Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν συντηρητικοί
Συνέντευξη του Τόμας Φλέμινγκ στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα»


O Τόμας Φλέμινγκ, ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς παλαιοσυντηρητικούς διανοούμενους.
Συνδέσεις

* Chronicles: A magazine of American culture
* The Rockford Institute

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σήμερα θεωρητικούς του πολιτικού συντηρητισμού. Ο λόγος για τον Thomas Fleming, έναν διανοούμενο με μεγάλη επιρροή στους παλαιοσυντηρητικούς κύκλους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ. Τα λόγια του μόλις τον είδαμε, ήταν χαρακτηριστικά: «I invented the paleoconservative movement» («Εγώ δημιούργησα το παλαιοσυντηρητικό κίνημα»). Ο Σέρβος από μητέρα Αμερικανός, στενός φίλος του διεκδικητή του Ρεπουμπλικανικού χρίσματος Πατ Μπουκάναν, αλλά και του Έλληνα προβεβλημένου αρθρογράφου των Sunday Times Τάκη Θεοδωρακόπουλου (Sir Taki), είναι σήμερα επικεφαλής του δραστήριου Rockford Institute, ενός think-tank (δεξαμενή σκέψης) με έδρα στην πολιτεία του Ιλινόι στις ΗΠΑ, που είναι ταγμένο στην προώθηση των αρχών του Δυτικού πολιτισμού και της παράδοσης. Επίσης, ο ακραιφνής φιλέλληνας Thomas Fleming, είναι εκδότης του πολύ καλού μηνιαίου περιοδικού Chronicles, που αποτελεί σημαντική πηγή αναφοράς για τους συντηρητικούς κύκλους των ΗΠΑ. Λάτρης της αρχαιοελληνικής γραμματείας, ο δρ. Fleming αποδείχθηκε άριστος συνομιλητής.

Είστε μια μοναδική περίπτωση διανοούμενου. Ισχυρίζεστε ότι η συντηρητική πολιτική σκέψη, πηγάζει από την αρχαιοελληνική γραμματεία. Ισχύει όμως αυτό;

Αυτό είναι σωστό, απόλυτα σωστό. Δυστυχώς, πολλή από την ακαδημαϊκή δουλειά που έχει γίνει επί της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και της πολιτικής ζωής στον αρχαιοελληνικό κόσμο, έγινε τον 19ο αιώνα από κλασικούς φιλελεύθερους, που παρερμήνευσαν την ελληνική παράδοση. Αυτό φαίνεται καθαρά στους Βρετανούς φιλελεύθερους που κυριάρχησαν στο χώρο αυτό. Η αλήθεια είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν άνθρωποι που βάσισαν τα πάντα στην συγγένεια, στην οικογένεια, στην φατρία, στην φυλή και μπορείτε να αντιληφθείτε επακριβώς την ελληνική πολιτική, μερικές φορές ως μια σύγκρουση μεταξύ φατριών. Η σύγκρουση μεταξύ του Περικλή και του Κίμωνα, για παράδειγμα, δεν ήταν μια σύγκρουση περί ιδεολογίας, αλλά μια σύγκρουση μεταξύ δύο δυνατών φατριών. Έτσι, όταν εξετάζουμε την ελληνική πολιτική φιλοσοφία, πρέπει να έχουμε ως δεδομένη την παράδοση, την συγγένεια, την αφοσίωση και τον πατριωτισμό και δεν υπάρχει το δόγμα της γενικής ωφελιμότητας. Οι Έλληνες πίστευαν ότι ο Ελληνισμός ήταν μοναδικός και έκτακτος και πίστευαν ότι είχαν το δικαίωμα να ξεχωρίζουν εαυτούς από τους υπόλοιπους.

Θυμόμαστε τους αρχαίους Έλληνες για την «αριστοκρατική» επιδίωξη της αρετής. Δεν ακούγεται αυτό λίγο ελιτίστικο σήμερα;

Είναι ελιτίστικο αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι οι Έλληνες θεωρούσαν ότι η επιδίωξη της αρίστευσης, της αρετής, ήταν ο απώτερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής: να είσαι τόσο καλός όσο μπορούσες να είσαι. Αυτό ήταν ανοικτό στον οποιονδήποτε. Στον καθένα. Ο κάθε αγρότης στην Αττική, μπορούσε να προσπαθήσει να γίνει κάποιος, κάποιος σημαντικός και να εισχωρήσει στην ελίτ. Αυτό που δεν είχαν ήταν αυτή η παραίσθηση ότι το να τιμούν την ανεπάρκεια, το ελάττωμα και την αποτυχία, ήταν κάποιο είδος αρετής. Τιμούσαν την επάρκεια, την ικανότητα και την επιτυχία.

Πόσο συμβατή με την αρχαιοελληνική πολιτική σκέψη, είναι η σύγχρονη πολιτική σκέψη της Δύσης; Έχουν οι σύγχρονοι θεωρητικοί και πολιτικοί αποκλίνει από το ελληνικό παράδειγμα;

Πάρα πολύ. Ένα από τα προβλήματα για το σήμερα είναι ότι βασίσαμε τα πάντα στην θεωρία. Οι Έλληνες πολιτικοί στοχαστές και ο μεγαλύτερος όλων, ο Αριστοτέλης, ήταν ένας επιστήμων που παρατηρούσε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν και ζούσαν. Συνέλεγε παραδείγματα συνταγμάτων από τον γύρω μεσογειακό κόσμο. Το ελληνικό βέβαια, αλλά και την Καρθαγένη και την Ρώμη. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που παρατήρησε με ακρίβεια πως ζουν οι άνθρωποι. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι πολιτική σκέψη που ανακαλύπτει πράγματα και μετά προσπαθεί να οικοδομήσει κράτη, μιμούμενη την ανακάλυψη. Η αρχαία πολιτική σκέψη, λαμβάνει υπόψη της τις πιο σπουδαίες πτυχές της ανθρώπινης ζωής, που είναι ο γάμος, η οικογένεια, η γειτνίαση, η συγγένεια, ο πατριωτισμός και αυτές είναι οι αξίες που σήμερα συστηματικά καταστρέφονται από τα σύγχρονα κράτη πρόνοιας, από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η μεγάλη κρίση που αντιμετωπίζουμε: η καταστροφή των θεμελιωδών θεσμών της ζωής, που σημαίνει ότι σε μεγάλα τμήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών, περισσότερα παιδιά γεννιούνται εκτός γάμου απ’ ό,τι εντός γάμου, ενώ παρατηρούνται πολλά κρούσματα παιδικής κακοποίησης και κακοποίησης γυναικών. Αυτό είναι το άμεσο αποτέλεσμα της καταστροφής των θεμελιωδών μορφών της κοινότητας, της οικογένειας, της συγγένειας, της γειτνίασης και αυτό είναι που πρέπει να αναστυλώσουμε άμεσα.

Είναι η σύγχρονη Αριστερά, φιλελεύθερη ή ριζοσπαστική, η πηγή του κακού στην πολιτική ζωή του Δυτικού κόσμου;

Από την εποχή των γραπτών του Καρλ Μαρξ, αντιμετωπίζουμε την ευρωπαϊκή και αμερικανική Αριστερά. Αντιμετωπίζουμε ένα σατανικό κίνημα που αποσκοπεί στο να καταστρέψει τα θεμέλια, όχι μόνο της πολιτισμένης ζωής, αλλά όλης της ανθρώπινης ζωής. Δημιουργούμε έναν απάνθρωπο κόσμο, όχι μόνο έναν αντιχριστιανικό κόσμο και έναν αντιδυτικό κόσμο και για να πάμε ακόμα πιο πέρα, έναν κόσμο όπου χιμπατζήδες και γορίλες δεν θα μπορούσαν να ζήσουν, γιατί έχουμε γίνει χειρότεροι από τα θηρία.

Ποιον θα θεωρούσατε ως τον πιο σπουδαίο Έλληνα πολιτικό συντηρητικό θεωρητικό της αρχαιότητας;

Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί στοχαστές είναι φυσικά συντηρητικοί. Ο Αριστοτέλης είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός φιλόσοφος όλων των εποχών και είναι ένας ακραιφνής συντηρητικός, με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την βάση της πολιτικής ζωής στην οικογένεια και στην φατρία. Αλλά επίσης, συγγραφείς όπως ο Θουκυδίδης, που ήταν ακραιφνώς απέναντι στον Περικλή και αντιδημοκρατικός, ένας πολύ σημαντικός συγγραφέας του οποίου η δουλειά έχει εντελώς παραποιηθεί από την σύγχρονη επιστημοσύνη. Και τελικά, θα έλεγα ο Ξενοφών, ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς στον αρχαίο κόσμο, η δουλειά του οποίου διδασκόταν σε κάθε σχολή του ελληνικού κόσμου, ένας παλαιάς κοπής αριστοκράτης, ένας στρατιώτης, ένας κυνηγός, ένας αγρότης, ένας καταπληκτικός άνδρας, η δουλειά του οποίου «εκτρέφει» την συντηρητική πολιτική σκέψη.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Νίκο Χιδίρογλου και δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 26ης Ιουλίου 2009 της εφημερίδας Ελεύθερη Ώρα.