“Μέχρι πρότινος γνώριζα έναν και μόνο τρόπο για να ασπαστεί ένας ευσυνείδητος πολίτης την εθνική ιδεολογία, την μόνη αξιοπρεπή και ρεαλιστική στάση ζωής διαχρονικά και σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου. Αυτός ο τρόπος είναι ο δύσκολος, χρονοβόρος και ανηφορικός δρόμος της ιστορικής γνώσης και της εμπέδωσης της πολιτιστικής συνοχής των ανθρώπων που απαρτίζουν τα έθνη (γλώσσα, θρησκεία, μουσική, λογοτεχνία, τραγούδι και αγάπη για την πατρίδα τους γενικώς ειπείν). Με άλλα λόγια η κατανόηση των βασικών φυσικών νόμων που υπάρχουν έκδηλοι στη φύση. Οι νόμοι αυτοί είναι που διακρίνουν τις ικανότητες των διαφορετικών ειδών ζώων όταν αποτελούν κρίκους μιας διατροφικής αλυσίδας και τότε πρέπει να ζήσει το ένα εις βάρος του άλλου, αλλά ακόμα και μεταξύ των μονάδων του ίδιου ζώου όταν διαφορετικά κοπάδια, αγέλες και σμήνη ανταγωνίζονται για την επιβίωση όπου τα συμφέροντά τους συγκρουστούν και πρέπει να επικρατήσουν σε ορισμένες περιοχές χάρις την ανωτερότητά και την στρατηγική τους. Ακολουθώντας αυτή την γνωστική διαδρομή ακόμα και ο πιο αδιάφορος υπήκοος μιας χώρας, έστω και αν ανήκει στην προοδευτική ομάδα των διεθνιστών ή άλλων εθνομηδενιστικών ομάδων της μοντέρνας διανόησης, θα αναπτύξει αρχικά την αγάπη για την φύση της πατρίδας του, ακολούθως τον θαυμασμό για τους προγόνους του και την προσφορά τους και τέλος την αλληλεγγύη στους συμπολίτες του. Θα ανέβει δηλαδή από το επίπεδο της πρόσκαιρης ατομικής ευμάρειας στο ανώτερο επίπεδο της διαχρονικής προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, στην επίτευξη της προόδου του εθνικού του ιστού. Έτσι τελικά ο υπήκοος θα μετατραπεί θριαμβευτικά και δια παντός σε εθνικιστή δηλαδή τον πολίτη που αγαπά προπάντων το έθνος του (βλέπε εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ηλίου) θα περάσει δηλαδή από την ιδιοτέλεια στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο που περιγράφεται πάντοτε από την έννοια της εθνότητας.Ευτυχώς για τους φυγόπονους και λιγότερο εργατικούς υπηκόους που ανήκουν στην ομάδα των αδιάφορων ή προοδευτικών που προαναφέρθηκαν, υπάρχει και ο συντομότερος δρόμος της αντίληψης της εθνικής συνείδησης και προσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας. Δείτε πως μπορεί να γίνει αυτό με συνοπτικές διαδικασίες. Το παράδειγμα που ακολουθεί είναι πραγματικό και για ευνόητους λόγους δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα, συνέβη όμως πολύ προ δύο μηνών και ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας δηλωμένος υποστηρικτής του συνασπισμού της αριστεράς και της προόδου, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει την αλληλεγγύη του στους “αδελφούς μετανάστες” που απαρτίζουν το πολυπολιτισμικό ψηφιδωτό της σύγχρονης Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.
Ο συμπολίτης μας λοιπόν βρισκόταν μεσοβδόμαδα στην περιοχή του Κεραμεικού μετά από φιλική συνάντηση γύρω τα μεσάνυχτα και ενώ επέστρεφε σπίτι του πεζός, αντιλήφθηκε δύο άντρες να περπατούν πίσω του. Έξαφνα τον πλησιάζουν και ο ένας του τραβά το σακίδιο πλάτης με σκοπό να του το αφαιρέσει. Γυρνώντας πρόλαβε να δει από κοντά τους σκουρόχρωμους εισβολείς και ενστικτωδώς να διαμαρτυρηθεί: “τί θες ρε φίλε;”
Σε απάντηση εισπράττει ηλεκτροσόκ στο κούτελο από συσκευή αυτοάμυνας, τα γνωστά παραλάϊζερ. Ευθύς σωριάζεται κάτω χάνοντας την ισορροπία του και δίχως καμία καμία διακοπή δέχεται αλεπάλληλα χτυπήματα από κλωτσιές και από αυτοσχέδιο ρόπαλο στο κεφάλι με απίστευτη βιαιότητα. Σαν να μην έφταναν οι πρώτοι δύο, προστίθενται και άλλοι δύο που αφαιρούν από πάνω του κινητό τηλέφωνο, πορτοφόλι και οτιδήποτε άλλο αξίας. Για καλή του τύχη περνούσε από τον μοναχικό δρόμο ένα αυτοκίνητο που με τα φώτα του ανέστειλε την μανία των τεσσάρων εισβολέων, ενώ ο οδηγός φώναζε μέσα από το αυτοκίνητο: “σταματείστε, φωνάζουμε την αστυνομία!”. Σαν από μηχανής θεός ο οδηγός του αυτοκινήτου με την παρέμβασή του αναγκάζει και ένα ζευγάρι διερχομένων να βάλει τις φωνές και οριστικά να λήξει η άνιση και κτηνώδης βιαιοπραγία εναντίον ενός απροστάτευτου και σχεδόν λιπόθυμου ατόμου. Αιμόφυρτος με σπασμένα γυαλιά και εντελώς σπασμένη μύτη, ψέλλισε στους σωτήρες του πως ήταν βέβαιος πως θα τον σκότωναν αν δεν επενέβαιναν.
Μαζί με την μύτη και τα γυαλιά του άτυχου συμπολίτη μας αυτομάτως θρυμματίστηκε και ο τυφλός ανθρωπισμός του προς τους αγνώστους οικονομικούς μετανάστες και λοιπούς αλλοεθνείς εργάτες που εισβάλλουν σωρηδόν την χώρα μας δίχως προσχήματα νομιμότητας και ασφαλώς χωρίς να αποτελούν αναγκαίο εργατικό δυναμικό. Τα αισθήματα συμπόνιας για τους “φτωχούς αλλοδαπούς συνανθρώπους μας” αντικαταστάθηκαν από την διαπίστωση πως “Πιστεύω πως εάν το χρώμα του δέρματός μου ήταν σκούρο θα γλύτωνα με απλή ληστεία και όχι αυτή την μανιώδη επίθεση. Ένιωσα πραγματικά τι σημαίνει ρατσισμός εναντίον Έλληνα. Όσο για τα καθάρματα αυτά πρέπει να ήταν Μαροκινοί ή βορειοαφρικανοί, όπως και οι 300 που την ίδια ακριβώς περίοδο μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον όλου του αριστερού και προοδευτικού χώρου, ένας από τους οποίους ήμουν και εγώ!”, ήταν τα λόγια του μετά από ένα μήνα που μου τηλεφώνησε για να μου διηθηθεί την περιπέτειά του. Επεδίωξα αμέσως να τον συναντήσω για να μάθω περισσότερα, δεν το κρύβω πως ήμουν περίεργος να κάνω ερωτήσεις και να αποσπάσω την δήλωση που θα σηματοδοτούσε την μεταστροφή του φίλου μου, σε σχέση με τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Έως την ημέρα της ληστείας ήταν θαυμαστής του Τσίπρα και όνειρό του ήταν να δουλέψει σε κάποια θέση στο πολιτικό του γραφείο.
Οποία όμως εντυπωσιακή αλλαγή στην πρώτη φράση που ξεστόμισε όταν με συνάντησε μετά έναν μήνα από το περιστατικό “θέλω να πάρω ένα όπλο να τους σκ… όλους τους λαθρομετανάστες!”
Τα ρινικά του οστά τοποθετήθηκαν προσωρινά στη θέση τους στον νοσοκομείο Ευαγγελισμός για να μπορεί να αναπνέει, αφού τον πήγαν με ταξί οι άγνωστοι συμπολίτες του που τον διέσωσαν. Είμαι βέβαιος πως ακόμα και αν περάσει αρκετός καιρός από την επίθεση εναντίον του, ή ακόμα αν ο Αλέξης του προσφέρει την πιο τιμητική θέση συμβούλου στον Συριζα, τα 3000 ευρώ που του ζητά ο πλαστικός χειρούργος για να επαναφέρει στην εντέλεια την σπασμένη του μύτη, δεν θα τον αφήσουν να επιστρέψει στις παλιές πολιτικές του πεποιθήσεις…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου