ΙΣΤΟΡΙΑ
Καλώς ορίσατε στη ζωντανή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι μια οικογένεια, όπου όλοι ενωμένοι, διοίκηση, τεχνική ηγεσία, αθλητές και οπαδοί, χτίζουν στο πέρασμα των δεκαετιών την ιστορία του ισχυρότερου αθλητικού οργανισμού αυτής της χώρας.
Όταν μιλάμε στην Ελλάδα για ποδόσφαιρο, εννοούμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν αυτή η ομάδα έχει κατακτήσει συνολικά 40 πρωταθλήματα και όλες οι άλλες ομάδες μαζί έχουν αθροιστικά 37. Όταν οι αρχηγοί της ομάδας μας ύψωσαν στον ουρανό 26 φορές το κύπελλο, με τη δεύτερη ομάδα να μετράει μόλις 17 τρόπαια. Όταν στην τελευταία δεκαπενταετία ο Ολυμπιακός συμμετείχε 13 φορές στην κορυφαία διασυλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη, στο Champions League, όταν – πάνω απ’ όλα και σύμφωνα με επίσημες μετρήσεις που έχουν γίνει – ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ κατέχει ποσοστό πάνω από 40% στις προτιμήσεις των Ελλήνων φιλάθλων, είτε αυτοί βρίσκονται ανά την Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, εν ολίγοις όπου υπάρχει ελληνικό στοιχείο.
Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Η «ερυθρόλευκη» οικογένεια δουλεύει οργανωμένα και αρμονικά. Στην ομάδα συμμετέχουν οι καλύτεροι Έλληνες αθλητές, ενώ από το διεθνή χώρο φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού κορυφαία ονόματα, αλλά και σημαντικά ταλέντα, που έγραψαν και γράφουν τη δική τους ιστορία. Η διοίκηση ικανοποίησε όλες τις επιθυμίες του τεχνικού επιτελείου, ενώ ταλέντα που υπόσχονται πολλά για το μέλλον ανήκουν στον Ολυμπιακό, αλλά δοκιμάζουν αυτή τη χρονιά την τύχη τους σε άλλες ομάδες.
Οι εγκαταστάσεις μας έχουν αξιολογηθεί με άριστα από την ΟΥΕΦΑ. Το Γήπεδο Καραϊσκάκη, χωρητικότητας 32.115 θεατών, είναι μια «καυτή» έδρα, συνήθως κατάμεστη και στις εγχώριες και στις διεθνείς διοργανώσεις. Φιλοξενεί τους αγώνες της Εθνικής Ομάδας της Ελλάδας, ενώ εδώ έγιναν τα σημαντικότερα παιχνίδια του ποδοσφαιρικού τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004. Οι προπονητικές εγκαταστάσεις στο χώρο του Ρέντη προσφέρουν ό,τι χρειάζεται ένας σύγχρονος επαγγελματίας για να αφοσιωθεί πλήρως στη δουλειά του. Προπονητικά γήπεδα, τέλεια μηχανήματα στο γυμναστήριο, μονάδα αποθεραπείας, πισίνα, εστιατόρια και χώρος διαμονής υψηλού επιπέδου απαρτίζουν το καμάρι μας, ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα.
Και μην ξεχνάτε ότι εδώ δεν γυμνάζονται μόνο οι επαγγελματίες της πρώτης ομάδας, αλλά και τα παιδιά των ακαδημιών του Ολυμπιακού. Η διοίκηση δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις μικρότερες ηλικίες, προσφέροντας και στα νέα παιδιά όλα τα στοιχεία, ώστε να δουλέψουν απερίσπαστα και να εξελιχθούν σε αστέρια του συλλόγου. Αυτό θέλουν άλλωστε και οι φίλαθλοί μας, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων. Αυτοί που ακολουθούν την ομάδα παντού, εντός και εκτός, αψηφώντας κακοκαιρίες και άλλες κακές συνθήκες.
Οι φίλαθλοι, η διοίκηση, οι παίκτες και η τεχνική ηγεσία υποδέχονται και καλωσορίζουν κι εφέτος τα νέα μέλη της ομάδας. Όλοι μαζί, συναισθανόμενοι τι σημαίνει να είσαι μέλος αυτής της «ερυθρόλευκης» οικογένειας, θα δουλέψουμε και πάλι σκληρά, για να γράψουμε κι εφέτος νέες χρυσές σελίδες στην ιστορία του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας.
O ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι η ομάδα µε τις περισσότερες κατακτήσεις τίτλων στην Ελλάδα και µάλιστα µακράν του δεύτερου. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι ο πολυνίκης, τόσο στη διοργάνωση του Πρωταθλήµατος Ελλάδας, όσο και σε αυτήν του Κυπέλλου. Αναλυτικά οι τίτλοι που έχει κατακτήσει µέχρι σήµερα στην ιστορία του ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι οι εξής:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (40): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013
ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΟΣ (26): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013
DOUBLE (16): 1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013
SUPER CUP (4): 1980, 1987, 1992, 2007
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ (1): 1963
1925-1930
Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ήταν ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε να υποδηλώσει με τον τίτλο του νέου συλλόγου δύναμη, αθλητική ισχύ, ήθος, ευγενή άμιλλα, και φυσικά το ολυμπιακό ιδεώδες.
Οι ιδρυτές ήταν όλοι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες στο μεγάλο λιμάνι. Η οικογένεια των Ανδριανόπουλων έχει στην ιδιοκτησία της ένα εμπορικό οίκο, που διηύθυνε τότε ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα. Σε άμεση συνεννόηση με άλλους επιφανείς παράγοντες της πειραϊκής κοινωνίας , δημιούργησαν ένα αθλητικό σωματείο, για να αμφισβητήσουν άμεσα την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).Ανάμεσα στους ιδρυτές ξεχώριζαν, ο βιομήχανος Μιχαήλ Μανούσκος, ο ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν Νότης Καμπέρος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο χρηματομεσίτης Ιωάννης Κεκκές, και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνι-κή, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).
Ο Ολυμπιακός ταυτίζεται στο ξεκίνημά του με τα αδέλφια Ανδριανόπουλου. Και οι πέντε έγραψαν ιστορία. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί παρόμοιο γεγονός, όπου πέντε αδέλφια να είναι συμπαίκτες σε μία ομάδα, και ακόμη περισσότερο όλοι τους να αγωνίζονται στην επίθεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους άλλους πρωτοπόρους, όπως ήταν ο Κώστας Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας της ομάδας, αλλά και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος, Κώστας Τερεζάκης.
Η δεκαετία του 1930 ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους ακόμη και στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία . Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές . Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να σαρκάσουν τους φιλάθλους του αντιπάλου. Το 1931 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα για να οριστικοποιηθεί το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, με απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή.
ΥΜΝΟΣ
«Φευγάτε από μπρος...» Δεν χρειαζόταν βέβαια η προειδοποίηση γιατί κάθε αντίπαλος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ήξερε τι τον περιμένει. Στο πρώτο πρωτάθλημα Εθνικής Κατηγορίας της περιόδου 1930-31 ο Ολυμπιακός παρέταξε μια πολύ μεγάλη ομάδα: τον Γραμματικόπουλο, τους αδελφούς Ανδριανόπουλους- τον Ντίνο, τον Γιώργο, τον Βασίλη και τον Λεωνίδα-, τον Λεκκό, τον Κουράντη, τον Τερεζάκη, τον Πεζώνη, τον Πανόπουλο, το Σοφρά, τον Χρυσαφόπουλο, τον Κουράντη και άλλους. Ο Ολυμπιακός έγραψε ανεπανάληπτους θριάμβους μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο - το Καραϊσκάκη - αλλά και στα άλλα γήπεδα των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Με 3-1 έχασαν όλες οι ομάδες του Πρωταθλήματος μέσα στον Πειραιά, καθώς το Ποδηλατοδρόμιο έθαψε τις ελπίδες όλων εκείνων που θέλησαν να νικήσουν ο Θρύλο. Με 3-1 έχασαν όλοι. Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Άρης Θεσσαλονίκης, Ηρακλής και ο ΠΑΟΚ. Μοναδική εξαίρεση ο Εθνικός. Αυτός φιλοδωρήθηκε.. με 4-1. Πηγή έμπνευσης όλα αυτά για το Βασιλειάδη που έγραψε τους στίχους και το Λαουτάρη που συνέθεσε την μουσική: «Ένα, δύο, τρία γκολ, παντού πανικός! Θρίαμβος, νίκη, - Ολυμπιακός- !» Ένας ύμνος που τον τραγουδούσαν οι παίκτες και οι φίλαθλοι μέσα και έξω από το γήπεδο με σφιγμένες γροθιές και δάκρυα στα μάτια. Ένας ύμνος που συγκινούσε, συγκλόνιζε και ηλέκτριζε ολόκληρη την Ελλάδα. Είχε γίνει της μόδας, ακουγόταν στα γραμμόφωνα, στα πάρτυ, στις εκδρομές, παντού. Αντηχούσε και αντιλαλούσε σε όλο τον Πειραιά.
Ύμνος Ολυμπιακού
Στίχοι: Ξ. Βασιλειάδη
Μουσική: Γιάγκου Ε. Λαουτάρη
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ, ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ,
ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣ’ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ ΠΟΥ ΔΩΣΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ.
ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΡΟΜΗΤΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΞΑΝΑΝΟΙΓΕΙ Η ΝΙΚΗ ΠΑΣΑΡΕΙ Ο ΕΝΑΣ,
Ο ΑΛΛΟΣ ΣΟΥΤΑΡΕΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΣΩΣΤΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ,
ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ,
ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΑΡΚΑΡΕΙ,
ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,
ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,
ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ
ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,
ΔΥΟ,
ΤΡΙΑ,
ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ,
ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΓΝΩΣΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ,
ΑΓΩΝΑΣ ΦΙΛΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ,
ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΙΚΗ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥΣ Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ,
ΑΛΑΛΑΓΜΟΣ!
ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,
ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ
ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,
ΔΥΟ,
ΤΡΙΑ,
ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΜΕ Τ’ΑΣΠΡΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΛΑΜΨΗ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΛΑ ΕΝΩΜΕΝΑ ΣΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,
ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ
ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,
ΔΥΟ,
ΤΡΙΑ,
ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1931-1944
Παρόμοια επιτυχία και τη σεζόν 1933-34 όταν ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα Πειραιά, κερδίζοντας τον Ηρακλή μέσα έξω. Ταυτόχρονα σημειώνει νίκες και μόνο νίκες στους διεθνείς αγώνες. Την περίοδο 1934-35 το πρωτάθλημα ξεκίνησε, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού λίγο η διοργάνωση του 4ου Βαλκανικού ποδοσφαιρικού Κυπέλλου, λίγο η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα λόγω πολιτικών και στρατιωτικών ταραχών, «ανάγκασαν» την ΕΠΟ να διακόψει το Πρωτάθλημα.
Η επόμενη χρονιά ήταν σημαδιακή για τον Ολυμπιακό. Ο Θρύλος κατατροπώνει με 6-1 τον Παναθηναϊκό στο μεταξύ τους παιχνίδι και οι φίλαθλοι του κάνουν πορεία σε όλη την Αθήνα για να γιορτάσουν. Η ενδέκατη χρονιά στην ιστορία του Ολυμπιακού συνδυάστηκε με το 10ο Πρωτάθλημα Πειραιά και το πέμπτο Πανελλήνιο και μάλιστα χωρίς να έχει καμία απώλεια βαθμών, αφού ολοκλήρωσε αήττητος την περίοδο, ενώ την επόμενη σεζόν 1937-38 έχοντας τον Γιάννη Βάζο σε μεγάλα κέφια κατατροπώνει όλες τις αντίπαλες άμυνες με τα γκολ του και ακόμη ένα πρωτάθλημα κατηφορίζει στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Οι ερυθρόλευκοι καταφέρνουν επίσης μεγάλες επιτυχίες μέσα στην Τουρκία στους διεθνείς αγώνες επί αγγλικών πλοίων.
Τη περίοδο 1938-39 οι αλχημείες της διοργανώτριας αρχής και οι αλλαγές στο βαθμολογικό σύστημα , περιορίζουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος τελειώνει τη χρονιά χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει το Πρωτάθλημα αποτυχία που τον επηρέασε και στο Κύπελλο.Λίγο πριν έρθει ο πόλεμος στη χώρα μας το τελευταίο προπολεμικό πρωτάθλημα κατακτείται και πάλι από τον Ολυμπιακό ο οποίος σε σύνολο δώδεκα διοργανώσεων, κατέκτησε συνολικά 6 τίτλους.
Ακολούθησε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Στις 27 Οκτωβρίου αρκετοί παίκτες ταξίδεψαν στην Πάτρα για να παίξουν με τη μικτή Πειραιά εναντίον της μικτής Πάτρας, για το Πρωτάθλημα Πόλεων. Δεν πρόλαβαν, να γυρίσουν σπίτι τους, αφού τα χαράματα της άλλης μέρας είχε κηρυχθεί ο Ελληνο-ιταλικός πόλεμος.
“Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή.” “Στον τοίχο με κόκκινη φανέλα”, Αλέξανδρος Ασωνίτης Ελευθεροτυπία 19/5/2002
Ο ήλιος σκάει πίσω από τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο, η φανέλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνησαν απ’το αίμα, ή ο ήλιος;” “Ωσπού να ξημερώσει”, Σταμάτης Σκούρτης
Ο Ολυμπιακός πλήρωσε το τίμημα με το θάνατο ποδοσφαιριστών του (μεταξύ των οποίων ο Γόδας- ο οποίος ζήτησε να εκτελεστεί με τη φανέλα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ- και ο Αναματερός). Σε τέτοιες συνθήκες γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης, το ποδόσφαιρο μοιάζει με πολυτέλεια. Παίκτες και φίλαθλοι ανήκουν κατά τεκμήριο στην κατηγορία των στρατεύσιμων και επιστράτων, οπότε δεν υπάρχουν περιθώρια για μπάλα. Η Κατοχή τελείωσε, ήρθε ο εμφύλιος πόλεμος, το ίδιο καταστροφικός. Με το πέρας των πολέμων, ο Ολυμπιακός βρέθηκε στην απελευθέρωση έτοιμος και πάλι πρωταγωνιστής.
1945-1958
Το 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες με θριαμβευτικό τρόπο, αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο, το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του.
Από το 1950 έως το 1960 ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια κατακτήθηκαν 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ΘΡΥΛΟΣ, με χιλιάδες φιλάθλους. Πολυπληθείς, ένθερμοι, έτοιμοι να αποθεώσουν κάθε προσπάθεια των παικτών. Στα ξένα γήπεδα τη χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό της. Οι αντίπαλοι αναγνώριζαν την αγωνιστική ανωτερότητα του πειραιώτικου συλλόγου, αλλά και το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας ήταν έντονο για τους αγώνες των Πειραιωτών. Ίσως γι αυτό όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας προσπαθούσαν να κλείσουν φιλικά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Πριν από την έναρξη του εθνικού πρωταθλήματος το 1960, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου, 6 νταμπλ, μία μοναδική επιτυχία, που οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που είχε σε όλη αυτή την περίοδο.
Στην πρώτη, ουσιαστικά, περίοδο που ομαλοποιήθηκε το Πρωτάθλημα έπειτα από τον πόλεμο, τo 1946-47, μπήκαν οι βάσεις για τη συγκρότηση του μεγάλου Ολυμπιακού, αφού κατέκτησε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του, δείγμα γραφής για τα επόμενα σχεδόν είκοσι χρόνια. Σε αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε Πρωταθλητής Ελλάδος σε 9 από τις 12 διοργανώσεις [1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959] και Κυπελλούχος σε 8 από τις 13 διοργανώσεις [1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959], ενώ κατέκτησε 6 φορές το νταμπλ [1947, 1951, 1954 και τρεις συνεχόμενες το 1956-1959] κάτι που καμία άλλη ομάδα δεν έχει πετύχει μέχρι σήμερα...
Άλλες διακρίσεις σε αυτή την περίοδο ήταν οι κατακτήσεις του Κυπέλλου Πάσχα [1945, 1953, 1957, 1959], το Κύπελλο Χριστουγέννων [1953, 1956, 1958, 1959], Κύπελλο Αλληλεγγύης [1955].
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1958-59 κληρώθηκε να αντιμετωπίσει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης την Μπεσικτάς, αλλά πολιτικοί λόγοι δεν επέτρεψαν τη μετάβαση των ερυθρόλευκων στη Τουρκία και δεν έγινε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο. Επίσης την ίδια χρονιά έπαιξε η Μικτή Ολυμπιακού, με την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και με την Αμέρικα Ρίο.
1959-1967
Ο Ολυμπιακός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδος 3 συνεχόμενες χρονιές, 1959-60, 1960-61, 1962-63, ενώ την επόμενη χρονιά [1963-64] η διοργάνωση του Κυπέλλου ματαιώθηκε λόγω επεισοδίων που έκαναν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ενωμένοι κατά των παικτών, στο ιστορικό παιχνίδι της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την 17η Ιουνίου του 1964. Πρωταθλητής Ελλάδος στέφθηκε το 1965-66 και το 1966-67 ενώ το 1959-60 πήρε το Κύπελλο Χριστουγέννων.
Συμμετείχε σε Κύπελλο Κυπελλούχων, σε Βαλκανικό Κύπελλο και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Είχε πολλούς φιλικούς αγώνες με διεθνείς ομάδες εκ των οποίων η Μπαρτσελόνα, η Παρτιζάν Βελιγραδίου, η Γκέμιο Πόρτο Αλέγκρε, η Μικτή Ρόμα-Λάτσιο, η Στεάουα, η Σπάρτακ Μόσχας, η Γαλατά Σαράϊ, η Λέφσκυ, και άλλες.
Αξίζει να σημειωθεί η νίκη επί της Σάντος Σαο Πάολο του Πελέ με 2-1 το 1960-61.
Και μετά ήρθαν τα χρόνια της ομάδας του μεγάλου Μπούκοβι, του σπουδαίου Ούγγρου προπονητή της διετίας 1965-67. Ομάδα χάρμα οφθαλμών, με απίστευτα επιθετικά , το Γιώργο Σιδέρη, το Νίκο Γιούτσο, το Βασίλη Μποτίνο, τον Παύλο Βασιλείου και τον Αριστείδη Παπάζογλου, κέρδισε τους αντιπάλους της με μεγάλα σκορ και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια και τις δύο χρονιές. Μάλιστα το 1966-67 κατέκτησε και το κύπελλο νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με 1-0. Η περίοδος του προέδρου Νίκου Γουλανδρή γέμισε χαρές το φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού. Μεγάλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές δημιούργησαν απίστευτα ρεκόρ την τριετία 1972-75 σε νίκες, σκορ και τέρματα. Τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα προστέθηκαν στη συγκομιδή. Στην Ευρώπη στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ απέκλεισαν την Κάλιαρι και τη Σέλτικ προκαλώντας αίσθηση.
Η επιβολή της Χούντας των συνταγματαρχών είχε ολέθριες συνέπειες για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ καθώς απομακρύνθηκε ο Μπούκοβι και διαλύθηκε η μεγαλη ομάδα του. Οι μαρτυρίες για την εχθρική στάση της Χούντας στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ είναι πάρα πολλές.
1968-1978
Μια μικρή ανάπαυλα έγινε το 1971, όταν το Κύπελλο έφθασε στον λιμάνι με νίκη επί του ΠΑΟΚ στον τελικό με 2-1. Την ίδια χρονιά στο Στάδιο Καραϊσκάκη, υπήρξε η πρώτη μαζική ένδειξη αντιπάθειας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου κατά τη διάρκεια του τελικού Κυπέλλου Κυπελλούχων μεταξύ Τσέλσυ και Ρεάλ. Το 1971-72 είναι η τελευταία κακή χρονιά του Ολυμπιακού σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Το 1972-73 είναι μια μεγάλη χρονιά για τον Ολυμπιακό, κατακτώντας Πρωτάθλημα και Κύπελλο- το 7ο Νταμπλ έχοντας 94 βαθμούς με μία μόνο ήττα σε όλο το Πρωτάθλημα, και μία αξιοπρεπή πορεία όσο αφορά την πρώτη του συμμετοχή στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Την επόμενη χρονιά, 1973-74, φαίνεται καθαρά η υπεροχή του Ολυμπιακού, κατακτώντας το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό αντίστοιχα έχοντας σκοράρει 102 επιθετικά γκολ ενώ δέχτηκε μόνο 14. Παράλληλα, όσο αφορά τα ευρωπαϊκά σαλόνια αντιμετωπίζει μεγαθήρια όπως την Σέλτικ και Άντερλεχτ και κατορθώνει να παραμείνει όρθιος, με 2 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα.
Στα χρόνια αυτά, πέρασαν μεγάλες προσωπικότητες από τον Ολυμπιακό: ο Πρόεδρος Νίκος Γουλανδρής, ο Υβ Τριαντάφυλλος, ο Βιέρα, ο Δεληκάρης, ο Συνετόπουλος, ο Λοσάντα, ο Κελεσίδης και τόσοι άλλοι.
Από το 1975-76 αρχίζει μια ύφεση στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Ολυμπιακού η οποία όμως τελειώνει με το πέρας της περιόδου του 1978-79.
1979-1993
Τα επόμενα τέσσερα Πρωταθλήματα (1980, 1981, 1982, 1983) περνούν και αυτά με τη σειρά τους στην τροπαιοθήκη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Το 1981, διπλή η χαρά για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αφού εκτός από το Πρωτάθλημα κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδος σημειώνοντας το 9ο Νταμπλ στην Ιστορία του. Όμως η θλίψη είναι αβάσταχτη. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ όπου κρίθηκε και το Πρωτάθλημα, στις 8-2-1981 γράφεται η μαύρη σελίδα της Ομάδας και του Ποδοσφαίρου γενικότερα με τον θρήνο 21 φιλάθλων.
8/2/1981 : Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Το πρωτάθλημα βρίσκεται στην 20η Αγωνιστική και η ΑΕΚ απέχει δύο βαθμούς από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Όλα τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν. Ο ήλιος βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο του όταν οι φίλαθλοι ξεκίνησαν να εισέρχονται στο γήπεδο, παρά το γεγονός πως το παιχνίδι ξεκινούσε στις 15.15. Το γήπεδο κατάμεστο από νωρίς, τα τραγούδια προάγγελος της γιορτής που επρόκειτο να επακολουθήσει.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είχε παραταχθεί με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο.
Απέναντι του η ΑΕΚ με τους, Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο.
Ο αγώνας έληξε με 6-0: τρία γκολ του Γαλάκου (30’, 53’, 84’), ένα του Κουσουλάκη (68’), ένα του Ορφανού (75’), ένα του Βαμβακούλα (80’).
Ο κόσμος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ άρχισε να τρέχει πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει από το γήπεδο, με προορισμό την έξοδο της Θύρα 1, απ’ όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Εκεί όπου θα γνώριζαν την λατρεία για τον θρίαμβο τους. Η πόρτα της Θύρα 7 όμως ήταν μισάνοιχτη. Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.
Πολλοί τραυματίες και 21 νεκροί. Ψυχές που είναι πάντα κοντά, ακόμα και μέσα στο γήπεδο μας «στεκούμενοι» στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο Στάδιο Γεώργιος Καραισκάκης.
Παναγιώτης Τουμανίδης, 14
Κώστας Σκλαβούνης, 16
Ηλίας Παναγούλης, 17
Γεράσιμος Αμίτσης, 18-οπαδός της ΑΕΚ
Γιάννης Κανελλόπουλος, 18
Σπύρος Λεωνιδάκης, 18
Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19
Νίκος Φίλος, 19
Γιάννης Διαλυνάς, 20
Βασίλης Μαχας, 20
Ευστράτιος Πούπος, 20
Μιχάλης Κωστόπουλος, 21
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23
Σπύρος Ανδριώτης, 24
Κώστας Καρανικόλας, 26
Μιχάλης Μάρκου, 27
Κώστας Μπίλας, 28
Αναστάσιος Πιτσόλης, 30
Αντώνης Κουρουπάκης, 34
Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34
Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40
Ο επόμενος τίτλος για τον Ολυμπιακό έρχεται το 1987, όταν κερδίζει άνετα το πρωτάθλημα με δέκα βαθμούς διαφορά απ’ τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Από τότε άρχισαν τα «πέτρινα χρόνια», η περίοδος της βαθιάς αγωνιστικής κρίσης που διήρκεσε έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90.
Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι το 1988 προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους πολυπληθείς υποστηρικτές των «ερυθρολεύκων», όμως τα πράγματα δεν ήλθαν όπως τα περίμεναν, με αποτέλεσμα τα δύο Κύπελλα (1990 και 1992) και το Σούπερ Καπ του 1992 να είναι οι μοναδικοί τίτλοι που πανηγύρισαν στο λιμάνι μέχρι το 1996.
Τη σεζόν 1992-93, πάντως, οι Πειραιώτες καταφέρνουν να φτάσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (του Κυπέλλου Κυπελλούχων), όπου και αποκλείστηκαν από την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα είχαν πανηγυρίσει πρόκριση επί της Μονακό με νίκη στο Πριγκιπάτο.
1994-2009
Την ίδια εποχή στον Πειραιά έρχονται μεταξύ άλλων οι Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλος και προστίθενται στο ήδη πλούσιο ρόστερ της ομάδας (Καραπιάλης, Αλεξανδρής, Γεωργάτος, Σαμπανάτζοβιτς κ.ά.). Με καθοδηγητή τον Μπάγεβιτς βάζουν τέλος στη μακρά περίοδο… ξηρασίας του Ολυμπιακού ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Η πορεία του Ολυμπιακού γίνεται ονειρεμένη για τους φιλάθλους του. Οι «ερυθρόλευκοι» εγκαθιδρύουν τη μονοκρατορία τους στον ελλαδικό χώρο, καθώς «θρυμματίζουν» το δικό τους ρεκόρ κατακτώντας επτά συνεχή πρωταθλήματα (1997-2003), ενώ το 1999 κερδίζουν και το Κύπελλο αλλά αποκλείονται (από τη Γιουβέντους) φθάνοντας μια… ανάσα από την ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός απ’ το 1997 χρησιμοποιεί ως έδρα του το Ολυμπιακό Στάδιο και λίγα χρόνια αργότερα ξεκινούν τα έργα ανοικοδόμησης του νέου «Καραϊσκάκη», το οποίο ανοίγει τις πύλες του το καλοκαίρι του 2004 για να φιλοξενήσει τη συνέχεια της ιστορίας του Ολυμπιακού.
Τις επόμενες 5 χρονιές ο Ολυμπιακός συνεχίζει την δοξασμένη πορεία του με 5 Πρωταθλήματα (2005, 2006, 2007, 2008, 2009) και 4 Νταμπλ με τα Κύπελλα των 2005, 2006, 2008, 2009 και καλή πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
2010 +
Η πρώτη του χρονιά στην προεδρία στέφει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Πρωταθλητή, αφού έκανε προηγουμένως όλες τις απαραίτητες μεταγραφικές κινήσεις ώστε να έχει το καλύτερο δυνατόν υλικό. Επίσης, εφαρμόζει μια πολιτική κοινωνικής ευθύνης, θέτοντας νέες βάσεις και στρατηγική σε όλες τις δράσεις προς την κοινωνία που υπήρχαν από την ίδρυση του Συλλόγου. Μια από αυτές είναι και ο «Αγώνας κατά της Φτώχειας» που διοργάνωσε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών υποστηρίζοντας τους πληγέντες από τις φυσικές καταστροφές της Αϊτής και του Πακιστάν καθώς και τους αστέγους και απόρους της περιοχής του Πειραιά και το Ίδρυμα «Αργώ» για παιδιά ναυτικών με ειδικές ανάγκες.
Η ανωτερότητα του Ολυμπιακού έναντι των αντιπάλων του αποτυπώθηκε μέσα από τη διαδρομή της ομάδας μας στη σεζόν 2010-11 και φυσικό επακόλουθο αυτής ήταν η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή. Κάτι που έγινε για 38η φορά στη μακρά ιστορία του συλλόγου. Η χρονιά έκλεισε με μία μεγαλοπρεπή φιέστα, αντάξια του ονόματος και της ιστορίας της ομάδας μας.
Με τον Ερνέστο Βαλβέρδε να παραμένει στο «τιμόνι» για ακόμη μία σεζόν, ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν να βαδίσει ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Στο δυναμικό έγιναν προσθήκες ουσίας, ώστε ο ήδη «δεμένος» κορμός να δυναμώσει ακόμη περισσότερο. Με την επιστροφή του Ολυμπιακού στο Champions League, η χρονιά θα επιφύλασσε σπουδαίες ευρωπαϊκές βραδιές. Και όχι μόνο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αλλά και μετέπειτα, στο Europa League, όπου ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις.
Και τη σεζόν 2011-12 ο Ολυμπιακός απέδειξε περίτρανα τη χαώδη διαφορά του από τους αντιπάλους του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παίζοντας θελκτικό ποδόσφαιρο και καταφέρνοντας να το συνδυάσει με τα αποτελέσματα που ήθελε, πέτυχε τον ένα από τους στόχους του σχετικά άνετα και στέφθηκε ξανά πρωταθλητής. Στην τελευταία σεζόν του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο της ομάδας μας, όμως, το πρωτάθλημα μόνο… δεν έφτανε. Ο Ολυμπιακός απέκλεισε όποιον βρήκε μπροστά του στον δρόμο προς την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και νικώντας στον μεγάλο τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου τον Ατρόμητο, κατέκτησε και αυτό τον τίτλο, φτάνοντας στο 15ο Νταμπλ της ιστορίας του!
Η ευρωπαϊκή του παρουσία ήταν εξαιρετική. Εκτός έδρας νίκη επί της Μαρσέιγ, νίκη επί της Ντόρτμουντ στο Καραϊσκάκη και «υποταγή» της Άρσεναλ με 3-1 στο φαληρικό στάδιο ήταν μερικά από τα σπουδαία αποτελέσματα που πέτυχαν τη σεζόν 2011-12 οι «ερυθρόλευκοι». Οι εξαιρετικές εμφανίσεις στο Champions League συνεχίστηκαν και στο Europa League. Στις λεπτομέρειες η ομάδα μας δεν κατάφερε να φτάσει ακόμη πιο ψηλά στον θεσμό και να συνεχίσει στους «8» της διοργάνωσης.
Στο τέλος της σεζόν έκλεισε το κεφάλαιο Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Ισπανός αποχώρησε από τον πάγκο του Ολυμπιακού αφήνοντας πίσω του τίτλους και φίλους. Τον αντικατέστησε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ. Ο Πορτογάλος τεχνικός ήρθε το καλοκαίρι του 2012, αλλά δεν ολοκλήρωσε τη σεζόν στο «τιμόνι» του Ολυμπιακού, με τη διοίκηση να αναζητά το «κάτι παραπάνω» από τον άνθρωπο που κάθεται στον πάγκο.
Τη θέση του Πορτογάλου πήρε ο Ισπανός Μίτσελ Γκονζάλεθ. Μία μεγάλη φυσιογνωμία του ισπανικού, αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου εν γένει, ο παλαιός αστέρας και αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, ανέλαβε να συνεχίσει το έργο και να πορευθεί με βάση το όραμα που ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης έχει για την ομάδα μας.
Οδήγησε τον Ολυμπιακό στον 40ό τίτλο του Πρωταθλητή στην ιστορία του συλλόγου, ενώ παράλληλα έφτασε στο 26ο Κύπελλο, νικώντας 3-1 τον Αστέρα Τρίπολης στον τελικό. Ο Ολυμπιακός μας έκανε έτσι κατά τη σεζόν αυτή (2012-2013) το 16ο νταμπλ στην ιστορία του, συνεχίζοντας στο μονοπάτι της δόξας, των διακρίσεων και των τίτλων.
Τα 4 αστέρια, τα οποίο πλέον κοσμούν την τιμημένη ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα, πάνω από τον «Δαφνωστεφανομένο Έφηβο», είναι τρανή απόδειξη του μεγαλείου αυτής της ομάδας, αυτού του συλλόγου, αυτής της ιδέας. Αυτός ήταν και ο μεγάλος στόχος όλων. Και επιτεύχθηκε!
Και όπως πολύ σωστά αποτυπώνεται και στο μότο όλων στον Ολυμπιακό, με γνώμονα το μέλλον και μία ακόμη πιο λαμπρή πορεία στο «αύριο» του ελληνικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… «40 Πρωταθλήματα και… συνεχίζουμε!».
Καλώς ορίσατε στη ζωντανή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι μια οικογένεια, όπου όλοι ενωμένοι, διοίκηση, τεχνική ηγεσία, αθλητές και οπαδοί, χτίζουν στο πέρασμα των δεκαετιών την ιστορία του ισχυρότερου αθλητικού οργανισμού αυτής της χώρας.
Όταν μιλάμε στην Ελλάδα για ποδόσφαιρο, εννοούμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν αυτή η ομάδα έχει κατακτήσει συνολικά 40 πρωταθλήματα και όλες οι άλλες ομάδες μαζί έχουν αθροιστικά 37. Όταν οι αρχηγοί της ομάδας μας ύψωσαν στον ουρανό 26 φορές το κύπελλο, με τη δεύτερη ομάδα να μετράει μόλις 17 τρόπαια. Όταν στην τελευταία δεκαπενταετία ο Ολυμπιακός συμμετείχε 13 φορές στην κορυφαία διασυλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη, στο Champions League, όταν – πάνω απ’ όλα και σύμφωνα με επίσημες μετρήσεις που έχουν γίνει – ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ κατέχει ποσοστό πάνω από 40% στις προτιμήσεις των Ελλήνων φιλάθλων, είτε αυτοί βρίσκονται ανά την Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, εν ολίγοις όπου υπάρχει ελληνικό στοιχείο.
Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Η «ερυθρόλευκη» οικογένεια δουλεύει οργανωμένα και αρμονικά. Στην ομάδα συμμετέχουν οι καλύτεροι Έλληνες αθλητές, ενώ από το διεθνή χώρο φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού κορυφαία ονόματα, αλλά και σημαντικά ταλέντα, που έγραψαν και γράφουν τη δική τους ιστορία. Η διοίκηση ικανοποίησε όλες τις επιθυμίες του τεχνικού επιτελείου, ενώ ταλέντα που υπόσχονται πολλά για το μέλλον ανήκουν στον Ολυμπιακό, αλλά δοκιμάζουν αυτή τη χρονιά την τύχη τους σε άλλες ομάδες.
Οι εγκαταστάσεις μας έχουν αξιολογηθεί με άριστα από την ΟΥΕΦΑ. Το Γήπεδο Καραϊσκάκη, χωρητικότητας 32.115 θεατών, είναι μια «καυτή» έδρα, συνήθως κατάμεστη και στις εγχώριες και στις διεθνείς διοργανώσεις. Φιλοξενεί τους αγώνες της Εθνικής Ομάδας της Ελλάδας, ενώ εδώ έγιναν τα σημαντικότερα παιχνίδια του ποδοσφαιρικού τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004. Οι προπονητικές εγκαταστάσεις στο χώρο του Ρέντη προσφέρουν ό,τι χρειάζεται ένας σύγχρονος επαγγελματίας για να αφοσιωθεί πλήρως στη δουλειά του. Προπονητικά γήπεδα, τέλεια μηχανήματα στο γυμναστήριο, μονάδα αποθεραπείας, πισίνα, εστιατόρια και χώρος διαμονής υψηλού επιπέδου απαρτίζουν το καμάρι μας, ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα.
Και μην ξεχνάτε ότι εδώ δεν γυμνάζονται μόνο οι επαγγελματίες της πρώτης ομάδας, αλλά και τα παιδιά των ακαδημιών του Ολυμπιακού. Η διοίκηση δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις μικρότερες ηλικίες, προσφέροντας και στα νέα παιδιά όλα τα στοιχεία, ώστε να δουλέψουν απερίσπαστα και να εξελιχθούν σε αστέρια του συλλόγου. Αυτό θέλουν άλλωστε και οι φίλαθλοί μας, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων. Αυτοί που ακολουθούν την ομάδα παντού, εντός και εκτός, αψηφώντας κακοκαιρίες και άλλες κακές συνθήκες.
Οι φίλαθλοι, η διοίκηση, οι παίκτες και η τεχνική ηγεσία υποδέχονται και καλωσορίζουν κι εφέτος τα νέα μέλη της ομάδας. Όλοι μαζί, συναισθανόμενοι τι σημαίνει να είσαι μέλος αυτής της «ερυθρόλευκης» οικογένειας, θα δουλέψουμε και πάλι σκληρά, για να γράψουμε κι εφέτος νέες χρυσές σελίδες στην ιστορία του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας.
O ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι η ομάδα µε τις περισσότερες κατακτήσεις τίτλων στην Ελλάδα και µάλιστα µακράν του δεύτερου. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι ο πολυνίκης, τόσο στη διοργάνωση του Πρωταθλήµατος Ελλάδας, όσο και σε αυτήν του Κυπέλλου. Αναλυτικά οι τίτλοι που έχει κατακτήσει µέχρι σήµερα στην ιστορία του ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι οι εξής:
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (40): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013
ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΟΣ (26): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013
DOUBLE (16): 1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013
SUPER CUP (4): 1980, 1987, 1992, 2007
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ (1): 1963
1925-1930
Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ήταν ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε να υποδηλώσει με τον τίτλο του νέου συλλόγου δύναμη, αθλητική ισχύ, ήθος, ευγενή άμιλλα, και φυσικά το ολυμπιακό ιδεώδες.
Οι ιδρυτές ήταν όλοι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες στο μεγάλο λιμάνι. Η οικογένεια των Ανδριανόπουλων έχει στην ιδιοκτησία της ένα εμπορικό οίκο, που διηύθυνε τότε ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα. Σε άμεση συνεννόηση με άλλους επιφανείς παράγοντες της πειραϊκής κοινωνίας , δημιούργησαν ένα αθλητικό σωματείο, για να αμφισβητήσουν άμεσα την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).Ανάμεσα στους ιδρυτές ξεχώριζαν, ο βιομήχανος Μιχαήλ Μανούσκος, ο ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν Νότης Καμπέρος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο χρηματομεσίτης Ιωάννης Κεκκές, και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνι-κή, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).
Ο Ολυμπιακός ταυτίζεται στο ξεκίνημά του με τα αδέλφια Ανδριανόπουλου. Και οι πέντε έγραψαν ιστορία. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί παρόμοιο γεγονός, όπου πέντε αδέλφια να είναι συμπαίκτες σε μία ομάδα, και ακόμη περισσότερο όλοι τους να αγωνίζονται στην επίθεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους άλλους πρωτοπόρους, όπως ήταν ο Κώστας Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας της ομάδας, αλλά και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος, Κώστας Τερεζάκης.
Η δεκαετία του 1930 ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους ακόμη και στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία . Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές . Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να σαρκάσουν τους φιλάθλους του αντιπάλου. Το 1931 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα για να οριστικοποιηθεί το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, με απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή.
ΥΜΝΟΣ
«Φευγάτε από μπρος...» Δεν χρειαζόταν βέβαια η προειδοποίηση γιατί κάθε αντίπαλος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ήξερε τι τον περιμένει. Στο πρώτο πρωτάθλημα Εθνικής Κατηγορίας της περιόδου 1930-31 ο Ολυμπιακός παρέταξε μια πολύ μεγάλη ομάδα: τον Γραμματικόπουλο, τους αδελφούς Ανδριανόπουλους- τον Ντίνο, τον Γιώργο, τον Βασίλη και τον Λεωνίδα-, τον Λεκκό, τον Κουράντη, τον Τερεζάκη, τον Πεζώνη, τον Πανόπουλο, το Σοφρά, τον Χρυσαφόπουλο, τον Κουράντη και άλλους. Ο Ολυμπιακός έγραψε ανεπανάληπτους θριάμβους μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο - το Καραϊσκάκη - αλλά και στα άλλα γήπεδα των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Με 3-1 έχασαν όλες οι ομάδες του Πρωταθλήματος μέσα στον Πειραιά, καθώς το Ποδηλατοδρόμιο έθαψε τις ελπίδες όλων εκείνων που θέλησαν να νικήσουν ο Θρύλο. Με 3-1 έχασαν όλοι. Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Άρης Θεσσαλονίκης, Ηρακλής και ο ΠΑΟΚ. Μοναδική εξαίρεση ο Εθνικός. Αυτός φιλοδωρήθηκε.. με 4-1. Πηγή έμπνευσης όλα αυτά για το Βασιλειάδη που έγραψε τους στίχους και το Λαουτάρη που συνέθεσε την μουσική: «Ένα, δύο, τρία γκολ, παντού πανικός! Θρίαμβος, νίκη, - Ολυμπιακός- !» Ένας ύμνος που τον τραγουδούσαν οι παίκτες και οι φίλαθλοι μέσα και έξω από το γήπεδο με σφιγμένες γροθιές και δάκρυα στα μάτια. Ένας ύμνος που συγκινούσε, συγκλόνιζε και ηλέκτριζε ολόκληρη την Ελλάδα. Είχε γίνει της μόδας, ακουγόταν στα γραμμόφωνα, στα πάρτυ, στις εκδρομές, παντού. Αντηχούσε και αντιλαλούσε σε όλο τον Πειραιά.
Ύμνος Ολυμπιακού
Στίχοι: Ξ. Βασιλειάδη
Μουσική: Γιάγκου Ε. Λαουτάρη
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ, ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ,
ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣ’ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ ΠΟΥ ΔΩΣΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ.
ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΡΟΜΗΤΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΞΑΝΑΝΟΙΓΕΙ Η ΝΙΚΗ ΠΑΣΑΡΕΙ Ο ΕΝΑΣ,
Ο ΑΛΛΟΣ ΣΟΥΤΑΡΕΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΣΩΣΤΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ,
ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ,
ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΑΡΚΑΡΕΙ,
ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,
ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,
ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ
ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,
ΔΥΟ,
ΤΡΙΑ,
ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ,
ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΓΝΩΣΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ,
ΑΓΩΝΑΣ ΦΙΛΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ,
ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΙΚΗ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥΣ Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ,
ΑΛΑΛΑΓΜΟΣ!
ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,
ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ
ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,
ΔΥΟ,
ΤΡΙΑ,
ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΜΕ Τ’ΑΣΠΡΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΛΑΜΨΗ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΛΑ ΕΝΩΜΕΝΑ ΣΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,
ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ
ΤΕΧΝΗ,
ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,
ΔΥΟ,
ΤΡΙΑ,
ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,
ΝΙΚΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1931-1944
Παρόμοια επιτυχία και τη σεζόν 1933-34 όταν ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα Πειραιά, κερδίζοντας τον Ηρακλή μέσα έξω. Ταυτόχρονα σημειώνει νίκες και μόνο νίκες στους διεθνείς αγώνες. Την περίοδο 1934-35 το πρωτάθλημα ξεκίνησε, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού λίγο η διοργάνωση του 4ου Βαλκανικού ποδοσφαιρικού Κυπέλλου, λίγο η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα λόγω πολιτικών και στρατιωτικών ταραχών, «ανάγκασαν» την ΕΠΟ να διακόψει το Πρωτάθλημα.
Η επόμενη χρονιά ήταν σημαδιακή για τον Ολυμπιακό. Ο Θρύλος κατατροπώνει με 6-1 τον Παναθηναϊκό στο μεταξύ τους παιχνίδι και οι φίλαθλοι του κάνουν πορεία σε όλη την Αθήνα για να γιορτάσουν. Η ενδέκατη χρονιά στην ιστορία του Ολυμπιακού συνδυάστηκε με το 10ο Πρωτάθλημα Πειραιά και το πέμπτο Πανελλήνιο και μάλιστα χωρίς να έχει καμία απώλεια βαθμών, αφού ολοκλήρωσε αήττητος την περίοδο, ενώ την επόμενη σεζόν 1937-38 έχοντας τον Γιάννη Βάζο σε μεγάλα κέφια κατατροπώνει όλες τις αντίπαλες άμυνες με τα γκολ του και ακόμη ένα πρωτάθλημα κατηφορίζει στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Οι ερυθρόλευκοι καταφέρνουν επίσης μεγάλες επιτυχίες μέσα στην Τουρκία στους διεθνείς αγώνες επί αγγλικών πλοίων.
Τη περίοδο 1938-39 οι αλχημείες της διοργανώτριας αρχής και οι αλλαγές στο βαθμολογικό σύστημα , περιορίζουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος τελειώνει τη χρονιά χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει το Πρωτάθλημα αποτυχία που τον επηρέασε και στο Κύπελλο.Λίγο πριν έρθει ο πόλεμος στη χώρα μας το τελευταίο προπολεμικό πρωτάθλημα κατακτείται και πάλι από τον Ολυμπιακό ο οποίος σε σύνολο δώδεκα διοργανώσεων, κατέκτησε συνολικά 6 τίτλους.
Ακολούθησε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Στις 27 Οκτωβρίου αρκετοί παίκτες ταξίδεψαν στην Πάτρα για να παίξουν με τη μικτή Πειραιά εναντίον της μικτής Πάτρας, για το Πρωτάθλημα Πόλεων. Δεν πρόλαβαν, να γυρίσουν σπίτι τους, αφού τα χαράματα της άλλης μέρας είχε κηρυχθεί ο Ελληνο-ιταλικός πόλεμος.
“Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή.” “Στον τοίχο με κόκκινη φανέλα”, Αλέξανδρος Ασωνίτης Ελευθεροτυπία 19/5/2002
Ο ήλιος σκάει πίσω από τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο, η φανέλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνησαν απ’το αίμα, ή ο ήλιος;” “Ωσπού να ξημερώσει”, Σταμάτης Σκούρτης
Ο Ολυμπιακός πλήρωσε το τίμημα με το θάνατο ποδοσφαιριστών του (μεταξύ των οποίων ο Γόδας- ο οποίος ζήτησε να εκτελεστεί με τη φανέλα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ- και ο Αναματερός). Σε τέτοιες συνθήκες γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης, το ποδόσφαιρο μοιάζει με πολυτέλεια. Παίκτες και φίλαθλοι ανήκουν κατά τεκμήριο στην κατηγορία των στρατεύσιμων και επιστράτων, οπότε δεν υπάρχουν περιθώρια για μπάλα. Η Κατοχή τελείωσε, ήρθε ο εμφύλιος πόλεμος, το ίδιο καταστροφικός. Με το πέρας των πολέμων, ο Ολυμπιακός βρέθηκε στην απελευθέρωση έτοιμος και πάλι πρωταγωνιστής.
1945-1958
Το 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες με θριαμβευτικό τρόπο, αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο, το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του.
Από το 1950 έως το 1960 ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια κατακτήθηκαν 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ΘΡΥΛΟΣ, με χιλιάδες φιλάθλους. Πολυπληθείς, ένθερμοι, έτοιμοι να αποθεώσουν κάθε προσπάθεια των παικτών. Στα ξένα γήπεδα τη χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό της. Οι αντίπαλοι αναγνώριζαν την αγωνιστική ανωτερότητα του πειραιώτικου συλλόγου, αλλά και το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας ήταν έντονο για τους αγώνες των Πειραιωτών. Ίσως γι αυτό όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας προσπαθούσαν να κλείσουν φιλικά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Πριν από την έναρξη του εθνικού πρωταθλήματος το 1960, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου, 6 νταμπλ, μία μοναδική επιτυχία, που οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που είχε σε όλη αυτή την περίοδο.
Στην πρώτη, ουσιαστικά, περίοδο που ομαλοποιήθηκε το Πρωτάθλημα έπειτα από τον πόλεμο, τo 1946-47, μπήκαν οι βάσεις για τη συγκρότηση του μεγάλου Ολυμπιακού, αφού κατέκτησε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του, δείγμα γραφής για τα επόμενα σχεδόν είκοσι χρόνια. Σε αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε Πρωταθλητής Ελλάδος σε 9 από τις 12 διοργανώσεις [1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959] και Κυπελλούχος σε 8 από τις 13 διοργανώσεις [1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959], ενώ κατέκτησε 6 φορές το νταμπλ [1947, 1951, 1954 και τρεις συνεχόμενες το 1956-1959] κάτι που καμία άλλη ομάδα δεν έχει πετύχει μέχρι σήμερα...
Άλλες διακρίσεις σε αυτή την περίοδο ήταν οι κατακτήσεις του Κυπέλλου Πάσχα [1945, 1953, 1957, 1959], το Κύπελλο Χριστουγέννων [1953, 1956, 1958, 1959], Κύπελλο Αλληλεγγύης [1955].
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1958-59 κληρώθηκε να αντιμετωπίσει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης την Μπεσικτάς, αλλά πολιτικοί λόγοι δεν επέτρεψαν τη μετάβαση των ερυθρόλευκων στη Τουρκία και δεν έγινε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο. Επίσης την ίδια χρονιά έπαιξε η Μικτή Ολυμπιακού, με την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και με την Αμέρικα Ρίο.
1959-1967
Ο Ολυμπιακός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδος 3 συνεχόμενες χρονιές, 1959-60, 1960-61, 1962-63, ενώ την επόμενη χρονιά [1963-64] η διοργάνωση του Κυπέλλου ματαιώθηκε λόγω επεισοδίων που έκαναν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ενωμένοι κατά των παικτών, στο ιστορικό παιχνίδι της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την 17η Ιουνίου του 1964. Πρωταθλητής Ελλάδος στέφθηκε το 1965-66 και το 1966-67 ενώ το 1959-60 πήρε το Κύπελλο Χριστουγέννων.
Συμμετείχε σε Κύπελλο Κυπελλούχων, σε Βαλκανικό Κύπελλο και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Είχε πολλούς φιλικούς αγώνες με διεθνείς ομάδες εκ των οποίων η Μπαρτσελόνα, η Παρτιζάν Βελιγραδίου, η Γκέμιο Πόρτο Αλέγκρε, η Μικτή Ρόμα-Λάτσιο, η Στεάουα, η Σπάρτακ Μόσχας, η Γαλατά Σαράϊ, η Λέφσκυ, και άλλες.
Αξίζει να σημειωθεί η νίκη επί της Σάντος Σαο Πάολο του Πελέ με 2-1 το 1960-61.
Και μετά ήρθαν τα χρόνια της ομάδας του μεγάλου Μπούκοβι, του σπουδαίου Ούγγρου προπονητή της διετίας 1965-67. Ομάδα χάρμα οφθαλμών, με απίστευτα επιθετικά , το Γιώργο Σιδέρη, το Νίκο Γιούτσο, το Βασίλη Μποτίνο, τον Παύλο Βασιλείου και τον Αριστείδη Παπάζογλου, κέρδισε τους αντιπάλους της με μεγάλα σκορ και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια και τις δύο χρονιές. Μάλιστα το 1966-67 κατέκτησε και το κύπελλο νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με 1-0. Η περίοδος του προέδρου Νίκου Γουλανδρή γέμισε χαρές το φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού. Μεγάλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές δημιούργησαν απίστευτα ρεκόρ την τριετία 1972-75 σε νίκες, σκορ και τέρματα. Τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα προστέθηκαν στη συγκομιδή. Στην Ευρώπη στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ απέκλεισαν την Κάλιαρι και τη Σέλτικ προκαλώντας αίσθηση.
Η επιβολή της Χούντας των συνταγματαρχών είχε ολέθριες συνέπειες για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ καθώς απομακρύνθηκε ο Μπούκοβι και διαλύθηκε η μεγαλη ομάδα του. Οι μαρτυρίες για την εχθρική στάση της Χούντας στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ είναι πάρα πολλές.
1968-1978
Μια μικρή ανάπαυλα έγινε το 1971, όταν το Κύπελλο έφθασε στον λιμάνι με νίκη επί του ΠΑΟΚ στον τελικό με 2-1. Την ίδια χρονιά στο Στάδιο Καραϊσκάκη, υπήρξε η πρώτη μαζική ένδειξη αντιπάθειας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου κατά τη διάρκεια του τελικού Κυπέλλου Κυπελλούχων μεταξύ Τσέλσυ και Ρεάλ. Το 1971-72 είναι η τελευταία κακή χρονιά του Ολυμπιακού σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Το 1972-73 είναι μια μεγάλη χρονιά για τον Ολυμπιακό, κατακτώντας Πρωτάθλημα και Κύπελλο- το 7ο Νταμπλ έχοντας 94 βαθμούς με μία μόνο ήττα σε όλο το Πρωτάθλημα, και μία αξιοπρεπή πορεία όσο αφορά την πρώτη του συμμετοχή στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Την επόμενη χρονιά, 1973-74, φαίνεται καθαρά η υπεροχή του Ολυμπιακού, κατακτώντας το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό αντίστοιχα έχοντας σκοράρει 102 επιθετικά γκολ ενώ δέχτηκε μόνο 14. Παράλληλα, όσο αφορά τα ευρωπαϊκά σαλόνια αντιμετωπίζει μεγαθήρια όπως την Σέλτικ και Άντερλεχτ και κατορθώνει να παραμείνει όρθιος, με 2 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα.
Στα χρόνια αυτά, πέρασαν μεγάλες προσωπικότητες από τον Ολυμπιακό: ο Πρόεδρος Νίκος Γουλανδρής, ο Υβ Τριαντάφυλλος, ο Βιέρα, ο Δεληκάρης, ο Συνετόπουλος, ο Λοσάντα, ο Κελεσίδης και τόσοι άλλοι.
Από το 1975-76 αρχίζει μια ύφεση στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Ολυμπιακού η οποία όμως τελειώνει με το πέρας της περιόδου του 1978-79.
1979-1993
Τα επόμενα τέσσερα Πρωταθλήματα (1980, 1981, 1982, 1983) περνούν και αυτά με τη σειρά τους στην τροπαιοθήκη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Το 1981, διπλή η χαρά για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αφού εκτός από το Πρωτάθλημα κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδος σημειώνοντας το 9ο Νταμπλ στην Ιστορία του. Όμως η θλίψη είναι αβάσταχτη. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ όπου κρίθηκε και το Πρωτάθλημα, στις 8-2-1981 γράφεται η μαύρη σελίδα της Ομάδας και του Ποδοσφαίρου γενικότερα με τον θρήνο 21 φιλάθλων.
8/2/1981 : Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Το πρωτάθλημα βρίσκεται στην 20η Αγωνιστική και η ΑΕΚ απέχει δύο βαθμούς από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Όλα τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν. Ο ήλιος βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο του όταν οι φίλαθλοι ξεκίνησαν να εισέρχονται στο γήπεδο, παρά το γεγονός πως το παιχνίδι ξεκινούσε στις 15.15. Το γήπεδο κατάμεστο από νωρίς, τα τραγούδια προάγγελος της γιορτής που επρόκειτο να επακολουθήσει.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είχε παραταχθεί με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο.
Απέναντι του η ΑΕΚ με τους, Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο.
Ο αγώνας έληξε με 6-0: τρία γκολ του Γαλάκου (30’, 53’, 84’), ένα του Κουσουλάκη (68’), ένα του Ορφανού (75’), ένα του Βαμβακούλα (80’).
Ο κόσμος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ άρχισε να τρέχει πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει από το γήπεδο, με προορισμό την έξοδο της Θύρα 1, απ’ όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Εκεί όπου θα γνώριζαν την λατρεία για τον θρίαμβο τους. Η πόρτα της Θύρα 7 όμως ήταν μισάνοιχτη. Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.
Πολλοί τραυματίες και 21 νεκροί. Ψυχές που είναι πάντα κοντά, ακόμα και μέσα στο γήπεδο μας «στεκούμενοι» στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο Στάδιο Γεώργιος Καραισκάκης.
Παναγιώτης Τουμανίδης, 14
Κώστας Σκλαβούνης, 16
Ηλίας Παναγούλης, 17
Γεράσιμος Αμίτσης, 18-οπαδός της ΑΕΚ
Γιάννης Κανελλόπουλος, 18
Σπύρος Λεωνιδάκης, 18
Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19
Νίκος Φίλος, 19
Γιάννης Διαλυνάς, 20
Βασίλης Μαχας, 20
Ευστράτιος Πούπος, 20
Μιχάλης Κωστόπουλος, 21
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23
Σπύρος Ανδριώτης, 24
Κώστας Καρανικόλας, 26
Μιχάλης Μάρκου, 27
Κώστας Μπίλας, 28
Αναστάσιος Πιτσόλης, 30
Αντώνης Κουρουπάκης, 34
Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34
Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40
Ο επόμενος τίτλος για τον Ολυμπιακό έρχεται το 1987, όταν κερδίζει άνετα το πρωτάθλημα με δέκα βαθμούς διαφορά απ’ τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Από τότε άρχισαν τα «πέτρινα χρόνια», η περίοδος της βαθιάς αγωνιστικής κρίσης που διήρκεσε έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90.
Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι το 1988 προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους πολυπληθείς υποστηρικτές των «ερυθρολεύκων», όμως τα πράγματα δεν ήλθαν όπως τα περίμεναν, με αποτέλεσμα τα δύο Κύπελλα (1990 και 1992) και το Σούπερ Καπ του 1992 να είναι οι μοναδικοί τίτλοι που πανηγύρισαν στο λιμάνι μέχρι το 1996.Τη σεζόν 1992-93, πάντως, οι Πειραιώτες καταφέρνουν να φτάσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (του Κυπέλλου Κυπελλούχων), όπου και αποκλείστηκαν από την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα είχαν πανηγυρίσει πρόκριση επί της Μονακό με νίκη στο Πριγκιπάτο.
1994-2009
Την ίδια εποχή στον Πειραιά έρχονται μεταξύ άλλων οι Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλος και προστίθενται στο ήδη πλούσιο ρόστερ της ομάδας (Καραπιάλης, Αλεξανδρής, Γεωργάτος, Σαμπανάτζοβιτς κ.ά.). Με καθοδηγητή τον Μπάγεβιτς βάζουν τέλος στη μακρά περίοδο… ξηρασίας του Ολυμπιακού ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Η πορεία του Ολυμπιακού γίνεται ονειρεμένη για τους φιλάθλους του. Οι «ερυθρόλευκοι» εγκαθιδρύουν τη μονοκρατορία τους στον ελλαδικό χώρο, καθώς «θρυμματίζουν» το δικό τους ρεκόρ κατακτώντας επτά συνεχή πρωταθλήματα (1997-2003), ενώ το 1999 κερδίζουν και το Κύπελλο αλλά αποκλείονται (από τη Γιουβέντους) φθάνοντας μια… ανάσα από την ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός απ’ το 1997 χρησιμοποιεί ως έδρα του το Ολυμπιακό Στάδιο και λίγα χρόνια αργότερα ξεκινούν τα έργα ανοικοδόμησης του νέου «Καραϊσκάκη», το οποίο ανοίγει τις πύλες του το καλοκαίρι του 2004 για να φιλοξενήσει τη συνέχεια της ιστορίας του Ολυμπιακού.
Τις επόμενες 5 χρονιές ο Ολυμπιακός συνεχίζει την δοξασμένη πορεία του με 5 Πρωταθλήματα (2005, 2006, 2007, 2008, 2009) και 4 Νταμπλ με τα Κύπελλα των 2005, 2006, 2008, 2009 και καλή πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
2010 +
Η πρώτη του χρονιά στην προεδρία στέφει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Πρωταθλητή, αφού έκανε προηγουμένως όλες τις απαραίτητες μεταγραφικές κινήσεις ώστε να έχει το καλύτερο δυνατόν υλικό. Επίσης, εφαρμόζει μια πολιτική κοινωνικής ευθύνης, θέτοντας νέες βάσεις και στρατηγική σε όλες τις δράσεις προς την κοινωνία που υπήρχαν από την ίδρυση του Συλλόγου. Μια από αυτές είναι και ο «Αγώνας κατά της Φτώχειας» που διοργάνωσε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών υποστηρίζοντας τους πληγέντες από τις φυσικές καταστροφές της Αϊτής και του Πακιστάν καθώς και τους αστέγους και απόρους της περιοχής του Πειραιά και το Ίδρυμα «Αργώ» για παιδιά ναυτικών με ειδικές ανάγκες.
Η ανωτερότητα του Ολυμπιακού έναντι των αντιπάλων του αποτυπώθηκε μέσα από τη διαδρομή της ομάδας μας στη σεζόν 2010-11 και φυσικό επακόλουθο αυτής ήταν η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή. Κάτι που έγινε για 38η φορά στη μακρά ιστορία του συλλόγου. Η χρονιά έκλεισε με μία μεγαλοπρεπή φιέστα, αντάξια του ονόματος και της ιστορίας της ομάδας μας.
Με τον Ερνέστο Βαλβέρδε να παραμένει στο «τιμόνι» για ακόμη μία σεζόν, ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν να βαδίσει ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Στο δυναμικό έγιναν προσθήκες ουσίας, ώστε ο ήδη «δεμένος» κορμός να δυναμώσει ακόμη περισσότερο. Με την επιστροφή του Ολυμπιακού στο Champions League, η χρονιά θα επιφύλασσε σπουδαίες ευρωπαϊκές βραδιές. Και όχι μόνο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αλλά και μετέπειτα, στο Europa League, όπου ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις.
Και τη σεζόν 2011-12 ο Ολυμπιακός απέδειξε περίτρανα τη χαώδη διαφορά του από τους αντιπάλους του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παίζοντας θελκτικό ποδόσφαιρο και καταφέρνοντας να το συνδυάσει με τα αποτελέσματα που ήθελε, πέτυχε τον ένα από τους στόχους του σχετικά άνετα και στέφθηκε ξανά πρωταθλητής. Στην τελευταία σεζόν του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο της ομάδας μας, όμως, το πρωτάθλημα μόνο… δεν έφτανε. Ο Ολυμπιακός απέκλεισε όποιον βρήκε μπροστά του στον δρόμο προς την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και νικώντας στον μεγάλο τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου τον Ατρόμητο, κατέκτησε και αυτό τον τίτλο, φτάνοντας στο 15ο Νταμπλ της ιστορίας του!
Η ευρωπαϊκή του παρουσία ήταν εξαιρετική. Εκτός έδρας νίκη επί της Μαρσέιγ, νίκη επί της Ντόρτμουντ στο Καραϊσκάκη και «υποταγή» της Άρσεναλ με 3-1 στο φαληρικό στάδιο ήταν μερικά από τα σπουδαία αποτελέσματα που πέτυχαν τη σεζόν 2011-12 οι «ερυθρόλευκοι». Οι εξαιρετικές εμφανίσεις στο Champions League συνεχίστηκαν και στο Europa League. Στις λεπτομέρειες η ομάδα μας δεν κατάφερε να φτάσει ακόμη πιο ψηλά στον θεσμό και να συνεχίσει στους «8» της διοργάνωσης.
Στο τέλος της σεζόν έκλεισε το κεφάλαιο Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Ισπανός αποχώρησε από τον πάγκο του Ολυμπιακού αφήνοντας πίσω του τίτλους και φίλους. Τον αντικατέστησε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ. Ο Πορτογάλος τεχνικός ήρθε το καλοκαίρι του 2012, αλλά δεν ολοκλήρωσε τη σεζόν στο «τιμόνι» του Ολυμπιακού, με τη διοίκηση να αναζητά το «κάτι παραπάνω» από τον άνθρωπο που κάθεται στον πάγκο.
Τη θέση του Πορτογάλου πήρε ο Ισπανός Μίτσελ Γκονζάλεθ. Μία μεγάλη φυσιογνωμία του ισπανικού, αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου εν γένει, ο παλαιός αστέρας και αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, ανέλαβε να συνεχίσει το έργο και να πορευθεί με βάση το όραμα που ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης έχει για την ομάδα μας.
Οδήγησε τον Ολυμπιακό στον 40ό τίτλο του Πρωταθλητή στην ιστορία του συλλόγου, ενώ παράλληλα έφτασε στο 26ο Κύπελλο, νικώντας 3-1 τον Αστέρα Τρίπολης στον τελικό. Ο Ολυμπιακός μας έκανε έτσι κατά τη σεζόν αυτή (2012-2013) το 16ο νταμπλ στην ιστορία του, συνεχίζοντας στο μονοπάτι της δόξας, των διακρίσεων και των τίτλων.
Τα 4 αστέρια, τα οποίο πλέον κοσμούν την τιμημένη ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα, πάνω από τον «Δαφνωστεφανομένο Έφηβο», είναι τρανή απόδειξη του μεγαλείου αυτής της ομάδας, αυτού του συλλόγου, αυτής της ιδέας. Αυτός ήταν και ο μεγάλος στόχος όλων. Και επιτεύχθηκε!
Και όπως πολύ σωστά αποτυπώνεται και στο μότο όλων στον Ολυμπιακό, με γνώμονα το μέλλον και μία ακόμη πιο λαμπρή πορεία στο «αύριο» του ελληνικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… «40 Πρωταθλήματα και… συνεχίζουμε!».
1 σχόλιο:
Τρία πουλάκια κάθονται...
Αυτή τη στιγμή, δεν υφίσταται στον κόσμο σύλλογος, και διευθύνων αθλητικού συλλόγου, ποιο μακριά απ' το αθλητικό ιδεώδες, απ' ότι ο Ολυμπιακός Πειραιώς και ο πρόεδρός του!
Δημοσίευση σχολίου