Όλοι θυμούνται να κινητοποιηθούν μόλις η
εξουσία αγγίξει τα συμφέροντα του δικού τους μικρόκοσμου. Οι
φαρμακοποιοί επειδή έχουν να λαμβάνουν από το κράτος. Οι εφοριακοί γιατί
ετοιμάζονται περικοπές στους μισθούς τους. Οι μπάτσοι που μέχρι προχθές
δέρναν τον κόσμο στις πορείες το ίδιο. Οι δημοσιογράφοι το ίδιο. Οι
αγρότες για τις επιδοτήσεις τους. Οι ταξιτζήδες για της άδειες της
ταρίφας τους. Οι
συνταξιούχοι για τα
φάρμακα τους. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος... Καμία συντεχνία δεν
ενδιαφέρεται για την κοινωνία στο σύνολο της. Και ξέρετε γιατί; Γιατί
δεν υπάρχει κοινωνία. Η πραγματική έννοια αυτής της λέξης έχει
κακοποιηθεί βάναυσα όπως τόσες και τόσες. Δεν είμαστε κοιν-ωνία. Δεν
έχουμε τίποτα κοινό. Γιατί στην βάση του ανταγωνισμού και της σύγκρουσης
συμφερόντων δεν χτίζεις κοινωνία. Αυτό είναι κάτι άλλο. Ίσως είναι
καλύτερα να το πούμε ανταγωνία, γιατί κοινωνία δεν είναι σίγουρα.
Μπούχτισα λοιπόν να ακούω και να διαβάζω για κινητοποιήσεις, για πορείες
διαμαρτυρίας και για "κοινωνικούς" αγώνες στους δρόμους κάτω από
σημαίες κομμάτων και συντεχνιών. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν
γίνουμε κοινωνία. Μέχρι τότε ο εκφυλισμός θα συνεχίζει να κατατρώει τις
σάρκες μας. Αυτό είναι νομοτελειακό. Και δεν σκοπεύω από δω και πέρα να
αναλώσω τις δυνάμεις μου σε ανούσιες πορείες, ούτε να συμπαρασταθώ στον
κάθε πικραμένο που το μόνο που τον νοιάζει είναι το τομάρι του. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου