Πολυεπίπεδη ἡ μέθοδος μὲ τὴν ὁποίαν μᾶς ἔχουν στριμώξῃ. Ἀπὸ τὴν μία ὑπάρχει μία παγκόσμια διακυβέρνησις, ἡ ὁποία ἔχει λάβῃ κάποιες ἀποφάσεις ἐδῶ καὶ πάρα πάρα πάρα πολλὰ χρόνια, κι ὁδηγοῦν ὅλον τὸν πλανήτη στὴν γνωστή μας πλέον παγκοσμιοποίησι, ἡ ὁποῖα ἐμπεριέχει τὴν σαλάτα λαῶν, φυλῶν, πολιτισμῶν, γλωσσῶν, συνειδήσεων, βλακείας καὶ δουλείας.
Αὐτὴ λοιπὸν ἡ παγκόσμιος διακυβέρνησις ἔχει πρὶν ἀπὸ ἐμὰς φροντίσῃ γιὰ ἐμάς!
Ἔχει γιὰ παράδειγμα ἀποφασίσῃ ἤδη τὸ πότε θὰ ἀνατείλῃ ὁ Ἥλιος, τὸ πότε θὰ δύσῃ καὶ τὸ πότε θὰ πέσῃ ὁ οὐρανὸς στὸ κεφάλι μας.
Ναί, θὰ θέλαμε νὰ μὴν εἶναι ἔτσι, ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι! Δὲν ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ μὴν ἔχουν προβλέψῃ. Γιὰ παράδειγμα, πρῶτα φτιάχνουν νομοθεσίες τέτοιες ποὺ μᾶς μετατρέπουν μὲ ἑστίες μολύνσεως τοῦ πλανήτου, ἄν καὶ αὐτοὶ μᾶς ἔδωσαν αὐτὴν τὴν ἐκπαίδευσι, καὶ μετὰ μᾶς λένε καθαρίστε τὸν πλανήτη, ἀλλὰ θὰ μᾶς πληρώνετε γιὰ κάθε ἀνάσα σας. Πρῶτα μᾶς σπέρνουν τὰ χωράφια καὶ τὰ βουνά μας μὲ ἀλουμίνιο καὶ γυαλί, καὶ μετὰ μᾶς λένε τώρα πληρῶστε γιὰ νὰ φᾶτε, ἔχοντάς μας ἀποκλείσει οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὴν πρωτογενὴ παραγωγή.
Πρῶτα φτιάχνουν σπόρους ποὺ δὲν ἀναπαράγονται καὶ μετὰ μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ χρησιμοποιοῦμε τοὺς σπόρους ποὺ ἀναπαράγονται.
Μετατρέπουν τὶς πόλεις μας σὲ τεράστιες φυλακές, αὐξάνοντας διαρκῶς τοὺς φόρους στὰ καύσιμα, στὶς μετακινήσεις, στὰ διόδια, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μποροῦμε νὰ μετακινηθοῦμε διόλου.
Ἀκτινοβολοῦν τὰ τρόφιμα, πρὸ κειμένου νὰ μὴν λαμβάνουμε κάτι θρεπτικὸ ἀπὸ αὐτά. Μόνον νὰ χορταίνουμε.
Τοποθετοῦν παντοῦ συστήματα παρακολουθήσεως, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μποροῦμε νὰ πᾶμε πουθενὰ δίχως νὰ ξέρουν κάθε μας κίνησι. Οὔτε κἄν τὴν σκέψι μας ἀφήνουν ἐλέυθερη….
Καταστρέφουν τὸ ΕΣΥ μὲ κάθε δυνατὸ τρόπο, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μποροῦμε νὰ νοσηλευθοῦμε.
Ἔχουν κάνῃ κι ἄλλα, τὰ περισσότερα γνωστά, ἀλλὰ καὶ κάποια ποὺ οὐδέποτε θὰ μάθουμε.
Εἶναι δῆλα δὴ διαρκῶς τοὐλάχιστον ἕνα βῆμα μπροστὰ ἀπὸ ἐμάς, δουλεύουν γιὰ ἐμάς, πρὸ κειμένου νὰ ἀφανίσουν ἐμάς!
Στόχος τους; Ἡ ἐξαθλιωσις, ἡ ἐξάρθρωσις οὐσιαστικῶς μερικῶν χιλιάδων, ἤ καὶ ἐκατομμυρίων, ἀπὸ πείνα, ἀσθένειες, κρύο.
Οἱ δρόμοι, οἱ πλατεῖες, τὰ στενοσόκακα κάθε βράδυ γεμίζουν ἀπὸ σκιές. Οἱ κάδοι σκουπιδιῶν φιλοξενοῦν πλέον καθημερινοὺς καυγάδες. Σιγὰ σιγὰ ξεκίνησαν καὶ οἱ κατασχέσεις… Ἔτσι, γιὰ νὰ παίρνῃ σειρὰ ἡ ἐπομένη φουρνιά, αὐτῶν ποὺ διαβιοῦν ἐπὶ τῶν ὁρίων.
Νέες διώξεις ἔρχονται. Νέες δολοφονίες. Νέες στρατιὲς ἀστέγων θὰ συμπληρώσουν ἤ θὰ ἀντικαταστήσουν τοὺς ἤδη ὑπάρχοντες. Σὲ λίγον καιρό τί θά βλέπουμε; Τοὺς πολλοὺς στοὺς δρόμους καὶ τοὺς λίγους στὰ σπίτια τους. Τελικός στόχος; Μόνον λίγες χιλιάδες σπίτια θὰ παραμείνουν στοὺς ἰδιοκτῆτες τους. Τὰ ὑπόλοιπα θὰ περάσουν στὸ δημόσιο. Δῆλα δὴ στὴν ἰδιοκτησία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐνώσεως. Δῆλα δὴ στὴ Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα. (Ε.Κ.Τ.) Δῆλα δὴ στὸ παραμάγαζο τῆς κεντρικῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως.
Μᾶς ἔχουν δέσῃ ἀπὸ παντοῦ, μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ μὲ ὅλα τὰ μέσα.
Τὸ μαρτύριον τῆς σταγόνας περνᾶμε… Κάθε στιγμή μας ἕνας βόγκος, ἕνας ἀναστεναγμός,παρέα πάντα μὲ μίαν …ἐλπίδα. Πρὸ χθές, συνομιλῶντας μὲ συγγενή μου, μοῦ ἐξήγησε πὼς τὸ μαρτύριο αὐτὸ θὰ κρατήσῃ δύο, τὸ πολὺ τρία χρόνια. Ἴσα νὰ μποῦν τὰ δημόσια οἰκονομικὰ σὲ σωστὲς βάσεις. Καὶ μετὰ ὅλα θὰ εἶναι ὅπως πρῶτα. Κι ἐκεῖ, ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ μοῦ ἐξηγοῦσε τὸ πόσο εὔκολα θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα, ἐκεῖ συνειδητοποίησα πὼς ἀκόμη ἔχουμε μακρὺ δρόμο ἐμπρός μας, διότι κουβαλᾶμε τὴν ἐλπίδα. Εὐτυχῶς… Διότι δίχως ἐλπίδα τί θά κάναμε; Θά τρέχαμε μόνοι μας νά ἀνοίξουμε τούς τάφους μας ἤ …θά τά σαρώναμε ὅλα στό πέρασμά μας, μέ πρώτους καί καλλίτερους αὐτούς πού μᾶς ὁδήγησαν στήν σημερινή κατάντια;
Πρὶν ἀπὸ ἐμὰς γιὰ ἐμὰς λοιπόν… Ὅλα τὰ ἔχουν προβλέψῃ… Καὶ περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὴν συναισθηματικὴ κατάστασι τῶν μαζῶν. (Ναί, ἔτσι μᾶς βλέπουν…!!! Καὶ ἔτσι εἴμαστε!!!!!!!) Πῶς ἀλλοιῶς ἐξηγεῖται ἡ ἀπέραντη βλακεία, ἤ ἡ ἀθωότης, τοῦ συγγενοῦς μου, πού σώνει καί καλά θέλει νά κάνουμε ὑπομονή δύο μέ τρία χρονάκια; Γιατί νά κάνουμε ὑπομονή; Γιά νά μεγαλώσουν τά δεσμά μας περισσότερο; Ἤ…
Παραλλήλως ἔχουν μεριμνήσῃ μὲ τὸν καλλίτερο τρόπο γιὰ τὴν καταστολή μας. Ἀστυνομία ἐγχώρια, ἀστυνομία Βαλκανίων καὶ ὑπερατλαντική, ἐγκληματικότης στὰ ὕψη… Ποῦ νά τολμήσουμε νά πᾶμε νύκτα, ἤ καὶ ἡμέρα τώρα πιά, κάπου; Ἤδη, εἶτε λόγῳ τῶν οἰκονομικῶν μας, εἶτε λόγῳ τῆς ἐγκληματικότητος, ἔχουμε κλειστῇ ἐν τελῶς στὰ σπίτια μας. Καὶ χειροτερεύει… Διαρκῶς…. Καὶ θὰ χειροτερεύσῃ…
Ἀσφυκτικὰ φορολογικὰ μέτρα. Ὅποιος χρωστᾷ, ὁπουδήποτε, ἁπλῶς τὸν γδύνουν! Ἐν τελῶς. Στὴν καλλιτέρα τῶν περιπτώσεων, διότι ἐκεῖ γύρω παραμονεύει καὶ ἡ φυλακή. Ὁδεύουν πρὸς τὴν δέσμευσι τῶν εἰσοδημάτων αὐτῶν ποὺ φαίνονται ὁπουδήποτε χρεωμένοι. Γιατί; Μὰ διότι πρέπει νὰ μὴν ἀφήσουν κανέναν ἀπὸ ἐμὰς νὰ μπορῇ νὰ ἔχῃ λίγα δράμια ἐλευθερίας.
Ὅλα προαποφασισμένα. Καὶ στὴν θέσι τῶν κυβερνώντων κάτι ἠλίθιοι ποὺ ὑπογράφουν ὄσα χαρτιὰ τοὺς βάλουν ἐμπρός τους. Τόσο εὔκολα. Τόσο ἁπλᾷ!! Τόσο ξεκάθαρα!!!
Δὲν ἦταν ὅμως τελικῶς δύσκολο τὸ νὰ μᾶς φέρουν ἐδῶ ποὺ μᾶς ἔφεραν. Πρῶτα μᾶς προετοίμασαν, σὰν τὴν γαλοπούλα ποὺ τὴν λαδώνουν πρὶν τῆν ψήσουν, καὶ μετὰ μᾶς ἔχωσαν στὸν φοῦρνο. Καὶ μᾶς ψήνουν! Μεθοδικά, ἀποφασιστικά, φασιστικά!
Τί κάναμε ἐμεῖς ἔως σήμερα γιά νά ἀντιδράσουμε στό …λάδωμά μας; Τίποτα! Ἀπολύτως τίποτα! Χαζεύαμε, γελούσαμε, γλεντούσαμε… Τίποτα! Ἀπολύτως τίποτα! Παραιτηθήκαμε ἀπὸ τὴν γλῶσσα μας, τὴν παιδεία μας, τὴν συνείδησί μας, τὴν ταὐτότητά μας, τὸ χρέος μας στὴν Ἀνθρωπότητα!!! Παραιτηθήκαμε ἀκόμη κι ἀπὸ τὴν ἐλευθερία μας!!! Ὅπως τόσα χρόνια λοιπόν, ἔτσι καὶ τώρα κάνουμε ἀπολύτως τίποτα. Ἐὰν ἐξαιρέσουμε κάτι λίγους, πράγματι πολὺ λίγους, ποὺ θεωροῦνται μᾶλλον γραφικοί, τίποτα! Ἀπολύτως τίποτα!
Συνεπῶς; Καλά νά πάθουμε;
Ἀπὸ μίαν σκοπιά, ναί, καλὰ νὰ πάθουμε. Ὄχι διότι μᾶς ἀξίζουν τὰ χειρότερα, ἀλλὰ γιατὶ μᾶς ἀξίζουν τὰ καλλίτερα. Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα, πού ἔχουμε στρογγυλοκάτσῃ στά ἔργα, τίς πράξεις καί τά ἐπιτεύγματα ἐνδόξων προγόνων; Πτωχοί, ἀλλά καθ’ ὅλα τίμιοι συγγενεῖς; Ἤ μήπως κάτι ἀκόμη χειρότερο;
Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνῃ κάτι ἄλλο. Ἔτσι ἔπρεπε νὰ συμβῇ. Κι ἄς μᾶς πονᾷ. Κι ἄς βγαίνῃ πρῶτα ὁ στεναγμὸς καὶ μετὰ ἡ ἀνάσα.
Ἔπρεπε νὰ φθάσουμε στὴν τρελλὴ πτώσι, στὴν ἄνευ ἐλέγχου πτώσι μας, διότι αὐτὸ τὸ τέρας ποὺ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστὰν ἔπρεπε νὰ τελειώσῃ! Ἀρκετὴ ἀδικία, ἀνεντιμότητα, ἀνηθικότητα, βλακεία, ἀνθελληνικότητα, ῥατσισμό, κτηνωδία, ἀηδία, ἀμορφωσιά, βόλεμα, ὠχαδελφισμό, ἐκμετάλλευσι βιώσαμε. Παράγινε τὸ κακό. Ὅσο κι ἐὰν δὲν μᾶς ἀρέσῃ, ὅλοι, μὰ ὅλοι μας, θὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ Συμπληγάδες. Θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ ἀναζητήσουμε μέσα μας τὸν Ὀδυσσέα, πρὸ κειμένου νὰ ξεπεράσουμε αὐτὰ στὰ ὁποῖα μόνοι μας ἐπιτρέψαμε νὰ μᾶς ὁδηγήσουν. Ναί, αὐτὰ ἀπὸ τὰ ὁποία τόσο εὔκολα παραιτηθήκαμε, ἦταν αὐτὰ ποὺ σήμερα θὰ μποροῦσαν ν ὰ μᾶς κρατοῦν ὄχι μόνον ζωντανούς, ἀλλὰ καὶ κορυφαίους ἐπὶ τῶν ἄλλων λαῶν τοῦ πλανήτου. Ἀλλὰ παραιτηθήκαμε. Ἀπό βαριεστημάρα; Ἀπό ὑπεροψία; Ἀπό παραδοπιστία; Ἀπό ἀπαιδευσιά; Ἀπό βλακεία; Ἀπό ἀναβλητικότητα; Τὸ κάναμε… Κι ἐφ’ ὅσον τὸ κάναμε, τώρα ΠΡΕΠΕΙ νὰ ξαναγυρίσουμε σὲ ἐκεῖνο τὸ σημεῖον ὅπου χάσαμε τὸν δρόμο μας. Σὲ ἐκεῖνο τὸ σταυροδρόμι ποὺ κάναμε τὴν λᾶθος ἐπιλογή. Πρέπει νὰ φθάσουμε ἐκεῖ. Νὰ τὸ βροῦμε, ὅποιο εἶναι γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμάς… Καὶ μετά, ὅταν θὰ τὸ ἔχουμε βρῇ, τότε ναί, τότε μποροῦμε νὰ ξεκινήσουμε πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχή. Δύσκολα, ἀλλὰ στὸν σωστὸ δρόμο. Στὸν δρόμο ποὺ ἡ Φύσις μας, τὸ Ἦθος μας καὶ ἡ βαρυτάτη κληρονομιά μας ἐπιτάσσει.
Θὰ τὸ βροῦμε τὸ σταυροδρόμι μας. Αὐτοὶ ὅλοι ποὺ σήμερα δροῦν κι ἀποφασίζουν καὶ διατάσσουν ἐμάς, εἶναι ἁπλῶς τὰ μέσα γιὰ νὰ φθάσουμε ἐκεῖ ποὺ χρωστᾶμε στοὺς ἑαυτούς μας καὶ στὰ παιδιά μας. Αὐτὰ ὅλα ποὺ μᾶς συμβαίνουν σήμερα, ἤ ποὺ θὰ συμβοῦν αὔριο, εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ συμβοῦν, πρὸ κειμένου νὰ μάθουμε σωστὰ ὅσα μόνοι μας ἀπαρνηθήκαμε. Καὶ θὰ τὰ μάθουμε. Καὶ σὰν ἄτομα, ἀλλὰ ἰδίως σὰν κοινωνίες. Δὲν ἔχουμε κανέναν ἄλλον δρόμο. Πᾶμε πίσω, πιάνουμε πάτο, στηλώνουμε τὰ πόδια καὶ ὁρμοῦμε πρὸς τὸ Φῶς.
Πόσο θά κρατήσῃ; Δὲν ξέρω. Γιὰ κάποιους ἤδη συμβαίνει… Γιὰ κάποιους ἄλλους δὲν ἔχῃ ἀκόμη φθάσῃ… Θὰ συντονιστοῦμε… Συντονιζόμαστε ἤδη σιγὰ σιγά… Κι ἄς ἔχουν προβλέψῃ τὰ πάντα, αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τοὺς σχεδιασμούς. Τί στό καλό; Τόσες γενοκτονίες περάσαμε; Δέν θά καταφέρουμε νά περάσουμε μέσα ἀπό μίαν οἰκονομική καταστροφή; Μᾶς ξέρω καλά… Στὰ δύσκολα, στὰ πραγματικὰ δύσκολα, γινόμαστε κακὰ σκυλιά… Λέοντες… Ἀνίκητοι…. Ὑπομονὴ λοιπόν…. Ὑπομονή. Θὰ τὸ βροῦμε τὸ σταυροδρόμι μας…
Κι ὅσο γιὰ τοὺς βλαμμένους ποὺ ἔχουν ἐπενδύσῃ τὰ πάντα στὸ νὰ μᾶς καταστήσουν ἄνευ σκέψεως δούλους… Δὲν βαριέστε… Ποιά αὐτοκρατορία στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος κατάφερε νά ὁλοκληρώσῃ τό ἔργο της;
Φιλονόη.
Υ.Γ.1. Δὲν εἴμαστε ὅλοι πολεμιστές. Ἀλλὰ θὰ γίνουμε!
Υ.Γ.2. Σὲ μερικὰ χρόνια θὰ γελάμε… Αὐτοὶ ποὺ μερίμνησαν γιὰ τὰ ὅσα σήμερα ἀντιμετωπίζουμε δὲν ξέρω ποῦ καὶ πῶς θὰ εἶναι.
Υ.Γ.3. Τὰ δύσκολα, στὰ πραγματικὰ δύσκολα, ἕνα νὰ θυμόμαστε! Ὁ Ἕλλην δὲν παραδίδεται! Ἤ Νικᾷ ἤ πεθαίνει! ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου