Ο κορυφαίος 'Ελληνας αθλητής όλων των εποχών!

Είχα την τύχη να ζήσω τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού, από τη δεκαετία του '80 και μετά... Μέσα σε 30 χρόνια όλοι μαζί βιώσαμε, είδαμε ή μάθαμε για γεγονότα και κατορθώματα που σε άλλα χρόνια θα φαίνονταν απίστευτα, αλλά τελικά συνέβησαν...
Από το Eυρωμπάσκετ του 87 μέχρι το Euro του 2004 και από τα τρόπαια του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα μέχρι τα χρυσά μετάλλια του Πύρρου Δήμα και τις επιτυχίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Είχα, όμως, την τύχη να ζήσω και την εποχή του Νίκου Γκάλη τόσο στον Αρη, όσο και στον Παναθηναϊκό και κυρίως να τον δω από κοντά να αψηφά τους νόμους της βαρύτητας, να εξουδετερώνει 2-3 αντιπάλους και να πετυχαίνει τα πιο απίθανα καλάθια.
Ηταν στα τέλη της δεκαετίας του '80, κάθε Πέμπτη βράδυ, όταν αγωνιζόταν ο Αρης στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών που όλη η Ελλάδα καρφωνόταν μπροστά στις τηλεοράσεις για να δει τον Νικ να κάνει τα μαγικά του. Κι όχι μόνο η Θεσσαλονίκη, αλλά και η Αθήνα και οι υπόλοιπες μεγάλες πόλεις ερήμωναν την ώρα των αγώνων, κάθε δραστηριότητα πάγωνε, όλα σταματούσαν, για να δούμε τον Γκάλη και τους υπόλοιπους παίκτες του Αρη να πρωταγωνιστούν στην Ευρώπη. Τα θέατρα αργούσαν, οι κινηματογράφοι ήταν κλειστοί και δεν λειτουργούσε τίποτα...
Ο Γκάλης ήταν ο πρώτος Ελληνας αθλητής που κατάφερε να ενώσει τους οπαδούς όλων των ομάδων, καθώς στο πρόσωπο του δεν έβλεπαν τον κορυφαίο άσο του Αρη, αλλά τον κορυφαίο Ελληνα αθλητή. Γιατί ήταν ο πρώτος και ήταν Ελληνας! Είχε προηγηθεί το 1987 το χρυσό μετάλλιο στο Eυρωμπάσκετ του ΣΕΦ και η Ελλάδα έμαθε πως είναι να βγαίνεις στους δρόμους για να πανηγυρίσεις αθλητικές επιτυχίες. Κι όλα αυτά από τα μαγικά χέρια του Νικ Γκάλη, του κορυφαίου Ελληνα αθλητή όλων των εποχών και όλων των αθλημάτων!

Γιατί απλά ήταν! Ηταν ο πρώτος που μπορούσε να τους νικήσει όλους! Ο μοναδικός που ξεσήκωνε σε τέτοιο βαθμό τον κόσμο, αυτός που πήρε το άθλημα του και το εκτόξευσε στην κορυφή της Ευρώπης, ο άνθρωπος που έφερε χιλιάδες παιδιά στα γήπεδα με μια πορτοκαλί μπάλα στα χέρια να θέλουν να του μοιάσουν, ο αθλητής που έκανε γνωστούς τον Δοξάκη, τον Παραμανίδη ακόμα και τον συμπαθέστατο Καμπούρη, επειδή απλώς υπήρξαν συμπαίκτες του στον Αρη ή την Εθνική...
Το βράδυ παρακολουθώντας την εκδήλωση προς τιμήν του θα χαμογελάω από ικανοποίηση, επειδή ήμουν τυχερός που έζησα την εποχή του Νίκου Γκάλη. Και θα τον ευχαριστώ που έκανε πολλά, μα πολλά βράδια της ζωής μου, πολύ ομορφότερα...

ΠΗΓΗ