ΟΙ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΟΙ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΤΕΣ...

3035 ευρώ χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για να ζήσει σήμερα καλύπτοντας τις βασικές της ανάγκες στην Ελλάδα...
250.000 οικογένειες έχουν βαρέσει κόκκινο στα δανεικά κι αγύριστα....
76.000.000 φτωχοί στην Ευρώπη...
1.200.000.000 άνθρωποι ζουν με ένα δολλάριο τη μέρα στο πλανήτη..
Αριθμοί, στατιστικές...
Ποιος είχε πει ότι "ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία, ο θάνατος ενός εκατομυρίου ανθρώπων είναι στατιστική";
Ζούμε σε μια εποχή ενημέρωσης, σκέτης ενημέρωσης. Ενημέρωση χωρίς αποτελέσματα.
«Σας ενημερώνουμε ότι αύριο πιθανότατα ο Χ θα πεθάνει από την τάδε αιτία.»
Από κάτω από αυτή την είδηση μια μάζα κόσμου που απλά περιμένει να δει την επιβεβαίωσή της.
Κάποτε ξέραμε ότι μόνο ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
Τώρα ξέρουμε ότι όλα είναι αναπόφευκτα.
Συνηθίσαμε στην ιδέα του να δηλητηριαζόμαστε καθημερινά, στην ιδέα του να εκμεταλλεύεται κάποιος όλη την ύπαρξή μας, χωρίς να κάνουμε τίποτα το ουσιαστικό να το αλλάξουμε, εκτός από αυτό ακριβώς που κάνουν και οι ειδήσεις.
Αναμεταδίδουμε στο διπλανό μας την είδηση που μόλις ακούσαμε.
Ενημερωνόμαστε ότι το νερό είναι μολυσμένο, ότι τα τρόφιμα που τρώμε έχουν διοξίνες, ότι τα γελάδια τρέφονται με τα πτώματα των φιλαράκων τους, ότι ο αέρας είναι δηλητήριο, η θάλασσα επίσης, τα φάρμακα κομπίνα, οι ασθενείς πειραματόζωα, το κέρδος ανήκει σε λίγους, η φτώχεια σε πολλούς, τα παιδάκια των μη ανεπτυγμένων χωρών συνεχίζουν να πεθαίνουν σωρηδών, τα δικαιώματα του ανθρώπου καταπατώνται κάθε λεπτό σε κάθε γωνιά της γης...
Ενημερωνόμαστε ότι γύρω υπάρχει αρρώστεια, θάνατος, ατέλειωτα βάσανα και ένας ολόκληρος πλανήτης που δουλεύει, ζει και πεθαίνει, για να εξυπηρετήσει μια κατοστάδα φάτσες που μοστράρουν κάθε χρόνο στο χλιδάτο περιοδικό σαν οι πιο πλούσιοι άνθρωποι στο κόσμο...
Και μερικές εκατοντάδες ακόμα που δε μοστράρουν ίσως στο περιοδικό, αλλά δεν έχουν καν ανάγκη να το κάνουν γιατί ΟΛΑ δικά τους είναι: Τράπεζες, Τύπος, ΜΜΕ, Κινηματογραφικά στούντιο, Αθλητικές ομάδες, Οίκοι μόδας, Ναρκωτικά, ¨Οπλα, Πορνεία, όλα τα καλά του Θεού.
Και σε όλα αυτά εμείς απλά είμαστε "αναμεταδότες"...
Αδιάφοροι, τεμπέληδες, μίζεροι. Μοιρολάτρες....
Αναφέρουμε στο φίλο μας παραδίπλα καθώς ρουφάμε ήσυχα το καφεδάκι ότι σε λίγα χρόνια τα παιδιά που γεννήσαμε τώρα, τα παιδιά μας ίσως να πεθαίνουν σαν κοτόπουλα.
Ότι ίσως δεν θα 'χουν ούτε καν νερό να πιούνε.
Ότι ίσως θα σέρνονται γεμάτα αρρώστειες, παραμορφωμένοι οργανισμοί από τη γέννα τους.Τα παιδιά μας....Και μοιάζει το απλανές βλέμμα μας λες και μιλάμε για κάποιους μακρινούς ξεχασμένους συγγενείς...Η εξουσία έχει κερδίσει τη πιο μεγάλη της μάχη.Μπορεί ν΄αφήσει το καθένα να λέει ελεύθερα ό,τι γουστάρει, γιατί πολύ απλά οι ακροατές που θα έχει απένταντι πάσχουν από «ζωική άνοια...»
Πάσχουν από άγνοια του πώς να κερδίσουν όλα αυτά που έχασαν, πώς να παλαίψουν για όλα αυτά που χάνονται σιγά σιγά, για τη ζωή την ίδια."Νεοδούλοι": Οι δούλοι της νέας εποχής.Χωρίς αλυσίδες, χωρίς μαστίγιο, χωρίς απειλές, χωρίς κρέμασμα ή κάψιμο στη φωτιά...
Τα σκυλάκια του Παβλόβ σε καθημερινή επίδειξη...
Σκέφτομαι ότι δεν έχει σημασία καν που γράφουμε. Που προσπαθούμε να πούμε στους άλλους τις σκέψεις μας.
Σκέφτομαι ότι είναι ακόμα ένας άσκοπος λόγος.
Εκτονώνω μια ανάγκη γράφοντας κι αυτή η εκτόνωση είναι τελικά η μόνη από τις ανάγκες που καλύπτουμε με το λόγο μας.
Τιπότα άλλο...
Μπορώ να προχωρήσω τον εαυτό μου ένα βήμα πιο εκεί από τη φθορά όπως έλεγε ο ποιητής, όμως τελικά τι θα αλλάξει σ΄αυτους που θα μείνουν πίσω;
Ίσως τελικά οι πολλοί να είναι χαρουμενοι έτσι.Είναι αδύνατον να ψηλώσεις κάποιον που γουστάρει να 'ναι κοντός.Μάλλον τελικά και οι ψηλοί μπορεί να κουράστηκαν σ΄αυτό το κόσμο να πηγαίνουν συνέχεια γονατιστοί για να δείχνουν στους άλλους το δρόμο...                                        ΠΗΓΗ