Γράφει στην σημερινή Ελευθεροτυπία (στήλη «Ναυτίλος») ο Στάθης Σ.:
«Αξιοπρόσεκτο! Τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους της Χιλής διάλεξαν από ψυχής κι αυθόρμητα να τραγουδήσουν οι 33 εργάτες μεταλλωρύχοι όπου έχουν εγκλωβιστεί στις μίνες του ορυχείου που δούλευαν, 700 μέτρα κάτω απ' την επιφάνεια της γης.
Γιατί όμως τον εθνικό ύμνο. Γιατί μόλις επικοινώνησαν οι θαμμένοι εργάτες με τους διασώστες τους, άρχισαν να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο - μια δήλωση απ' τα έγκατα της γης έως τα ουράνια, ότι είναι ακόμα ζωντανοί.
Διότι, και η Εταιρεία φταίει που θάφτηκαν, και το χιλιανό κράτος που επέτρεψε στην Εταιρεία να λειτουργεί με τέτοιους όρους! Γιατί λοιπόν τον εθνικό ύμνο οι εργάτες; ίσως γιατί το συνανήκειν, η πατρίδα, η «πόλη» δίνουν νόημα στον πολίτη; στον άνθρωπο; στη σχέση του με το ψωμί, τα παιδιά του, τις ελπίδες του; ίσως γιατί ο αυτοσεβασμός του και η αξιοπρέπειά του στέκουν πιο ψηλά απ' τις εταιρείες και τα κράτη που κάνουν τις πατρίδες κιμά; γιατί άραγε τον εθνικό ύμνο;»
Στην καρδιά κύριε Στάθη. Η απάντηση είναι στην καρδιά… ΠΗΓΗ:twilight-of-gods.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου