Περίμενα να δω το Debtocracy και περίμενα να το δω στην πραγματική του διάσταση.
Δηλαδή σαν ένα πρώτο, μεγάλο αλλά και ρισκαδόρικο στην χρηματοδοτιση και στην λογική της συμμετοχής πολιτών, δημοσιογραφικό πείραμα που αφορά βασικά στην υποστήριξη της ΕΛΕ.
Είδα το Debtocracy αλλά το σημαντικότερο όλων είναι ότι διάβασα πάρα πολλά δημοσιεύματα για το Debtocracy. Και αυτό σημαίνει μόνο κάτι. Ότι το Debtocracy, έκανε τρελό γκελ.
Και επιτρέψτε μου συχωριανοί να πω ότι και μόνο αυτό σημαίνει, ότι ο κεντρικός του στόχος επετεύχθη με πολύ μεγάλη επιτυχία. Φαντάζομαι ότι κανείς δεν θεωρεί επιτυχία την όποια πιο εξειδικευμένη παρουσίαση της όποιας θέσης, αν τελικά αυτό απευθύνεται σε συγκεκριμένα και αυστηρά εξειδικευμένα κοινά, περιορίζοντας το μέγεθος της δυναμικής του.
Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει ότι το Debtocracy στόχευσε τόσο καλά ώστε να ξεσηκώσει την μήνη των υπάλληλων των εργολάβων της ενημέρωσης και της επικοινωνίας.
Αυτών δηλαδή που υπερασπίζονται εμμίσθως ότι ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία μας είναι να σκύψουμε ευλαβικά το γόνυ στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες, να θεωρήσουμε την σημερινή κατάσταση ως μια τιμωρία που μας επιφύλαξε ο Ύψιστος για τις αμαρτίες μας-κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα,- και να επιδείξουμε πίστη στα …θεία μαρτύρια που επεξεργάζονται οι «ειδήμονες» του …Ουρανού για εμάς.
Ε, και …τότε μπορεί και να ανταμειφθούμε με μια αμφίβολη επιβίωση. Δηλαδή το κλασικό και διαχρονικό σενάριο του «Σφάξε μου αγά μ’ να αγιάσω»…
Οι φλύκταινες λοιπόν των ιεροεξεταστών είναι ένα ακόμα δείγμα του γκελ και της επικινδυνότητας του Debtocracy, πέρα από την πολύ μεγάλη θεαματικότητα που είχε αυτό καθ’ αυτό…
Η δική μου ένσταση όσον αφορά το Debtocracy, δεν εστιάζει σε όποιες λεπτομέρειες αυτου του project μιας που συμφωνώ και στη θέση και ...χοντρικά στην τεκμηριωση της. Η δική μου ένσταση εστιάζει σε ένα από τους στόχους του, κατα την γνωμη μου μου όμως μεγάλης σημασίας.
Εκτιμώ ότι μία πρώτη ομάδα στόχος του Debtocracy είναι η πιο δυναμική, η πιο διαδραστική και η πιο πολλαπλασιαστική ομάδα. Το ηλικιακό group των 13-25, η γενιά του διαδικτύου.
Αυτή η γενιά έχει και άλλα χαρακτηριστικά. Δεν διαβάζει εύκολα πολιτική αρθρογραφία, έχει μια μικρή έως και μεγάλη …αλλεργία στην ανάγνωση πολιτικών βιβλίων και είναι εθισμένη στην γρήγορη και σπιντάτη άποψη, θέση, ενημέρωση.
Ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να υπάρχει και μια …περίληψη του Debtocracy, στον μισό χρόνο από όσο διαρκεί το κανονικό, όπου θα κρατάει την ουσία, αλλά θα είναι πιο …μπιτάτο για το συγκεκριμένο κοινό.
Προσωπικά το Debtocracy το προσέλαβα σαν θέση. Το Debtocracy δεν ήταν δελτίο ειδήσεων.
Άσε που το να μιλούν οι σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων, οι λογής λογής πανελίστες, και οι ιεροκήρυκες της Καθημερινής και του SKY για αντικειμενικότητα, είναι σαν να κατακρίνει η Γεωργία Βασιλειάδου τις γάμπες της Ατζελίνα Τζολί.
Αν κάποιος πιστεύει ότι εκτός από τους κυβερνητικούς πελάτες και εργολάβους του Αλαφούζου θα έδινε έστω και ένας πολίτης έστω και ένα ευρώ για να γυρίσει ο …«Πάσχω μαζί σου νεοφιλελευθερισμέ μου» το Madravelocracy, ε, τότε και εγώ δικαιούμαι να πιστεύω ότι οι ψυχίατροι θα πλήρωναν αντίστοιχα 100 ευρώ στο …ένα, προκειμένου να έχουν την μοναδική αυτή ευκαιρία να εξετάσουν αυτόν τον …ασθενή πολίτη.
Τέλος, η μόνη ευχή που θα ήθελα να δώσω στους δημιουργούς του Debtocracy, είναι …το φόβο σας να έχουν πάντα τα Μανδραβελοειδή του κόσμου τούτου. Αυτό και από μόνο του είναι ένας εξαιρετικός δείκτης της επιτυχίας σας ΠΗΓΗ:listonplace.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου