ΔΕΛΦΟΙ:ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ

                                  το 1893 βρέθηκε και ο κορμός της Σφίγγας σε τρία κομμάτια. Η Σφίγγα είχε βρεθεί 30 χρόνια πριν αλλά είχε θαφτεί από τις επιχώσεις. Την επόμενη χρονιά βρέθηκε ένα μαρμάρινο άγαλμα ενός ωραίου νέου, του 2ου αιώνα, που παρίστανε τον Έλληνα Αντίνοο, σύντροφο του Αυτοκράτορα Αδριανού. Ακολούθησαν και τα άλλα μνημεία. Και το 1896, ανάμεσα στα ερείπια ενός σπιτιού, βρέθηκε ο Ηνίοχος, ένα ανάθημα των Σικελιωτών που χρονολογήθηκε γύρω στο 480 π.Χ. Στα 1898 βρέθηκε το Γυμνάσιο, κάτω από τη Μονή της Παναγίας, που το είχαν επισημάνει παλιοί περιηγητές και ένα χρόνο αργότερα η φημισμένη Κασταλία Πηγή όπου έκανε το λουτρό της η Πυθία και για την οποία είχαν μιλήσει τόσοι παλιότεροι και νεώτεροι περιηγητές. Το καλοκαίρι του 1901 ξεκίνησε η ανασκαφή του περίφημου Θόλου (380 π.Χ.) που είχε βρεθεί το 1891 και μπροστά του βρίσκονταν ακόμα όρθιοι 15 κίονες από το ναό της Αθηνάς Προναίας. Αμέσως μετά έγιναν ανασκαφές στα δυο νεκροταφεία και όταν τελείωσαν με το δυτικό άρχισαν να κτίζουν πάνω του το Μουσείο. Φυσικά αυτό που αναζητούσαν όλοι οι περιηγητές και οι αρχαιολόγοι ήταν ο ναός του Απόλλωνα και κατά συνέπεια η θέση όπου η Πυθία έδινε τους χρησμούς. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα δεν ξέρουμε καθαρά ούτε την διαρρύθμιση του ναού, ούτε τη χρήση των διαφόρων χώρων και φυσικά ούτε το σημείο της Πυθίας έχει βρεθεί με σιγουριά.
Αργότερα ο περίφημος Μιλιέ, Διευθυντής της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής για πάρα πολλά χρόνια στα μέσα του 20ου αιώνα είπε χαρακτηριστικά: "Είμαστε ευτυχείς που ανασκάψαμε τον χώρο που γεννήθηκε ο Απόλλωνας , δηλαδή τη νήσο Δήλο και τον χώρο που επέλεξε για να ζήσει, δηλαδή τους Δελφούς", τονίζοντας ότι το ιερό των Δελφών είναι ένα σημαντικό τμήμα της ιστορίας της Γαλλικής Σχολής στην Ελλάδα.

Κασταλία κρήνη

Η Κασταλία ήταν μια ιερή πηγή στους Δελφούς που το νερό της είχε ιδιαίτερη σημασία για τη λατρεία στο χώρο, όπως και για την καθημερινή λειτουργία του μαντείου. Στα νερά της πλενόταν η Πυθία και οι ιερείς και το προσωπικό του ναού και το νερό της χρησιμοποιούσαν στην καθαριότητα του ναού του Απόλλωνα. Ομοίως, στα νερά της λούζονταν για να εξαγνιστούν και οι θεοπρόποι, αυτοί δηλαδή που έρχονταν για να ζητήσουν τον χρησμό από την Πυθία.

Η πηγή βρίσκεται στη χαράδρα που σχηματίζουν οι Φαιδριάδες πέτρες κάτω από ένα μεγάλο βράχο, τον Φλεμπούκο, που τους αρχαίους χρόνους τον ονόμαζαν Υάμπεια. Μετά το νερό κατηφόριζε προς την πεδιάδα του Πλειστού μέσα στο ρέμα που σήμερα οι ντόπιοι το λένε Αρκουδόρεμα και στο οποίο, σύμφωνα με τη μυθολογία είχε τη φωλιά του ο φοβερός δράκος Πύθωνας. Από την πηγή το νερό διοχετευόταν με τη βοήθεια ενός αγωγού στην κρήνη που ονομαζόταν επίσης Κασταλία, η οποία βρίσκεται στο χώρο μεταξύ του τεμένους του Απόλλωνα και του γυμνασίου του ιερού.