Την παρακαταθήκη της σιωπής μου σας δωρίζω........μου 'λειψαν κείνες οι στιγμές που μοιραζόμασταν τους ίδιους πόνους,περιμένοντας τον τελευταίο μας........--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ως εραστής του λάθους και σύντροφος των αμαρτιών θα σου μιλήσω…….Οχι σα δάσκαλος,σα μέγας καθοδηγητής….
Μα σαν κάποιος που περπάτησε εκεί που άλλοι φοβούνται να λερωθούν,και λερώθηκε…..και προσπαθεί ακόμα να πλυθεί…
Ακουσε με για λίγο και ίσως στα λόγια μου να δεις τον εαυτό σου…..ίσως πάλι,να προλάβεις το κακό που ακόμα ξορκίζω εγώ….
Το νου μας έκλεψαν,τη σκέψη….
Τάχα για να μας πάν’ μπροστά,ζητούν το χθες ν απαρνηθούμε…….
“Δάσκαλοι-φονιάδες” της αλήθειας,το φως σου σπαταλούν…………..
Δώρα μας δίνουν,τη γη μας να πληρώσουν……….ιθαγενείς όμοιοι,ταξιδεύουμε με χρυσές πιρόγες σε δανεικό ποταμό…….
Μας ξεγελασαν,έμποροι καλοί,με χαμόγελα φαρδιά και χάντρες κρεμασμένες………
Μας έκαναν ίδιους,να ξερνάμε τη χολή για γλυκό,την πίκρα για ευχή…………..
Ηξεραν πως σα γίνεις ίδιος με αυτούς,δύναμη δε θα έχεις………….
Ευχαριστώ φωνάζουμε,την ώρα που μας σφάζουν……..και το αίμα μας κοιτάζουμε αδιάφορα….
Κι αν τύχει κάποιος και σπαράξει μπρός μας,κοιτάζουμε με αγωνία….μην τυχόν και τον άκουσε και κανείς άλλος….
Μα φταίν’ αυτοί;……..ή φταιμε εμείς,τη χάρη που ζηλέψαμε ………..τη χάρη που μας έταξαν αν τους ακολουθούσαμε……….κι εμείς δεν τρέξαμε απλώς,γονατιστοί κυλήσαμε μεσ’ στο πηγάδι τ άδειο…..
Δε φταίν’ αυτοί………….
Την ώρα που μας γέμιζαν πολύχρωμες χαντρούλες,το μέλλον μας χαρίζαμε απλώς χασκογελώντας…….
Και τη στιγμή που σα θεριά απάνω μας ορμούσαν,εμείς απλά κοιτούσαμε τον ήλιο που μας κλέβαν…….νομίζοντας πως ακόμα ήταν δικός μας…………
Και τώρα κλαίμε…όχι για μας….χαμένοι από χέρι…
Γι αυτούς που καταδίκασε η φονική μας στάση………..κι αναζητούμε στα ψηλά βοήθεια να τους σώσει………
Μα άκουσέ με….μη ζητάς βοήθεια απ’ το Θεό σου………κι αυτός μας καταδίκασε για την αγνωμοσύνη…..
Αν θέλεις να εξιλεωθείς στα μάτια των παιδιών σου,και να ξεπλύνεις την ντροπή που λούστηκες για χρόνια,μια λύση έχεις…..έχουμε….
Ζητα συγγνώμη από το χθες,συγχωρεση απ το αυριο,και τιμωρία όρισε πρώτα στον εαυτό σου………….
Αλλαξε συ ,και μονομιας όλα τ’ αλλα θ αλλαξουν…………..
Γυρισε πίσω, στην αρχή, που ‘φταναν μονο λίγα…………χαρούμενους μας έκαναν τα απλά και τα ωραία……..και διδαξέ τη στα παιδιά,αυτη σου τη μετάνοια………..
Μην καταριέσαι άλλονε,αν πρώτα δε φορέσεις,εσύ κατάρα στα μαλλιά………
Κέρδισε όσα έχασες,πάρε όσα σου πήραν,με τρόπο ίδιο………..αλλιώς μείνε στα γόνατα,να περιμένεις τη λύτρωση……….
Μόνο που αυτή ξέρει………..και σε γονατισμένους δεν πάει ποτέ……….επίσκεψη σ αυτούς κάνει μόνο η κατάντια……..
Στην ερημιά που ζήσαμε,άλλος να μην πατήσει….και με το κλάμμα της ψυχής μας ,μη βρέξουμε αθώους………
Σήκω και πάλεψε λοιπον………κι εσυ,κι εγω και όλοι…….
Κι άσε το κλάμμα το βαρύ και το μεγάλο πένθος………….κανείς άλλος δεν πέθανε παρά εμείς οι ίδιοι…..
Φωτιά μας έστειλε βαθια;……………Φωτιά να μας σηκώσει!!…………..
Αππελαίος ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου