Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Πώς αρχίζει το κομμουνιστικό μανιφέστο του Καρόλου Μαρξ; «Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων». Πόσο άραγε διαφορετική σκέψη από τον Περικλή ο οποίος ως γνήσιος Έλλην μας παραδίδει στον Επιτάφιο (κεφ.42) τα γνωστά αθάνατα λόγια «χωρίς να προτιμήσουν τον προσωπικό πλουτισμό, χωρίς την ελπίδα ότι εάν νικήσουν θα ξεφύγουν από την πενία τους, δόθηκαν στον αγώνα υπέρ της πόλεως». Σε εποχές όπου το αίμα, τα ιερά και τα όσια της φυλής φαντάζουν ως η μόνη λύση προκειμένου η Ελλάς να συναισθανθεί τον ιστορικό της και πνευματικά πολιτιστικό της ρόλο προκειμένου να πορευθεί προς το αύριο που η ίδια θα διαγράψει, φαίνεται ότι η «ηγεσία» αυτού του τόπου, οικτρά καθοδηγουμένη από σιωνιστικά κέντρα επιλέγει τον δρόμο του ψευδοφιλοσόφου Μαρξ, θεωρώντας ότι οι Έλληνες είναι μαζικά οικονομικά όντα, υποκείμενα ενός ταξικού αγώνος εις τον οποίο οι φτωχοί μισούν τους πλουσίους και οι πλούσιοι γελοιοποιούν τους φτωχούς. Ειδικότερα μετά το 1974 η φράση των Μαρξ και Ένγκελς – προερχομένη από το κομμουνιστικό μανιφέστο – φαντάζει ως ο κύριος οδηγός της μεταπολιτευτικής (δήθεν) Ελλάδος: «όμως η αστική τάξη δεν σφυρηλάτησε μόνο τα όπλα που οδηγούν στο θάνατό της. Δημιούργησε και τους ανθρώπους που θα χειρισθούν αυτά τα όπλα, τους σύγχρονους εργάτες, τους προλετάριους». Η Ελλάδα λοιπόν από το 1974 και μετά επιδόθηκε σε μία προσπάθεια να δημιουργήσει αυτήν την απαραίτητη για τον Μαρξ τάξη των προλεταρίων. Το σιωνιστικό παιχνίδι δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί στο γήπεδο της ανθρωπίνης εξαθλιώσεως. Η ομάδα των πλουσίων έπρεπε να συναντήσει την ομάδα των προλεταρίων προκειμένου οι άνθρωποι, οι Έλληνες, να εγκλωβισθούν σε ένα γήπεδο όπου παιζόταν ένα ανίερο παιχνίδι, τη στιγμή κατά την οποία ο Λόγος ως σκέψη ενός ανωτέρου κόσμου απασχολούσε όλο και λιγότερους απογόνους του Παρμενίδου και του Ηρακλείτου.
Ο Ένγκελς είναι σαφής στον Ουτοπικό και Επιστημονικό Σοσιαλισμό του όταν αναφέρει ότι ο καπιταλισμός σκοπό έχει την εξαθλίωση των προλεταρίων, του λαού γενικότερα. Σε συνέχεια του αγγλικού εμπειρισμού ο ανθρώπινος αξιολογικός άξονας μετατοπίσθηκε σε θέματα ύλης και εμπειρίας μόνο. Ο άνθρωπος είναι ό,τι βλέπει και ό,τι χρειάζεται. Ο χώρος γίνεται άχρωμος, οι αξίες έχουν ισχύ όταν μεταφράζονται σε χρήμα και φαγητό και καλή καθημερινότητα. Ο οντολογικός λόγος ευτελίζεται από το χυδαίο Μαρξ και τους οπαδούς του. Η σημερινή Ελλάς, μετά το 1974 και ακολουθώντας αυτή την αξιολογική μετατόπιση για περίπου 40 χρόνια, έφθασε στο σημείο που ευρίσκεται σήμερα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποιώντας το Κ.Κ.Ε έδωσε το έναυσμα για την πλήρη προλεταριοποίηση της κοινωνίας μας και σε θέματα οικονομίας αλλά και σε θέματα σκέψης και στάσης ζωής. Ο μαρξισμός σαπίζει την υγιή κοινωνία αφ΄ ής στιγμής ενδιαφέρεται και μόνο για την ύλη ως τέτοια – ως χρήμα και χώρο καλοπέρασης – χωρίς καμμία σύνδεσή της – έστω με τον τρόπο του Επικούρου – με τον ανώτερο κόσμο του όντος, τρόπο του οποίου υπηρετεί η ύλη. Το λάθος το οποίο συμβαίνει είναι το ότι δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό – δυστυχώς – ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίο ο μαρξισμός επικράτησε, εκεί προς το τέλος του 20ου αι. σε όλη την Ευρώπη. Ο Μαρξ είναι σαφής όταν αναφέρει: «τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κείμενα αποτελούνται όμως και από κριτικά κείμενα. Χτυπούν όλες τις βάσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Προσφέρουν πάρα πολλά στην όλη διαφώτιση των εργατών». Για να καταλάβουμε τον τρόπο δράσης, τον ύπουλο τρόπο δράσης του μαρξισμού θα πρέπει να πορευθούμε πίσω από τις ψευδεπίγραφες ετικέτες του. Ο Μαρξ ως γνήσιο ιαχβικό τέκνο υπάρχει όσο υπάρχουν και αστοί. Χωρίς τους καπιταλιστές δεν έχει καμμία αξία. Επιλέγει τους εργάτες όχι για να τους κάνει ευτυχισμένους αλλά για καλύψει το πιο ποσοτικό κομμάτι της κοινωνίας βοηθώντας τα αφεντικά του να κυβερνήσουν τον κόσμο. Ελέγχοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, εγκλωβίζει τους ανθρώπους σε ένα ανούσιο κυνήγι των δήθεν αφεντικών, τη στιγμή που ο εσωτερικός άνθρωπος ευρίσκεται πέρα και μακριά από το δυαλισμό πλουσίων φτωχών με βάση την ύλη. Ο μαρξισμός θέλησε να επικρατήσει στη Ρωσία μόνο και μόνο προκειμένου να αρχίσει το πείραμα γένεσης και εξαθλίωσης του μαζανθρώπου, ειδικά στη Ρωσία όπου έλειπε η καπιταλιστική αντίπαλη τάξη ο μαρξισμός έγινε και καπιταλισμός – άρχουσα τάξη (νομενκλατούρα) – αλλά και δήθεν προλεταριακή τάξη. Από εκεί και πέρα έχοντας η Ευρώπη καπιταλιστική τάξη λόγω της βιομηχανικής ανάπτυξής της, άνετα έπεσε στα χέρια των μαρξιστών. Η Ευρώπη το 1974 ήταν μαρξιστοκρατουμένη. Όλοι άρχισαν να ομιλούν για την μία και ενιαία Ευρώπη χωρίς σύνορα, κάτι που αποτελεί μαρξιστικό δάνειο. Ο Μαρξ ρητά αναφέρει : «η εξέλιξη του ουτοπικού και κριτικού σοσιαλισμού προχωρεί αντιστρόφως ανάλογα με την ιστορική εξέλιξη». Εάν λοιπόν η εξέλιξη της Ευρώπης ήταν από ιστορικής απόψεως η επικράτηση του Αρίου ανθρώπου ως συνεχείας του Ελληνικού και Γερμανικού πολιτισμού σε εκείνα τα εδάφη όπου ανεπτύχθη ο ανάλογος πολιτισμός, ο μαρξισμός αντιμετωπίζοντας το χώρο ως ενιαία ύλη διακήρυξε την μία Ευρώπη των προλεταρίων πέρα από σύνορα και πατρίδες, με μόνο σημείο αναφοράς το γεμάτο στομάχι των εργατών – όλων χωρίς να διακρίνει αξίους λιγότερο ή περισσότερο. Η Ευρώπη λοιπόν το 1974 μαρξιστοκρατείται, αφ΄ ης στιγμής κανένα έθνος της δεν προβάλλει ως αρχηγικό έχοντας όνειρο να οδηγήσει τον ευρωπαίο άνθρωπο σε ένα ανώτερο πολιτισμό. Σιγά-σιγά οι ευρωπαίοι πολιτικοί ομιλούν για την μία Ευρώπη της υλικής απόλαυσης, δήθεν όλων. Εξάλλου ό,τι σήμερα πραγματώνεται στην υλιστική Ευρώπη των μαζανθρώπων περιέχεται στο περιώνυμο έργο του Λένιν (1915) «το σύνθημα για τις ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης». Πράγματι σε αυτό το έργο γίνεται έργο όχι για μία πολιτισμική άνοδο της Ευρώπης του Λευκού Ελλόγου ανθρώπου. Αυτά για τους κομμουνιστές είναι ψιλά γράμματα. Γίνεται λόγος και μόνο πώς θα ενοποιήσουμε την Ευρώπη, πώς θα βάλουμε τις μάζες να δέρνονται με τους καπιταλιστές από τους οποίους πρέπει να αρπάξουμε τον πλούτο. Το τέλος το βλέπουμε σήμερα στην εξαθλίωση των μαζών οι οποίες εγκλωβισμένες σε αυτό το άθλιο κομμουνιστικό παιχνίδι έχασαν την οντολογική σειρά τους. Είναι γνωστό ότι η πρώτη ευρωπαϊκή ένωση ήταν οικονομική, είναι γνωστό ότι περιχαρής ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν πανηγύρισε για τίποτε άλλο το 1992 παρά για το κοινό νόμισμα του Μάαστριχτ.
Η Ευρώπη λοιπόν το 1974 μαρξιστοκρατείται, ως χώρος ενιαίος χωρίς σύνορα και πατρίδες, ως κοινό νόμισμα κατωτέρας υλικής κουλτούρας, ως η δήθεν δυνατότητα των πολλών προλεταρίων να ζήσουν καλύτερα, να βολευθούν και να κατασπαράξουν τους πλουσίους. Το γήπεδο κατασκευάσθηκε και ο παίκτης με το νούμερο 12 άκουγε στο όνομα Ελλάδα.
Πράγματι η Ελλάς δεν μπορούσε να μείνει έξω από όλα αυτά. Η συνθήκη της Γιάλτας θα πρέπει να ξαναδιαβασθεί. Το 90-10 είναι πολύ παραπλανητικό διότι στην βάση του ήταν 100 %, απλά θα πρέπει να εξετάσουμε τον τρόπο. Πράγματι στην συνθήκη της Γιάλτας συμφωνήθηκε ότι η Ελλάδα κατά 90%θα ανήκει εις την δύση και κατά 10%εις την σοβιετική ανατολή. Εδώ ευρίσκεται και η ρίζα της ερμηνείας όσον αφορά την σημερινή Ελλάδα, η οποία είναι προϊόν του σιωνισμού και συγκεκριμένα των δύο τέκνων του, κομμουνισμού και καπιταλισμού. Η Ελλάς θα εκυβερνάτο από τους δήθεν δεξιούς πατριώτες τη στιγμή που αργά αλλά σταθερά ο μαρξισμός θα κατέλυε την Ευρώπη. Οι Έλληνες αφελείς θα πίστευαν ότι μετά τον πόλεμο του 1940 θα έπρεπε να ακολουθήσουν τους καλούς νικητές, και σιγά-σιγά θα επείθοντο ότι η ενωμένη Ευρώπη είναι προτιμότερη από το έθνος Ελλάς. Βέβαια κανείς από το 1950 έως το 1974 δεν το διετύπωσε με αυτόν τον τρόπο αλλά η Ελλάς σκλαβωμένη στον Μάρσαλ και στον Τρούμαν παραδόθηκε το 1974 στην κατειλημμένη από το μαρξισμό Ευρώπη – η παράδοση ολοκληρώθηκε το 1981 με την είσοδό της στην ΕΟΚ. Αργά αλλά σταθερά η Ελλάς ποτέ μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δεν προχώρησε σε ανεξάρτητη ανάπτυξη της φύσης της ώστε να γίνει κυρίαρχη των Βαλκανίων, παγκοσμίως υπολογίσιμη δύναμη. Ήρεμα προχώρησε προς μία ελεγχόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη με ξένα κεφάλαια – δυνατή δραχμή η οποία χωρίς τα δάνεια δεν θα υπήρχε. Επίσης προχώρησε σε μία ισόρροπη εξωτερική πολιτική – η Κύπρος ξεπουλιόταν αργά αλλά σταθερά, η Τουρκία έκανε ό,τι ήθελε (π.χ. σεπτεμβριανά του ‘55) αλλά κανείς δεν ομιλούσε, διότι «η Ελλάς ανήκε στη δύση»… Με αυτόν τον τρόπο οι σιωνιστές εισχωρούσαν στο μυαλό του Έλληνος, εις τον οποίο εάν πουλούσες απ΄ ευθείας το μαρξισμό – όπως συνέβη στους ρώσους – θα συναντούσες τεράστιες δυσκολίες. Μέσα από το αδελφάκι όμως του μαρξισμού, την καπιταλιστική ανάπτυξη και καλοπέραση οι Έλληνες σιγά αλλά σταθερά επιδόθηκαν σε μία καλοπέραση – μεταπολεμική γενεά – σε μία υλιστική θεώρηση της ζωής, σε μία προσπάθεια κοινωνικής και όχι εθνικής εξέλιξης η οποία οδήγησε σε ένα ατομικό και μαζικό συγχρόνως τρόπο ζωής (αυτή συνέθλιψε τον εθνικό ιστό).
Το 1974 λοιπόν το αυγό ώριμο έσπασε και γεννήθηκε το ΚΚΕ επίσημα. Σε ποιο σημείο δεν μπορεί παρά να συναντηθεί ο μαρξισμός με το δίδυμο αδελφάκι του τον καπιταλισμό; πολύ απλά στην έννοια του κράτους. Στο σύγχρονο κράτος οι σιωνιστές πανέξυπνα έχουν κατασκευάσει δύο πόλους ,ο ένας είναι η δήθεν εξουσία – οι καπιταλιστές. Αυτοί κυβερνώντας ένα κράτος μαζανθρώπων χωρίς καμμία εθνική κοινή προοπτική παροτρύνουν τον υλιστικό και αποβλακωμένο έτερο πόλο – τους προλεταρίους – να πάρουν την ανύπαρκτη εξουσία στα χέρια τους. Λέμε ανύπαρκτη εξουσία διότι ουσιαστικά οι αρχιερείς του ιαχβέ πάνε τα πράγματα εκεί όπου θέλουν. Ούτως ή άλλως η έσχατη μαρξιστοποίηση των ημερών μας είναι η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, στο σύγχρονο ελληνικό κράτος θα είσαι ή καπιταλιστής ή κομμουνιστής. Το 1974 λοιπόν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες, το life style και το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» κέρδιζε έδαφος, οι Έλληνες μπορούσαν άνετα να δεχθούν το κράτος το αντεθνικό, που παραπάνω περιγράψαμε. Το νικηφόρο εθνικό αίσθημα του 1949,το σφυρηλατημένο στο Γράμμο και Βίτσι είχε απονεκρωθεί.
Οι πρώτες λοιπόν κινήσεις του Κ. Καραμανλή το 1974 ήταν η επιβολή του εν Ελλάδι μαρξικού κράτους. Το πέρασμα στην αβασίλευτη δημοκρατία ήταν μαρξιστική αναγκαιότητα. Μπορεί ο πρόεδρος της δημοκρατίας να είναι ως βασιλεύς, αλλά ο Βασιλεύς που θα μπορούσε να συνδέσει εποχές έπρεπε να εξαφανισθεί στη νέα μαρξιστοκρατούμενη Ελλάδα που γεννιόταν. Η κρατικοποίηση σημαντικών επιχειρήσεων (Ολυμπιακή, Εμπορική κ.λ.π), η είσοδος στην ΕΟΚ και τα συνεχή διπλωματικά ανοίγματα προς τις δήθεν κομμουνιστικές χώρες καταδεικνύουν την αγωνία του Καραμανλή να προωθήσει τον μαρξιστικό τρόπο κοινωνικής δομής. Σε καμμία περίπτωση η κρατικοποίηση (εθνικοποίηση) επιχειρήσεων δεν είναι κατ΄ ανάγκη κάτι το αντεθνικό. Αλλά σε συνδυασμό με την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ όλα έγιναν προκειμένου οι εξουσιαστές – Έλληνες και Ευρωπαίοι – να ελέγξουν τον Ελληνικό πλούτο, διαθέτοντάς τον κατά το δοκούν. Όλοι ξέρουμε το δοκούν: ανάπτυξη δημοσίου τομέως, αστυφιλία και αστικοποίηση, σούπερ μάρκετ, υλισμός και αποβλάκωσης των Ελλήνων μέσα από τη φυλάκισή τους στις μεγαλουπόλεις. Προκειμένου μετά από χρόνια να τα πάρουν όλα οι κρυφοί εξουσιαστές γιγαντώνοντας ένα ψεύτικο και ανυπόστατο πόλεμο ανάμεσα σε πλουσίους και φτωχούς, κρατώντας τον πραγματικό και ιστορικό δρόμο της Ελλάδος καλά κρυμμένο.
Πράγματι ο Κ. Καραμανλής στο διάγγελμα του 1978 προς τους Έλληνες παραδέχθηκε ότι η είσοδος της Ελλάδος στην ΕΟΚ απέβλεπε στην ισχυροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Πράγμα που σήμαινε πολυφωνία, το ΚΚΕ στη βουλή, δυνατότητα η Ελλάδα να βρεθεί και με αριστερή κυβέρνηση η οποία μέσα από δημόσιες παροχές και ψεύτικο πλουτισμό και αγαθά θα οδηγούσε την Ελλάδα στο χάος. Επίσης στο ίδιο διάγγελμα έγινε σαφές ότι θα σταθεροποιείτο η εθνική ανεξαρτησία. Ο πολιτικός λόγος σε αυτό το σημείο υπονοεί ότι πλέον κανείς δεν μπορεί να ελαττώσει ή να αυξήσει την Ελλάδα χωρίς τη θέληση της ΕΟΚ.Η θέληση της ΕΟΚ ολοκληρώνεται στις ημέρες μας. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα δεν εκμεταλλεύθηκε την πλουσία φύση της, ίσως ο κυριότερος λόγος εισόδου στην ΕΟΚ ήταν το ότι πλέον τα δάνεια θα εβαφτίζοντο οικονομική βοήθεια… Η ουσία όμως είναι ότι η μαρξιστοκρατουμένη Ευρώπη, η Ευρώπη όπου οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονταν κοινωνικά πρώτα και μετά εθνικά (;) άρχισε να τρώει και το λίκνο του πολιτισμού, την Ελλάδα.
Το μαρξιστικό υποκράτος δούλευε καλά.Ο λόγος χρέους αισίως έφθασε το 1981 στο 34,5 % και το 1982 στο 41,3%.Η σοσιαληστρική νοοτροπία του μάρξ έτρωγε αργά αλλά σταθερά τα θεμέλια ενός κράτους το οποίο προσπαθούσε να μην γεννήσει πολίτες υπευθύνους, σεβομένους το κράτος, το έθνος και τη φυλή, την ιστορική σειρά και αποστολή, αλλά να συντηρήσει τους λίγους πλουσίους και να δημιουργήσει πολλούς φτωχούς ώστε να προσδιορίσει τους πάντες σε σχέση με το χρήμα – πόσο κοντά έφθασε ο Μαρξ ο οποίος στο κομμουνιστικό μανιφέστο ρητά αναφέρει ότι το ιστορικό προτσές είναι η ιστορία του χρήματος και των ταξικών αγώνων. Ακόμα και αν δεν θα μπορούσαν κάποιοι να θυμηθούν τους λαμπρούς Έλληνες πολιτειολόγους, θα γνωρίζουν τουλάχιστον τον Μαξ Βέμπερ, ο οποίος είχε ρητά διακηρύξει ότι ο ανθρώπινος κόσμος και πολιτισμός είναι σύνολο πολλών παραγόντων, όχι μόνο οικονομικών. Τέλος πάντων, προς χάριν του λαού, το 1985, λόγω εκλογών, το δημοσιονομικό έλλειμμα εκτροχιάσθηκε, οι παροχές έφθασαν σε ύψη παραλόγου. Ο Κ. Καραμανλής και ο Α. Παπανδρέου, υπακούοντας στα αφεντικά της εσπερίας όχι μόνο δεν δημιούργησαν ένα εθνικό κράτος αυτοτροφοδοτούμενο, ανεξάρτητο και βασιζόμενο στον ουρανό του, τη γη και τη θάλασσά του, αλλά με τη σειρά των τρωκτικών τα οποία αργοτρώγουν τα ξύλα του πλοίου και το βυθίζουν, με την τακτική των δανείων υποδούλωσαν την Πατρίδα στην Ευρώπη, διόγκωσαν με ένα μαρξιστικό τρόπο το δημόσιο τομέα – όλα για το λαό, ο κόσμος στις πόλεις να καταναλώνει και να περνά καλά-διαλύοντας την Ελλάδα και οδηγώντας την στη σημερινή σκλαβιά. Είναι φοβερό να σκεφθεί κανείς ότι ο Α. Παπανδρέου μόλις το 1981 ανέλαβε αμέσως δανείσθηκε 250 δις δραχμές για να αποπληρώσει δάνειο προς τους αγρότες που είχε πάρει ο Καραμανλής, επίσης τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών πληρώνονταν με εξωτερικό δανεισμό (!).Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοούσε ο Καραμανλής στο τηλεοπτικό διάγγελμα του 1978 όταν μας έλεγε ότι η είσοδος της Ελλάδος στην ΕΟΚ θα διασφάλιζε την εθνική της ανεξαρτησία. Ο Καραμανλής μίλησε με το σωστό πολιτικά γόργειο διττό λόγο. Η Ελλάδα μόνη της θα γινόταν σκλάβα των εχθρών της. Μέσα στην ΕΟΚ θα διασφάλιζε την εθνική της ανεξαρτησία δίνοντάς την προς διαχείριση στους ευρωπαίους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αβεβαιότητα για το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου του 1985 οδήγησε σε μαζική εκροή κεφαλαίων ενώ τα προσωρινά στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών έδειχναν ότι το έλλειμμα στο τέλος του χρόνου μπορεί και να έφθανε στο 10%του ΑΕΠ. Το ΠΑΣΟΚ προώθησε την πιο χυδαία εκδοχή του μαρξιστικού κράτους. Ας το προσέξουμε. Το θεωρητικό υπόβαθρο εκρύβη πανέξυπνα. Δεν είχε ακόμη σβήσει το μελάνι από τα γραπτά του Μαρξ και του ερμηνευτού του Αλθουσέρ, ο οποίος σε πλήρη αντίθεση με το Φουκώ έβλεπε διττώς το κράτος. Από τη μία ως τρόπο εκδήλωσης της εξουσίας της αστικής τάξης και από την άλλη ως τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να λάβει την κρατική εξουσία στα χέρια της και να επικρατήσει θεωρητικά και οικονομικά. Σε κάθε περίπτωση ο Μαρξ και οι μαρξιστές ήθελαν το κράτος ως συσσώρευση δύναμης η οποία τελικά θα περιερχόταν στο δήθεν προλεταριάτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αλθουσέρ έβλεπε το κράτος ως δύο δομικές δυνάμεις. Την αναπαραγωγή του τρόπου παραγωγής και την αναπαραγωγή των σχέσεων παραγωγής. Το πρώτο η Ελλάδα το κρατούσε ανενεργό μέσα από τη βιομηχανική υποανάπτυξη. Το δεύτερο ψευδέστατα το ανέπτυξε προβάλλοντας το όνειρο όλοι οι εργάτες στις πόλεις, στον καπιταλιστικό παράδεισο που σύντομα θα μπορούσε να γίνει ένα Ελληνικό κράτος ελεγχόμενο από τους προλεταρίους οι οποίοι θα γεύονταν όλα τα καλά του καπιταλισμού. Αυτό έκανε το ΠΑΣΟΚ και σήμερα οι εξαθλιωμένοι προλετάριοι μη έχοντας έναν εθνικό ιστό να πιαστούν ανεμοδέρνονται στον ωκεανό της σιωνιστικής σαλατοποιημένης και μαζικής υποπαγκοσμιοποίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσα σταθεροποιητικά προγράμματα και αν εκπόνησε ο Α. Παπανδρέου τα αναιρούσε παραμονές των εκλογών, οι παροχές του και η μη ανάπτυξη (πρωτογενής ή τριτογενής) βύθιζαν την οικονομία, ο δανεισμός έσπασε όλα τα ρεκόρ, φθάνοντας στα 1988 όπου το ΠΑΣΟΚ άλλαξε την ιδρυτική του διακήρυξη. Τώρα πίστευε στη δημοσιονομική προσαρμογή και στους ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς. Με άλλα λόγια ο πρώτος σκοπός είχε επιτευχθεί. Η Ελλάς έμαθε στην καλοπέραση και στην Ευρώπη ως τον καλό φύλακα αυτής. Η Ελλάς ανεπαισθήτως κλείσθηκε στην φυλακή της Δύσης και ξέχασε την αυτοανάπτυξη και αυτοολοκλήρωση μέσα από τη θεϊκή φύση που της κληρονομήθηκε. Ο κόσμος μαζεύτηκε στις πόλεις, η ανάπτυξη λησμονήθηκε, οι Έλληνες έμαθαν και μόνο τον υλικό τρόπο ζωής ,ο Μαρξ πλήρως επιβεβαιώθηκε όταν έλεγε ότι οι άνθρωποι είναι μέρος των σχέσεων και του τρόπου παραγωγής. Το Μάαστριχτ το μόνο που έκανε είναι την Ελλάδα της ύλης να την ταιριάξει στο πάζλ της σιωνιστικά διαμορφωμένης Ευρώπης των μαζών.
Φθάσαμε μέχρι το 1998 (περίπου).Το ίδιο όμως ύπουλα με τους οικονομικούς εργάσθηκαν οι μαρξισταί και στον τρόπο της παιδείας. Διότι η μαρξιστοποίηση της ελληνικής κοινωνίας πέρασε και μέσα από το θεωρητικό πλάσιμο των Ελλήνων μιας και το πρωτοπαλίκαρο του Μαρξ, ο Αλθουσέρ, διεκήρυξε ότι η μαρξιστική επανάσταση θέλει και απαιτεί θεωρητικά θεμέλια.
Το 1976 λοιπόν με το νόμο 309 η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή προχώρησε σε μία κίνηση η οποία άνοιγε διάπλατα τις πόρτες στο μαρξιστικό διακύβευμα ότι ο λαός τα θέλει όλα στο πιάτο του ώστε να περνάει υπέροχα. Καταργήθηκε η καθαρεύουσα, ουσιαστικά τα αρχαία ελληνικά και εισήχθη η δημοτική γλώσσα στην παιδεία ως επίσημος γλώσσα… Η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου προχώρησε ακόμη παραπέρα και καθιέρωσε το μονοτονικό σύστημα το οποίο διέλυσε την ποιοτική υφή και αίσθηση της μίας και ενιαίας γλώσσης μας.Δεν είναι τυχαίο ότι ο συνοδοιπόρος του Μάρξ, Ένγκελς, αρνείται στο έργο του «ο δημοκρατικός πανσλαβισμός»την εθνική επιβίωση στους Τσέχους, διότι τους κατηγορεί ότι δεν έχουν τη δική τους γλώσσα.Η γλώσσα είναι μεταφορά διαχρονική κόσμου, φύσης, κουλτούρας και στάσης ζωής. Οι Έλληνες υιοθετώντας τη δημοτική, ουσιαστικά τη γλώσσα που σμιλεύθηκε στην άγνοια και στην κακοπέραση των Ελλήνων. Ουσιαστικά υιοθέτησαν την αποκοπή τους από το παρελθόν των ενδόξων Ελλήνων προγόνων και τον διαχρονικό μαρασμό τους. Η γλώσσα έπαυσε να ποτίζει το Ελληνικό κράτος και τις ψυχές των νεαρών Ελλήνων, οι οποίοι δεν άργησαν να μαραζώσουν πνευματικά και ηθικά. Η ιστορία λησμονείται, οι λέξεις δεν ξυπνούν την ξεχωριστή πορεία του Ελληνικού έθνους, ο Έλληνας φαντάζει τόσο μόνος και έρημος μέσα στο χρόνο. Σταδιακά θα καρποφορήσει η greeklich. Οι νέοι μέσα από τα κινητά θα στέλλουν έτοιμα μηνύματα και ένας λαός που δεν σκέπτεται και δεν έχει επαφή με το παρελθόν του δεν έχει δυστυχώς και μέλλον. Η λέξη φιλία έχασε το νόημα της αγάπης, η λέξη φύσις δεν συγκινεί αφού πλέον δεν σημαίνει γεννώ αλλά μόνο εκμεταλλεύομαι. Η κατάργηση της αρχαίας Ελληνικής έφερε την αντιστροφή των νοημάτων και οι λέξεις επανανοηματοδοτήθηκαν σύμφωνα με τις επιταγές των εξουσιαστών των Ελλήνων. Η λέξη Έθνος θεωρήθηκε κάτι το κακό και από την στιγμή κατά την οποία ο Έλλην δεν μπορεί να διαβάσει τα κριτήρια του Έθνους στον Ηρόδοτο η κατάργηση των Αρχαίων δικαιώνει το σκοπό του Γ. Ράλλη και των σιωνιστών συνοδοιπόρων του. Το όλο σχέδιο εισήλθε σε μία νέα φάση μέσα από την ελληνοτουρκική προσέγγιση που επιχειρήθηκε με το βιβλίο της Ρεπούση, όπου ο «συνωστισμός της Σμύρνης» θα άφηνε άφωνο και αυτόν τον Μαρξ… Όπου η καλοπέραση των Ελλήνων επί τουρκοκρατίας θα έβαζε σε σκέψεις για την βλακεία μερικών Ελλήνων (;) ακόμα και αυτόν …τον Κιουταχή. Σήμερα πλέον τα Ελληνικά βιβλία φιλοξενούν άρθρα ανθελλήνων (Καπλάνι) και πληροφορούν τα παιδιά μας, όχι ότι τα αλβανάκια δεν είχαν να φάνε λόγω των αιμοδιψών κομμουνιστών ηγετών, Χότζα και Αλία. Όχι. Μαθαίνουν ότι οι μόνοι που πείραξαν τους αλβανούς είναι οι Έλληνες όταν οι αλβανοί αυθόρμητα απεφάσισαν να έλθουν στην Ελλάδα. Ο μαρξισμός προχωρεί. Ο διεθνισμός εξάπτει το συναίσθημα, ο Έλληνας νοιώθει λίγο άνθρωπος και ντρέπεται όταν βλέπει να χάνει την πατρίδα του και να μην μπορεί να βοηθήσει τα στίφη των λαθρομεταναστών που λυμαίνονται τα ιερά του και όσια. Δεν έχει όμως πλέον την παιδεία να καταλάβει ότι ο Ελληνισμός είναι φώς, είναι στάση ζωής, είναι η δύναμη που οδηγεί στην υπεράσπιση του ανωτέρου τρόπου ζωής. Αφ΄ ης στιγμής το λογικό έχει υποχωρήσει λόγω ημιμαθείας το συναίσθημα της αλληλεγγύης προς τους κακομοίρηδες κερδίζει έδαφος μαζί με την μαρξιστοποίηση της διαλυμένης ελληνικής κοινωνίας.
Αρχές λοιπόν του 1990 ο μαρξισμός φαινόταν να έχει επικρατήσει ως σκότος βαθύ στη χώρα που εγέννησε το φώς και τον πολιτισμό. Το τέρας όμως αδηφάγο συνέχιζε να δρα και να τρώγει τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας και πολιτισμού. Η ιδιωτική τηλεόραση έφερε την πλήρη πολιτιστική εξαθλίωση προωθώντας την απόλυτη υποκουλτούρα – τα τουρκικά σίριαλ είναι μόνο μία πινελιά στην απίστευτη βλακεία των ιδιωτικών media. Οι νοικοκυρές το πρωί έμαθαν την πορνεία και τις δυνατότητες του «safe sex» μέσα από τα «πρωϊνάδικα». Όλη η κουλτούρα της σιωνιστικής Αμερικής εισήλθε στα ελληνικά νοικοκουριά. Τα σίριαλ της μαύρης κωμωδίας κοροϊδεύοντας κάθε τι το παραδοσιακό έστειλαν τον Έλληνα να δοκιμάσει το νερό της λήθης και της αμορφωσιάς. Οι Έλληνες έμαθαν ότι ο κιναιδισμός είναι δικαίωμα -η αγάπη για το Έθνος όχι… Έμαθαν ότι οι παραδοσιακές αξίες είναι φυλακή ενώ η βλακεία και η ψευδοαπελευθέρωση στάση ζωής. Οι πλείστοι ηθοποιοί έχοντας το προνόμιο της αριστεράς βλακείας προώθησαν το πιο αισχρό σχέδιο άγνοιας, λήθης και αποβλάκωσης. Η συντριπτική πλειονότης των ηθοποιών σήμερα είναι συντεταγμένοι με την αριστερά αλλά και με τη «δεξιά» των μνημονίων και αυτό φανερώνει πολλά. Η ιδιωτική τηλεόραση προβάλλει το δικαίωμα των Ελλήνων στη βλακεία και στη λήθη, στη μαγειρική και στο χορό, χωρίς να υπάρχει έστω και μία εκπομπή για το βιβλίο και την Ελληνική κουλτούρα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους. Το μαρξιστικό σχέδιο δεν σταματά εδώ. Προβάλλοντας το διεθνισμό δεν αφήνει ασυγκίνητη την ιδιωτική τηλεόραση των μεγαλοεργολάβων. Η ελληνοτουρκική φιλία δεν αφήνει να πάει χαμένη μία τέτοια μογγολική προσωπικότητα όπως ο σουλεϊμάν ο …πρεπής. Ας αφήσουμε βέβαια τις ειδήσεις. Προωθούν την παραπληροφόρηση ελεγχομένη προκειμένου ο Έλλην να ξέρει όσα πρέπει, όσα θα κάνουν το μυαλό του κιμά ευεργό προς δυτική διαμόρφωση. Ο Έλλην θα μάθει ότι 7 παιδιά αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε εορτασμό του Πολυτεχνείου δεν θα μάθει όμως ότι 7 παιδιά αριστερών αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1940. Θα μάθει για τους «μύθους» του 1821 αλλά δεν θα μάθει για το ψεύδος του «πολυτεχνείου», δεν θα μάθει πώς οι σιωνιστές δημιούργησαν τη μικρασιατική καταστροφή. Ο μαρξισμός σάπισε συνειδήσεις μέσα από το δικαίωμα όλοι να μαθαίνουν αλλά όσα θέλει ο εξουσιαστής που καθοδηγεί τα πάντα.
Το 1990 και έπειτα το πιο αισχρό μαρξιστικό σχέδιο άρχισε να υλοποιείται και μάλιστα από το σημερινό θλιβερό πρωθυπουργό της Ελλάδος. Όπως ήδη είπαμε ο μαρξισμός προσδιορίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τη σχέση τους απέναντι στα μέσα παραγωγής. Από αυτή την άποψη οι αλβανοί εργάτες είναι αδέλφια με τους Έλληνες εργάτες ,όπως οι Ρώσοι και οι Βούλγαροι, οι Πακιστανοί και οι Μπαγκλαντεσιανοί. Όταν λοιπόν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ, ο ψευδοκομμουνισμός των σιωνιστών – αφού πρώτα μπόρεσε και μάζεψε όλον τον πλούτο των χωρών εις τας οποίας επεβλήθη – μπροστά στο φόβο οι μάζες να κατασπαράξουν τους καταπιεστές τους (βλ. κόκκινη νομενκλατούρα) αλλά και λόγω του ότι οι άνθρωποι στα σιδηρά παραπετάσματα είχαν μεταβληθεί σε υλιστικά ζόμπυ, χωρίς ιερό και όσιο, πατρίδα και άλλο προσδιορισμό, ώθησε το μαρξιστικό σχέδιο ακόμη πιο πέρα. Οι ευρωπαϊκές χώρες και η Ελλάδα θα έπρεπε να γίνουν συνονθύλευμα λαών. Εάν σκεφθούμε ότι ο Μαρξ μίσησε το έθνος θεωρώντας το ως πηγή καπιταλιστικής ανάπτυξης μπορούμε άνετα να καταλάβουμε γιατί το Ελληνικό Έθνος έπρεπε να εξαφανισθεί. Αθρόες οι μάζες των λαθρομεταναστών άρχισαν να φθάνουν στην πατρίδα μας και σήμερα το μαρξιστικό σχέδιο έχει εγκαταστήσει στη χώρα μας περί τους 2.000.000 αλλοεθνείς. Ο μαρξισμός μπορεί και πανηγυρίζει λόγω του ότι αγκαλιά με το σιωνιστικό αδελφάκι του, τους δεξιούς φιλελευθέρους, προχωρούν καλά προς τη διάλυση της Ελλάδος. Η Ελληνική κοινωνία κρίνεται πλέον με βάση τη θέση των ανθρώπων στο χρήμα και στην εργασία πάντως όχι στην κουλτούρα στο αίμα και στην καταγωγή. Εξαθλιωμένοι οι Έλληνες βλέπουν να διαλύονται τα εργασιακά τους δικαιώματα αφού η εργασιακή εφεδρεία των λαθρομεταναστών παραμονεύει. Η εξουσία δεν φοβάται μήπως οι Έλληνες μεταναστεύσουν.Τα εκατομμύρια των Σομαλών και των Πακιστανών να είναι καλά… Ο μαρξιστικός διεθνισμός διέλυσε την Ελλάδα και οι Έλληνες μέσα στα σούπερ μάρκετ θα αργήσουν να το καταλάβουν. Η αριστερά και η δεξιά συγκυβέρνηση καλύπτει όλα τα γούστα και ο κακός Κάιν που είναι έξω από τη συγκυβέρνηση (Σύριζα) απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Πλέον οι αριστεροί με τους δεξιούς ως σιωνιστικά αδελφάκια κυβερνούν διότι ο εγκλωβισμένος στην ύλη Έλληνας θα πρέπει να έχει στο νου του μόνο το χρήμα, είτε πλούσιος είτε φτωχός ων. Όλα είναι σε σχέση με την ύλη και οι δεξιοί και οι αριστεροί καλύπτουν όλες τις τάσεις. Έχουμε όμως και τους επαναστάτες οι οποίοι είναι υλιστές .Εάν κάποιος δεν είναι με τους μεν θα είναι με τους δε. Αλλά και οι άλλοι (σύριζα) μόνο για ύλη ομιλούν. Διότι τίποτε πέρα από αυτή δεν θα πρέπει να προσφέρεται στους δύσμοιρους Έλληνες. Οι υλιστές έχουν πιάσει όλα τα πόστα και τίποτε άλλο δεν αφήνει να κινήσει και να θέλξει τις μάζες, αυτές που αργοπεθαίνουν στις εφορείες και στις λαϊκές αγορές.
Η τέχνη και το πανεπιστήμιο λεηλατήθηκαν τόσο άγρια από την μαρξιστική υποκουλτούρα ώστε αμφιβάλλω εάν θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι στη σύγχρονη Ελλάδα «συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα». Εάν δεν είσαι αριστερός στην μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν μπορείς να θεωρείσαι άνθρωπος της τέχνης και του πνεύματος (!).Όλοι οι τεχνίτες και οι πανεπιστημιακοί είναι «καταδιωκόμενοι από την χούντα», είναι υπέρ των λαθραίων, υπέρ των κιναίδων, είναι αντιεθνικιστές και πάει λέγοντας. Ο μαρξισμός μέσα από τα διαδοχικά του αξιώματα «η τέχνη για το λαό», « το πνεύμα στρατευμένο στην ιδεολογία», κλπ, κατάφερε και προσγείωσε τόσο χυδαία τις ελληνικές συλλήψεις περί της τέχνης και της επιστήμης ώστε είναι το ίδιο να βλέπεις το χαρτί τουαλέτας και ένα σύγχρονο έργο τέχνης. Αυτό όμως αποβλάκωσε ακόμη περισσότερο τις μάζες οι οποίες αποκομμένες από κάθε τι ανώτερο γίνονται βορά των κατωτέρων υλικών αναγκών τους, εύκολα πρόβατα προς διακυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνολικά η τέχνη του αφηρημένου, του ρεμπέτικου, η επιστήμη της βλακώδους κουλτούρας – φθάσαμε να ερμηνεύουμε τον Ηράκλειτο με μαρξιστικά κριτήρια – σακάτεψε το νου του νεοέλληνα ο οποίος υπέπεσε σε ένα ιδιότυπο νιρβάνα χάνοντας την αίσθηση του πραγματικά ανωτέρου ωραίου και κατωτέρου κακού.
Με όλα αυτά λοιπόν το καράβι του Ελληνισμού έφθασε στη Σκύλλα και Χάρυβδη του Μάαστριχτ χωρίς κανείς να το καταλάβει. Τι όμως πραγματικά σημαίνει Μάαστριχτ; κρυφό και φανερό Μάαστριχτ. Το Μάαστριχτ είναι η πλήρης δικαίωση του Μαρξ και του αξιώματός του περί ταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας. Η συνένωση της Ευρώπης όχι με πολιτιστικά αλλά μόνο με υλικά κριτήρια αποδεικνύει αυτή μας την εκτίμηση. Επιφανειακά η συνθήκη του Μάαστριχ φαίνεται ως μία αθώα συνθήκη που σκοπό έχει την ευρωπαϊκή σύγκλιση. Οικονομική κατά βάση. Αυτό αρχίζει να μυρίζει – όζει καλλίτερα – μαρξισμό. Ας ιδούμε τι έγραφε ο Ένγκελς προκειμένου να καταλάβουμε όχι μόνο τι κρύβεται πίσω από το Μάαστριχτ – αυτό είναι ίσως τελικά το πιο εύκολο. Προκειμένου κυρίως να καταλάβουμε το πανέξυπνο πράγματι παιχνίδι του σιωνισμού, ο οποίος μέσα από τα δίδυμα τέκνα του ,τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό εγκλώβισε τον άνθρωπο καθιστώντας τον υλικό εξάρτημα, άθροισμα πραγματικά των αναγκών του. Γράφει λοιπόν ο ψευδοφιλόσοφος Ένγκελς (το απόσπασμα είναι από το έργο του: «ο δημοκρατικός παν-σλαβισμός) «το ίδιο ισχύει και για τους καθ΄ εαυτό νότιους σλάβους. ποιά είναι η ιστορία των Ιλλυριών, Σλοβένων, των Δαλματών και των Κροατών και των Σοκάζιων; Από τον 11ο αι. έχουν χάσει και την τελευταία επίφαση πολιτικής ανεξαρτησίας και ήταν εν μέρει κάτω από τη Γερμανική ,εν μέρει κάτω από τη Βενετσιάνικη και εν μέρει κάτω από τη Μαγυάρικη κυριαρχία. Και επιθυμούν να δημιουργήσουν ακμαίο ,βιώσιμο ανεξάρτητο έθνος μέσα από αυτά τα ιστορικά υπολείμματα;» (γι αυτό εξάλλου οι αδαείς πατέρες του κομμουνισμού εστράφησαν και ενάντια στην Ελληνική Επανάσταση του 1821).
Ο μαρξισμός τρέμει την εθνική και φυλετική αφύπνιση των λαών. Το έθνος των σλάβων τρομοκρατεί τον ανόητο Ένγκελς διότι μπορεί να συσπειρώσει με βαθύτατα φυλετικά κριτήρια τους όμαιμους λαούς. Ο μαρξισμός θέλει ενώσεις λαών με υλικά και εξωτερικά μαζικά κριτήρια προκειμένου μέσα από τη στείρα αντιπαράθεση με τους πλουσίους να κρατάει τις μάζες στην αποβλάκωση-μέχρι την πλήρη αυτοαναίρεσή τους από το σύστημα. Το Μάαστριχτ ως μόνη υλική ένωση της Ευρώπης, ως αισχρή παραχάραξη και αδιαφορία για το ότι οι λαοί ενώνονται πρώτα εθνικά, πολιτιστικά, πνευματικά και στο τέλος υλικά, αποτελεί μεγάλη μαρξιστική νίκη και τον προάγγελο της τελικής αποβλάκωσης των λαών της Ευρώπης. Το τελευταίο στάδιο αυτής της αποβλάκωσης το βλέπουμε σήμερα. Μέσα από την αγαστή συμπόρευση κομμουνισμού και καπιταλισμού οι μάζες προσδιορίσθηκαν μόνο υλικά. Προσδιορίσθηκαν μόνο στο να ζητούν και να γεύονται τα καλά των σούπερ μάρκετ. Όταν η εξουσία κατάλαβε ότι πλέον ο άνθρωπος κατάντησε υλικό εξάρτημα το αντικατέστησε με άλλα – λαθρομετανάστες και μηχανές. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στις μάζες που ευνουχισμένες βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας ύλη και μόνο ύλη. Η εξουσία δεν φοβείται αυτές τις μάζες διότι είναι δημιούργημα της. Τρέφεται από αυτές. Διότι περνά και τα τελευταία μηνύματά της, κρατώντας και πάλι όλους στον υλικό κύκλο φυλακισμένους. Χωρίς αυτές τις μάζες η εξουσία δεν θα μπορούσε να πουλά τα ψέμματά της και να κρύβεται. Όσο αυτές οι μάζες ζητούν ύλη η εξουσία ολοκληρώνει το τρισάθλιο σχέδιό της, την πλήρη ηλεκτρονική ελεγξιμότητα των πάντων. Τη στιγμή κατά την οποία εάν αυτές οι μάζες είχαν εθνικό και φυλετικό προσδιορισμό θα αντιστέκονταν πραγματικά και θα κρατούσαν τον οντολογικό προσδιορισμό και σκοπό τους. Δεν θα ήταν μάζες.
Το Μάαστριχτ λοιπόν προσδιόρισε την νομισματική σύγκλιση, την νομισματική ισοτιμία, το επιτρεπόμενο ποσοστό χρέους και ελλείμματος επί του ΑΕΠ, την ποσότητα των επιτοκίων. Προσδιόρισε δηλαδή όλα τα εβραϊκά όπλα πόσες σφαίρες θα έχουν. Ο ριζοσπάστης βέβαια δεν έχασε την ευκαιρία και σε άρθρο του τέσσαρα χρόνια μετά καταγγέλλει ότι τίποτε δεν επετεύχθη «η συσσώρευση του πλούτου συνέβη στα χέρια των βιομηχάνων, το βιοτικό επίπεδο του λαού έπεσε ακόμη περισσότερο». Μα αυτό θέλουν οι μαρξιστές. Να μαλώνουν με τον μεγάλο τους αδελφό. Αντί να δοθεί ως λύση η έξοδος από κάθε αντεθνική Ευρώπη του Μάαστριχτ, ο ριζοσπάστης υποστηρίζει απλά τα πλούτη των βιομηχάνων να πάνε στα χέρια του λαού. Η ίδια βλακεία να γνωρίσει περισσότερα αφεντικά. Με αυτόν τον τρόπο η μαρξιστική εξαθλίωση των μαζών ολοκληρώνεται, οι άνθρωποι χάνοντας τον βαθύτερο πλωτινικά οριζόμενο οντολογικό προορισμό τους καταντούν να πέφτουν από τις ταράτσες και να τρώει ο ένας σε λίγο τον άλλο.
Το Μάαστριχτ προσπάθησε να επιβληθεί μέσα από συνεχή δημοψηφίσματα. Υπήρξαν όμως χώρες (Δανία) που το απέρριψαν και άλλες (Γαλλία) που το ψήφισαν με χαμηλή πλειοψηφία. Το Μάαστριχτ όμως έπρεπε να ισχύσει διότι η υλική παγκοσμιοποίηση είναι το χαλί επάνω στο οποίο θα πάει στο ναό του Σολομώντος ο περιούσιος λαός .Μέσα από σκληρή δημοσιονομική πολιτική, συσσώρευση του πλούτου στα χέρια των ολίγων, μέσα από το χρηματιστηριακό χρήμα στα χέρια των ελαχίστων, οι μάζες εξαθλιώθηκαν και αναγκαστικά δέχθηκαν τις αποφάσεις της Λισσαβώνας για μία Ευρώπη που μέσα από τη χωρίς σύνορα μετανάστευση ως μεγάλη δήθεν πατρίδα θα τους βοηθούσε να μην πεθάνουν από την πείνα. Αυτή είναι η Ενωμένη Ευρώπη. Το φύλλο συκής που κρύβει τους ηθικά και οντολογικά σκελετωμένους ανθρώπους του σιωνιστικού μαρξιστικού υπανθρωπισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τσούκαλης το 1998 μας αναφέρει ότι και αυτές οι ισοτιμίες θεωρήθηκαν παραδασμολογικές και καταργήθηκαν. Το χρήμα χωρίς νόμους κινήθηκε στα χέρια ολίγων, δεν συνέβη καμμία ανάπτυξη της Ελληνικής φύσης και οι εξαθλιωμένοι Έλληνες είναι σήμερα ξένοι στον ίδιο τους τον τόπο. Οι κυβερνήσεις Σημίτη στην προσπάθειά τους να επιτύχουν τη σύγκλιση με την Ο.Ν.Ε υποτιμούσαν τη δραχμή έναντι του ECU, προχωρούσαν σε έλεγχο των οικονομικών μεγεθών του Μάαστριχτ, δεν ανέπτυσσαν το πλούσιο έδαφος και υπέδαφος της Ελλάδος καθιστώντας ουσιαστικά την Πατρίδα μας σκλάβο των ευρωπαίων. Η μαρξιστική λογική σφάξε με να αγιάσω ολοκληρώθηκε με αυτόν τον τρόπο. Στην αρένα της Ευρώπης οι μαρξιστές με τους καπιταλιστές μαλώνανε τη στιγμή που οι εξουσιαστές προχωρούσαν τα σχέδιά τους μια χαρά. Διότι όταν ελέγξουν τον κόσμο θα καταργήσουν και αυτό το χρήμα ως τρόπο ελέγχου των πάντων. Με αυτόν τον τρόπο θα σκοτώσουν και τον Άβελ (μαρξισταί) και τον Κάιν (καπιταλισταί).
Οι Έλληνες όμως και πάλι θα άντεχαν. Μέσα από τις αρίφνητες φωνές της φυλής και του αίματος θα έσωζαν την πατρίδα. Τότε οι σατανικοί εξουσιαστές του κόσμου μας εκπόνησαν το τελευταίο μέρος του σχεδίου τους. 2.000.000 λαθρομετανάστες πλημμύρισαν την Πατρίδα μας. «Εξαθλιωμένοι» έχοντας στις τσέπες τους φρέσκο χρήμα από τους εξουσιαστές του κόσμου αυτού. Πακιστανοί λαθρομετανάστες στη χώρα τους παίρνουν 40 ευρώ το μήνα και βρέθηκαν να δίδουν σε δουλεμπόρους 8.οοο ευρώ!!! Ας δεχθούμε το αυθόρμητο του φαινομένου. Ότι δήθεν οι πόλεμοι και οι λοιπές κακουχίες τους αναγκάζουν στην λαθρομετανάστευση. Γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν οδεύουν προς το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία; Γιατί όλα τα βιβλία του Ελληνικού σχολείου άλλαξαν και τα παιδιά μας εθίζονται στις βλακείες του πολυπολιτισμού; Διότι όλα είναι σχέδιο των σιωνιστών να εξαφανίσουν την Πατρίδα μας εγκαθιστώντας την άλογη παγκόσμιο κυριαρχία τους.
Εν έτει 2013 η ελληνική συγκυβέρνηση που επιβλέπει το έργο των διεθνών εξουσιαστών ενάντια στην Ελλάδα αποδεικνύει του λόγου το αληθές για όσα παραπάνω υπεστηρίξαμε. Από τα σπασμένα κεφάλια νεοδημοκρατών αριστερών και πασόκων φθάσαμε στη συγκυβέρνηση. Τα αδελφάκια τα βρήκαν διότι οι ευρωπαίοι θέλουν την εθνική μας συρρίκνωση ώστε να μας απορροφήσουν. Δεν ωφελεί να μαλώνουν δεξιοί και αριστεροί. Τώρα θα πρέπει να φαινόμαστε ενωμένοι μπροστά στη νέα άποψη του πλούτου. Όταν ξεκαθαρίσει αυτός ο πλούτος σε μία Ευρώπη των μαζών τότε και πάλι θα αρχίσουν να μαλώνουν δεξιοί και αριστεροί.
Ατράνταχτα πιστεύω ότι οι εθνικές εφεδρείες, οι φωτισμένοι του έθνους μας, ήρεμα υπάρχουν. Ο θεός Κρόνος θα αποφασίσει για τη μεγάλη και παιδευτική ως θεωρία και πράξη σωτηρία της Ελλάδος.
Β.Δ.Μ.ΠΗΓΗ