ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ 1862-1924

• Τι είναι η πατρίδα μας;
• Το κρυφό σχολειό
• Τα ζώα
• Ο αποχαιρετισμός της μάννας
• Η σημαία
• Το παλιό βιολί
• Σκλαβιά
• Χαμένα χρόνια
• Καρυάτιδες
• Η Λεύκα
• Με το τραγούδι
• Νερωμένο κρασί
• Μην κλαις
• Η Παιδούλα
• Γιάνεννα
• Από τους "Χειμωνανθούς" (1888)
  • Διπλός πόνος
  • Άγνωστος
  • Τετράστιχον
  • Ο χρόνος
  • Η κριτική
• Από τα "Αλάβαστρα" (1900)
• Από τα "Κειμήλια" (1904)
• Εξομολόγηση (Από τα "Σπασμένα Μάρμαρα", 1917)
• Τρεις γενεαί

Μεταφράσεις

• Ο αρχοντοχωριάτης (του Μολιέρου)                                                                                             
  Ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Ιωάννης Πολέμης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1862. Η καταγωγή του δικαστή πατέρα του, ήταν από την Άνδρο, ενώ η μητέρα του ήταν Αθηναία. Και δύο οικογένειες πάντως είχαν ρίζες βυζαντινές. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα 13 χρόνια του. Ο Πολέμης ανέπτυξε από νωρίς φιλικούς δεσμούς με τον Γεώργιο Σουρή, τον Κρητικό ποιητή Εμμανουήλ Στρατουδάκη και τον Δημήτριο Καμπούρογλου. Όταν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές εντάχθηκε στο σύλλογο νέων "Αι Μούσαι". Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και για δύο χρόνια αισθητική και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι. Τα πρώτα ποιήματά του, ακολουθώντας την συνήθεια της εποχής, τα έγραψε στην καθαρεύουσα. Διετέλεσε υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας και Γενικός Γραμματέας (1915) της Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών συγγραφέων. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στις 28 Μαϊου του 1924 στην Αθήνα.
  Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και καλοσύνη, στοιχεία άλλωστε που χαρακτήρισαν και την ίδια του τη ζωή. Ο Ιωάννης Πολέμης εντάσσεται στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή που αντιτάχτηκε στην υπερβολή και τον άκρατο ρομαντισμό, ενώ παράλληλα καθιέρωσε (όπως οι Παλαμάς, Δροσίνης) τη δημοτική γλώσσα στην ποίηση. Είναι ποιητής των χαμηλών τόνων, αισθηματικός, μελωδικός λυρικός και δραματικός. Το έργο του, που είχε πρωτοφανή λαϊκή απήχηση, διακρίνει ο μελωδικός στίχος, η απλότητα και ο αβίαστος συμβολισμός. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Το 1918 τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων για την ανεκτίμητη προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Ο Ιωάννης Πολέμης έγραψε ακόμα δράματα, ποιήματα για παιδιά, λίγα διηγήματα, ενώ επιμελήθηκε ποιητικές ανθολογίες.
  Ο Πολέμης επικρίθηκε συχνά και από τους συγχρόνους του και από τους μετέπειτα κριτικούς, για το χαμηλόφωνο ύφος του, για τον έντονο αισθηματισμό του, την έλλειψη ποιητικού βάθους και θεματικής πρωτοτυπίας.                                                                                                         
  

  Ποιητικές συλλογές

• "Ποιήματα 1883"
• "Χειμωνανθοί 1888"
• "Αλάβαστρα 1900"
• "Το Παλιό Βιολί 1909"
• "Παιδική Λύρα 1914"
• "Σπασμένα Μάρμαρα 1918"
• "Ειρηνικά 1919"
• "Εξωτικά 1921"
• "Κειμήλια 1922"
• "Εσπερινός "(1923, η τελευταία)

Τα θεατρικά του έργα

Διακρίθηκε και ως θεατρικός συγγραφέας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής θεατρικά έργα:

• "Ο τραγουδιστής"
• "Πτωχοπρόδρομος"
• "Ο Βασιλιάς ανήλιαγος"
• "Η γυναίκα"
• "Στη χώρα των παραμυθιών"
• "Το στοίχημα"
• "Το μαγεμένο ποτήρι"
• "Το Εικόνισμα"
• "Γελιμέρ"
• "Φρύνη"
• "Το όνειρο"
• "Στην άκρη του γκρεμού"
• "Μια φορά κι έναν καιρό"

Ξεχωρίζουν "Ο Βασιλιάς Ανήλιαγος" και το "Μια φορά κι έναν καιρό".

Το μεταφραστικό του έργο

Αξιόλογο είναι και το μεταφραστικό του έργο. Σ' αυτό περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων και οι ακόλουθες μεταφράσεις:

• Θεοκρίτου "Ειδύλλια",
• Ευριπίδου "Ηλέκτρα",
• Μολιέρου "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής" και "Ο Αρχοντοχωριάτης"                                               ΠΗΓΗ