Μια απεικόνιση του ηλιακού συστήματος - κάποτε, η κυρίαρχη άποψη ήταν πως η γη ήταν το κέντρο, και ο ήλιος και οι υπόλοιποι πλανήτες γύριζαν γύρω της. Μετά από μεγάλες μάχες (με την Εκκλησία να πρωτοστατεί, καταδικάζοντας ως "αιρετικούς" όσους υποστήριζαν ότι ο ήλιος ήταν το πραγματικό κέντρο, και η γη ήταν αυτή που γύριζε γύρω από αυτόν), τελικά αποκαλύφθηκε ότι το σύστημα ήταν "ηλιοκεντρικό".
Σήμερα, ακόμα και οι καπιταλιστές αδυνατούν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, να κατανοήσουν πως το κέντρο του νομισματικού συστήματος είναι ο χρυσός, ενώ τα διάφορα νομίσματα "περιστρέφονται" γύρω του. Η επικρατούσα άποψη θέλει τα νομίσματα να αποτελούν τη "σταθερά" του συστήματος, και το χρυσό να είναι μια "επένδυση", η οποία μπορεί να ανέβει ή να κατέβει, σαν μια μετοχή.
Στην πραγματικότητα όμως, ο χρυσός είναι η "σταθερά", και τα νομίσματα τη "μετβλητή" του συστήματος.
Εδώ και χρόνια, τα νομίσματα "πάνε καλά" από επενδυτικής άποψης - άλλωστε, "η αγορά κινείται", ή τουλάχιστον αυτό έκανε έως τώρα (έστω και με δάνεια, κτλ). Από τη στιγμή που "η αγορά κινείται", είναι προφανές πως χρειάζονταν πολλά νομίσματα, προκειμένου να μπορούν να γίνονται οι ολοένα και περισσότερες συναλλαγές.
Σε αυτόν τους το ρόλο, τα νομίσματα εξακολουθούν να λειτουργούν - ο καπιταλισμός χρειάζεται ένα μηχανισμό για να διευκολύνει τις εμπορικές δοσοληψίες, και άρα χρειάζεται νομίσματα.
Όμως, ο καπιταλισμός χρειάζεται και κάτι ακόμα - χρειάζεται ένα μηχανισμό για αποθήκευση πλούτου, για να διατηρεί δηλαδή το κεφάλαιο ανενεργό, έως ότου το χρειαστεί για να το "κυκλοφορήσει στην αγορά" (δηλαδή να το επενδύσει, να κάνει κάποια αγοραπωλησία, κτλ).
Όσο όμως περισσότερα νομίσματα κυκλοφορούν, τόσο περισσότερο τα νομίσματα υποτιμούνται, χάνουν την αξία τους (πληθωρίζονται). Ποιος θα αποθηκεύσει τον -όποιον- πλούτο του σε κάτι που διαρκώς χάνει την αξία του; Κανένας (εκτός και αν δεν το έχει πάρει χαμπάρι ότι θα χάσει ένα μέρος του κεφαλαίου του). Βέβαια, υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι που δεν έχουν καμία "αποταμίευση", μερικοί δεν έχουν καλά-καλά να φάνε ένα πιάτο φαΐ, θα κάνουν και αποταμίευση. Ωστόσο, όσο ανεβαίνουμε την "κοινωνική κλίμακα", τόσο περισσότερο αυξάνεται η "αγωνία" για το τι θα γίνει με τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει ο καθένας. Ειδικά στην μεγαλοαστική τάξη, που έχει συσσωρεύσει αμύθητο πλούτο, και θέλει να τον διατηρεί "από γενιά σε γενιά", η "αγωνία" είναι προφανώς τεράστια. Και εδώ είναι που ο χρυσός κάνει την [επαν]εμφανισή του, ως αποθήκη πλούτου.
Σε "καλές εποχές" για τον κεφαλαιοκράτη, όταν δηλαδή υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, τότε ο χρυσός δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικός, διότι μένει σταθερός. Γιατί ο κεφαλαιοκράτης να κρατήσει σταθερό το κεφάλαιο του, όταν μπορεί να το επενδύσει σε εργοστάσια, μετοχές, ομόλογα, "δομημένα ομόλογα", κτλ, κτλ, κτλ, που θα του αυγατίσουν το κεφάλαιο, δίνοντας του τόκο/κέρδη;
Αν όμως ο κεφαλαιοκράτης δει ότι "η αγορά δεν κινείται", τότε "χάνεται η εμπιστοσύνη", δεν πιστεύει δηλαδή ότι αν επενδύσει το κεφάλαιο του θα έχει κέρδος. Και βλέποντας και τα νομίσματα να πληθωρίζονται, στρέφεται στο "ασφαλές καταφύγιο" του χρυσού.
Τελευταία, είχαμε δει ένα άρθρο του Zoellick, προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας που πρότεινε [και] αυτός να επιστρέψει και επίσημα ο χρυσός στο επίκεντρο του νομισματικού συστήματος. Πολλοί μάλιστα υποστήριξαν τότε ότι ο Zoellick εννοούσε να επιστρέψουμε στον "κανόνα του χρυσού", κάτι που ο ίδιος το διέψευσε (καθώς ο μόνος τρόπος να καλυφθούν όλα τα νομίσματα από το χρυσό, όπως ορίζει ο "κανόνας του χρυσού", είναι να υποτιμηθούν σε τεράστια κλίμακα, ώστε ο χρυσός να μπορεί να τα καλύψει, αλλιώς η ποσότητα του χρυσού που έχουν δεν αρκεί.)
Όπως όμως ο Zoellick διευκρίνησε, η επιστροφή του χρυσού, και η μεγάλη του "ανατίμηση" (=υποτίμηση των νομισμάτων σε σχέση με αυτόν), θα γίνει με το χρυσό να παίζει το ρόλο της αποθήκης του πλούτου, αλλά και του νομισματικού "ήλιου", της σταθεράς δηλαδή σε σχέση με την οποία θα συγκρίνεται η αξία των νομισμάτων ("πλανητών"), που θα είναι υποτιμημένα, αλλά θα εξακολουθούν να κυκλοφορούν ως μέσα συναλλαγών όπως σήμερα.
Ιδού και νεότερες δηλώσεις του Zoellick επί του θέματος, σε πρόσφατες συνομιλίες του με το Σαρκοζί (θυμίζουμε ότι η Γαλλία αναλαμβάνει την προεδρία των G20, και ο Σαρκοζί έχει ήδη δηλώσει ότι στηρίζει ένα "νέο Μπρέτον Γουντς", μια αναμόρφωση δηλαδήτου νομισματικού συστήματος, συμφωνώντας μάλιστα με την Κίνα, Ρωσία, κτλ για τα SDR και την αποκαθήλωση του δολαρίου. Για να δούμε πόσο πολύ θα μπορέσουν να προχωρήσουν):
World Bank reaffirms gold as "reference point" to monetary system reform
 | World Bank President Robert Zoellick reaffirmed his proposal to use gold as a "reference point" to reform the current international monetary system on Wednesday in Paris. "What I suggested is that gold serves as a key reference point to allow people to assess the relations between different currencies," Zoellick told the press here at the end of his meeting with French President Nicolas Sarkozy in the Elysee Palace. "I didn't propose a gold standard, which is an important distinction because it would directly link currency to gold," said Zoellick, denying reports that he had called for a return to the " gold standard" to modify the present monetary system, which he called "Bretton Woods II." "The system should also consider employing gold as an international reference point of market expectations about inflation, deflation and future currency values," Zoellick wrote in an article published in Monday's Financial Times. |  |
Και τι γίνεται αν επειδή οι ΗΠΑ διαρκώς πληθωρίζουν το δολάριο, ο κόσμος χάσει την εμπιστοσύνη του σε αυτό (διότι κανείς δε θελει να επενδύει σε κάτι που αντιλαμβάνεται ότι θα υποτιμηθεί);
The beginning of the End of Dollar Hegemony
| | When the monetary history of the year coming to an end is written decades from now, the headlines of European debt crisis and Federal Reserve’s adoption of QE2 may turn out to be mere footnotes to the bigger story: 2010 could be a watershed marking the beginning of the end of the dollar-based, Western-centric monetary system. … This year, the idea of reform was advanced by World Bank President Robert Zoellick, who proposed in a widely read and commented-upon Financial Times op-ed piece “a cooperative monetary system that reflects emerging economic conditions.” That would include the dollar, the euro, the yen, the pound and the renminbi — plus gold “as an international reference point of market expectations about inflation, deflation and future currency values.” ("reference point" = ο χρυσός είναι το σταθερό σημείο, που θα χρειαστεί ως αποθήκη του πλούτου. Τα νομίσματα είναι όπως πχ οι μετοχές, ανεβοκατεβαίνουν σε σχέση με το [σταθερό] χρυσό. Σήμερα, σε εποχές απο-ανάπτυξης, τα νομίσματα πληθωρίζονται και υποτιμούνται) ΠΗΓΗ:tsak-giorgis.blogspot.com |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου