Η επανάσταση δεν είναι προσωπικό θέμα του καθενός αλλά χρέος όλων.

Αν μιλούσαμε σήμερα για την επανάσταση θα σκεφτόταν ίσως κάποιοι το πόσο γραφικοί είμαστε και πόσο ρομαντικοί ακουγόμαστε…. Κάπως έτσι όμως πνίγηκαν σε αυτήν την χώρα όλες οι προσπάθειες της πνευματικής επανάστασης γιατί στην πραγματικότητα την πνευματική επανάσταση κάποιοι την φοβούνται. Μην ξανακάνουμε και τώρα το ίδιο λάθος.
Της Μαρίας Γιαχνάκη
Ένας καλός φίλος πριν από λίγες μέρες μου έστειλε ένα e mail . Αναφερόμενος λοιπόν σε κάποιο άρθρο που είχα δημοσιεύσει μου έγραψε το παρακάτω :
«Τα όσα συμβαίνουν ως ζύμωση και φθορά κυρίως  στους ιστορικούς λαούς, είναι γιατί απέρριψαν την μνήμη και τις ανώτερες αξίες, (δέντρα με μικρές ρίζες και γυμνούς κλώνους).»17
Σκεφτόμουν για αρκετή ώρα τα λόγια του πεπεισμένη για το πόσο δίκιο είχε.
Αναλογίστηκα τις ευθύνες που φέρουν γι αυτήν την γύμνια οι πολιτικοί και κυρίως όσοι έκαναν την θητεία τους στα υπουργεία πολιτισμού και παιδείας.  Υποβάθμισαν την παιδεία φωτογράφισαν ως γραφική την έννοια πίστη και θρησκεία πήραν το δρεπάνι στα χέρια και ξεχύθηκαν στους κάμπους να θερίσουν πρόωρα ότι φαινόταν να ανθίζει. Με ένα και μόνον σκοπό να καταστρέψουν το καλό από την ρίζα του.  Έκαναν τους νέους αγράμματους αμόρφωτους ανίδεους για το τι πλούτο κρύβει η χώρα στην οποία γεννήθηκαν και βοήθησαν στην καταστροφή της πιο πλούσιας γλώσσας στον κόσμο , της ελληνικής.
Το βράδυ της Κυριακής συναντήθηκα με κάποια ηγετική για τον τόπο μας φυσιογνωμία στα πλαίσια μιας συνέντευξης την οποία θα διαβάσετε σύντομα και τον παρακολουθούσα να μιλάει με ξεχωριστό τρόπο κι εκείνος για την κρίση αξιών η οποία έφερε τους Έλληνες σήμερα στα πρόθυρα της εξόντωσής τους.
Μια επανάσταση, θα μας σώσει μια επανάσταση που δεν θα γίνει από τους πολλούς αλλά από τους λίγους μια επανάσταση που θα προετοιμαστεί από μικρές ομάδες ανθρώπων που τα όπλα τους θα είναι ο πολιτισμός και η κουλτούρα αυτού του τόπου, η πίστη ότι μπορούν να σπάσουν τα δεσμά και να ξαναγεννήσουν αυτό που τους έκανε διαφορετικούς από τους άλλου λαούς.
Όσο είμαστε παγωμένοι μουδιασμένοι και παθητικοί η Άνοιξη δεν θα έρθει ,τα λουλούδια δεν θα ανθίσουν καρπούς δεν θα θερίσουμε.
Πόσο πιο απλά και κατανοητά μπορούν να γίνουν τα πράγματα για όλους μας ; Και δεν μιλώ για μια επανάσταση  κατά την οποία θα κάψουμε την Αθήνα ή θα καταστρέψουμε περιουσίες αλλά για μια επανάσταση πολιτιστική μια επανάσταση περηφάνιας και συσπείρωσης των δυνατά πνευματικών και χαρισματικών ανθρώπων που θα οδηγήσουν τον λαό στην Λευτεριά .
Φτάνει να μην σκεφτούμε ότι όλα αυτά είναι  εύκολα στην θεωρία και δύσκολα στην πράξη.
Τίποτα δεν είναι δύσκολο όταν πραγματικά αγαπάς την χώρα σου και την ιστορία του. Ο καθένας από μας έχει τεράστια ευθύνη την οποία πρέπει  να αντιληφθεί και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων  . Ειδάλλως να θεωρεί τον εαυτόν του υπεύθυνο και ηθικό αυτουργό για την καταστροφή αυτής της χώρας. Και αν ποτέ καταφέρει να έχει απογόνους να μην ξεχάσει να τους πει ότι  «ήμουνα κι εγώ η αίτια της καταστροφής αυτής της χώρας γιατί δεν έκανα απολύτως τίποτα.»                     ΠΗΓΗ