του Δημήτρη Κιτσίκη
Ὁ Μεταξᾶς, τὸ 1940, βλέποντας τὸν περίγυρο νὰ φλέγεται ἤλπιζε ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ ἀπέφευγε τὴν σύρραξη. Ἔγραφε στὸ τετράδιό του, στὶς 18 Ἀπριλίου 1940 (βλέπε στὴν σελίδα 107 τοῦ βιβλίου μου, Ἡ Ἑλλὰς τῆς 4ης Αὐγούστου καὶ οἱ Μεγάλες Δυνάμεις, Ἐλεύθερη Σκέψις): "Ὁ πόλεμος θὰ βαστάξῃ πολὺ πολὺ καιρό... Ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἰσορροπία [εἰς τὴν ἀναμέτρησι] καὶ ἡ βαθμιαία φθορά, ἀπὸ τὶς δύο μεριές, εἶναι ποὺ θὰ γεννήσῃ τὸ νέο πολιτισμό. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, συγκεντρωμένοι, πειθαρχημένοι, μὲ ψηλὰ ἰδανικά, εἴμαστε πιὸ κοντὰ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους σ'αὐτὴ τὴ νέα φάσι πολιτισμοῦ... Οἱ Ἄγγλοι θέλουν νὰ καταστρέψουν, λένε, τὸ ναζισμό. Ἀλλὰ μὲ αὐτὸ κατὰ βάθος ἐννοοῦνε τὸν ἀντικοινοβουλευτισμό. Θέλουν λοιπὸν νὰ ἐπιβάλουν παντοῦ τὸ παλαιωμένο λιμπεραλιστικὸ πολίτευμα. Ὥστε περπατοῦνε μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ πίσω".
Δυστυχῶς, στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἡ Ἑλλὰς εἰσῆλθε στὸ καζάνι τοῦ γενικευμένου πολέμου. Ἔτσι θὰ γίνῃ καὶ σήμερα, ἀλλὰ χωρὶς τὸν Μεταξᾶ, δηλαδὴ χωρὶς τὴν πειθαρχία καὶ τὰ ἰδανικὰ ποὺ ἐπέτρεψαν στὴν ΕΟΝ νὰ μετουσιωθῇ στὴν ΕΠΟΝ, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς. Θὰ εἰσέλθουμε στὴν πολεμικὴ σύρραξη μὲ τὰ ὑπολείμματα τοῦ βρωμεροῦ καθεστῶτος τῶν Βενιζελοσαμαρικῶν δωσιλόγων. Ἡ προσπάθεια ἐξοντώσεως τῆς λαϊκῆς θελήσεως ἐνσωματωμένης στὴν Χρυσῆ Αὐγὴ θὰ ἔχῃ καταστρεπτικὲς ἐπιπτώσεις. Μία κοινὴ δράση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς μὲ τὸν στρατὸ καὶ τὴν ἀστυνομία, ἐὰν ἐξεδηλώνετο καὶ ἀπετύγχανε, θὰ ἔφερνε τὴν χώρα στὴν τραγικὴ κατάσταση τῆς Οὐκρανίας. Ὁ πλανητικὸς πόλεμος καλὰ κρατεῖ καὶ θὰ βουλιάξῃ τὴν Ἑλλάδα, ἐνῷ ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ μὴν καταλαβαίνουμε, γράφοντας ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ξεσπάσῃ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Ὅπως τὸ ἔχω ἐξηγήσει ἤδη ἀπὸ τὸ 1999, στὰ πολλὰ γραπτά μου, ἡ ἀνθρωπότης, ἀπὸ τῆς 24ης Μαρτίου 1999, ἔχει εἰσέλθει σὲ κάτι παραπάνω ἀπὸ παγκόσμιο πόλεμο. Ἔχει εἰσέλθει σὲ 30χρονο (1999-2030) πλανητικὸ πόλεμο καὶ ἡ Γιουγκοσλαυΐα, τὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Ἰράκ, ἡ Λιβύη, ἡ Συρία, ἡ Οὐκρανία, εἶναι ἁπλῶς διαδοχικὰ πολεμικὰ μέτωπα τοῦ ἰδίου πλανητικοῦ πολέμου. Τὸ ΚΚΕ, ἀπὸ φόβο τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τείνει νὰ εὐθυγραμμισθῇ μὲ τὸν κοινοβουλευτισμό. Ὁ Λένιν θὰ ἔφριττε βλέποντας αὐτὴν τὴν ἀναποφασιστικότητα ἐκ μέρους τοῦ ΚΚΕ.
Ὁμαλὴ λύση πουθενὰ δὲν διαφαίνεται. Ἡ Ἑλλὰς κυριολεκτικὰ βουλιάζει μέσα στὸ χάος. Ὁ Ὀμπάμα ἔχει χάσει τὸν ἔλεγχο τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Τὸ Ἰσραήλ, τρομοκρατημένο ἀπὸ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χάσῃ σταδιακὰ τὴν ὑποστήριξη τῶν ΗΠΑ πρὸς χάριν τῶν Ἀράβων καὶ τῶν Ἰρανῶν, ὑποστηρίζει τοὺς ἐξεγερμένους Ναζὶ στὴν Οὐκρανία. Μόνη ἐλπὶς παραμένει ἡ καταπληκτικὴ διπλωματικὴ ἱκανότητα τοῦ Πούτιν νὰ φθάσῃ μὲ τὴν Ἀμερικὴ σὲ μία νέα Γιάλτα. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται ἡ Ῥωσία νὰ βοηθήσῃ τὴν Ἑλλάδα ἐὰν αὐτὴ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ πάρῃ τὴν τύχη της στὰ χέρια της.
Γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ ἡ στιγμὴ ἔφθασε νὰ ἀποδείξῃ ὅτι ἡ ὀργάνωσή της δὲν εἶναι μόνον στὰ χαρτιά. Ὅτι ξέρει νὰ ἀγωνίζεται.
Ὁ Μεταξᾶς, τὸ 1940, βλέποντας τὸν περίγυρο νὰ φλέγεται ἤλπιζε ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ ἀπέφευγε τὴν σύρραξη. Ἔγραφε στὸ τετράδιό του, στὶς 18 Ἀπριλίου 1940 (βλέπε στὴν σελίδα 107 τοῦ βιβλίου μου, Ἡ Ἑλλὰς τῆς 4ης Αὐγούστου καὶ οἱ Μεγάλες Δυνάμεις, Ἐλεύθερη Σκέψις): "Ὁ πόλεμος θὰ βαστάξῃ πολὺ πολὺ καιρό... Ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἰσορροπία [εἰς τὴν ἀναμέτρησι] καὶ ἡ βαθμιαία φθορά, ἀπὸ τὶς δύο μεριές, εἶναι ποὺ θὰ γεννήσῃ τὸ νέο πολιτισμό. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, συγκεντρωμένοι, πειθαρχημένοι, μὲ ψηλὰ ἰδανικά, εἴμαστε πιὸ κοντὰ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους σ'αὐτὴ τὴ νέα φάσι πολιτισμοῦ... Οἱ Ἄγγλοι θέλουν νὰ καταστρέψουν, λένε, τὸ ναζισμό. Ἀλλὰ μὲ αὐτὸ κατὰ βάθος ἐννοοῦνε τὸν ἀντικοινοβουλευτισμό. Θέλουν λοιπὸν νὰ ἐπιβάλουν παντοῦ τὸ παλαιωμένο λιμπεραλιστικὸ πολίτευμα. Ὥστε περπατοῦνε μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ πίσω".
Δυστυχῶς, στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἡ Ἑλλὰς εἰσῆλθε στὸ καζάνι τοῦ γενικευμένου πολέμου. Ἔτσι θὰ γίνῃ καὶ σήμερα, ἀλλὰ χωρὶς τὸν Μεταξᾶ, δηλαδὴ χωρὶς τὴν πειθαρχία καὶ τὰ ἰδανικὰ ποὺ ἐπέτρεψαν στὴν ΕΟΝ νὰ μετουσιωθῇ στὴν ΕΠΟΝ, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς. Θὰ εἰσέλθουμε στὴν πολεμικὴ σύρραξη μὲ τὰ ὑπολείμματα τοῦ βρωμεροῦ καθεστῶτος τῶν Βενιζελοσαμαρικῶν δωσιλόγων. Ἡ προσπάθεια ἐξοντώσεως τῆς λαϊκῆς θελήσεως ἐνσωματωμένης στὴν Χρυσῆ Αὐγὴ θὰ ἔχῃ καταστρεπτικὲς ἐπιπτώσεις. Μία κοινὴ δράση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς μὲ τὸν στρατὸ καὶ τὴν ἀστυνομία, ἐὰν ἐξεδηλώνετο καὶ ἀπετύγχανε, θὰ ἔφερνε τὴν χώρα στὴν τραγικὴ κατάσταση τῆς Οὐκρανίας. Ὁ πλανητικὸς πόλεμος καλὰ κρατεῖ καὶ θὰ βουλιάξῃ τὴν Ἑλλάδα, ἐνῷ ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ μὴν καταλαβαίνουμε, γράφοντας ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ξεσπάσῃ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Ὅπως τὸ ἔχω ἐξηγήσει ἤδη ἀπὸ τὸ 1999, στὰ πολλὰ γραπτά μου, ἡ ἀνθρωπότης, ἀπὸ τῆς 24ης Μαρτίου 1999, ἔχει εἰσέλθει σὲ κάτι παραπάνω ἀπὸ παγκόσμιο πόλεμο. Ἔχει εἰσέλθει σὲ 30χρονο (1999-2030) πλανητικὸ πόλεμο καὶ ἡ Γιουγκοσλαυΐα, τὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Ἰράκ, ἡ Λιβύη, ἡ Συρία, ἡ Οὐκρανία, εἶναι ἁπλῶς διαδοχικὰ πολεμικὰ μέτωπα τοῦ ἰδίου πλανητικοῦ πολέμου. Τὸ ΚΚΕ, ἀπὸ φόβο τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τείνει νὰ εὐθυγραμμισθῇ μὲ τὸν κοινοβουλευτισμό. Ὁ Λένιν θὰ ἔφριττε βλέποντας αὐτὴν τὴν ἀναποφασιστικότητα ἐκ μέρους τοῦ ΚΚΕ.
Ὁμαλὴ λύση πουθενὰ δὲν διαφαίνεται. Ἡ Ἑλλὰς κυριολεκτικὰ βουλιάζει μέσα στὸ χάος. Ὁ Ὀμπάμα ἔχει χάσει τὸν ἔλεγχο τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Τὸ Ἰσραήλ, τρομοκρατημένο ἀπὸ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χάσῃ σταδιακὰ τὴν ὑποστήριξη τῶν ΗΠΑ πρὸς χάριν τῶν Ἀράβων καὶ τῶν Ἰρανῶν, ὑποστηρίζει τοὺς ἐξεγερμένους Ναζὶ στὴν Οὐκρανία. Μόνη ἐλπὶς παραμένει ἡ καταπληκτικὴ διπλωματικὴ ἱκανότητα τοῦ Πούτιν νὰ φθάσῃ μὲ τὴν Ἀμερικὴ σὲ μία νέα Γιάλτα. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται ἡ Ῥωσία νὰ βοηθήσῃ τὴν Ἑλλάδα ἐὰν αὐτὴ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ πάρῃ τὴν τύχη της στὰ χέρια της.
Γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ ἡ στιγμὴ ἔφθασε νὰ ἀποδείξῃ ὅτι ἡ ὀργάνωσή της δὲν εἶναι μόνον στὰ χαρτιά. Ὅτι ξέρει νὰ ἀγωνίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου