Μιλάμε για την ανεργία μας στην Ελλάδα του... σήμερα. Tο πρωί είδα με τα μάτια μου την εργολαβία του δήμου όπου ζω και είμαι δημότης, για αποψίλωση και πυρασφάλεια ύψους 59.700 € (2-3 μηνών) να την κάνουν μεροκάματα 10 υπήκοοι Μπαγκλαντές, μπροστά στο σπίτι μου που δεν ξέρω πώς να το συντηρήσω (και όμως στο δήμο δεν έχω ποτέ ούτε έναν απλήρωτο λ/σμό ), κάνοντας το σκατό παξιμάδι.
Και βέβαια αναρωτιέμαι αν κι αυτοί οι ταλαίπωροι μετανάστες ήταν ασφαλισμένοι ή για τι ψίχουλα δουλεύουν.
Με μια πολύ μικρή αναζήτηση είδα στη "ΔΙΑΥΓΕΙΑ" αναρτημένες πολλές συμβάσεις του ίδιου εργολήπτη για διάφορες δουλειές του δήμου [φροντίδα πρασίνου 29.000€, ραντίσματα (;)18.000€, άλλη φροντίδα πρασίνου 35.000€ και λοιπά, πάρα πολλά]. ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΦΤΑ και των υπολοίπων άνεργων συνδημοτών μου.
Η ζωή μου διαλύθηκε, το σπίτι μου καταρρέει, αλλά ο δήμος μου θα έχει πράσινο και θα είναι ραντισμένος, καθαρός και περιποιημένος όταν το φέρετρό μου θα περνάει.
Για πείτε μου λοιπόν ένα τρόπο οργάνωσης και αντεπίθεσης σε όλο αυτό και σε πάρα πολλά άλλα αντίστοιχα...
Μονάχα ένας: αυτή η Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει πρέπει να πεθάνει ΤΩΡΑ.
Γιατί ό,τι άρρωστο και σάπιο δεν πεθαίνει, τρώει από τις σάρκες του κι αυτές είμαστε όλοι οι υπόλοιποι που δεν μάθαμε να βολευόμαστε ΠΟΤΕ. Γι΄αυτό και δεν ντρεπόμαστε, αγαπητοί, για τίποτα.
Είμαστε απλά περήφανοι που δεν συμβιβαστήκαμε ΠΟΤΕ!
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
ΑΓΓΕΛΟΣ Π. , 48 χρ. , Αττική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου