Έχουμε υπογράψει το ξεπούλημα

Σε επικοινωνιακές κορώνες εσωτερικής κατα­νάλωσης αποδίδουν Βρυξέλλες και Ουάσι­γκτον τις «αντιδράσεις» της κυβέρνησης για το ύψος των αποκρατικοποιήσεων. Υψηλά ιστάμε­νος αξιωματούχος του ΔΝΤ, που μετείχε στη διαδι­κασία και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας με την τρόικα από την πρώτη στιγμή, αναφέρει ότι οι όροι είναι ξεκάθαροι ως προς την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας και πλου­τοπαραγωγικών πόρων.
Όταν η τρόικα μας καλεί να πουλήσουμε (χαρί­σουμε) τα πάντα - και μάλιστα επιχειρεί να προ-καταλάβει τον τρόπο και το αντικείμενο των πω­λήσεων προειδοποιώντας ακόμη και για τη διαφά­νεια στη διαδικασία του ξεπουλήματος - δεν το κάνει ως... σύμβουλος, αλλά ως αντισυμβαλλόμε­νος και δικαιούχος.
Οι δανειστές έχουν το ελεύθερο να κατασχέ­σουν, να αγοράσουν (σε οποιεσδήποτε τιμές), να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν την κρατική περιουσία, όταν η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να ξε­πληρώσει το δάνειο που έχει λάβει. Και δυστυχώς, λόγω της εμπλοκής με τη βοήθεια της Ε.Ε. προς τη χώρα μας (που αποκαλύψαμε στο προηγούμενο φύλλο), η Ελλάδα βαδίζει προς αδυναμία εξυπη­ρέτησης του χρέους της.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, λοιπόν, στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης των 110 δισ. ευρώ από τον «μηχανισμό», υπέγραψε, μεταξύ πολλών άλ­λων, τα εξής, στο άρθρο 14, παρ. 5:
«Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυ­λίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στον βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Η εν λόγω παράγραφος υπεγράφη από τον υπουργό Οικονομικών και... δεν έχει κυρωθεί από τη Βουλή. Δεδομένου λοιπόν ότι η Ελλάδα είναι ευ­άλωτη και καθόλου δύσκολο να βρεθεί σε αδυνα­μία εξυπηρέτησης του χρέους της, ένα ακόμη εκβι­αστικό χαρτί που έχει στα χέρια της η τρόικα είναι η δυνατότητά της να καταγγείλει τη σύμβαση δανεισμού. Σύμφωνα μάλιστα με το άρθρο 8, οι δα­νειστές (Ε.Ε. και ΔΝΤ) μπορούν να καταγγείλουν τη σύμβαση και να απαιτήσουν το ανεξόφλητο κεφά­λαιο των δανείων ως άμεσα απαιτητό και πληρω­τέο μαζί με τους μέχρι τότε τόκους. Λόγοι καταγγε­λίας της σύμβασης, μεταξύ άλλων, είναι:
♦ Η αδυναμία της Ελλάδας να καταβάλει οποιοδή­ποτε ποσό σε κάποιον από τους δανειστές.
♦ Η αδυναμία τήρησης υποχρεώσεων που απορ­ρέουν από τις προβλέψεις του μνημονίου.
♦ Τυχόν παράνομες ή παρα­πλανητικές ενέργειες των ελληνικών αρχών.
Επιπλέον στο αναλυτικό κείμενο των χιλίων σε­λίδων γίνεται σαφής καταγραφή των φιλέτων που οι δανειστές ήθελαν να μπουν στη λίστα. Μέσα σε αυτήν υπάρχουν όχι μόνο νησιά και βραχονησίδες, αλλά και η προοπτική εξόρυξης φυσικού πλούτου! Πώς, λοιπόν, η κυβέρνηση, δεμένη με τέτοιους όρους, μπορεί να πει όχι στους τροϊκανούς; Με το δίκιο τους χαμογελούν ειρωνικά όταν ακούνε τους λεονταρισμούς εσωτερικής κατανάλωσης...
Για τα μάτια του κόσμου
Η αντίδραση ακόμα και από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης για το ξεπούλημα υποχρέωσε τον πρωθυπουργό να δηλώσει ότι θα περάσει νό­μο (!) με τον οποίο θα απαγορεύεται η πώληση δη­μόσιας γης. Κάτι βέβαια που απαγορεύεται από τη δανειακή σύμβαση, βάσει της οποίας μάλιστα τον περασμένο Ιούλιο η κυβέρνηση πέρασε την ακρι­βώς αντίθετη ρύθμιση.
Όπως είχε αποκαλύψει το «Π», υπό τον τίτ­λο «Τρόικα: Πουλήστε φθηνά ό,τι αξίζει» στις 26.7.2010, οι ζυμώσεις για τις πωλήσεις είχαν ξε­κινήσει από το καλοκαίρι. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πέρασε «νύχτα» στη Βουλή νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο:
♦ Δίνεται η εξουσία στη διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων να «αξιοποιήσει πάσης φύ­σεως περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου πέραν της προβλεπόμενης από την κείμενη νομοθε­σία που έχει ήδη καταθέσει το ΥΠΟΙΟ».
♦ Η έννοια της λέξης «αξιοποίηση» δι­ευρύνεται και συμπεριλαμβάνει «κά­θε είδους συναλλαγή, δικαιοπραξία και εν γένει ενέργεια ή πράξη, συμπε­ριλαμβανομένης και της μεταβίβασης του περιουσιακού στοιχείου, μέσω της οποίας το Δημόσιο θα μπορεί να αποκομί­σει άμεση ή έμμεση ωφέλεια».
♦ Η διυπουργική θα μπορεί «να αποφασίζει για την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων του κρά­τους και να εισηγείται την ίδρυση ημεδαπών εται­ρειών (είτε ως μόνος μέτοχος, είτε ως εταίρος, είτε από κοινού με οποιοδήποτε νομικό πρό­σωπο), οι οποίες θα μπορούν να προβαίνουν στην απόκτηση περιουσιακών στοιχείων του Δη­μοσίου».
Με άλλα λόγια η επιτροπή θα μπορεί να αποφασίζει την πώληση περιουσίας του κρά­τους με συνοπτικές διαδικασίες και με στόχο να εισπράξει ώστε να βρίσκεται μέσα στους στόχους του μνημονίου.
Εποπτεύων υπουργός της Επιτροπής ορίστη­κε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και να υπογραμ­μίσουμε ότι οι συμβάσεις αξιοποίησης περιουσι­ακών στοιχείων εξαιρούνται από τον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και απαλλάσσονται από κάθε φόρο ή επιβάρυνση του Δημοσί­ου ή τρίτων. Άρα, για τι νόμο και ποια απαγόρευση μας μιλάει ο πρωθυπουργός;
Καλά πληροφορημένες πηγές ανέφεραν στο «Π» ότι, εξ αρχής, από τον Μάιο του 2010, όταν δηλαδή οι διαβουλεύσεις για το μνημόνιο βρίσκονταν στην τελική ευθεία, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ ενημέρω­σαν τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον υπουργό Οικονομικών ότι, για να προχωρήσει η βοήθεια, θα πρέπει να μπει στο παιχνίδι και η «τεράστια», όπως είπαν, ανεκμετάλλευτη δημόσια περιουσία.
Οι ενορχηστρωτές
Εκτός από τον Γ. Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου ενορχηστρωτές της όλης επιχείρησης ήταν ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν και ο «δικός του» Μπομπ Τράα. Τον ρόλο του εντο­λέα έλαβε αργότερα και ο Πολ Τόμσεν, ο οποίος όλους αυτούς τους μήνες φαίνεται πως πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι η διαδικασία κα­ταγραφής της δημόσιας περιουσίας «ξεκίνησε τον Αύγουστο και αυτό που εκνεύρισε του τροϊκανούς την προηγούμενη εβδομάδα ήταν περισσότερο το γεγονός ότι η καταγραφή αργεί πολύ και οι ενδια­φερόμενοι... βιάζονται».
Σκοπός, αναφέρουν οι πηγές, «είναι να δημι­ουργηθεί άμεσα μια και μόνο εταιρεία που θα δι­αχειρίζεται όλη την κρατική περιουσία βάσει της τροπολογίας» που αναφέρουμε πιο πάνω. Κοινώς, ο Γ. Παπακωνσταντίνου θα μπορεί άνευ ελέγχου να παραχωρεί τα δικαιώματα, με τη δικαιολογία ότι «θα μειώσουμε το χρέος». Όλα αυτά κανονικά και με τον (μνημονιακό) νόμο.
Η συμφωνία για την κρατική περιουσία έγινε γνωστή και στους υπηρεσιακούς παράγοντες της Κομισιόν και της ΕΚΤ λίγο πριν περάσει η τροπο­λογία τον Ιούλιο του 2010. Και παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, ο υπουργός Οικονομι­κών, τη Δευτέρα στο Eurogroup, ανακοίνω­σε στους ομολόγους του ότι η κυβέρνηση δε­σμεύεται πως θα προχωρήσει στις ιδιωτικοποι­ήσεις ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, οι οποίες περιλαμβάνουν και πωλήσεις.
Τη λέξη «πωλήσεις» αναπαρήγαγε (σκοπίμως;) και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ λέγοντας ότι το συμβούλιο υποστηρίζει τη δέσμευ­ση της κυβέρνησης. Το σχόλιο προκάλεσε πανικό στο Μαξίμου και το ΥΠΟΙΟ, που επιχείρησε να τα μαζέψει (;) κυκλοφορώντας απόσπασμα από τις δηλώσεις του Γιούνκερ στα γαλλικά, όπου χρησι­μοποιεί τη λέξη «αξιοποίηση». Όμως τις μετέπει­τα δηλώσεις, που έγιναν στα αγγλικά και όπου ο πρόεδρος χρησιμοποίησε τη λέξη «πώληση», οι κυβερνώντες την έκαναν γαργάρα.
Επί της ουσίας, πάντως, ο Γ. Παπακωνσταντίνου υποστήριξε στους 16 ομολόγους του της ευρωζώνης ότι το ύψος των 50 δισ. είναι επιτεύξιμο και ότι η «κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να επι­τευχθεί αυτός ο στόχος και το μνημόνιο συνολικά». Αυτό αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση άλλα λέει πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαπραγματεύσεων και άλλα δημοσίως στο εσωτερικό της χώρας.
Σύμφωνα με αξιωματούχους του υπουργείου Οικονομικών, στο επικαιροποιημένο μνημόνιο θα αναγράφεται η λέξη «disinvestment of state property», δηλαδή «αποεπένδυση της κρατικής περιουσίας». Τι περιλαμβάνει αυτό; Τις μακροχρό­νιες μισθώσεις (στις οποίες αναφέρεται η κυβέρ­νηση για τα μάτια του κόσμου), αλλά και τις πω­λήσεις, την εκμετάλλευση και τη συνδιαχείριση. Δηλαδή η πρόταση αυτή, όπως είναι διατυπωμένη, περιλαμβάνει νομικά όλες τις πιθανές ενέργειες.
Επίσης, όπως ανέφεραν κοινοτικοί αξιωματού­χοι, το νούμερο των 50 δισ. ευρώ δεν βγήκε «τυ­χαία», αλλά ύστερα από σχετική μελέτη, την οποία παρουσίασε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού. Διερωτώ­νται μάλιστα πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μι­λάει για μακροχρόνιο leasing από τη στιγμή που τα 50 δισ. θα πρέπει να μαζευτούν μέσα σε 5-6 χρό­νια, άρα καθιστά αυτομάτως τις μακροχρόνιες μι­σθώσεις απαγορευτικές. Και αυτό γιατί τα έσοδα από μια ενοικίαση, για παράδειγμα, 100 ετών θα μπουν στα κρατικά ταμεία τμηματικά, σε βάθος χρόνου και όχι εφάπαξ. Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι η πρόθεση της κυβέρνησης είναι τα άμεσα έσο­δα και όχι η χρόνια αξιοποίηση.
«Ενέχυρο» η γη
Οι διαφωνίες που επικρατούν στο εσωτε­ρικό της ευρωζώνης, σε συνδυασμό με το γαλλογερμανικό πείσμα να μην βάλουν νε­ρό στο κρασί τους και να απαιτούν σχέδιο μακράς λιτότητας προκειμένου να αυξη­θούν οι πόροι διαχείρισης κρίσεως, μπλόκα­ραν τις διαδικασίες για μια ευνοϊκή αναδι­άρθρωση του ελληνικού χρέους. Η κυβέρ­νηση ήλπιζε πολύ σε αυτό, όμως το σχέδιο εξόδου από την κρίση πρέπει να ξαναγρα­φτεί από την αρχή.
Οι δανειστές μας και τα επενδυτικά κεφά­λαια που αναμένουν στο ακουστικό έχουν διαμηνύσει στην ελληνική κυβέρνηση ότι, πλέον, λόγω της αποτυχίας της οικονομι­κής πολιτικής που εφαρμόζεται, για να μας δώσουν νέα δάνεια (που είναι αναπόφευ­κτα ακόμα και με αναδιάρθρωση του χρέ­ους), θα πρέπει να υποθηκεύσουμε και να δώσουμε ως εγγύηση κρατική περιουσία ή πόρους. Και εδώ είναι που παίζεται όλο το παιχνίδι με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Ξένος τραπεζικός παράγοντας μας ανέφερε ότι τα 50 δισ. είναι άπιαστος στόχος, όμως λειτουργεί ως προπέτασμα, για να περά­σουν τα όποια - συγκεκριμένα - φιλέτα επιθυμούν να αρπάξουν οι δανειστές! Όπως άλλωστε δείχνουν έρευνες του ΙΟΒΕ και του ΙΣΤΑΜΕ, οι οποίες γράφτηκαν εδώ και μήνες και καταγράφουν την περιουσία του κράτους που μπορεί να «αξιοποιηθεί», ελά­χιστη από αυτή την περιουσία είναι πραγμα­τικά αξιοποιήσιμη.
Ο συγκεκριμένος τραπεζίτης επιμένει ότι παράγοντες της κυβέρνησης (και κάποιοι που δεν ανήκουν σε αυτή, αλλά μιλούν για λογαριασμό της!) έχουν ήδη έρθει τους τε­λευταίους μήνες σε επαφή με τα ενδιαφε­ρόμενα επενδυτικά κεφάλαια (Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι, Άραβες, Γερμανοί, Γάλλοι) και προώθησαν την ελληνική πραμάτεια.

Η Μέρκελ ακούει;
Τα μηνύματα έχουν αρχίσει να φτάνουν στα αυτιά και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι τώρα δεν είχαν άμεση πληροφόρηση για τις οικονομικές εξελίξεις. Η ενημέρωση από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου γινόταν στο πόδι ακόμα και σε υπουργικά συμβού­λια, ενώ τις αποφάσεις τις λάμβανε μόνο σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό.
Η δυσφορία, αλλά και το αδιέξοδο μπροστά στο οποίο βρίσκεται, ανάγκασαν τον Γ. Πα­πανδρέου να ζητήσει ακρόαση από την Άνγκελα Μέρκελ. Μόνο που η Γερμανίδα κα­γκελάριος τον έχει ακόμα στο «περίμενε». Αφενός γιατί κάνει καψώνια για τις δηλώ­σεις Παπανδρέου περί καταστροφικής πο­λιτικής που ακολουθεί το Βερολίνο, αφετέ­ρου γιατί ακόμα δεν έλαβε αυτό που θέλει. Μέχρι την ώρα που γράφεται το ρεπορτάζ αυτό, ενώ έχει ανακοινωθεί το ταξίδι του πρωθυπουργού στη Γερμανία, το ραντεβού με τη Μέρκελ δεν έχει οριστικοποιηθεί.                                                                          ΠΗΓΗ:topontiki.gr