Η σταδιακή αποσύνθεση της ΝΔ, οι ρυθμοί της οποίας έχουν αυξηθεί δραματικά την τελευταία διετία και αναμένεται να κορυφωθεί στις επερχόμενες εκλογές του Μαϊου, έχει δημιουργήσει μία ολίγον χαοτική κατάσταση στην λεγόμενη γαλάζια πολυκατοικία.
Αυτό φαίνεται και απ΄το πόσα κόμματα έχουν προκύψει και πόσα αναμένεται να προκύψουν απ΄την αποσύνθεση της πάλαι ποτέ κραταιάς φιλελεύθερης παράταξης.
Έχουμε και λέμε. Υπάρχουν:
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη (αυτό βέβαια είναι φρούτο παλαιάς κοπής αλλά αφού υπάρχει ακόμα πρέπει να το αναφέρουμε), η Νέα Μέρα του Ζώη, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Νικολόπουλου. Για ένα διάστημα έκανε την εμφάνισή της και η Δημοκρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη αλλά η τελευταία επέστρεψε γρήγορα στο μαντρί της μετά την εκλογική αποτυχία της. Επίσης, αναμένεται να ιδρυθεί το κόμμα του Πολύδωρα, ενώ κάτι έχει ακουστεί και για ίδρυση κόμματος απ΄την Ραχήλ Μακρή. Κοινώς, ο κάθε πικραμένος/διαγραμμένος (κεντρο)δεξιός ανοίγει και ένα μαγαζάκι.
Αυτό το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και παλιότερα (βλ. Σαμαράς, Στεφανόπουλος, Αβραμόπουλος) αλλά δεν ήταν ανάλογης έκτασης για προφανείς λόγους.
Αντιθέτως, αυτό το φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί στις τάξεις των πρώην πασόκων, παρά το ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης απ΄ότι η ΝΔ. Για την ακρίβεια το ΠΑΣΟΚ έχει σχεδόν διαλυθεί. Παρ’ολ’αυτά δεν υπάρχει αυτή η πληθώρα ηγετίσκων που να προέρχονται απ΄το ΠΑΣΟΚ. Κάποιες αναιμικές προσπάθειες του Δημαρά (Άρμα Πολιτών) και των Κατσέλη-Καστανίδη (Κοινωνική Συμφωνία) ήταν εξαιρετικά βραχύβιες και γρήγορα απορροφήθηκαν απ΄τους ΑΝΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Την ίδια τύχη αναμένεται να έχει και το κόμμα-σφραγίδα του Λοβέρδου.
Είναι προφανές ότι οι προαναφερθέντες δεξιοί ηγετίσκοι, εν ενεργεία ή επίδοξοι, ελπίζουν να επιβιώσουν πολιτικά εισπράτοντας μέρος των απογοητευμένων νεοδημοκρατών που έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν το κόμμα της Συγγρού. Λογική και κατανοητή η επιδίωξή τους.
Το θέμα όμως δεν είναι οι βραχυπρόθεσμοι χαμηλοί στόχοι προσωποπαγών κομματιδίων με μικρή εώς μηδαμινή κοινωνική επιρροή.
Το θέμα είναι η ΝΔ, που όπως έχουμε ξανατονίσει είναι ο κυριότερος εχθρός των Ελλήνων εθνικιστών.
Η ΝΔ φαίνεται να μην πολυενοχλείται από αυτές τις κινήσεις στα δεξιά της. Οι γίγαντες της πολιτικής σκέψης που κατοικοεδρεύουν στην Συγγρού πιστεύουν ότι όσο περισσότερα δεξιά κόμματα/κομματίδια υπάρχουν τόσο περισσότερα αναχώματα θα στήνονται απέναντι στην διαρροή ψήφων απ΄την ΝΔ στην Χ.Α. Είναι πολύ πιθανό ότι εν πολλοίς βλέπουν αυτά τα κόμματα σαν προσωρινή αποθήκη ψηφοφόρων οι οποίοι θα επανέλθουν αργότερα στην ΝΔ κατόπιν συνεννόησης της ηγεσίας της με τους διάφορους ηγετίσκους.
Αυτοί οι ευσεβείς πόθοι της ΝΔ θα διαψευστούν. Τα παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος είναι ενδεικτικά:
Το ΛΑΟΣ κατάφερε και μπήκε στην βουλή αποκτώντας μία υπολογίσιμη εκλογική επιρροή. Αργότερα υπερψήφισε το πρώτο μνημόνιο και μετά συνεργάστηκε με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στα πλαίσια της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η προσπάθεια του Καρατζαφέρη να λειτουργήσει σαν ανάχωμα απέναντι στην Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2012 απέτυχε παταγωδώς και ο ίδιος βρέθηκε εκτός βουλής.
Κάτι παρεμφερές συνέβη και με το κόμμα του Καμμένου. Αρχικά εμφανίστηκε σαν ένα αδιάλλακτο πατριωτικό αντιμνημονιακό κόμμα που απορρόφησε απογοητευμένους νεοδημοκράτες και όχι μόνο. Γρήγορα όμως βγήκαν στην επιφάνεια οι εσωτερικές του αντιφάσεις με αποτέλεσμα να κινείται πλέον σε ρηχά νερά έχοντας απωλέσει το όποιο ρεύμα είχε. Κανείς πλέον δεν περιμένει ότι ο Καμμένος θα μπορέσει να αποτελέσει αποτελεσματικό ανάχωμα απέναντι στην Χρυσή Αυγή.
Εκεί που απέτυχαν τα βαριά χαρτιά (Καρατζαφέρης, Καμμένος) είναι μάλλον απίθανο να τα καταφέρουν οι λοιποί ταλαίπωροι δεξιοί ηγετίσκοι. Συνεπώς οι ελπίδες κάποιων περί (ψευτο)πατριωτικών αναχωμάτων είναι καταδικασμένες να διαψευστούν.
Στην πραγματικότητα, η πολυδιάσπαση της δεξιάς οφελεί τα μέγιστα την Χρυσή Αυγή.
Και εξηγούμαστε:
Αρκετοί δεξιοί ψηφοφόροι ως φύσει συντηρητικοί το σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν εγκαταλείψουν το μαντρί τους. Είναι ακόμη πιο διστακτικοί μπροστά στο ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν την ΝΔ για χάρη ενός "ακραίου" "ναζιστικού" "εγκληματικού" κόμματος, όπως χαρακτηρίζεται η Χ.Α. Το άλμα απ΄την καθεστωτική ΝΔ στην ριζοσπαστική Χ.Α τρομάζει αρκετούς από αυτούς.
Δεν είναι ανάγκη όμως να πάνε απευθείας. Μπορούν κάλλιστα να πάνε στην Χ.Α με μία ενδιάμεση στάση.
Η ύπαρξη πολλών δεξιών κομματιδίων τους προσφέρει πολλές επιλογές, κάτι που αυξάνει αισθητά τις πιθανότητες να στραφούν προς κάποιο από αυτά, εγκαταλείποντας την ΝΔ. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι το κρίσιμο δύσκολο βήμα είναι ένας δεξιός να ψηφίσει κάτι άλλο πέραν της ΝΔ. Απ΄την στιγμή που το κάνει, με δεδομένες τις συνθήκες του μνημονιακού ελλαδιστάν, τότε το νερό έχει μπει στο αυλάκι.
Τα διάφορα δεξιά κόμματα και κομματίδια, ανεξάρτητα απ΄τον λόγο της ίδρυσής τους και αντίθετα απ΄τους σκοπούς των αρχηγών τους, πρακτικά λειτουργούν σαν ένας προθάλαμος που προετοιμάζει ψυχολογικά ευρείες μάζες απογοητευμένων ψηφοφόρων πριν αυτές στραφούν προς την Χρυσή Αυγή. Υπερβάλλοντας λίγο θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργούν σαν κλινικές αποτοξίνωσης απ΄το νεοδημοκρατιλίκι.
Και όταν ο κάθε αφελής δεξιός που στράφηκε π.χ. προς τον Καμμένο αντιληφθεί την ανεπάρκεια του τελευταίου, που θα πάει; Θα επιστρέψει στην ΝΔ; Όχι βέβαια. Δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει αυτό, διότι δεν έχει να περιμένει πλέον ούτε διορισμούς, ούτε ρουσφέτια, ούτε τίποτα. Το πάρτι των δανεικών τελείωσε και το πελατειακό κράτος κατέρρευσε.
Εκ των πραγμάτων τότε ο απογοητευμένος δεξιός θα έχει μόνο μία επιλογή. Την Χρυσή Αυγή.
Το πώς θα χειριστεί αυτήν την κατάσταση η Χρυσή Αυγή είναι ένα άλλο ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας, στο οποίο όμως δεν θα υπεισέλθουμε.
Η παραπάνω προσέγγιση δεν διεκδικεί ούτε το αλάθητο ούτε το απόλυτο. Ο σκοπός της είναι να καταδείξει ότι οι Έλληνες Εθνικιστές δεν έχουν απολύτως τίποτα να φοβούνται απ΄την ύπαρξη πολλών μικρών δεξιών κομμάτων. Η ύπαρξή τους βραχυπρόθεσμα βλάπτει μόνο την ΝΔ και μεσοπρόθεσμα οφελεί την Χρυσή Αυγή.
Κατά τ’άλλα αφήστε τους διάφορους ηγετίσκους να ανοίγουν μαγαζάκια με ημερομηνία λήξης και τις μεγαλοφυίες της Συγγρού να πιστεύουν σε.. αναχώματα.
Υ.Γ: Είναι προφανές ότι η ανάρτηση ασχολείται μόνο με τους δεξιούς ψηφοφόρους που ενδέχεται να στραφούν προς την Χ.Α. Η δεξαμενή του συγκεκριμένου κόμματος είναι σαφέστατα ευρύτερη.
ΠΗΓΗ
Αυτό φαίνεται και απ΄το πόσα κόμματα έχουν προκύψει και πόσα αναμένεται να προκύψουν απ΄την αποσύνθεση της πάλαι ποτέ κραταιάς φιλελεύθερης παράταξης.
Έχουμε και λέμε. Υπάρχουν:
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη (αυτό βέβαια είναι φρούτο παλαιάς κοπής αλλά αφού υπάρχει ακόμα πρέπει να το αναφέρουμε), η Νέα Μέρα του Ζώη, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Νικολόπουλου. Για ένα διάστημα έκανε την εμφάνισή της και η Δημοκρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη αλλά η τελευταία επέστρεψε γρήγορα στο μαντρί της μετά την εκλογική αποτυχία της. Επίσης, αναμένεται να ιδρυθεί το κόμμα του Πολύδωρα, ενώ κάτι έχει ακουστεί και για ίδρυση κόμματος απ΄την Ραχήλ Μακρή. Κοινώς, ο κάθε πικραμένος/διαγραμμένος (κεντρο)δεξιός ανοίγει και ένα μαγαζάκι.
Αυτό το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και παλιότερα (βλ. Σαμαράς, Στεφανόπουλος, Αβραμόπουλος) αλλά δεν ήταν ανάλογης έκτασης για προφανείς λόγους.Αντιθέτως, αυτό το φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί στις τάξεις των πρώην πασόκων, παρά το ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης απ΄ότι η ΝΔ. Για την ακρίβεια το ΠΑΣΟΚ έχει σχεδόν διαλυθεί. Παρ’ολ’αυτά δεν υπάρχει αυτή η πληθώρα ηγετίσκων που να προέρχονται απ΄το ΠΑΣΟΚ. Κάποιες αναιμικές προσπάθειες του Δημαρά (Άρμα Πολιτών) και των Κατσέλη-Καστανίδη (Κοινωνική Συμφωνία) ήταν εξαιρετικά βραχύβιες και γρήγορα απορροφήθηκαν απ΄τους ΑΝΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Την ίδια τύχη αναμένεται να έχει και το κόμμα-σφραγίδα του Λοβέρδου.
Είναι προφανές ότι οι προαναφερθέντες δεξιοί ηγετίσκοι, εν ενεργεία ή επίδοξοι, ελπίζουν να επιβιώσουν πολιτικά εισπράτοντας μέρος των απογοητευμένων νεοδημοκρατών που έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν το κόμμα της Συγγρού. Λογική και κατανοητή η επιδίωξή τους.
Το θέμα όμως δεν είναι οι βραχυπρόθεσμοι χαμηλοί στόχοι προσωποπαγών κομματιδίων με μικρή εώς μηδαμινή κοινωνική επιρροή.
Το θέμα είναι η ΝΔ, που όπως έχουμε ξανατονίσει είναι ο κυριότερος εχθρός των Ελλήνων εθνικιστών.
Αυτοί οι ευσεβείς πόθοι της ΝΔ θα διαψευστούν. Τα παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος είναι ενδεικτικά:
Το ΛΑΟΣ κατάφερε και μπήκε στην βουλή αποκτώντας μία υπολογίσιμη εκλογική επιρροή. Αργότερα υπερψήφισε το πρώτο μνημόνιο και μετά συνεργάστηκε με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στα πλαίσια της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η προσπάθεια του Καρατζαφέρη να λειτουργήσει σαν ανάχωμα απέναντι στην Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2012 απέτυχε παταγωδώς και ο ίδιος βρέθηκε εκτός βουλής.
Κάτι παρεμφερές συνέβη και με το κόμμα του Καμμένου. Αρχικά εμφανίστηκε σαν ένα αδιάλλακτο πατριωτικό αντιμνημονιακό κόμμα που απορρόφησε απογοητευμένους νεοδημοκράτες και όχι μόνο. Γρήγορα όμως βγήκαν στην επιφάνεια οι εσωτερικές του αντιφάσεις με αποτέλεσμα να κινείται πλέον σε ρηχά νερά έχοντας απωλέσει το όποιο ρεύμα είχε. Κανείς πλέον δεν περιμένει ότι ο Καμμένος θα μπορέσει να αποτελέσει αποτελεσματικό ανάχωμα απέναντι στην Χρυσή Αυγή.
Εκεί που απέτυχαν τα βαριά χαρτιά (Καρατζαφέρης, Καμμένος) είναι μάλλον απίθανο να τα καταφέρουν οι λοιποί ταλαίπωροι δεξιοί ηγετίσκοι. Συνεπώς οι ελπίδες κάποιων περί (ψευτο)πατριωτικών αναχωμάτων είναι καταδικασμένες να διαψευστούν.
Στην πραγματικότητα, η πολυδιάσπαση της δεξιάς οφελεί τα μέγιστα την Χρυσή Αυγή.
Και εξηγούμαστε:
Αρκετοί δεξιοί ψηφοφόροι ως φύσει συντηρητικοί το σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν εγκαταλείψουν το μαντρί τους. Είναι ακόμη πιο διστακτικοί μπροστά στο ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν την ΝΔ για χάρη ενός "ακραίου" "ναζιστικού" "εγκληματικού" κόμματος, όπως χαρακτηρίζεται η Χ.Α. Το άλμα απ΄την καθεστωτική ΝΔ στην ριζοσπαστική Χ.Α τρομάζει αρκετούς από αυτούς.
Δεν είναι ανάγκη όμως να πάνε απευθείας. Μπορούν κάλλιστα να πάνε στην Χ.Α με μία ενδιάμεση στάση.
Η ύπαρξη πολλών δεξιών κομματιδίων τους προσφέρει πολλές επιλογές, κάτι που αυξάνει αισθητά τις πιθανότητες να στραφούν προς κάποιο από αυτά, εγκαταλείποντας την ΝΔ. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι το κρίσιμο δύσκολο βήμα είναι ένας δεξιός να ψηφίσει κάτι άλλο πέραν της ΝΔ. Απ΄την στιγμή που το κάνει, με δεδομένες τις συνθήκες του μνημονιακού ελλαδιστάν, τότε το νερό έχει μπει στο αυλάκι.
Τα διάφορα δεξιά κόμματα και κομματίδια, ανεξάρτητα απ΄τον λόγο της ίδρυσής τους και αντίθετα απ΄τους σκοπούς των αρχηγών τους, πρακτικά λειτουργούν σαν ένας προθάλαμος που προετοιμάζει ψυχολογικά ευρείες μάζες απογοητευμένων ψηφοφόρων πριν αυτές στραφούν προς την Χρυσή Αυγή. Υπερβάλλοντας λίγο θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργούν σαν κλινικές αποτοξίνωσης απ΄το νεοδημοκρατιλίκι.
Και όταν ο κάθε αφελής δεξιός που στράφηκε π.χ. προς τον Καμμένο αντιληφθεί την ανεπάρκεια του τελευταίου, που θα πάει; Θα επιστρέψει στην ΝΔ; Όχι βέβαια. Δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει αυτό, διότι δεν έχει να περιμένει πλέον ούτε διορισμούς, ούτε ρουσφέτια, ούτε τίποτα. Το πάρτι των δανεικών τελείωσε και το πελατειακό κράτος κατέρρευσε.
Εκ των πραγμάτων τότε ο απογοητευμένος δεξιός θα έχει μόνο μία επιλογή. Την Χρυσή Αυγή.
Το πώς θα χειριστεί αυτήν την κατάσταση η Χρυσή Αυγή είναι ένα άλλο ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας, στο οποίο όμως δεν θα υπεισέλθουμε.
Η παραπάνω προσέγγιση δεν διεκδικεί ούτε το αλάθητο ούτε το απόλυτο. Ο σκοπός της είναι να καταδείξει ότι οι Έλληνες Εθνικιστές δεν έχουν απολύτως τίποτα να φοβούνται απ΄την ύπαρξη πολλών μικρών δεξιών κομμάτων. Η ύπαρξή τους βραχυπρόθεσμα βλάπτει μόνο την ΝΔ και μεσοπρόθεσμα οφελεί την Χρυσή Αυγή.
Κατά τ’άλλα αφήστε τους διάφορους ηγετίσκους να ανοίγουν μαγαζάκια με ημερομηνία λήξης και τις μεγαλοφυίες της Συγγρού να πιστεύουν σε.. αναχώματα.
Υ.Γ: Είναι προφανές ότι η ανάρτηση ασχολείται μόνο με τους δεξιούς ψηφοφόρους που ενδέχεται να στραφούν προς την Χ.Α. Η δεξαμενή του συγκεκριμένου κόμματος είναι σαφέστατα ευρύτερη.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου