέβουν τις ηδονές,
μα θα κοιμώνται μόνον με τους δούλους
μαδώντας το γουρουνάκι τους για μια παλιοπροβιά».
(Αριστοφάνους, Εκκλησιάζουσαι, στ. 721)
Το ίδιο στην «Ειρήνη» στ. 1351 λέει:
«Του μεν μέγα και παχύ, της δ’ ηδύ το σύκον».
(αυτουνού είναι μεγάλο και χοντρό (το πέος) κεινής δε γλυκό το σύκο (αιδοίο).
Και στους «Αχαρνής», στ. 781:
Μ. «αύτα εστί χοίρος;»
Δ. «νυν γε χοίρος φαίνεται• ατάρ εκτραφείς γε κύσθος έσται».
( Μ. «αυτά είναι χοίρος;»
Δ. «τώρα τουλάχιστον χοίρος (μικρό αιδοίο) φαίνεται•
όμως όταν μεγαλώσει θα γίνει αιδοίον κανονικό).
Και στο στίχο 791:
«Αίκα  δε παχυνθή καναχνοασθή τριχί,
κάλλιστος έσται χοίρος Αφροδίτη θύειν»
(εάν όμως παχύνει και γεμίσει τρίχες
θαυμάσιο αιδοίο θα γίνει για να θυσιάζει στην Αφροδίτη).
Γεμάτους χάρη κι εξυπνάδα βρίσκομε στη Λυσιστράτη και πάλιν του Αριστοφάνη τους παρακάτω στίχους, στους οποίους χρησιμοποιεί τη λέξη υν αντί γουρούνι – χοίρος, όταν μαλώνουν οι άντρες με τις γυναίκες λέγοντας:
«Ει νη τω θεώ με ζωπυρήσεις
Λύσω την εμαυτής υν εγώ δη και ποιήσω
Τήμερον τους δημότας βωστρείν σ’ εγώ πεκτούμενον».
Εάν μα τη θεά μ’ εξερεθίσεις
θα λύσω τον χοίρο μου (θα βγάλω έξω το αιδοίον μου
και κυνηγώντας σε θα σε κάνω να φωνάζεις στους δημότες βοήθεια).
(Αριστοφάνους, Λυσιστράτη, στ. 682)
Ο Φερεκράτης πάλι χρησιμοποίησε αντί αιδοίον τη λέξη  ρ ό δ ο ν:
«Κόραι αρτίως ηβυλλιώσαι και τα ρόδα κεκαρμέναι».
(Κόρες μόλις στο άνθος της ηλικίας τους που είχαν κουρεμένα τα αιδοία τους).
Ο αθάνατος πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης μεταχειρίσθηκε την λέξη φ ύ σ ι ν που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα:
«Ων αι μήτραι προΐωσιν εξωτέρω της φύσιος».
(Αν η μήτρα προπέσει και βγει έξω από το αιδοίον)
(Ιπποκράτους, Αφορισμοί § 27, σελ. 643)
Ο Λουκιανός περιγράφοντας πώς πιάστηκε επ’ αυτοφώρω ένας μοιχός λέει:
«Και μοιχός εάλω ποτέ, ως ο Άξων φησίν, άρθρα εν άρθροις έχων».
(Κάποτε πιάστηκε ένας μοιχός, που είχε τα αιδοία του μέσα στα αιδοία της γυναίκας).
Ο Αθήναιος χρησιμοποίησε τη λέξη κ ο ί λ ο ν  Ά ρ γ ο ς  αντί αιδοίον:
«Η δ’ είπε• μήτερ, πώς, έφη, μέλλω φιλείν τον μηδέν ωφέλημα, τον υπό τας στέγας το κοίλον Άργος θέλοντ’ έχειν;»
(Η κόρη είπε, πώς καλέ μητέρα θ’ αγαπήσω αυτόν, από τον οποίον δεν έχω καμμιά ωφέλεια, που κάτω από τη στέγη μας θέλει να’ χει δωρεάν το αιδοίο μου;)
(Αθήναιος, Βιβλ. ΙΓ΄, 582 α΄)
Μεταγενέστερα στους Μαγικούς Παπύρους αναφέρεται:
«Ορκίζω σε, νεκύδαιμον, – ίνα μοι άξης την δείνα και κεφαλήν κεφαλή κολλήση και χείλεα χείλεσι συνάψη και γαστέρα γαστρί κολλήση και μηρόν μηρώ πελάση και το   μ έ λ α ν  τω  μ έ λ α ν ι (το μαυρότριχον αιδοίον συναρμόσει με το μαυρότριχο ανδρικό) και τα αφροδισιακά εαυτής εκτελέση μετ’ εμού».
Ο της Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης Φώτιος, σε διάφορα μέρη του Λεξικού του, πριν την άλωση, αναφέροντας για τα γεννητικά όργανα, λέει:
«Σ ά ρ α β ο ν• το γυναικείο οι κωμικοί το ονομάζουν και σ ά κ α ν  και σ ά β υ τ τ ο ν και σ έ λ ι ν ο και τ α ύ ρ ο και έτερα πολλά».
(Ευίου Ληναίου, Απόρρητα, Θεσσαλονίκη, 1935)
Αλλά και ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, σε μερικά μέρη των «Εις Όμηρον Παρεκβολών», γράφει τα ακόλουθα:
«Ότι δε πολυώνυμον (ον) το γυναικείον αιδοίον,  ά μ β ω ν  τε γαρ λέγεται και
χ ο ί ρ ο ς  και  ε σ χ ά ρ α  και  δ έ λ τ α, το αυτό και κ έ λ η ς  κλπ.»
ΟΝΟΜΑΣΙΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ
Παραθέτομεν για τον περίεργον πλούτον των ονομασιών, τα πιο κάτω:
1) Αγγείον
2) Αηδονιεύς
3) Αιδοίον
4) Αιδώς
5) Αισχύνη
6) Άμβων
7) Αναγκαίον
8) Απόκρυφον
9) Απόρρητα
10)  Άρθρα
11)  Ασχημοσύνη
12)  Βασιλείδης
13)  Βληχώ
14)  Βύττος
15)  Γείτον
16)  Γέρρα
17)  Γίγαρτον
18)  Γυία
19)  Δέλτα
20)  Δελφάκιον
21)  Δορίαλλος
22)  Επίσειον
23)  Εσχάρα
24)  Ευδίαιον
25)  Εύστρα
26)  Ηδονοθήκη
27)  Ίακχος
28)  Ιπποκλείδης
29)  Κέλης
30)  Κένταυρος
31)  Κήπος
32)  Κοίλον Άργος
33)  Κόκκος
34)  Κολεός
35)  Κτεις
36)  Κύνειρα
37)  Κύσθος
38)  Κυσολαμπίς
39)  Κυσός
40)  Κύων
41)  Λάκκος
42)  Λειμών
43)  Μέλαθρον
44)  Μέλαν
45)  Μισγκάγκειον
46)  Μόριον
47)  Μύρτον
48)  Μύσχος
49)  Μύτος
50)  Νάπος
51)  Οστάνιον
52)  Πεδίον
53)  Πελλάνα
54)  Πράγμα
55)  Ρόδον
56)  Ροδωνιά
57)  Σάβυττος
58)  Σαβαρίχη
59)  Σάκανδρος
60)  Σάκας
61)  Σάκος
62)  Σαλάμβη
63)  Σάραβος
64)  Σάρων
65)  Σέλινον
66)  Σκάφιον
67)  Σύκον
68)  Ταύρον
69)  Τιτίς
70)  Τρήμα
71)  Τρυβλίον
72)  Τρυμαλίη
73)  Τρύπημα
74)  Υς
75)  Ύσσακος
76)  Ύσσαξ
77)  Φορμίσιος
78)  Φύσις
79)  Χοιρίλος
80)  Χοιρίον
81)  Χοίρος
82)  Ψίμαρον
Και τα νεώτερα:
Α χ ι ν ό ς,  α χ α ΐ ρ ε υ τ ο (Καρύστου), α μ ε λ έ τ η τ ο, ο π ω ρ ι κ ό (Λευκάδος),
ν ε ρ ό μ υ λ ο ς,  π ο υ λ ί,  π ο υ λ ά κ ι,  π ο υ τ ί,  π ρ ά μ α,  ρ η μ α δ ι α κ ό,
σ χ ι σ τ ό και το ηπειρώτικο κ λ ε ι δ ω ν ι ά.
Στη συλλογή Αραβαστινού (σελ. 223, 373) υπάρχει το παραστατικώτατο δημοτικό αλληγορικό τραγούδι για την κλειδωνιά:
Απόψε κυρά νύφη
Θα παίξη ο μάνταλος
Τα δυο κουπιά του Μπάρκα
Και ο παρασάνταλος
Απόψε κυρά Νύφη
Της πεθεράς σου ο γιος
Θα μπη ξεσπαθωμένος
Σαν φίλος σαν οχτρός
Απόψε η κλειδωνιά σου
Με μια θα τσακιστεί
Και η πόρτα της αυλής σου
Θα στέκετ’ ανοιχτή.
Ο Κουκουλές επίσης αναφέρει ότι οι Πόντιοι και σήμερα εξακολουθούν να ονομάζουν το αιδοίον  της γυναίκας  γ ε ί τ ο ν.
*Απόσπασμα από το βιβλίο
Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΛΑΩΝ
του δρ. Βαλέριου Ι. Μαρσέλλου,
εκδ. Μαρή, Αθήνα 1963             ΠΗΓΗ

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 52-69 Φέρτε του το ευρωπαϊκό!


Τον είχαν όλοι ξεγραμμένο. Άπαντες. Ελάχιστοι του έδιναν έστω και λίγες πιθανότητες να μείνει για αρκετή ώρα «ζωντανός» στο ματς. Τελικά αυτή που άντεξε για λίγο ήταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Ολυμπιακός με μια τρομερή εμφάνιση διέλυσε τους πολυδιαφημισμένους Ρώσους και πλέον είναι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό με στόχο, τι άλλο; Το back to back.
NΙΚΗΣΕ ΓΙΑΤΙ: Οι Ρώσοι παρά τα όσα έλεγαν και πάλι τον υποτίμησαν. Ακόμη και ο Μίλος Τεόντοσιτς, ο οποίος έχει περάσει από τον Ολυμπιακό και ήταν πέρσι στην Πόλη ζώντας τον «εφιάλτη», είπε πως η ομάδα του φέτος έχει τον Ετόρε Μεσίνα. Ο Ιταλός δεν έκανε, όμως, τίποτα. Για να ακριβολογούμε ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον «εξαφάνισε» με τον «Έκτορα» να μην μπορεί να αντιδράσει σε καμία περίπτωση και τελικά να αποδεικνύεται πως δεν είχε ούτε… plan Α.
ΜVP: Ο τίτλος κόβεται στη μέση. Άντιτς και Χάινς έκαναν τα πάντα. Σε άμυνα και επίθεση. Ο Κριάπα με τον Κρίστιτς και τον Κάουν έμειναν να κοιτάνε και έτσι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στον τελικό με τον Σκοπιανό και τον Αμερικανό να είναι πιο κοντοί, αλλά να αποδεικνύονται πολλοί πιο «ψηλοί» τελικά από την πολυδιαφημισμένη φροντ λάιν των Ρώσων.
ΑΦΑΝΤΟΣ: Ο Θοδωρής Παπαλουκάς με τον Νέναντ Κρστιτς. Και εδώ ο… άφαντος κόβεται στα δύο με τον Έλληνα γκαρντ να κάνει ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του όπως και ο Σέρβος σέντερ.
KEY POINT: Η άμυνα του Ολυμπιακού. Αυτή που έκανε τη διαφορά σε όλη τη διάρκεια. Από την αρχή ως το τέλος. Για να ακριβολογούμε, πλην του πρώτου δεκαλέπτου ο Ολυμπιακός κράτησε τους Ρώσους πάρα πολύ χαμηλά. Χαρακτηριστικό το γεγονός πως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας σκόραρε από τους 28 πόντους ως τους 38 (σε ένα ολόκληρο δεκάλεπτο) μόνο με βολές.
AΞΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: Περίπου 8.000 βρέθηκαν στην 02 Arena με τους φίλους των «ερυθρολεύκων» να έχουν τη μερίδα του λέοντος και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο το «πάρτι» στις εξέδρες ακολουθούσε εκείνο που γινόταν στο παρκέ.
Τα δεκάλεπτα: 17-24, 28-40, 36-53, 52-69
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Τεόντοσιτς 5 (0/4δίπ., 1/5τρίπ., 2/4β., 3ρ., 1ασ., 1κοψ., 2λ. σε 29:05), Μίτσοφ 3 (0/1δίπ., 1/4τρίπ., 2ρ., 1ασ., 1λ. σε 18:32), Τζάκσον 7 (1/1δίπ., 1/4τρίπ., 2/2β., 2ρ., 2λ. σε 22:09), Κρστιτς 2 (1/5δίπ., 0/4β., 2ρ., 1λ. σε 14:55), Γουίμς 13 (1/2δίπ., 2/5τρίπ., 5/8β., 3ρ., 1ασ., 1κλ., 1λ. σε 35:37), Έρτσεγκ 2 (0/1τρίπ., 2/2β., 1ρ., 2ασ. σε 5:10), Βοροντσέβιτς 2 (1/2δίπ., 1κλ. σε 4:57), Κάουν 7 (2/3δίπ., 3/4β., 7ρ., 3κοψ. σε 29:24), Κριάπα 11 (1/3δίπ., 2/3τρίπ., 3/6β., 5ρ., 2ασ., 1κλ., 3λ. σε 29:10), Παπαλουκάς (0/2τρίπ., 1ρ., 1ασ., 2λ. σε 11:01)
Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Χάινς 13 (5/10δίπ., 3/3β., 10ρ., 2κλ. σε 19:48), Λο 6 (2/3δίπ., 2/2β., 1ρ., 1ασ., 1λ. σε 27:52), Άντιτς 13 (2/4δίπ., 2/5τρίπ., 3/4β., 3ρ.), Σπανούλης 8 (3/6δίπ., 0/6τρίπ., 2/3β., 5ρ., 4ασ., 1κλ., 3λ. σε 32:01), Περπέρογλου 8 (1/2δίπ., 1/2τρίπ., 3/4β., 2ρ., 2ασ., 1κλ. σε 20:17), Σερμαντίνι 5 (2/5δίπ., 1/1β., 3ρ., 2λ. σε 12:19), Σλούκας 5 (1/3δίπ., 1/4τρίπ., 4ρ., 3ασ. σε 20:18), Πάουελ (0/2δίπ., 2λ. σε 7:53), Πρίντεζης 6 (3/4δίπ., 5ρ., 1λ. σε 17:46), Παπανικολάου 5 (1/2δίπ., 1/1τρίπ., 3ρ., 1κλ., 2λ. σε 14:41), Κατσίβελης (1ρ. σε 5:02)
Συνολική στατιστική:
ΤΣΣΚΑ Μόσχας: 7/21δίπ., 7/24τρίπ., 17/30β., 23-6ρ., 8ασ., 3κλ., 5κοψ., 13λ.
Ολυμπιακός: 20/41δίπ., 5/18τρίπ., 14/17β., 29-12ρ., 10ασ., 5κλ., 0κοψ., 12λ.

ΠΗΓΗ

Ξεχάστε τα τραπεζάκια, τις δωρεάν ξαπλώστρες και τις ομπρέλες στην πλαζ- Ο νέος νόμος "γδύνει" τις καντίνες!



Ξεχάστε φέτος τις δωρεάν ξαπλώστρες, τα τραπεζοκαθίσματα και τις ομπρέλες στην πλαζ. Ο νέος νόμος δεν ...αγαπάει τους πολίτες που αγαπούν το "δωρεάν" και κυριολεκτικά "γδύνει" τις καντίνες.
Στη νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση περί παραχώρησης αιγιαλών στους ΟΤΑ που υπεγράφη τον προηγούμενο μήνα, αναφέρεται ότι η εκμίσθωση καντινών αφορά αυτή καθεαυτή την καντίνα και  απαγορεύεται ρητά η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, ξαπλωστρών και ομπρελών. Επιτρέπονται μόνο τέσσερα καθίσματα αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των εργαζομένων στην καντίνα.
Μάλιστα όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του Δήμου απαγορεύεται ακόμη και στους ΟΤΑ η τοποθέτηση τέτοιων στοιχείων δωρεάν για την εξυπηρέτηση των δημοτών.
Με βάση την ίδια ΚΥΑ, αν ο οικείος  ΟΤΑ θέλει να εκμισθώσει χώρο για  την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, ή για ξαπλώστρες, τότε, εφόσον αυτό επιτραπεί από την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου,  αυτό απαραίτητα θα πρέπει να γίνει σε απόσταση 100 μέτρων ένθεν κακείθεν της καντίνας και μόνο κατόπιν δημοπράτησης. Δηλαδή αν γίνει δημοπράτηση, τότε θα πληρώνουμε για να έχουμε ομπρέλες και ξαπλώστρες.ΠΗΓΗ

Μανολάδα: Μαχαιριές μεταξύ Μπαγκλαντεσιανών γιατί ο ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣΙΑΝΟΣ επιστάτης τους έφαγε 12000 ευρώ.




Βγήκαν… μαχαίρια λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Πέμπτης στην Μανολάδα με «πρωταγωνιστές» Μπαγκλαντεσιανούς μετάναστες…

Σύμφωνα με πληροφορίες του patrisnews.com δύο εργάτες όταν αντίκρισαν ομοεθνή τους που είναι επιστάτης καλλιέργειας φράουλας πήγαν να του ζητήσουν τα χρήματα που τους οφείλονταν από μεροκάματά που είχαν κάνει... Όπως κατήγγειλαν οι εργάτες τα χρήματα είχαν δοθεί στον επιστάτη εδώ και ημέρες και παρά τις συνεχείς οχλήσεις τους αυτός δεν τους τα κατέβαλλε…

Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και γρήγορα η λογομαχία μετατράπηκε σε συμπλοκή με τον επιστάτη να ζητά τη συνδρομή ΚΙ ενός άλλου ομοεθνή του που είχε στην κατοχή του μαχαίρι και κατάφερε χτυπήματα στους δυο εργάτες…
Άμεσα στο σημείο βρέθηκαν άνδρες του Αστυνομικού Τμήματος Βάρδας που επιλήφθηκαν της υπόθεσης ενώ θα πρέπει να αναφερθεί πως τα χτυπήματα που δέχθηκαν από τον ομοεθνή τους οι δυο Μπαγκλαντεσιανοί δεν ήταν τέτοια ώστε να κινδυνεύσει η ζωή τους…

 Δείτε την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Συνελήφθησαν δύο (2) υπήκοοι Μπαγκλαντές, 33 και 25 ετών, οι οποίοι τραυμάτισαν με μαχαίρι δύο ομοεθνείς τους στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας
Ο 33χρονος δράστης, ως επικεφαλής ομάδας εργατών, μαζί με τον 25χρονο και δύο ακόμα αλλοδαπούς που αναζητούνται, επιτέθηκαν και τραυμάτισαν τους δυο ομοεθνείς τους, όταν εκείνοι τους ζήτησαν δεδουλευμένα από καλλιέργειες φράουλας
Ο συλληφθείς 33χρονος οικειοποιήθηκε ποσό 12.000 ευρώ, που είχε παραλάβει από ιδιοκτήτες καλλιεργειών της περιοχής και προορίζονταν για την πληρωμή των εργατών
Συνελήφθησαν σήμερα (10.05.2013) νωρίς το πρωί, στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας, από αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Βάρδας, (2) αλλοδαποί άνδρες, υπήκοοι Μπαγκλαντές, ηλικίας 33 και 25 ετών, οι οποίοι μαζί με δύο ακόμα αλλοδαπούς συνεργούς τους, που αναζητούνται, επιτέθηκαν και τραυμάτισαν με μαχαίρι δύο ομοεθνείς τους, όταν εκείνοι τους ζήτησαν δεδουλευμένα από καλλιέργειες φράουλας στην περιοχή.
Σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία για τα, κατά περίσταση, αδικήματα της πρόκλησης επικίνδυνων σωματικών βλαβών κατά συναυτουργία και της οπλοχρησίας.
Πιο αναλυτικά, χθες (09.05.2013) αργά το βράδυ, οι δυο συλληφθέντες μαζί με τους άλλους δύο συνεργούς τους, μετέβησαν σε παραπήγματα στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας, όπου διαπληκτίστηκαν με τους δύο ομοεθνείς τους, με αφορμή τη μη καταβολή οφειλόμενων δεδουλευμένων, από εργασίες σε καλλιέργειες φράουλας.
Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου και ενώ οι τρεις υπόλοιποι δράστες ακινητοποίησαν τους δυο παθόντες, ο 33χρονος δράστης τους τραυμάτισε, κάνοντας χρήση μαχαιριού .
Σημειώνεται ότι ο 33χρονος δράστης εργάζεται ως επικεφαλής ομάδας εργατών, σε καλλιέργειες φράουλας της περιοχής και είχε οικειοποιηθεί το χρηματικό ποσό των 12.000 ευρώ, που είχε παραλάβει από ημεδαπούς ιδιοκτήτες των καλλιεργειών για να αποπληρώσει δεδουλευμένα  εργατών.
Για τη διερεύνηση του περιστατικού και τον εντοπισμό των δραστών ενεργήθηκαν από τους αστυνομικούς άμεσες αναζητήσεις, με αποτέλεσμα τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δύο αλλοδαπών λίγες ώρες αργότερα.
Οι συλληφθέντες οδηγούνται στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αμαλιάδας.
Το προανακριτικό υλικό και τις έρευνες, οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη, ενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Βάρδας.ΠΗΓΗ

Η ΚΟΠΙΔΑ:το δημοφιλέστερο ξίφος του αρχαίου ελληνικού κόσμου.

Η κοπίδα αποτέλεσε το δημοφιλέστερο ξίφος του αρχαίου ελληνικού κόσμου.Το μονόστομο,κεκαμμένο προς τα εμπρός βαρύ θλαστικό αυτό ξίφος,πρωτοεμφανίζεται κατά τον 6ο αιώνα π.χ..Η χρήση του όμως γνωρίζει ευρύτατη διάδοση από τους Μηδικούς Πολέμους και έπειτα,καθώς αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό εναντίον των σχετικά αθωράκιστων Περσών.
Η εμφάνιση του όπλου συνέπεσε με σημαντικές αλλαγές στην οπλιτομαχία και την αύξηση της αψιμαχίας ως μεθόδου μάχης.Οι παράγοντες αυτοί,σε συνδυασμό με την μεγάλη ευκολία χρήσης της κοπίδας ακόμη και από ανεκπαίδευτους ξιφομάχους,κατέστησαν το ξίφος ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των οπλιτών και των πελταστών.Στην ουσία όμως αποτελούσε ιδανικό ξίφος ιππικού,χάρη στα φοβερά θλαστικά χτυπήματα που μπορούσε να επιφέρει με αυτό ο ιππέας,ειδικά στην ευπαθή κεφαλή των πεζών.
Το βαρύ αυτό όπλο,αποτέλεσε το κύριο ξίφος της στρατιάς του Μ.Αλεξάνδρου,ενώ χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα και κατά την ελληνιστική εποχή.Πιθανώς μάλιστα να επηρέασε την σχεδίαση της ασιατικής σπαθομαχαίρας(γιαταγάνι) και του περίφημου kukri των Νεπαλέζων πολεμιστών Γκούρκας.ΠΗΓΗ

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ


ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ:«Αρνούμαι την βράβευση από έναν βουλευτή που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας».ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΙΣΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΣΣΑ.


                             
Κεραυνός εν αιθρία, το βράδυ της Πέμπτης 9 Μαΐου 2013, για τον βουλευτή Φλώρινας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Στάθη Κωνσταντινίδη, σε εκδήλωση του Δήμου Αμυνταίου όπου τιμήθηκαν, εκτός της Χαράς Νικοπούλου, οι Δασκάλες Καραλή Σβάρνα Αρσινόη, Σταγγόλη Ανδρονίκη και Αλεξανδρή Ρούλα, η Ένωση Επιστημόνων Γυναικών Αθηνών, οι μαθητές που πέτυχαν στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές καθώς και ο τ. Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και υπουργός Εθνικής Άμυνας, Φράγκος Φραγκούλης, ο οποίος ήταν κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης.

Η Χαρά Νικοπούλου, ως γνήσια Ελληνίδα στάθηκε στο ύψος της περίστασης και «πάγωσε» τον κυβερνητικό βουλευτή, ο οποίος προσπάθησε κατά την αποχώρησή του να ψελλίσει πως δεν είναι προδότης, λέγοντας «Αν νομίζετε ότι εμείς είμαστε προδότες κάνετε μεγάλο λάθος»…, για να εισπράξει την ψυχρή απάντηση της Χαράς Νικοπούλου, η οποία του είπε λακωνικά, «η ιστορία θα δείξει».

«Αρνούμαι την βράβευση από έναν βουλευτή που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας» αναφώνησε με καμάρι η ηρωική δασκάλα του Έβρου, Χαρά Νικοπούλου, η οποία δέχεται πόλεμο τα τελευταία χρόνια από το φασιστικό σύστημα του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα, στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση προς τιμήν των προσώπων που προσέφεραν και προσφέρουν στην Ελλάδα αλλά και στην ορεινή Τ.Κ. Κέλλης του Δήμου Αμυνταίου.

Η Χαρά Νικοπούλου, με την ευθύτητα του λόγου και την σοβαρότητα των πράξεων που την διακρίνει, αρνήθηκε να λάβει την τιμητική πλακέτα από τα χέρια του βουλευτή Ν.Δ. Φλώρινας, Στάθη Κωνσταντινίδη, «από έναν βουλευτή που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας» όπως η ίδια τόνισε, σκορπώντας κατ’ αρχάς την αμηχανία και εισπράττοντας στην συνέχεια το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων στην κατάμεστη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων της Κοινότητας. 
Μάλιστα το επεισόδιο θα έπαιρνε έκταση αν η ίδια δεν έβαζε «νερό στο κρασί» όταν ο Σ. Κωνσταντινίδης ακολουθώντας την πεπατημένη του κόμματός του προσπάθησε να την προσβάλλει και την αποκάλεσε… Χρυσαυγήτισσα! 
Αργότερα, με δάκρυα στα μάτια, είπε το παράπονο της στον Στρατηγό, Φράγκο Φραγκούλη: «Ρίχτηκε πάνω μου όλη η Τουρκιά, ε, όχι και οι δικοί μας»…

Για όσους έχουν εμπλακεί στον εδώ και χρόνια υπαρκτό σιωπηλό πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και των «φίλων» και γειτόνων, τα τελευταία λόγια της θαρραλέας Χαράς ήταν η αποκάλυψη μιάς μεγάλης αλήθειας, αφού στον δύσκολο και όμορφο αγώνα υπέρ της πατρίδας δεν είναι λίγες οι φορές που αντί να στηριχθούν, δέχονται χτυπήματα από κυβερνητικούς υπαλλήλους, τοπικά κομματόσκυλα, βουλευτές και υπουργούς. 
Και, δυστυχώς, ενώ σημειώνονται δύσκολες αλλά μεγάλες νίκες κατά εκείνων που εποφθαλμιούν την πατρίδα μας, τα πισώπλατα «μαχαιρώματα» αποδεικνύουν πως κάποιοι τοποθετούν τα συμφέροντα των κομμάτων τους πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας… Κι ενώ τα χτυπήματα με τους εχθρούς γίνονται παράσημα, αυτά τα χτυπήματα εκ των έσω είναι που γίνονται πληγές αγιάτρευτες…
Γιατί, όπως μας τραγουδάει και η Χαρούλα Αλεξίου, «είναι άλλο να πεθαίνεις για την Ελλάδα κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει…».ΠΗΓΗ

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Προς τα γκουλάγκ της Δημοκρατίας: Ο αντιρατσιστικός νόμος

«Στις αληθινές Δημοκρατίες, ο λόγος δεν δένεται με νόμους που ποινικοποιούν την ελευθερία της σκέψης, της γνώμης και της κριτικής. Το νομοσχέδιο μόνο με τον αλήστου μνήμης γαλλικό νόμο Γκαιϋσσώ – Φαμπιούς της 13-7-1990, μπορεί να συγκριθεί: ένα ολοκληρωτικού πνεύματος νομοθέτημα.Αποτελεί για την κυβέρνηση βαρύτατο νομικό και πολιτικό σφάλμα η υιοθέτηση της ποινικής καταστολής ως μέσου για τον περιορισμό των ανεπιθύμητων ή ενοχλητικών για κάποιους χρήσεων του λόγου, στην Πολιτική, στην Κοινωνία, στον Τύπο, στην Ιστορία, στην Τέχνη.
Οι Υπουργοί πρέπει να έχουν συναίσθηση ότι είναι υπάλληλοι της Ιστορίας. Δεν έχουν το δικαίωμα να ενδίδουν σε παράλογες απαιτήσεις “ομάδων επιρροής” ή να υπηρετούν μη ξεπερασμένη (αν μη και ύποπτη) Πολιτική Ορθότητα. Πρωτίστως, όμως, οφείλουν να τηρούν ευλαβικά το Σύνταγμα της Χώρας που παραβιάζεται πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Υπό το κράτος, άλλωστε, της ισχύος του ν. 927/79 για τις φυλετικές διακρίσεις στον Τύπο κλπ. η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έχει κρίνει την αντισυνταγματικότητα ομοίων διατάξεων (Ολ. Α. Π. 3/2010). Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί γιατί προσβάλλει και την ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού, που ανέδειξε την ανεκτικότητα απέναντι στον Άλλο ως θεμελιώδη δημοκρατική αξία, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να την επιβάλει με μέσα νομοθετικού εξαναγκασμού
».
Επικεφαλίδα του Δελτίου Τύπου; “Προσπάθεια να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα είδος αστυνομίας της σκέψης και της γλώσσας”
Τα παραπάνω λόγια δεν είναι το δελτίο τύπου – απάντηση της Χρυσής Αυγής στην νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, να φέρει μέχρι το τέλος της εβδομάδας προς ψήφιση τον “αντιρατσιστικό νόμο”. Αντιθέτως είναι η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, της Πέμπτης 10 Μαρτίου 2011. Ανακοίνωση που υπογράφει ο τότε Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Ηλείας,κ. Κώστας Τζαβάρας. Ανακοίνωση η οποία αφορούσε την τότε νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Καστανίδη, να φέρει προς ψήφιση στην τότε Βουλή έναν αντίστοιχο – αν και πιο ήπιο από ό,τι φαίνεται – αντιρατσιστικό νόμο. Από τότε όπως όλα δείχνουν πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και η κυβέρνηση που βάση της έχει την ΝΔ έχει ως υπουργό Δικαιοσύνης τον κ. Ρουπακιώτη, μέλος της “Δημοκρατικής Αριστεράς”. Όμως δεν είναι τόσο το ίδιο το πρόσωπο του κ. Ρουπακιώτη που βρίσκεται πίσω από αυτό τον νόμο που έρχεται, όσο η εκπεφρασμένη αντίληψη του συνόλου της ΝΔ. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η προσπάθεια του υφ. Δικαιοσύνης κ. Καραγκούνη για την στήριξη του νόμου αυτού. 
Από ό,τι φαίνεται πλέον τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν. Και πριν προτρέξουν κάποιοι να μας πούν ότι δεν πρόκειται για ποινικοποίηση της σκέψης και όλα τα παραπάνω, θα τους πούμε απλά ότι τα όσα μέχρις στιγμής έχουν δει το φώς δημοσιότητας σαφώς και αφήνουν πάρα πολλά περιθώρια που σίγουρα θα χρησιμοποιηθούν πάραυτα από αυτούς που θέλουν να επιβάλουν την ποινικοποίηση της ελευθερίας της σκέψης.

Για τον γράφων αυτό το νομοσχέδιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Όχι γιατί επηρεάζει τόσο τον ίδιο και κάποιους άλλους συναδέλφους, οι οποίοι έχουμε στο παρόν στοχοποιηθεί από τις δυνάμεις της αριστεράς, ως ... υποκινητές ρατσισμού. Αλλά γιατί αποτελεί ένα μνημείο που σημαδεύει το τέλος της μεταπολίτευσης. Προς μία άλλη εποχή. Περνάμε από την εποχή της ευδαιμονίας και της αποβλάκωσης των μαζών μέσω του καταναλωτισμού σε μία εποχή καθεστωτικού ολοκληρωτισμού. Από εκεί που είχαμε την τηλεόραση ως μέσο αποβλάκωσης και χειραγώγησης, από εκεί που ήταν ο κοινωνικός αποκλεισμός η χειρότερη τιμωρία προς τους αντιδρούντες περνάμε στην εποχή των γκλόπ, των φυλακίσεων και ένας θεός ξέρει τι άλλο θα έλθει για όποιον δεν υποτάσσεται στην κυριαρχία των κρατούντων. Η διατήρηση του status quo έχει περάσει πλέον στην επιθετική της φάση. 
Η “αστυνομία σκέψης” που ο κ. Τζαβάρας μας προειδοποιούσε ότι θα ιδρύσει το ΠΑΣΟΚ, ιδρύεται από την τρικομματική κυβέρνηση, στην οποία κύριος μέτοχος είναι το δικό του κόμμα. Η πολιτική ορθότητα που από την δεκαετία του '80 καλλιεργούταν με κάθε τρόπο, από το lifestyle μέχρι την υψηλή πολιτική καταρρέει. Και η μοναδική αντίδραση που απομένει στο συστημικό μέτωπο που αλλιώς ονομάζεται και ως “συνταγματικό τόξο” είναι το να βάλει στην θέση του καρότου το μαστίγιο. Και το μαστίγιο αποδεικνύεται ότι έχει πολλές ουρές στο νομοθέτημα που πρόκειται να έλθει τις επόμενες ημέρες στην Βουλή. Ουρές που θα χτυπούν πολιτικά κόμματα, πολιτικά πρόσωπα, δημοσιογράφους, απλούς πολίτες. Ουρές που δεν θα σημαδεύουν μόνον αυτούς που θα τολμούν από ό,τι φαίνεται να λένε κάποια πράγματα με το ονομά τους, αλλά ακόμη και αυτούς που θα επιχειρούν ιστορική έρευνα ή τέλος πάντων θα εκφέρουν τις δικές τους απόψεις σχετικά με ιστορικά γεγονότα, καθώς σαφείς είναι οι αναφορές στις ποινές αυτών που αρνούνται το “Ολοκαύτωμα”. Αξίζει εδώ να κάνουμε μία μικρή αναφορά στην περίπτωση του Noam Chomsky. Ο οποίος έγραψε το παρακάτω κείμενο, σχετικά με την φυλάκιση ενός “αρνητή” του Ολοκαυτώματος, που καταδικάστηκε σε φυλάκιση στην Γαλλία: “Καταλαβαίνω ότι ο Vincent Reynouard έχει καταδικαστεί και φυλακιστεί, σύμφωνα με τον νόμο Gayssot και το ότι κυκλοφορεί μία αίτηση ως διαμαρτυρία σε αυτή την πράξη. Δεν γνωρίζω τίποτε για τον κ. Reynouard, αλλά θεωρώ τον νόμο Gayssot ως εντελώς παράνομο, μη συμβατό με τις βασικές αρχές μιας ελεύθερης κοινωνίας όπως αυτές γίνονται κατανοητές από την εποχή του διαφωτισμού. Ο νόμος που είναι σε ισχύ δίνει στην πολιτεία το δικαίωμα να αποφασίσει την ιστορική αλήθεια και να τιμωρήσει την αποχώρηση από τα διατάγματά της, μια ανάμνηση των σκοτεινών ημερών του Σταλινισμού και του Ναζισμού. Εάν η δικαιολογία του νόμου Gayssot είναι να απαγορεύσει της “απεχθείς απόψεις” ή να προστατεύσει το δικαίωμα να ζει κανείς σε μια ατμόσφαιρα ελεύθερη από φόβο ή από την προκατάληψη και τον ρατσισμό, θα έπρεπε να είναι προφανές ότι εάν αυτοί οι νόμοι εφαρμοστούν με αμεροληψία, θα ποινικποιήσουν ένα ευρύ φάσμα του δημοσίου διαλόγου, το οποίο, όσο απεχθές και αν βρίσκει κανείς, θα έπρεπε σίγουρα να επιτρέπεται σε μια ελεύθερη κοινωνία.
Έτσι, θα ήθελα να δείξω την υποστήριξή μου γι' αυτή την αίτηση που διαμαρτύρεται για την εφαρμογή αυτού του νόμου σε αυτή (ή οποιαδήποτε περίπτωση).
” Περίπου η ίδια ρητορική με αυτή του κ. Τζαβάρα, ο οποίος ίσως τότε το είχε διαβάσει.
Όπως αξίζει να διαβάσουμε και μια μικρή παράγραφο που είχε δημοσιευθεί σε ιστολόγιο (Μπλέ Μήλο) φιλελεύθερων απόψεων: “Πρώτα απ'όλα, ο προβληματικός Νόμος 927/1979, που αποτελεί τον πρόδρομο του σημερινού κυβερνητικού νομοσχεδίου και επέβαλε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ποινικοποίηση της λεγόμενης "ρητορικής μίσους", ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου. Αλλά και στην τελευταία κυβερνητική της θητεία, η κατά τ' άλλα κεντροδεξιά, κυβέρνηση της "Νέας Δημοκρατίας", υπήρξε γι' άλλη μια φορά πρωτοπόρος στην "πολιτικά ορθή" λογοκρισία. Μετά από πρόταση του Φώτη Κουβέλη, ψήφισε το άρθρο 23 του νόμου 3719/2008 και εισήγαγε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, νομοθεσία κατά των λεγόμενων"εγκλημάτων μίσους" . Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο του νόμου "η τέλεση της πράξης από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό ή μίσος λόγω διαφορετικού γενετήσιου προσανατολισμού κατά του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση." Όμως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο πως έτσι καταστρατηγείται η ισότητα απέναντι στο νόμο (αν σκοτώσει κάποιος έναν μαύρο ομοφυλόφιλο, λόγω ρατσιστικού μίσους, θα τιμωρηθεί πιο αυστηρά απ' ότι αν σκοτώσει έναν ατυχή λευκό ετεροφυλόφιλο!). Επιπλέον, με μια τέτοια νομοθεσία, δεν τιμωρείται πια μόνο η πράξη, αλλά επιπλέον ποινικοποιοιούνται η ρητορική ή και οι σκέψεις του θύτη (αφού αποτελούν πια επιβαρυντικούς παράγοντες στον καθορισμό της ποινής). Το κράτος αποφασίζει για τα συναισθήματα που επιτρέπεται να γεννώνται μέσα στα κεφάλια των πολιτών, εγκαθιστώντας έναν «Μεγάλο Αδελφό μέσα στο μυαλό μας» , όπως παρατήρησε η λεσβία συγγραφέας Camille Paglia.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι όλοι όσοι δεν έχουν ως άμεσο στόχο να επιβάλλουν την “ένοπλη” επικράτηση του status quo έχουν χρέος να ταχθούν απέναντι σε αυτή την πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Η χρονική στιγμή δεν αφήνει φυσικά πολλά περιθώρια για να πιστεύουμε ότι δεν θα ψηφισθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Η απόλυτη προσήλωση της κυβέρνησης στην υπερψηφισή του φαίνεται και από το γεγονός της χρονικής στιγμής που το έφερε εν είδη αιφνιδιασμού, αμέσως μετά την Μ. Εβδομάδα και το Πάσχα. Παρόλα αυτά, είναι απόλυτη ανάγκη να ξεκινήσει αμέσως η διαδικασία αποδόμησης – με κάθε τρόπο – αυτού του νόμου. Ώστε πριν να είναι αργά να αποσυρθεί όχι ως νομοσχέδιο αλλά ως νόμος.

Δ. Παπαγεωργίου ΠΗΓΗ

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

DEPECHE MODE Ο D.GAHAN ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Σε ορθόδοξη εκκλησία με παπά και με κουμπάρο παντρεύτηκε την Ελληνίδα αγαπημένη του Τζένιφερ Σκλιά ο τραγουδιστής των Depeche Mode, Ντέιβιντ Γκάχαν.Για χάρη της μάλιστα ο Γκάχαν βαφτίστηκε ορθόδοξος ..

Τα μέλη των Depeche Mode δεν έκρυψαν ποτέ την αδυναμία τους για τις Ελληνίδες, οι οποίες, όπως δήλωνε παλιότερα ο Ντέιβιντ Γκάχαν, είναι ιδιαίτερα σέξι. Αποψη άκρως υποκειμενική, είναι αλήθεια, την οποία έχει περάσει και στα υπόλοιπα μέλη, αφού ο ίδιος είναι παντρεμένος με την ελληνικής καταγωγής ηθοποιό Τζένιφερ Σκλιά. 



Αυτή είναι που έσωσε τον Ντέιβιντ από τον βέβαιο θάνατο -σε ένα επεισόδιο το 1996 είχε χαρακτηριστεί για λίγα λεπτά κλινικά νεκρός- και στάθηκε στο πλευρό του σε δύσκολες στιγμές. Για χάρη της μάλιστα ο Γκάχαν βαφτίστηκε ορθόδοξος και έκανε γάμο σε εκκλησία.



Οι περιγραφές της γαμήλιας τελετής για τους λίγους και εκλεκτούς που βρέθηκαν εκεί θυμίζουν κατά πολύ το «Γάμος αλά ελληνικά», αφού δεν έλειψαν οι συγγενείς της νύφης, η απαραίτητη καλή διάθεση και το λουκούλλειο γεύμα. Και να φανταστεί κανείς ότι μόλις δυο χρόνια πριν ο Γκάχαν είχε κόψει τις φλέβες του σε μια απόπειρα να αυτοκτονήσει και αμέσως μετά είχε βρεθεί στην εντατική έπειτα από χρήση speedball - ένα μίγμα κοκαΐνης και ηρωίνης που έχει στείλει πολλούς διάσημους αστέρες στον άλλο κόσμο.

Με την Τζένιφερ, και ανανεωμένος, ο Ντέιβιντ Γκάχαν ξαναβρήκε τον καλό τον δρόμο, τις μεγάλες επιτυχίες και ανακάλυψε τη μεγάλη του αδυναμία για την Ελλάδα. Από τον γάμο το ζευγάρι έχει και μια κόρη, τη Στέλα Ρόουζ. 



Η Τζένιφερ Σκλιά-Γκάχαν είναι ο φύλακας-άγγελος του Ντέιβιντ Γκάχαν και αυτή που του έσωσε τη ζωή.
Η Ελληνίδα σύζυγος είναι που τον βοήθησε να ξεπεράσει και το πρόσφατο πρόβλημα υγείας - εγχείρηση όγκου στην ουροδόχο κύστη, που εμφανίστηκε αμέσως μετά από εκείνη την ατυχή ματαίωση της συναυλίας τους στη Μαλακάσα το 2009. Τότε η επίσημη διάγνωση έλεγε γαστρεντερίτιδα, αλλά δεν έχει καμία σημασία, αφού ο Ντέιβιντ Γκάχαν, ο Μάρτιν Γκορ και ο Αντι Φλέτσερ θα είναι και πάλι μαζί μας στη μεγάλη συναυλία που δίνουν στο Terra Vibe την προσεχή Παρασκευή 10 Μαΐου.ΠΗΓΗ

"Ο ΑΛΛΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ΕΤΣΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ GREECE


Όταν οι Κινέζοι άκουσαν τη λέξη Hellas, προσπάθησαν να την αποδώσουν στη γλώσσα τους. Για να τη γράψουν, χρησιμοποίησαν δύο ιδεογράμματα (希臘) τα οποία επέλεξαν με βάση την προφορά.
Δηλαδή πήραν ένα ιδεόγραμμα που προφέρεται «σι», άλλο ένα που προφέρεται «λα», τα ένωσαν για να φτιάξουν τη λέξη «Σι-Λα» με την οποία προσδιορίζουν την Ελλάδα.
Το πρώτο ιδεόγραμμα σημαίνει «ελπίδα» και το δεύτερο αντιστοιχεί στον μήνα Δεκέμβριο του παραδοσιακού κινεζικού ημερολογίου.
Και τα δύο όμως μαζί, όταν ενωθούν, σημαίνουν «ο άλλος μεγάλος πολιτισμός». Αυτό για να δείτε με πόσο σεβασμό αντιμετωπίζουν τη χώρα μας. Δεν είναι καθόλου άσχημος αυτός ο συμβολισμός για μια χώρα, όπως λένε, τόσο ταλαιπωρημένη και παράλληλα τόσο πλούσια σε Ιστορία και πολιτισμό, όπως η δική μας.
Οι Κινέζοι άλλωστε
είναι ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα «Greece» ή κάτι παρόμοιο.
Περίπου το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού που ομιλεί κινεζικά αποκαλεί την Ελλάδα «Σι-Λα».ΠΗΓΗ

ΑΝ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΡΑΒΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΙ ΑΛΛΑΞΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ


Σε δύση και ανατολή, σε βορρά και νότο, σε πλούσιους ή φτωχούς, δεν υπάρχει άλλη χώρα στην οποία να… ενοχλεί ο εθνικός ύμνος: είναι κι αυτό ένα δικό μας φαινόμενο, κομμάτι της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Πιθανώς, αν οργανωθεί ένα συνέδριο από ιστορικούς και ψυχολόγους, ίσως και ψυχιάτρους, να καταφέρουν οι επιστήμονες να μας πουν το γιατί Είτε όμως γίνει το συνέδριο είτε όχι, το βέβαιο είναι ότι το, με διεθνείς προδιαγραφές, παράδοξο, είναι το να ενοχλεί ο εθνικός ύμνος μιας χώρας κι όχι το αντίστροφο.
Πολλοί έμειναν άναυδοι επειδή τα στρατιωτικά αγήματα τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο το βράδυ της ανάστασης στη δοξολογία. Ε, πολύ καλά έκαναν και τον τραγούδησαν. Και σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρόσβαλε κανέναν, ούτε κι ενόχλησε την εκκλησία – το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Και πάρα πολύ καλά έκανε και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και συνεχάρη τα αγήματα για να κοπούν οι όποιες ανόητες συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να τιμωρηθούν σα να είχαν κάνει κανένα έγκλημα!...
Αλλωστε, ο λόγος για τον οποίο το βράδυ της ανάστασης αποδίδονται στρατιωτικές τιμές στις εκκλησίες είναι ακριβώς το γεγονός ότι το ελληνικό πρωτόκολλο τιμά συμβολικά με την ύψιστη τιμή, ως αρχηγό κράτους, το μέγα αυτό θρησκευτικό γεγονός. Γι αυτό βρίσκονται εκεί  τα αγήματα και οι μπάντες, γι αυτό την ώρα που ακούγεται το Χριστός Ανέστη ακούγεται μαζί και το εμβατήριο της Σημαίας.
Η υπόθεση της ενοχοποίησης του εθνικού φρονήματος ενός ολόκληρου λαού είναι πλέον τόσο γελοία και συντριπτικά ξεπερασμένη, που καταντά προκλητική. Η λογική βάση της οποίας οι άνθρωποι στην Ελλάδα πρέπει περίπου να ντρέπονται για την εθνική τους ταυτότητα όχι μόνον είναι εντελώς απαράδεκτη αλλά είναι και απόλυτα αντιπαραγωγική: πώς μπορεί να κάνει το οτιδήποτε, ακόμα και στην ίδια την οικονομική δραστηριότητα, ένας λαός που πρέπει περίπου να απολογείται για την αγάπη του και το σεβασμό του προς την ίδια του την πατρίδα;
Πρέπει λοιπόν κάποτε να τελειώνουμε με αυτές τις μπούρδες που, επιπλέον, κρύβουν κι άλλες πτυχές: τα εθνικά αισθήματα σε αυτό τον τόπο έχουν καταπιεστεί τρομακτικά κι έχουν ενοχοποιηθεί όσο δεν πάει άλλο, άδικα, άκριτα, εν τέλει ανόητα - γι αυτό ας μην απορούν οι πολέμιοί τους όταν αυτά γίνονται αντικείμενα καπήλευσης: όταν η εθνική συνείδηση πρέπει να απολογείται, τότε κάποιοι θα την αξιοποιήσουν όπως τους βολεύει.
Αν παρόλα αυτά υπάρχουν εκείνοι που ντρέπονται που είναι Ελληνες, που τους ενοχλεί η πατρίδα και τα σύμβολά της, είναι δικαίωμά τους. Μπορούν δε πάντοτε να τα μαζεύουν και να φεύγουν. Κάποια άλλη «πατρίδα», που θα είναι πιο κατάλληλη για τα όσα νιώθουν ή πιστεύουν, θα βρεθεί να τους στεγάσει. Κι ας διαλέξουν άλλους ύμνους. Δεν πειράζει: ας μείνουμε εδώ εκείνοι που ο Υμνος στην Ελευθερία μας συγκινεί ακόμα. Γιατί αυτό ακριβώς είναι ο δικός μας ελληνικός εθνικός ύμνος: είναι η ωδή προς την Ελευθερία, που, είναι αλήθεια, δεν την αντέχουν όλοι...ΠΗΓΗ  ΠΗΓΗ

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ

Με δάκρυα στα μάτια ο... γκάνγκστερ Νίκος Γκάλης «γύρισε σπίτι του», αποθεώθηκε από φιλάθλους και μύθους του παρελθόντος και μίλησε για την μεγάλη μπασκετική οικογένεια του!

Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός! (pics & vids)                                             
Με μια εκδήλωση που θα μείνει στην ιστορία ο Άρης τίμησε τον τεράστιο Νίκο Γκάλη. Όλοι ήταν εκεί, στο μεγάλο ραντεβού για αυτό τον τεράστιο μπασκετμπολίστα. Άπαντες εκεί για να τον ευχαριστήσουν και να τον τιμήσουν. Πλέον το Αλεξάνδρειο θα λέγεται Nick Galis Hall, η φανέλα με το Νο6 θα υπάρχει στην οροφή του γηπέδου και όσοι πατάνε το παρκέ θα καταλαβαίνουν από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο πως μπήκαν στο... σπίτι του γκάνκστερ.

Ο κόσμος γέμισε από νωρίς τις εξέδρες, υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι που έμειναν όρθιοι για περισσότερες από τρεις ώρες ώστε να τον τιμήσουν και όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση κόντεψε να... πέσει το γήπεδο. Την ώρα της εκδήλωσης όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ, από κάθε πόστο, μέσω των social media του έλεγαν το δικό τους "ευχαριστώ", οι τωρινοί παίκτες του Άρη φορούσαν φανέλα που έγραφε "σ'ευχαριστούμε" και οι πρώην αντίπαλοι και συμπαίκτες του "Νικ" ζούσαν την κάθε στιγμή και την κατέγραφαν σε κινητά, τάμπλετ, φωτογραφικές μηχανές και κάμερες.
Μοναδικές στιγμές...
Θυμηθείτε μερικές από τις δηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης:
Γιάννης Ιωαννίδης: «Εδώ φάγαμε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Γνωρίσαμε μεγάλες στιγμές. Αυτά τα παιδιά που πέρασαν προηγουμένως, αυτοί έφεραν τον Γκάλη. Ήρθε στον Άρη και δόξασε τον Άρη και δοξάστηκε. Αργήσαμε να τον τιμήσουμε, αλλά αυτό θα το κάνουμε σήμερα».
Λάζαρος Λέσιτς: «Eίμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ. Ήρθα σε μια μεγάλη ομάδα εδώ και γέρασα εδώ. Φάγαμε γλυκό ψωμάκι λόγω του Γκάλη».
Στηβ Γιατζόγλου: «Είναι μέρα που πρέπει να γελάμε! Σήμερα τιμάμε τον δικό μας Μάικλ Τζόρνταν! Ήρθε η ώρα να του πούμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ". Για τις ωραίες στιγμές και γιατί ένας μεγάλος σύλλογο σαν τον Άρη σε μια εποχή που έχει προβλήματα κάνει αυτή την εκδήλωση. Όλος αυτός ο κόσμος που βρίσκεται εδώ, είναι η δύναμη του Άρη».
«Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ», ακούστηκε κατά την είσοδο του Μπάνε Πρέλεβιτς, αλλά στην συνέχεια πήρε ένα ζεστό χειροκρότημα: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση, δεν χρειάστηκε να σκεφτώ για να τη δεχτώ!»
Παναγιώτης Φασούλας: «Είμαι σε ένα γήπεδο που έχουμε περάσει έντονες στιγμές. Χαράς και λύπης. Χαίρομαι για την κάθε στιγμή ξεχωριστά. Εύχομαι στους φίλους του Άρη να ζήσουν ξανά τέτοιες στιγμές. Ευχαριστώ τον Άρη και τους φίλους του για την τιμή που κάνουν στον μεγαλύτερο σκόρερ όλων των εποχών».
Αργύρης Καμπούρης: «Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ. Ο Νίκος βοήθησε την Ελλάδα και το ελληνικό μπάσκετ να φτάσει εκεί που έφτασε»
Γιώργος Σιγάλας: «Είχα την τύχη από μικρή ηλικία να βρεθώ αντιμέτωπος με τον Νίκο Γκάλη. Είχα την τύχη να μου υπογράψει μια φανέλα μου πριν από μερικούς μήνες, όχι για τους γιους μου, για μένα! Είμαι περήφανος που είμαι μέλος αυτής της παρέας, που ήρθε εδώ για να τον τιμήσει».
Τζόρντι Βιγιακάμπα: «Για μένα είναι μεγάλη τιμή που είμαι εδώ, ο Νίκος Γκάλης για μένα είναι ένας θρύλος! Σας ευχαριστώ που είμαι εδώ!»
Ο Όντι Νόρις που έχει ονομάσει ένα από τα παιδιά του Νίκο, ανέφερε: «Πάντα είχα μεγάλη εκτίμηση στον Νίκο Γκάλη για τα πράγματα που έχει καταφέρει. Του το είπα κιόλας, ότι ονόμασα τον γιο μου Νικ χάρις σε εκείνον!»
«Είμαι έτοιμος να παίξω μπροστά σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο. Άλλαξε το ευρωπαϊκό και το ελληνικό μπάσκετ. Είναι τιμή μου που έπαιξα μαζί του. Είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών», δήλωσε ο Βολκόφ.

ΠΗΓΗ

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ:Η εξομολόγηση ενός μεγάλου!


Η εξομολόγηση ενός μεγάλου! Ο «Νικ» τόνισε αρχικά στην κάμερα του Novasports 1: «Δεν κρατάω κακίες. Κρατάω τις ωραίες αναμνήσεις και την αγάπη του κόσμου».
Κάτι ανάλογο από Ομοσπονδία και Πολιτεία; «Δεν εξαρτάται από εμένα αυτό. Δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους.
Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν περιμένει κάτι. Αυτό που με κάνει να χαρώ πολύ είναι παιδιά 8-10 χρονών που με βλέπουν στον δρόμο και με αναγνωρίζουν. Είμαι περήφανος γι' αυτό. Λέω άραγε πως γίνεται αυτό; Φαίνεται λοιπόν πως οι μεγάλοι έχουν μιλήσει στα μικρά παιδιά.
Εγώ ήμουν μετά το Πανεπιστήμιο και η πρώτη επαφή που είχα ήταν να μου πουν να έρθω στον Ολυμπιακό. Είπα που; Μετά και άλλες ομάδες έδειξαν ενδιαφέρον, κατέληξα στον Άρη. Ήρθα στη Θεσσαλονίκη από τη Νέα Υόρκη. Είμαι low προφίλ άνθρωπος. Μου άρεσε. Ήρθα εδώ, ηρέμησα. Είδα το μπάσκετ που υπάρχει και το επίπεδο. Αποφάσισα να το δω χρόνο με τον χρόνο, δεν είχα πάρει τελική απόφαση. Όσο περνούσαν τα χρόνια δενόμουν περισσότερο και μου άρεσε και ο κόσμος. Πιο ανθρώπινος, πιο ήρεμος.Ποτέ τα πρώτα χρόνια δεν μπορεί να είναι εύκολα».
Για το επεισόδιο στη Μπρατισλάβα: «Μικρά παιδιά ήμασταν. Είχαμε καλούτσικη ομάδα, αλλά όχι καλά αποτελέσματα και το σκέφτομαι και γελάω αυτό. Κακιά στιγμή. Τώρα το λέω και γελάω».
Το πρώτο πρωτάθλημα με τον Άρη έρχεται το 1983 και τη δημιουργία της Αυτοκρατορίας στη συνέχεια: «Σίγουρα σε ένα παζλ όταν λείπουν κομμάτια είναι καλό να τα συμπληρώνεις. Ο Άρης είχε κόσμο που ήξερε μπάσκετ και το αγαπούσε. Μια μεγάλη ομάδα δεν μπορεί να φτιαχτεί χωρίς κόσμο, δεν γίνεται. Από εκεί ξεκινήσαμε και στη συνέχεια σιγά-σιγά για μια δεκαετία φτιάξαμε αυτή την ομάδα».
Για το γεγονός ότι δεν κατακτήθηκε ευρωπαϊκός τίτλος από τον Άρη τότε: «Έπαιζαν ρόλο οι ψηλοί, μπορεί να ήταν και αυτό, ότι δεν είχαμε πολύ καλό ψηλό. Έπαιζαν ρόλο και οι ξένοι, ίσως μας έλειπε αυτό το στοιχείο ότι δεν είχαμε ένα πολύ καλό ξένο όπως ο Νόρις ή ο ΜακΓκι. Όταν παίζεις ένα Final Four, δύο ματς είναι, χρειάζεται και λίγο τύχη.
Έχει αλλάξει, όπως βλέπεις τώρα γυμνάζονται περισσότερο και είναι πιο δυνατοί. Ίσως αυτό έχει πάρει λίγο από την τεχνική και τη φαντασία του παιχνιδιού. Ο Άρης ήταν ομάδα που αν δεν έβαζε 100 πόντους έλεγες "δεν έπαιξε καλά". Εγώ διαφωνώ γι' αυτό. Υπάρχει το θέαμα. Το μπάσκετ είναι για μια οικογένεια να δει και θέαμα, έχει σημασία ποιος θα κερδίσει, αλλά υπάρχει και το θέαμα. Πλέον μετράει πολύ η νίκη, έχει γίνει 100% επαγγελματικό το άθλημα. Ήταν λίγο πιο ελεύθερο το μπάσκετ τότε, περισσότερο στα χέρια των παικτών και όχι του προπονητή. Ήταν λογικό για εμένα τότε. Αυτό με βοηθούσε, με έκανε να λειτουργώ με αυτοπεποίθηση. Ένιωθα πως όποτε είχα τη μπάλα θα έβαζα καλάθι. Περισσότερο λειτουργούσα με ένστικτο , αλλά και με τη λογική. Χρειάζεται να παίρνεις γρήγορες αποφάσεις.
Εγώ πιστεύω πως πρώτα από όλα έχεις το ταλέντο. Από τον Θεό και μετά το αξιοποιείς. Εγώ έκανα και παραπάνω από την προπόνηση την κανονική. Ό,τι αφήσεις θα σε αφήσει. Πόσα ταλέντα χάθηκαν έτσι», τόνισε για να συνεχίσει:
«Δεν μελετούσα τον αντίπαλο. Πίστευα πως με κάθε αντίπαλο θα τα κατάφερνα. Εντάξει, σχεδιάζεις μια τακτική, αλλά μέσα στον αγώνα αυτό αλλάζει».
Ο πιο δύσκολος αντίπαλος: «Ήταν πάρα πολλοί, στο ένας-ένας ήταν δύσκολο να με μαρκάρει κάποιος. Ο Ντακουρί ήταν ένας. Ένας με έναν πιστεύω πως δεν μπορούσε κάποιος στο πρώτο βήμα να με σταματήσει. Ίσως με ομαδική άμυνα, συνδυασμένη.
Όταν περνάνε τα χρόνια βρίσκεις και άλλες λύσεις για τον στόχο σου».
                                                     «Σούπερμαν δεν είναι κανείς»

Στη συνέχεια τόνισε πως δεν έχει σημασία πόσους πόντος θα βάλεις, αλλά το ποσοστό ευστοχίας: «Για να παίξεις τον ρόλο του δημιουργού πρέπει να βλέπεις και τα ποσοστά. Εγώ είχα 60% στην καριέρα μου και αυτό παίζει ρόλο. Δεν είναι πόσα βάζεις, αλλά με τι ευστοχία τα βάζεις. Βλέπεις τον Τζόρνταν και τον Μπράιαντ να βάζουν πόντους με πολλά σουτ. Εγώ δεν ήμουν ικανοποιημένος όταν έχανα πολλά σουτ.
Αν παίξεις σαν τρελός και στην άμυνα δεν μπορείς να αποδώσεις και στην επίθεση. Σούπερμαν δεν είναι κανείς. Με τιμάει η αγάπη του κόσμου. Ήξερα στα μεγάλα παιχνίδια πότε έπρεπε να παίξω την σκληρή άμυνα για να βοηθήσω την ομάδα μου, αλλά να έχω και δυνάμεις για την επίθεση».
Για το 1987: «Η ατομική βόμβα στο ελληνικό μπάσκετ. Ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Έβλεπα τις ομάδες και παιχνίδι με παιχνίδι πίστευα όλο και περισσότερο. Όταν φτάσαμε στα προημιτελικά πίστεψα πως δεν πρόκειται να χάσουμε άλλο ματς. Ο κόσμος μας έδωσε μεγάλα φτερά».
Τι έχει κρατήσει από το 1987: «Τη συμπεριφορά του κόσμου. Ήταν απίστευτο. Δεν το είχα ξαναζήσει ως αθλητής. Μετά τον τελικό γέμισε η Αθήνα κόσμο και δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Όλοι χάσαμε το μυαλό μας μετά τον τελικό. Δεν περιγράφεται και δεν μπορείς να πεις τι σκεφτόσουν εκείνη τη στιγμή. Απίστευτη χαρά, τόσο απλά. Ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου».
Για το 1988 και τις φήμες για κόντρα με την ΕΟΚ πριν το ΠροΟλυμπιακό στην Ολλανδία: «Ειλικρινά δεν θυμάμαι τι είχε γίνει. Ειλικρινά δεν το θυμάμαι, ίσως χρειαζόμουν λίγο ξεκούραση παραπάνω, αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τι είχε γίνει».
Για το 1989 και το ματς με τη Σοβιετική Ένωση: «Ήταν σίγουρα από τα μεγαλύτερα. Θυμάμαι μπήκαμε αποφασισμένοι. Θέλαμε να δώσουμε αποδείξεις και να δείχναμε σε όλους πως δεν ήταν τυχαίο ό,τι έγινε το 1987. Ήμουν σε φόρμα τότε. Ήμουν σίγουρος πως ο Φάνης θα το βάλει. Ήταν η στιγμή, ο Φάνης και έτσι σήκωσα τα χέρια μου και πανηγύρισα, ήμουν σίγουρος πως θα το βάλει. Εκείνη τη στιγμή χρειάζεται ψυχραιμία και σωστή απόφαση. Για να βάλεις τέτοιο σουτ θα πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου και ότι το σκορ ήταν... 2-2. Προλαβαίνεις κάποιες φορές να σκεφτείς πριν από μεγάλα σουτ».
Για το εάν φοβήθηκε κάποιο σουτ: «Υπάρχουν μέρες που δεν είσαι καλά, δεν νιώθεις καλά. Δεν βγαίνει αυτό που θες από εσένα. Τότε πρέπει να φερθείς έξυπνα. Να κάνεις το σωστό γι την ομάδα και όχι για τον εαυτό σου. Υπήρχαν και μέρες που δεν ήμουν καλά. Να νιώθεις τα πόδια σου να μην τα νιώθεις καλά. Όταν παίζεις δεν πονάς, εγώ τουλάχιστον. Όποτε δεν μπαίνεις σωστά στο ματς με σωστό ζέσταμα, μπορεί να τραυματιστείς. Διαφορετικά δεν τραυματίζεσαι».
Για την απουσία στο Παγκόσμιο του 1990 στην Αργεντινή: «Όταν μια ομάδα χάνει ένα όπλο, η ομάδα κάποιες φορές κολλάει. Είδες τώρα και στο ΝΒΑ υπάρχουν τραυματισμοί και κάποιες ομάδες κολλάνε».
Για το Ευρωμπάσκετ του 1991 στη Ρώμη: «Ψυχολογικά δεν ήταν έτοιμη η ομάδα για αυτό το τουρνουά. Ήταν καλή ομάδα, αλλά όχι έτοιμη ψυχολογικά. Είχαμε χάσει απρόσμενα ένα ματς από την Τσεχοσλοβακία. Ο κόσμος όταν έχει συνηθίσει νίκες, περιμένει τα ίδια».
Για τα χαμένα Final Four και πότε έφτασε πιο κοντά στον τίτλο: «Στη Γερμανία νομίζω, φτάσαμε πολύ κοντά να κερδίσουμε τη Μακάμπι. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία εκείνη».

Για το τέλος της συνεργασίας με Άρη το 1992: «Ήταν μια στιγμή πολύ δύσκολη για εμένα. Μετά από 12 χρόνια χώρισαν οι δρόμοι. Μέσα μου δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα φοράω άλλη φανέλα εκείνη την εποχή. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε ποτέ αυτό. Δεν με ενδιέφερε να μάθω, είμαι περήφανος. Δεν ήξερα τους λόγους και δεν κάθισα να εξετάσω τους λόγους και γιατί έγινε αυτό. Ακόμη και σήμερα δεν το ξέρω. Το τι έχει ο καθένας στο μυαλό του δεν μπορώ να το ξέρω. Ό,τι έγινε έγινε. Από εκεί και πέρα δεν με ενδιαφέρει γιατί. Δεν ήθελα ποτέ να φύγω από τον Άρη. Μετά πήγα στον Παναθηναϊκό, μου φέρθηκαν πολύ καλά τα αδέλφια, οι κύριοι Γιαννακόπουλοι».

                                               «Δεν έχω κόντρα με κανέναν»
Για την κόντρα με τον Πολίτη: «Δεν έχω κόντρα με κανέναν. Με αυτά που έχω προσφέρει σε όλη μου τη ζωή και στην καριέρα μου, ένιωθα πως έπρεπε να σε αντιμετωπίζουν κάπως διαφορετικά. Και έπαιζα ακόμη σε υψηλό επίπεδο. Πήρα μια απόφαση εγώ, κανείς δεν την πήρε για εμένα και είπα "δεν μπορεί εμένα να με αντιμετωπίζουν έτσι". Και είπα μετά "τέλος, μαχαίρι".
Για το εάν ο σταρ πρέπει να προσαρμόζεται στην ομάδα ή η ομάδα στον σταρ: «Πρέπει να γίνεται ένας συνδυασμός, να ρίχνουν και οι δύο πλευρές νερό στο κρασί τους. Ίσως έπρεπε να γίνει έτσι. Το κόστος ήταν βαρύ. Όταν κάνεις κάτι μια ολόκληρη ζωή και το κόβεις έτσι, είναι βαρύ. Ήταν δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο. Στις ΗΠΑ έχουν σχολή για τους παίκτες που σταματάνε, οπότε μπορεί κανείς να καταλάβει πως δεν είναι εύκολο. Τότε είχα και την κατασκήνωση με τα παιδιά. Δεν μπορώ να πω ότι η προσαρμογή ήταν και τόσο δύσκολη για εμένα».
Για το εάν παίζει μπάσκετ: «Όχι, σπάνια. Περισσότερο γυμναστική κάνω. Ναι, τάβλι παίζω. Καθηγητής είμαι στο τάβλι (γέλια)».
Για το εάν είναι παντού πρώτος σε ό,τι ασχολείται: «Όχι, δεν γίνεται αυτό. Δεν ξέρω κολύμπι. Ούτε χορό για παράδειγμα (γέλια)».
Για το εάν παρακολουθεί μπάσκετ τώρα: «Όσο μπορώ. Πολλές φορές όταν κάνεις πράγματα σε όλη σου τη ζωή, λίγο σε κουράζουν».
Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης. Όλα αυτά είναι τα "παιδιά" του Γκάλη. Πως τους κρίνεις; «Είναι επαγγελματίες. Φυσικά και έχουν ταλέντο τα παιδιά. Έχουν τον στόχο τους, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να κερδίζει η ομάδα τους. Έχει η Ελλάδα ταλέντα, έχει βγάλει νέους παίκτες η Ελλάδα».
Το Α και το Ω είναι ο επαγγελματισμός: «Πιστεύω πως ναι. Εγώ ήξερα αυτό το πράγμα να κάνω, ήξερα να βγάζω ψωμί από αυτό και έπρεπε να δίνεις όλο σου τον εαυτό σε αυτό. Αυτό είναι το Α και το Ω. Πρέπει να αφοσιώνεσαι σε αυτό που κάνεις, να το κάνεις καλά, να το αγαπάς, γιατί μόνο τότε βγαίνει κάτι καλό. Πρέπει να δίνεσαι σε αυτό που κάνεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
Πως βιώνεις την κατάσταση σήμερα: «Κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Κάποιοι πήραν το μήνυμα, αλλά δεν ήξερα να το αξιοποιήσουν ή δεν το πήραν ποτέ».
Για τη μη ενασχόληση του με την Πολιτική: «Άποψη έχω, αλλά δεν ήθελα να ασχοληθώ. Εάν δεν αγαπάς κάτι, δεν μπορείς να το κάνεις».
Παπαλουκάς, Διαμαντίδης ή Σπανούλης: «Kαλοί και οι τρεις παίκτες. Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον. Ο Σπανούλης θέλει να μπαίνει πιο πολύ κοντά στο καλάθι. Εγώ την έβρισκα να μπαίνω στους ψηλούς. Γι' αυτό λέω ο Σπανούλης».
Για τον Ιωαννίδη: Kαλός φίλος. «Ήξερε σε ποιον να... βαρέσει για να χτυπήσει κάποιον άλλον. Μίλαγε αλλού και τα... έλεγε σε άλλον, για να τα ακούσει άλλος. Έξυπνος άνθρωπος, καλός προπονητής και φίλος. Πιστεύω του αρέσει η πολιτική, δεν το κάνει για να το κάνει. Με τον Γιάννη Ιωαννίδη έχουμε σκοτωθεί πολλές φορές, αλλά έτσι γίνεται σε μια "οικογένεια". Δεν θυμάμαι τι είχα πει στη Βουλγαρία τότε. Μπορεί και να το είχα πει».
Για τον Γιαννάκη: «Αυτά τα λέει ο κόσμος. Πολύ καλό παιδί ο Παναγιώτης. Καλός παίκτης. Δεν μπορεί να είστε σκοτωμένοι και να έχετε τόσο καλή σχέση μέσα στο γήπεδο».
Για τον Ανέστη Πεταλίδη: «Πατέρας. Ο πρώτος άνθρωπος που με είδε στο αεροδρόμιο όταν ήρθε. Τα έλεγε όλα στα ίσα, αγαπούσε το μπάσκετ. Ο Άρης του χρωστάει ακόμη».
Για τον Ίβκοβιτς: «Όταν τον είχα προπονητή μια χαρά συνεργασία είχαμε. Άξιος προπονητής και γνώστης του αθλήματος. Δεν μπορώ να πω ότι είχα κόντρα μαζί του. Θέλω να πιστεύω πως είναι τρομερός γνώστης του μπάσκετ, δεν μπορεί κανείς να πει το αντίθετο. Ξέρει να βγάζει ταλέντα, όχι να έχεις μόνο έτοιμους παίκτες να παίζεις. Δεν μπορώ να πω».
Για τον Βασιλακόπουλο: «Συνεργασία για χρόνια. Καλές σχέσεις. Δεν έχουμε προσωπική επαφή, τι κόντρα να έχουμε;».
Για τους δημοσιογράφους: «Κάποιες φορές οι δημιοσιογράφοι ψάχνουν πράγματα για να σε χτυπήσουν εκεί που δεν μπορούν να σε χτυπήσουν όταν είσαι μεγάλος παίκτης. Δεν έχει να κάνει με τους δημοσιογράφους, αλλά με το πως είμαι εγώ. Δεν ήθελα να μιλάω συνέχεια για τον εαυτό μου. Να προστατεύω τον εαυτό μου ήξερα καλά, δεν μπορούσε κάποιος να με κάνει να απαντήσω εάν δεν ήθελα. Με τους ρυθμούς που ζούσα και έπαιζα, ήθελα να βγαίνει με φίλος, αν ξεκουράζομαι και όχι να δίνω συνεντεύξεις».
Για την απόφαση του να μην παίξει στο ματς προς τιμήν του: «Γιατί να παίξω; Ο κόσμος πρέπει να με θυμάται όπως ήμουν εκείνη την εποχή. Να παίξω γιατί; Δεν έχει να δει κάτι ο κόσμος από εμένα, δεν μπορεί να κερδίσει κάτι ο κόσμος εάν παίξω τώρα».

ΠΗΓΗ

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ:Όταν υποκλίθηκε ο Κούκοτς!

Όταν υποκλίθηκε ο Κούκοτς!
Αρκετές φορές έχω γράψει για τον μεγαλύτερο σύλλογο της Μακεδονίας και οι συμπολίτες έχουν παρεξηγηθεί. Πολλοί από αυτούς γιατί ένιωσαν στο πετσί τους τον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ.
Έβλεπαν στην στεναχωρημένη ΕΡΤ2 την Μαρινέλλα με τον Πάριο να τραγουδάνε «Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά…» στο ιστορικό… Ακρόαμα.
Κάθε Πέμπτη οι πίτσες, οι μπύρες και ο... καναπές είχαν την τιμητική τους, οι κινηματογράφοι μείωσαν το εισιτήριό τους, ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ έβλεπε ΑΡΗ από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο.
Στο Παλέ από το «Είσαι Θεός μοναδικός» μέχρι το «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός» και φυσικά το «Και συ Γιαννάκη πάρτους τα μυαλιά και συ Γκάλη πάρτους το κεφάλι», αλλά και το πιο… οπαδικό που εξιτάρει τους Αρειανούς, αλλά για ημέρες όπως η σημερινή που φίλοι και αντίπαλοι εντός γηπέδου ΤΙΜΟΥΝ με την παρουσία τους, πρέπει να μείνει μόνο στις αναμνήσεις και ας αποτελεί ελπίδα όλων των αρειανών να το φωνάξουν… πάλι σε ένα επίσημο παιχνίδι!
Όλες οι ομάδες έχουν βγάλει παικταράδες σε όλα τα αθλήματα. Και μία γιαγιά 90 χρονών να ρωτούσες όμως την χρυσή δεκαετία του 80 αν ήξερε τον Γκάλη θα σου μιλούσε για μπακ ντορ και τρίποντα από τα 6,25 και πόσους πόντους έβαλε το προηγούμενο βράδυ κόντρα στην Πρωταθλήτρια της Γιουγκοσλαβίας ή της Ισπανίας. Ακόμα και σήμερα 19 χρόνια μετά πάλι η αναγνώριση είναι μέγιστη για τον Τζόρνταν της Ελλάδας.
Το πρωί φιλοξένησα στο AllAboutARIS on AIR στο LIbero 107,4, τον "Γκάλη του μπασκετικού ρεπορτάζ", τον Βασίλη Σκουντή. Έχουν γραφτεί εδώ και λίγες μέρες πράγματα και θαύματα για τον γκάνγκστερ του ελληνικού μπάσκετ, αλλά το… Γκαλόσημο είναι μία τεράστια αλήθεια. Εγώ θα το επεκτείνω λίγο και μια που είναι και της μόδας η… φορολογία θα προτείνω προς όλους τους συναδέλφους που ασχολούνται με το μπάσκετ να πληρώνουν και ένα Αρειανόσημο!
Μεγάλες ομάδες τα τελευταία χρόνια ο ΟΣΦΠ και ο Παναθηναικός, αλλά ο ΑΡΗΣ του Γκάλη θα είναι ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ του ελληνικού μπάσκετ γιατί άλλαξε την ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα και ακόμα και σήμερα δίνει… φαγάκι σε όλους μας, έστω κι αν η πορτοκαλί θεά, αποτελεί δεύτερη προτεραιότητα πίσω από το ποδόσφαιρο.
Ότι και να γράψει κανείς για τον μεγάλο Νίκο Γκάλη θα είναι λίγο. Καλύτερα να μιλήσει η εικόνα, όταν ο Γκάλης με 38 πόντους οδηγούσε το 1990 τον ΑΡΗ σε νίκη επί της Γιουγκοπλάστικα με 85-89 έχοντας απέναντί του ως προσωπικό φρουρό τον τεράστιο Τόνι Κούκοτς. Ο Κροάτης σούπερ σταρ του ΝΒΑ στην εξέλιξη της καριέρας του υποκλίθηκε στον Γκάλη και μάλιστα αποβλήθηκε με 5 φάουλ.

 Επίσης αξέχαστο είναι το παιχνίδι στην Βαρκελώνη και τη νίκη με 88-89 όταν ο Γκάλης ανάγκασε την παρέα του Νόρις, του Έπι, του Σιμπίλιο να υποκλιθούν στους 45 πόντους του κερδίζοντας και τους ανεκδιήγητους σε εκείνο το παιχνίδι διαιτητές, τον Ζιχ από την Πολωνία και τον Φιλανδό Γιούγκεμπραντ! 
ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ…