Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που δίνεται η ευκαιρία να ακούσουμε και μια διαφορετική άποψη για τα θέματα της πολυπολιτισμικότητας και της λαθρομετανάστευσης, όταν κάποιος γνωστός, ειδικότερα κάποιος επιφανής της αριστεράς, γίνεται παράπλευρη απώλεια των παραπάνω καταστρεπτικών πολιτικών.
Τον περασμένο Οκτώβριο ο γνωστός σκηνοθέτης, Νίκος Κούνδουρος, έπεσε θύμα ληστείας (για δεύτερη φορά) και ξυλοδαρμού που τον έστειλε στο νοσοκομείο. Στο Βήμα περιγράφει την εμπειρία του:
- Πριν από μερικούς μήνες ζήσατε ακόμη μία τρομερή περιπέτεια στην ούτως ή άλλως περιπετειώδη ζωή σας.Κατ΄ αρχάς,πώς αισθάνεστε σήμερα;
«Βράχος. Το συμβάν βέβαια έχει ακόμη την “ουρά” του γιατί τα άτιμα τα πλευρά θέλουν μήνες να κολλήσουν. Επτά-οκτώ μήνες. Κατά βάθος όμως οφείλω να πω ότι χαίρομαι που το πέρασα».
- Για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να χαίρεται που παραλίγο να πεθάνει;
«Το γεγονός με έκανε να δω την πραγματικότητα. Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα. Ελεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, να μπει ο κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα».
Το Βήμα είχε κάνει παλαιότερα ένα ρεπορτάζ για το πως διάφοροι επώνυμοι αντιμετώπιζαν την νέα κατάσταση στο κέντρο. Μεταξύ αυτών και η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου, που:
“μετακόμισε στον Κεραμεικό το 1998. «Ενιωθα τόσο ασφαλής που έβγαζα βόλτα τον σκύλο μου στις δύο τα χαράματα!» θυμάται σήμερα για τα πρώτα χρόνια της στην περιοχή. «Σήμερα νιώθω διαρκώς ότι βρίσκομαι υπό απειλή. Εχω πέσει δύο φορές θύμα ληστείας στη Σοφοκλέους και από τον τρόμο που βίωσα έχω να περάσω έξι μήνες από εκεί. Μας αναγκάζουν να ζούμε σαν φυγάδες, να εφευρίσκουμε τρόπους να έχουμε κρυμμένα στα ρούχα μας τα λεφτά, το κινητό χωμένο στις τσέπες, να μη φοράμε ρούχα που προκαλούν» λέει εμφανώς τρομοκρατημένη. «Και το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον Κεραμεικό. Το πατρικό μου βρίσκεται στον Αγιο Παντελεήμονα και όσο ζούσε η μητέρα μου έτρεμα στην ιδέα ότι δεν θα έχει επιστρέψει σπίτι πριν από τις... έξι το απόγευμα. Εκεί ληστές έσυραν στενή μου φίλη από τον λαιμό προσπαθώντας να της κλέψουν την τσάντα και παρά τρίχα γλίτωσε τη ζωή της».”
Όταν παρόμοιες παρατηρήσεις και σχόλια προέρχονται από απλούς πολίτες (βλ. Άγιος Παντελεήμονας) το θέμα συνήθως του ρεπορτάζ είναι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός.
Ίσως μια πιο “δίκαιη ανακατανομή” της πολυπολιτισμικότητας, της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, θα ευαισθητοποιούσε τα ελληνικά ΜΜΕ στις αγωνίες των ανώνυμων Αθηναίων, που δεν είναι μισαλλόδοξοι, αλλά απλά θέλουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. ΠΗΓΗ:blemilo.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου