21.2.1913 Η Θάλεια Φλωρά-Καραβία γράφει για το πρωινό που θα ξεκινούσε η μάχη του Μπιζανίου:
"Παρ' όλο το δριμύ ψύχος,βγαίνουμε απο την σκηνή.Τι γαλήνη στη φύση και τι αγρια την τρομάζουν οι βροντές των τηλεβόλων στον καθαρό ουρανό με το βαθύ ζαπφειρένιο χρώμα!...Χαρά στα παλληκάρια ,που δίνουν τόση ομορφιά στη φωτιά και στον θάνατο,με την υπέροχη περιφρόνηση του κινδύνου και με την αγάπη της ωραίας πάλης για την ελευθερία.
Τραγουδούν τα ηρωικά παιδιά,ενω οι οβίδες πέφτουν επάνω στα βουνά,εκεί που θ' ανέβουν."
Στο μέτωπο Εμίν Αγά, κατά τις μάχες απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, το 1912
Η Θάλεια Φλωρά ήταν μία από τις πρωτοπόρους ελληνίδες ζωγράφους. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα το 1871 και το 1874 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε για ένα χρόνο σαν δασκάλα, η κλίση της όμως στην ζωγραφική την έκανε να προσπαθήσει να σπουδάσει ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αλλά το ίδρυμα αρνήθηκε να την δεχθεί επειδή επρόκειτο για γυναίκα. Έτσι, πήγε το 1895 στο Μόναχο, όπου σπούδασε σε ιδιωτικές σχολές και μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Βώκο, τον Γεώργιο Ιακωβίδη, τον Νικόλαο Γύζη, τον Anton Azbe, τον Walter Thor και άλλους της μεγάλης "σχολής του Μονάχου". Το 1898 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, γύρισε όμως και πάλι στο Μόναχο, όπου παρέμεινε ως το 1900.
Η κιθαρωδός
Μετά την επιστροφή της εξακολούθησε να ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και το 1907, σε ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο, γνώρισε και παντρεύτηκε το δημοσιογράφο και εκδότη της ελληνικής εφημερίδας Εφημερίς, Νικόλαο Καραβία. Παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια επί τριάντα συνολικά χρόνια, ανέπτυξε πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα και ίδρυσε Καλλιτεχνική Σχολή που διηύθυνε η ίδια, με σημαντική απήχηση στην τότε ελληνική παροικία της πόλης..
Μπιζάνι
Κατά την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό στις εκστρατείες του, ως ανταποκρίτρια της εφημερίδας που εξέδιδε ο σύζυγός της, και απεικόνισε πάμπολλα πολεμικά στιγμιότυπα σε σχέδια με κάρβουνο, κιμωλία και παστέλ. Τις εμπειρίες της από τα γεγονότα της εποχής εκείνης τις περιέγραψε αργότερα στο βιβλίο της "Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913: Μακεδονία-Ήπειρος" (τυπ. Μωυσιάδου-Μάρδα, Αθήνα 1936). Ακολούθησε επίσης τον Ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία (1918–1922), αλλά και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940–1941.
Πέρα από τις πολεμικές απεικονίσεις, η Φλωρά-Καραβία έγινε εξίσου γνωστή και για τα πορτρέτα της. Ανάμεσα στις διασημότητες που σχεδίασε συμπεριλαμβάνονται ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης, η συγγραφέας Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ο Ιωάννης Μεταξάς, κ.ά.. Γενικώς, το έργο της Φλωρά-Καραβία εντάσσεται στην λεγόμενη «ακαδημαϊκή Σχολή του Μονάχου», αλλά οι πίνακές της έχουν πολύ από το φως και το χρώμα που χαρακτηρίζει τους ιμπρεσιονιστές. Στα τελευταία της έργα μετά τον πόλεμο, δείχνει ότι προσπέρασε και τον ιμπρεσιονισμό, για να στραφεί προς τον εξπρεσιονισμό. Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση λογοτεχνικών κειμένων και φιλοτέχνησε τα λαχεία του Εθνικού Στόλου.
Εύζωνος επίστρατος
Για το έργο και τη δράση της τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1945 και με το Σταυρό του Τάγματος της Ευποιίας το 1954. Πέθανε πλήρης ημερών στην Αθήνα το 1960.
Έργα της εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, στην Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων, στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ (Μέτσοβο), και αλλού.
"Παρ' όλο το δριμύ ψύχος,βγαίνουμε απο την σκηνή.Τι γαλήνη στη φύση και τι αγρια την τρομάζουν οι βροντές των τηλεβόλων στον καθαρό ουρανό με το βαθύ ζαπφειρένιο χρώμα!...Χαρά στα παλληκάρια ,που δίνουν τόση ομορφιά στη φωτιά και στον θάνατο,με την υπέροχη περιφρόνηση του κινδύνου και με την αγάπη της ωραίας πάλης για την ελευθερία.
Τραγουδούν τα ηρωικά παιδιά,ενω οι οβίδες πέφτουν επάνω στα βουνά,εκεί που θ' ανέβουν."
Στο μέτωπο Εμίν Αγά, κατά τις μάχες απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, το 1912
Η Θάλεια Φλωρά ήταν μία από τις πρωτοπόρους ελληνίδες ζωγράφους. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα το 1871 και το 1874 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε για ένα χρόνο σαν δασκάλα, η κλίση της όμως στην ζωγραφική την έκανε να προσπαθήσει να σπουδάσει ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αλλά το ίδρυμα αρνήθηκε να την δεχθεί επειδή επρόκειτο για γυναίκα. Έτσι, πήγε το 1895 στο Μόναχο, όπου σπούδασε σε ιδιωτικές σχολές και μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Βώκο, τον Γεώργιο Ιακωβίδη, τον Νικόλαο Γύζη, τον Anton Azbe, τον Walter Thor και άλλους της μεγάλης "σχολής του Μονάχου". Το 1898 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, γύρισε όμως και πάλι στο Μόναχο, όπου παρέμεινε ως το 1900.
Η κιθαρωδός
Μετά την επιστροφή της εξακολούθησε να ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και το 1907, σε ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο, γνώρισε και παντρεύτηκε το δημοσιογράφο και εκδότη της ελληνικής εφημερίδας Εφημερίς, Νικόλαο Καραβία. Παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια επί τριάντα συνολικά χρόνια, ανέπτυξε πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα και ίδρυσε Καλλιτεχνική Σχολή που διηύθυνε η ίδια, με σημαντική απήχηση στην τότε ελληνική παροικία της πόλης..
Μπιζάνι
Κατά την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό στις εκστρατείες του, ως ανταποκρίτρια της εφημερίδας που εξέδιδε ο σύζυγός της, και απεικόνισε πάμπολλα πολεμικά στιγμιότυπα σε σχέδια με κάρβουνο, κιμωλία και παστέλ. Τις εμπειρίες της από τα γεγονότα της εποχής εκείνης τις περιέγραψε αργότερα στο βιβλίο της "Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913: Μακεδονία-Ήπειρος" (τυπ. Μωυσιάδου-Μάρδα, Αθήνα 1936). Ακολούθησε επίσης τον Ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία (1918–1922), αλλά και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940–1941.
Πέρα από τις πολεμικές απεικονίσεις, η Φλωρά-Καραβία έγινε εξίσου γνωστή και για τα πορτρέτα της. Ανάμεσα στις διασημότητες που σχεδίασε συμπεριλαμβάνονται ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης, η συγγραφέας Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ο Ιωάννης Μεταξάς, κ.ά.. Γενικώς, το έργο της Φλωρά-Καραβία εντάσσεται στην λεγόμενη «ακαδημαϊκή Σχολή του Μονάχου», αλλά οι πίνακές της έχουν πολύ από το φως και το χρώμα που χαρακτηρίζει τους ιμπρεσιονιστές. Στα τελευταία της έργα μετά τον πόλεμο, δείχνει ότι προσπέρασε και τον ιμπρεσιονισμό, για να στραφεί προς τον εξπρεσιονισμό. Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση λογοτεχνικών κειμένων και φιλοτέχνησε τα λαχεία του Εθνικού Στόλου.
Εύζωνος επίστρατος
Για το έργο και τη δράση της τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1945 και με το Σταυρό του Τάγματος της Ευποιίας το 1954. Πέθανε πλήρης ημερών στην Αθήνα το 1960.
Έργα της εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, στην Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων, στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ (Μέτσοβο), και αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου