Κάποτε λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος θαύμαζε τὴν Φύσι, διότι αἰσθανόταν τμῆμα της… Κομμάτι της…
Κάποτε… ἐχθές… Πολὺ παλαιά…
Μετὰ ὅμως ἦλθε τὸ ῥοῦχο, ὁ φθόνος, ὁ σκοταδισμὸς καὶ τὸ ψεῦδος…
Ἦλθε τὸ δῆθεν… καὶ μαζύ του ἡ ἀνάγκη νὰ καλυφθοῦν ὅλες οἱ βρωμιές καὶ οἱ ὑποκρισίες…
Τὸ χθὲς καὶ τὸ τώρα…
Καὶ στὴν προσπάθειά μας νὰ βροῦμε τὴν ἀλήθεια, ἀν τὶ νὰ στραφοῦμε καὶ πάλι πρὸς τὴν Φύσι μας γυρίζουμε γύρω γύρω ἀπὸ τὰ φτιασίδια ποὺ φορέσαμε… Αὐτὰ δῆλα δὴ ποὺ μᾶς τὴν κρύβουν… Αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀποκόβουν ἀπὸ τὴν Φύσιν μας…
ΦΙΛΟΝΟΗ
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου