ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

Ο κυρίαρχος προσανατολισμός της πολιτικής αυτής θα είναι ένας και μοναδικός. Η απόλυτη επικράτηση του παραγωγού έναντι του εμπόρου. Η απόλυτη επικράτηση αυτού που έχει περιουσία, που εργάζεται, που έχει έξοδα παραγωγής, έναντι του "αεριτζή" εμπόρου. Του ελέω μεταχρονολογημένων επιταγών και άνευ πραγματικού λόγου ύπαρξης παράγοντα της αγοράς.

Θα ανασυσταθούν και θα λειτουργήσουν με υψηλά επιχειρησιακά πρότυπα οι αγροτικοί συνεταιρισμοί της χώρας.

Οι διοικήσεις τους θα έχουν τις αστικές και ποινικές ευθύνες, οι οποίες προβλέπονται σήμερα για τη λειτουργία των ανωνύμων εταιρειών.

Από ένα κεντρικό πανεθνικό συντονιστικό όργανο θα σχεδιάζεται το σύνολο της παραγωγής με βάση τις ανάγκες της αγοράς και βέβαια τις ανάγκες των παραγωγών.

Θα υπάρχει συνεχής και αυστηρή καταμέτρηση της αγροτικής παραγωγής της χώρας.

Η παραγωγή θα συγκεντρώνεται αναγκαστικά στις εγκαταστάσεις των συνεταιρισμών και εκεί θα γίνεται η όποια αξιολόγησή της.

Εκεί θα διαβαθμίζεται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια ποιότητας και εκεί θα φυλάσσεται μέχρι να οδηγηθεί στην αγορά.

Εκεί θα υπάρχει το επιστημονικό δυναμικό, το οποίο θα είναι υπεύθυνο για την ποιότητα της παραγωγής.

Καμία ενέργεια του παραγωγού δεν θα γίνεται χωρίς την έγκριση αυτού του επιστημονικού δυναμικού.

Από το ράντισμα και το κλάδεμα μέχρι τα τραπεζικά δάνεια ή την ενημέρωση των λογιστικών του βιβλίων, εκεί θα απευθύνεται ο αγρότης.

Εκεί θα διατηρεί τη θυρίδα του και εκεί θα υπάρχουν όλα όσα χρειάζεται για να προβεί σε αγοραπωλησίες.

Εκεί θα γίνεται ο φορολογικός του έλεγχος.

Οι συνεταιρισμοί θα έχουν απευθείας πρόσβαση στην αγορά και θα λειτουργούν ως χρηματιστήρια της παραγωγής. Εκεί θα αποφασίζονται οι τιμές των αγροτικών προϊόντων.

Χρηματιστήρια, τα οποία θα έχουν πλήρη επίγνωση του κόστους παραγωγής.

Χρηματιστήρια, τα οποία θα έχουν την τεχνοκρατική γνώση να προστατεύουν —σε δύσκολες παραγωγικές χρονιές— ένα ελάχιστο εισόδημα για τους αγρότες.

Χρηματιστήρια, που θα εξασφαλίζουν σ' αυτούς τους αγρότες τη δυνατότητα ασφάλισης.

Χρηματιστήρια, που θα αποτυπώνουν πάνω στα προϊόντα πραγματικές αξίες.

Οι αγρότες θα πάψουν να βρίσκονται στο έλεος του κάθε κερδοσκόπου.

Οι αγρότες για το μόνο που θα πρέπει να ενδιαφέρονται θα είναι το μέγεθος και η ποιότητα της παραγωγής τους. Όλα τα άλλα θα τα αναλαμβάνουν ειδικοί, όπως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι αγρότες θα γίνουν πραγματικοί επιχειρηματίες μέσα σε μια πραγματική οικονομία.

Κανένα προϊόν δεν θα βγαίνει στην αγορά, χωρίς να έχει την έγκριση του τοπικού συνεταιρισμού.

Κανένα προϊόν δεν θα βγαίνει στην αγορά, χωρίς να πληρεί τους όρους ενός αυστηρού συστήματος πιστοποίησης.

Κανένας έμπορος με κανένα φορτηγό δεν θα περιφέρεται στα χωράφια.

Οι έμποροι θα φτάνουν μόνον μέχρι τις εγκαταστάσεις των συνεταιρισμών.

Η έννοια της ελεύθερης αγοράς θα εξαντλείται αποκλειστικά και μόνον σ' εκείνες τις εγκαταστάσεις.

Τα προϊόντα θα φεύγουν μόνον μέσω των συνεταιρισμών και με βάση τα παραστατικά που απαιτούνται για όλες τις νόμιμες δραστηριότητες (τιμολόγια, δελτία αποστολής κλπ.).

Τα προϊόντα θα φεύγουν αφού έχουν πληρωθεί.

Έμπορος, χωρίς χρήματα, με μεταχρονολογημένες ή ακάλυπτες επιταγές, ούτε θα σκέπτεται να περάσει από εκεί.

Τα "λαμόγια" της Κηφισιάς και της Εκάλης θα πρέπει να βρουν άλλα επαγγέλματα να κάνουν.

Και θα πρέπει να ξεχάσουν για πάντα την ελληνική ύπαιθρο.

Από τη στιγμή που θα οριστεί με απόλυτο τρόπο η τιμή που εισπράττει ο παραγωγός, ευνόητο είναι ότι μπορεί να γίνει ένας —ανάλογης ποιότητας— έλεγχος της αγοράς. Είναι εύκολο να τεθούν τα όρια της κερδοσκοπίας. Για μια χώρα με το μέγεθος της Ελλάδας δεν δικαιολογείται κανένα εμπορικό κέρδος μεγαλύτερο του 50% της αρχικής τιμής. Ένα ποσοστό, το οποίο θα μεταβάλλεται μόνον για ειδικούς λόγους και για ειδικά προϊόντα ιδιαίτερης ευπάθειας κλπ.. Όχι όπως συμβαίνει σήμερα, που σε μερικές δεκάδες χιλιομέτρων, που χωρίζουν το χωράφι από την αγορά, δεκαπλασιάζεται η τιμή του προϊόντος.

Δεν είναι δυνατόν στην πρώτη χιονόπτωση να πολλαπλασιάζεται η τιμή της πατάτας.

Δεν είναι δυνατόν σε μια αγορά, που χρυσοπληρώνει τα προϊόντα τα οποία καταναλώνει, να λιμοκτονούν οι παραγωγοί.

Είναι προφανές ότι κάποιοι μπερδεύουν την έννοια της ελεύθερης αγοράς με αυτήν της "ζούγκλας".

Ελεύθερη αγορά είναι το χρηματιστήριο αξιών.

Ελεύθερη αγορά είναι ο ανταγωνισμός, που θεωρητικά το όριο του 50% δεν θα το αγγίξει ποτέ.

Ελεύθερη αγορά δεν είναι να βρεις τον φτωχό παραγωγό και να του πιεις το αίμα.

Ελεύθερη αγορά δεν είναι να πας στην αγορά και ελέγχοντας την παραγωγή, να εκβιάζεις τον καταναλωτή.

Ελεύθερη αγορά δεν είναι να πάει κάποιος με ακάλυπτες επιταγές και να εμφανιστεί με παραγωγή στα χέρια του μεγαλύτερη από την παραγωγή ολόκληρης της Μακεδονίας.

Η υποχρεωτική συμμετοχή των αγροτών στους συνεταιρισμούς δεν μειώνει την ελευθερία στην επιχειρηματικότητά τους. Δεν "νοθεύει" την ελεύθερη αγορά και δεν αποτελεί κάποιο "σοσιαλιστικού" τύπου μόρφωμα. Αποτελεί μονόδρομο γι' αυτούς, λόγω των ιδιομορφιών του κεφαλαίου τους. Δεν έχουν εργοστάσια, ώστε να μην επηρεάζεται η παραγωγή τους από ανεξέλεγκτους παράγοντες, όπως είναι ο καιρός. Είναι ωραίο να μιλάει κάποιος για προσφορά και ζήτηση, αλλά αυτό έχει και τα αρνητικά του. Όταν έχεις προϊόν ως αγρότης και υπάρχει ζήτηση είναι όλα καλά και υπάρχει "λατρεία" για την ελεύθερη αγορά. Τι θα κάνεις όμως όταν θα έχεις μόνον "φύλλα"; Ελεύθερη αγορά δεν υπάρχει μόνον όταν σε συμφέρει. Ελεύθερη αγορά είναι και ο κερδοσκόπος έμπορος. Ελεύθερη αγορά είναι και η κερδοσκοπική τράπεζα.

Αν δεν θέλεις συνεταιρισμό, δεν δικαιούσαι αποζημίωση σε μια κακή χρονιά. Αν θέλεις να παριστάνεις τον σκληρό παραγωγό, θα έχεις ν' αντιμετωπίσεις μια σκληρή πραγματικότητα στα δύσκολα. Μια πραγματικότητα, που αφορά όλους τους υπόλοιπους επιχειρηματίες. Μια πραγματικότητα, που έχει υποθήκες. Μια πραγματικότητα, που έχει πτωχεύσεις και πλειστηριασμούς. Μια πραγματικότητα, που έχει ασφάλιστρα, προκειμένου να εξασφαλίσεις περίθαλψη και σύνταξη.

Ο αγρότης, ως ιδιώτης παραγωγός, ο οποίος καλύπτει δημόσια ανάγκη, έχει πολλά δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα έχει και υποχρεώσεις. Έχει δικαίωμα να ζητάει την απευθείας στήριξη της πολιτείας. Έχει το δικαίωμα να προστατεύει την περιουσία του από τη σκληρότητα της αγοράς. Αυτά όμως τα δικαιώματα δημιουργούν υποχρεώσεις και αυτές πρέπει να τις γνωρίζει. Δεν εκβιάζουμε ποτέ τον λαό, για να μπορούμε να του ζητούμε τη βοήθεια στις δύσκολες ώρες. Το φρούτο πρέπει να φτάνει φτηνό στο τραπέζι του Έλληνα και αυτό είναι δημόσια ανάγκη, την οποία καλύπτει ο αγρότης.

Άρα μέσα σ' αυτήν την ελεύθερη αγορά συμφέρει τον αγρότη η "προστασία" του συνεταιρισμού. Ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου. Συμφέρει να εξασφαλίζει την επιβίωσή του και ταυτόχρονα να έχει βαθμούς ελευθερίας στην κερδοφορία του. Βαθμούς, οι οποίοι δεν θα συνδέονται απαραίτητα με τη δυναμική της αγοράς αλλά με τη δυναμική της παραγωγής. Δεν είναι απαραίτητο ν' αναζητάς το υψηλότερο κέρδος από τη ζήτηση. Μπορείς να το βρεις αυτό το κέρδος από τον όγκο της παραγωγής ή την ποιότητα. Γι' αυτό τον λόγο πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό σύστημα πιστοποίησης διαβάθμισης ποιότητας. Να μην αδικούνται οι αγρότες που εργάζονται σκληρά σε σχέση μ' αυτούς που δεν το κάνουν. Από τη στιγμή που αυτά τα ελέγχει ο αγρότης, του αρκούν ως "όπλα" για την ελεύθερη αγορά.

Ανάλογες διαφοροποιήσεις θα πρέπει να υπάρχουν και στη "λιανική" των παραγωγών. Στον μόνο χώρο όπου θα υπάρχουν γι' αυτούς πραγματικά συνθήκες ελεύθερης αγοράς σ' ό,τι αφορά την προσφορά και τη ζήτηση. Ακόμα όμως κι αυτός ο τομέας απαιτεί έλεγχο. Ελεύθερη αγορά δεν είναι να ελέγχουν τις λαϊκές άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους χωράφι. Από τη στιγμή που θα υπάρχει έλεγχος τιμών στο γενικό επίπεδο, όλα τα άλλα είναι εύκολα στον έλεγχό τους.

Οι λαϊκές αγορές θα υπάρχουν για όσο διάστημα υπάρχει λόγος να υπάρχουν και άρα να επιβιώνουν.

Θα εκσυγχρονιστούν όμως πλήρως.

Θα αναγκαστούν οι συμμετέχοντες να έχουν ταμειακές μηχανές και θα ελέγχονται για τα κέρδη τους.

Θα ελεγχθούν εξ’ αρχής οι άδειες των συμμετεχόντων σ' αυτές.

Κανένας έμπορος δεν θα πρέπει να έχει άδεια. Μόνον παραγωγοί υπό τον έλεγχο του τοπικού συνεταιρισμού.

Τέλος θα πρέπει και η Αγροτική Τράπεζα να επανέλθει σ' αυτά που ορίζει το καταστατικό της. Θα πρέπει να υπηρετεί την πολιτική των καταθετών της και άρα τα συμφέροντα των αγροτών. Υπό τον έλεγχο του κράτους θα πρέπει να χρηματοδοτεί με ειδικούς όρους τον σχεδιασμό του κράτους. Τον σχεδιασμό, που θέλει ισχυρή αγροτική παραγωγή, χωρίς να αδικείται ο καταναλωτής. Θα συνεργάζεται με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και θα σχεδιάζουν από κοινού την εμπορική πολιτική.

Ο καταναλωτής, ο οποίος θα είναι ο τελικός ρυθμιστής της κατάστασης, θα πρέπει να συμμετάσχει σ' αυτήν την αλλαγή. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει ν' αποκτήσει μια καταναλωτική συνείδηση πολύ συγκεκριμένη. Αυτό δεν είναι κάτι το δύσκολο με δεδομένο ότι τα ελληνικά προϊόντα αποτελούν εγγύηση για τον καταναλωτή. Αν ελεγχθεί η κερδοσκοπία της αγοράς, δεν θα υπάρχει λόγος ν' ανησυχούμε από το πρόβλημα των εισαγωγών. Οι Έλληνες παραγωγοί δεν ήταν ποτέ το βασικό πρόβλημα των υψηλών τιμών και άρα θα στηριχθούν από το καταναλωτικό κοινό. Το κοινό, που έχει αποδείξει ότι αναζητά τα ελληνικά προϊόντα. Πόσο μάλλον όταν είναι φτηνά και ελέγχονται για την ποιότητα της παραγωγής τους από μοντέρνους συνεταιρισμούς.

Τα ανάλογα μπορούν να γίνουν σε όλες τις δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα. Στους τομείς της κτηνοτροφίας, της αλιείας κλπ.. Παντού πρέπει να υπάρχει οργάνωση και έλεγχος της ποιότητας. Παντού πρέπει να υπάρχει οργάνωση, η οποία προστατεύει τόσο τα συμφέροντα αυτών που εργάζονται στην παραγωγή όσο και τα συμφέροντα των καταναλωτών. Δεν πρέπει να αφήνονται οι παραγωγοί μόνοι τους στο έλεος των αετονύχηδων της αγοράς. Δεν πρέπει οι αγορές να παραδίδονται χωρίς όρους στους εμπόρους.

Ο ρόλος του αγρότη θα πρέπει ν' αναβαθμιστεί. Πρέπει ο αγρότης να προβληθεί ως ένα θετικό κοινωνικό πρότυπο, ώστε να "έλκει" ανθρώπους στη γεωργική παραγωγή. Ο αγρότης είναι κεφαλαιοκράτης. Έχει περιουσία και είναι επιχειρηματίας. Δεν είναι ο κακομοίρης, όπως τον προβάλει το σύστημα, για να μπορεί να τον "παραδίδει" στους εμπόρους. Ο κακομοίρης, που, παρ' όλο που έχει τεράστια περιουσία, θα στείλει το παιδί του να σπουδάσει κομμωτική, για να "σωθεί". Ο αγροτικός κόσμος είναι επιχειρηματικός κόσμος και θα πρέπει να αναβαθμιστεί η αγροτική μας κουλτούρα. Γνώση, η οποία αφορά την αγροτική παραγωγή, θα πρέπει να ενταχθεί στη βασική εκπαίδευση των συστημάτων παιδείας.

Στην Ευρώπη βλέπεις κτηματίες και δεν τολμάς να τους κοιτάξεις στα μάτια και στην Ελλάδα φτάσαμε στο σημείο να μην καταδεχόμαστε να τους μιλήσουμε. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μιας εμετικής προπαγάνδας, η οποία είχε ως στόχο την υποβάθμιση της αγροτικής κοινωνίας, για να πλουτίζουν οι έμποροι. Μιας προπαγάνδας, που είχε συγκεκριμένο στόχο. Κάποιοι δεν ήθελαν ο αγροτικός κόσμος να βαστάει τα μορφωμένα παιδιά του στην αγροτική δραστηριότητα. Τα μορφωμένα παιδιά τα ήθελαν στην πόλη, για να τα εκμεταλλεύονται και όχι να τα βρίσκουν στα χωράφια και να τους εμποδίζουν στη λεηλασία. Αυτή η προπαγάνδα είχε ως στόχο να παραμένουν στην αγροτική παραγωγή γέροντες κι αγράμματοι νέοι, για να γίνονται εύκολη "λεία" των εμπόρων.

Όλα αυτά πρέπει ν' αλλάξουν. Είναι εθνική ανάγκη να γίνει αυτό. Γιατί; Διότι σήμερα το σύνολο της γεωργικής παραγωγής το παράγει μια ηλικιωμένη γενιά, η οποία σύντομα θα "φύγει" από την παραγωγή. Δεν την ακολουθούν νέοι. Δεν την ακολουθούν ούτε καν τα παιδιά της. Αυτά πήραν κάτι αστεία πτυχία και περιμένουν άνεργοι να διοριστούν. Δεν εργάζονται στα χωράφια κι ούτε τους ενδιαφέρουν τα χωράφια. Έχουν πειστεί από το σκουπιδαριό των ΜΜΕ ότι δεν πρέπει να "καταντήσουν" αγρότες. Έχουν πειστεί ότι πρέπει να γίνουν "μάνατζερ" επιχειρήσεων. Έχουν πειστεί για τη μεγάλη "επιτυχία" της πόλης, άσχετα αν δουλεύουν ως σερβιτόροι και κατοικούν στις τρώγλες των μεγαλουπόλεων.

Εκεί φτάσαμε. Κάποτε γίνονταν επαναστάσεις και χυνόταν αίμα για λίγα μέτρα γης και τώρα δεν τα θέλουν οι κληρονόμοι τους. Τα χωράφια θέλουν να τα πουλήσουν, για να πάρουν καινούργια αυτοκίνητα ή διαμερίσματα στην πόλη. Σταδιακά τα χωράφια θα περάσουν στα χέρια αυτών που μπορούν να τα δουλέψουν και είναι αλλοδαποί. Πακιστανοί και Ινδοί θα είναι στο άμεσο μέλλον οι αγρότες της Ελλάδας. Λαός όμως, που δεν έχει αγροτικό κόσμο, δεν επιβιώνει επί μακρόν. Ο αγροτικός κόσμος είναι οι "ρίζες" ενός λαού στην πατρίδα του. Όταν ένας λαός περιορίζεται στην αστική δραστηριότητα, είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστεί. Αν δεν εξαφανιστεί μόνος του, τον εξαφανίζουν οι εχθροί του, γιατί δεν έχει δυνατότητες αντίδρασης. Τον βάζεις στα καράβια και τον διώχνεις από την πατρίδα του. Λίγο "συνωστισμός", όπως αυτός της Σμύρνης και τελείωσε. Οι αγρότες φυλάγουν Θερμοπύλες, γιατί αυτές οι Θερμοπύλες βρίσκονται πάνω στα χωράφια τους. Όταν πέφτουν τα σύνορα, πέφτουν και οι φράχτες τους και αυτοί έχουν μάθει να θυσιάζονται για την περιουσία τους.ΠΗΓΗ