Χαρά μας, η χαρά της Χαράς

Η Ακαδημία Αθηνών, το κορυφαίο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας μας, στην πανηγυρική συνεδρία της, την Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010, παρασημοφόρησε την Φιλοπατρία και την Διαμόρφωση Θρησκευτικής και Εθνικής Συνείδησης, απονέμοντας το Αργυρούν Μετάλλιον Ανδρείας στην Δασκάλα μας, την ηρωική Χαρά Νικοπούλου.

Με αυτή την ιστορική απόφασή της, κηρύσσει με σαφήνεια και αδιαμφισβήτητη καθαρότητα ότι τα λόγια αλλά και τα έργα της ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ καθορίζουν πλέον τον «ακριβή κανόνα παιδείας» και αποτελούν το λαμπρόν παράδειγμα για κάθε Δάσκαλο ή Δασκάλα, όλων των βαθμίδων, όπου και αν βρίσκονται.

Βέβαια θα πρέπει να θυμήσουμε ή να εξηγήσουμε σε όσους δεν γνωρίζουν ποια είναι η κυρία Χαρά Νικοπούλου:

Είναι Δασκάλα (ναι, με κεφαλαίο Δ) κόρη Προέδρου του Αρείου Πάγου, που διορίσθηκε τη σχολική χρονιά 2004-2005 στο Μεγάλο Δέρρειο, που βρίσκεται στο νομό Έβρου, με το μεγάλο μειονοτικό πρόβλημα.

Παρότι λοιπόν θυγατέρα του Προέδρου του Αρείου Πάγου, μόλις διορίστηκε, δεν προτίμησε να υπηρετήσει στο γραφείο του πατέρα της (όπως θα ‘κανε κάθε «σώφρων έλληνας» πολίτης ), αλλά επέλεξε να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε έναν τόπο που πραγματικά τη χρειαζόταν. Έτσι, όχι μόνο επέλεξε αυτό το μικρό χωριό δίπλα στα σύνορα (με την «ιδιομορφία» των κατοίκων του), αλλά «τόλμησε» να πράξει το ανήκουστο: εγκαταστάθηκε εκεί μαζί με τον σύζυγό της για να περνά όλο της τον χρόνο κοντά στα «παιδιά» της! Ήταν τόση η αγάπη της για τον τόπο που δίδασκε, που μετέφερε εκεί και τα πολιτικά της δικαιώματα

Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα, ξεκινάει και η «Οδύσσειά» της. Η γυναίκα αυτή με την τόση ανιδιοτελή προσφορά της, ξεκίνησε με το όραμα να δώσει ό,τι καλύτερο μπορούσε για να υπηρετήσει το λειτούργημά της. Έτσι η ηρωική ΔΑΣΚΑΛΑ εκτός των καθημερινών μαθημάτων του σχολείου, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα τα απογεύματα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσχέρεια στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Με τρόπο έμπρακτο απέδειξε ότι ένας άνθρωπος μπορεί – αν το θελήσει – να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο! Οργάνωσε τους μαθητές της σε χορωδία, στην οποία τα παιδιά ήρθαν περισσότερο σε επαφή με τη γλώσσα, με τον πλούτο της ελληνικής μας παράδοσης, με το ηχόχρωμα της μουσικής μας. Με αυτή τη χορωδία η Χαρά και τα «παιδιά» της, βραβεύτηκαν από το Υπουργείο με ένα δωρεάν ταξίδι στη Θεσσαλονίκη όπου έμειναν σε πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης δίνοντας μια μουσική παράσταση.

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος αυτής της ενέργειας,η Χαρά Νικοπούλου, βραβεύτηκε με Αριστείο Καινοτομίας κατά την σχετική τελετή του Υπουργείου Παιδείας (13-3-2010), τολμώντας όμως να χρησιμοποιήσει εκτός προγράμματος το μικρόφωνο, αιφνιδιάζοντας τους πάντες, για να πει μπροστά στην αμήχανη Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και την Υφυπουργό Εύη Χριστοφιλοπούλου, ότι οι μαθητές της αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες Πομάκοι Μουσουλμάνοι και πως η «μειονότητα στην Θράκη δεν είναι Τουρκική αλλά Μουσουλμανική» κι αυτό τα παιδιά το φωνάζουν μέσα από την εφημερίδα του που δημιούργησαν, την οποία μάλιστα και παρέδωσε στα χέρια της ίδια της Υπουργού, που μη μπορώντας να πράξει διαφορετικά, την πήρε.

Την ίδια στιγμή όμως μια κυρία με το όνομα Θάλεια Δραγώνα διορισμένη ως ειδική γραμματέας του ίδιου Υπουργείου (ευτυχώς έγινε πλέον τέως μετά την κατακραυγή για τα κατορθώματά της) παρά την παρουσία της Υπουργού απειλούσε την Χαρά Νικοπούλου ζητώντας της «να μαζευτεί» και να μη διανοηθεί να κατεβάσει στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου τους πομάκους μαθητές ντυμένους με την παραδοσιακή ελληνική φορεσιά.

Βέβαια της πέρασε της Δραγώνα και κατάφερε να μετακινήσει την Δασκάλα από τον τόπο της, και να τη μεταθέσει στη Θεσσαλονίκη, αν γνωρίζω καλά, όμως η Χαρά μπορεί να έχασε τη μάχη, κέρδισε όμως τον πόλεμο.

Αξίζει επίσης να διαβάσουμε και την αντιφώνηση της αγαπημένης σε όλους τους Έλληνες Δασκάλας στην προχθεσινή τελετή της Ακαδημίας Αθηνών που με περίσσιο θάρρος είπε:

“ Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών,
Εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους,
Ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών,
που στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής, αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου, η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι, τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση, τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα.
Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου, μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας.
Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης.”

Μπράβο Χαρά μας, πάντα να μας δίνεις τέτοιες χαρές, να νοιώθουμε περηφάνεια.

Υ.Γ. Εδώ θα πρέπει να μνημονεύσουμε το ΦΕΚ 867/10-7-2006 (αλήθεια ποιος κυβερνούσε τότε;;) όπου δημοσιεύθηκε υπουργική απόφαση του υπουργείου παιδείας, η οποία επιβάλλει την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσης στα Ελληνικά σχολεία,(προσέξτε, όχι στα μειονοτικά αλλά σε όλα τα Ελληνικά σχολεία) και ψάχνοντάς το κανείς, διαπιστώνει μεταξύ άλλων στο συγκεκριμένο ΦΕΚ των 16 σελίδων του, ότι :

Με τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στο Γυμνάσιο επιδιώκεται οι μαθητές να αναπτύξουν την επικοινωνιακή ικανότητα προκειμένου να έρθουν σε επαφή με την επίσημη γλώσσα μιας γειτονικής χώρας, της Τουρκίας.
Να αναπτύσσουν πραγματολογική ικανότητα, δηλαδή να αναπτύσσουν λειτουργικές δεξιότητες λόγου,
Συνειρμικά επίσης, να θυμηθούμε και το περίφημο βιβλίο ιστορίας κάποιας κυρίας Ρεπούση, (διορισμένη από το ΠΑΣΟΚ στο παιδαγωγικό ινστιτούτο) για το οποίο είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες, με αυτό που έγραφε ότι στη Μικρά Ασία δεν συνέβη κανένας διωγμός αλλά «συνωστισμός» στην παραλία της Σμύρνης το 1822.

Καιρός λοιπόν να πάψουμε να ασχολούμαστε με τα σκουπίδια της τηλεόρασης, τα πρωινάδικα, τα μεσημεριανάδικα, τα κατασκευασμένα και καθοδηγούμενα δελτία των μισθωμένων και καθοδηγούμενων καναλιών και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, να «γρασαριστεί» με τη λογική, το συναίσθημα, την παράδοση και το χρέος.

Οι άσπονδοι φίλοι μας και γείτονες καθημερινά δείχνουν τις προθέσεις τους από ξηρά, θάλασσα και αέρα, ζητάνε «χρωστούμενα» 180 εκατ. δολάρια από πώληση αερίου και μας ξεφτυλίζουν διεθνώς, αλλά δυστυχώς η ηγεσία μας κοιμάται. Ή μήπως όχι;;;

Μήπως το παιχνίδι είναι στημένο και εμείς είμαστε τα πιόνια;;

Ο καιρός θα δείξει.                                                                                                                                  ΠΗΓΗ:filologos10.wordpress.com