..σε τούτο τον πόλεμο δεν υπάρχει πια χώρος για «αμέτοχους»Τι είπες γείτονα και συνάδελφε ;
Πως το αν θα απεργήσεις ή όχι και το πως θα αντισταθείς είναι προσωπική σου υπόθεση ; Eτσι είπες ;
Θέλω να λοιπόν να σου πω , πως σε τούτο τον πόλεμο δεν υπάρχει πια χώρος για «αμέτοχους» …Μόνο ένοχοι και συνένοχοι υπάρχουν πια έξω απ τον αγώνα .
Πάψε λοιπόν να δίνεις ελαφρυντικά στον εαυτό σου και να καλύπτεις με μπουρδολογίες την ατολμία ,την δειλία και την εγκληματική αδιαφορία σου.
«ʼΑμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς…Σώπα και μη δικάζεις…
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις…»
Γιατί να ξέρεις καλά πως θα σε θεωρώ ένοχο
για τα χαμένα καλοκαίρια και τα μουντά Σαββατόβραδα των ερωτευμένων…
για το παιδί που θα μείνει χωρίς βιβλίο …
για τον απολυμένο που δεν το χωράει ο τόπος…
για την απόγνωση του ξεσπιτωμένου απ την τράπεζα …
για τις οικογένειες που θα ζουν χωρίς ηλεκτρικό..
για τον άρρωστο που θα μείνει χωρίς γιατρό και φάρμακα…
για τον απόμαχο της δουλειάς που αντί για σύνταξη παίρνει επίδομα …
και να ξέρεις επίσης ότι έχω πάψει από καιρό να θεωρώ αυτοκτονία τον θάνατο όσων δεν άντεξαν την κρίση και την μιζέρια.
Δολοφονίες είναι …Και ένας από τους δολοφόνους τους είσαι και εσύ που με την αδιαφορία σου και την ανοχή σου τους οδήγησες σε τούτο τον παραλογισμό…
Δώσε λοιπόν το χέρι σου στον διπλανό σου μικρομαγαζάτορα που πάει για λουκέτο .
Στάσου δίπλα στον προσεχώς άνεργο φοιτητή.
Μπες στην αλυσίδα με τον απολυμένο τον άνεργο τον συνταξιούχο .
Ένωσε την φωνή σου με τις φωνές που παλεύουν και για το δικό σου δίκιο.
Αν όχι ….Τότε να ξέρεις πως οι αστείες προφάσεις δεν μετράνε πια .
Είσαι εσύ και η ευθύνη σου απέναντι μας χωρίς κανένα ελαφρυντικό !χίλια κεφάλια πέφτουνε ,όταν εσύ δειλιάζεις
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου