ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

Διάβαζα κάπου την άποψη ότι όταν υπάρχει κρισιμότητα σε κάποιο τομέα διακυβέρνησης, το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο το κρατάει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ειδικά όταν πρόκειται, όπως στις μέρες μας, για τον τομέα της οικονομίας που επιπλέον υποτίθεται ότι άπτεται του γνωστικού πεδίου του.

Θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς με αυτή την άποψη αλλά μόνο στο συμβολισμό μιας τέτοιας επιλογής, αφού, υπό κανονικές συνθήκες, με εντολές και κατευθύνσεις του πολιτικού του προϊσταμένου πρωθυπουργού, πορεύεται ένας υπουργός.

Αλλά οι συνθήκες δεν είναι κανονικές.

Επιπλέον, ο ίδιος ο κ. Στουρνάρας φέρεται να δήλωσε: "Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο καλύτερος σύμμαχός μου", υπονοώντας ίσως έτσι ότι η σχέση τους δεν είναι η τυπική σχέση προϊστάμενου-υφιστάμενου. Πληθαίνουν με αυτή την αφορμή οι επικρίσεις κατά του πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριου, ότι έχει παραδώσει τα χαλινάρια της οικονομίας στον ανεξέλεγκτο κι ανάλγητο τεχνοκράτη κ. Στουρνάρα.

Σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη: τεχνοκράτης (ο) [τεχνοκρατών] 2. ανώτερος διοικητικός υπάλληλος, ειδικός επιστήμονας ή πολιτικός, ο οποίος ασκεί το λειτούργημά του με γνώμονα τις υπαρκτές οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις, χωρίς να προτάσσει ως κριτήριο τις συνέπειες των επιλογών του για τον ανθρώπινο παράγοντα.

Βέβαια παραβλέπει να μας εξηγήσει το καλό λεξικό πώς ονοματίζεται ένας τεχνοκράτης που καλείται να επιτύχει τον ανειλημμένο στόχο του διατυπωμένο με περιορισμούς υπέρ της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου.  Αλλά αυτή η μικρή παράλειψη δεν αφορά βέβαια την περίπτωση του κ. Στουρνάρα. Δεν την αφορά όχι, υποθέτω, επειδή είναι ένας καθ΄ έξιν σαδιστής, αλλά γιατί αυτή είναι η περιγραφή της θέσης εργασίας του, με στόχους και προτεραιότητες σαφείς.

Συνηθίζω να αποκαλώ τον κ. Στουρνάρα «Οικονομικό Διευθυντή της Τρόικας Εσωτερικού» και κυλάω στο βούρκο της συνωμοσιολογίας δηλώνοντας τη βεβαιότητά μου ότι έχει προσληφθεί από το διευθυντήριο της Τρόικας Εξωτερικού. Ασφαλώς, αν ήμουν στη θέση των εργοδοτών του θα ήμουν αρκετά ικανοποιημένος από την, κατά Μπαμπινιώτη, τεχνοκρατική αδιαφορία του για τον ανθρώπινο παράγοντα.

Δεν πρέπει λοιπόν να κατηγορούμε τον «Τσάρο» της Οικονομίας για τα πάθη μας αλλά τους εντολείς του στους οποίους προφανώς δεν συγκαταλέγεται ο πρωθυπουργεύων σφουγγοκωλάριος.

Παλιότερα, έλεγα ότι πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας γιατί πώς αλλιώς θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τι θα γίνει με τα σχολεία, με τις συντάξεις των γερόντων...

Αλλά  ετούτοι δω της Τρόικας Εσωτερικού απονέμουν «τον της δικαιοσύνης στέφανον» στους ανόμους και τους ολετήρες, πολιτικά σκύβαλα που παριστάνουν τους εκπρόσωπους του λαού. Ούτε λόγος, λοιπόν! Ούτε ένα καπίκι φόρο στους αργυρώνητους και τους κλέφτες των συντάξεων, των αποθεματικών των δημόσιων οργανισμών, των υποδομών και τώρα και των τίτλων ιδιοκτησίας αγροτικής γης, υπέρ της εξυπηρέτησης ενός ανεξέλεγκτου, ύποπτης προέλευσης κι εξοντωτικού δημόσιου χρέους.

Αν δε βάλομε όλοι από ένα χεράκι, όσοι τουλάχιστον μπορούμε να αντέξομε τις συνέπειες, αρνούμενοι να πληρώνουμε τους άδικους και παράνομους φόρους, πώς αλλιώς θα αποτύχει το επιχειρησιακό σχέδιο που έχει αναλάβει  από τους  εντολείς του να διεκπεραιώσει ο κ. Στουρνάρας?                                                   ΠΗΓΗ