Arthur Laffer: ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΦΟΡΟΔΙΕΦΕΥΓΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να φέρει την ευημερία στην Ελλάδα, εφόσον αλλάξει το φορολογικό μοντέλο εμφανίζεται ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Arthur Laffer. Μιλώντας αποκλειστικά στο insider.gr τάσσεται αναφανδόν κατά της υπερφορολόγισης, λέγοντας μάλιστα ότι «αν ήμουν Έλληνας, θα έκλεβα την εφορία κάθε μέρα», καθώς οι φόροι που επιβάλλονται στη χώρα είναι ανήθικοι. Παράλληλα, τάσσεται υπέρ της μη εξυπηρέτησης του χρέους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει Grexit, αντιπροτείνοντας τη μετατροπή της Ελλάδα σε έναν φορολογικό παράδεισο, στα πρότυπα του Χονγκ Κονγκ.

Ως απάντηση στα παραπάνω, δηλώνει «παρών» στην προσπάθεια οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει «μια ευημερία στην Ελλάδα που θα είναι αξεπέραστη».

Για τον Δρ. Laffer η Ελλάδα είναι «ο άρρωστος ασθενής της Ευρώπης» και όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «δεν υπάρχει κάτι που να προτιμά περισσότερο ένας γιατρός από έναν πολύ άρρωστο ασθενή. Γιατί τότε αποδεικνύεται αν η θεραπεία είναι σωστή».


Σας έχουν δεμένους με αλυσίδες στο έδαφος σαν τον Γκιούλιβερ. Και πρέπει να τις αποτινάξετε και να πετάξετε με τα δικά σας φτερά

Αναφερόμενος στον τρόπο διάσωσης της Ελλάδας, ξεκαθαρίζει ότι «όλοι οι φόροι είναι κακοί, κάποιοι χειρότεροι από άλλους». Έτσι, αντί του ισχύοντος φορολογικού μοντέλου προτείνει έναν χαμηλό, διευρυμένο, ενιαίο φορολογικό συντελεστή, «ώστε να δίνετε όσο το δυνατόν λιγότερα κίνητρα να φοροδιαφύγουν και τα ελάχιστα δυνατά μέρη όπου μπορούν να κρύψουν το εισόδημά τους, προκειμένου να αποφύγουν τη φορολογία» Σε απόλυτες τιμές θεωρεί «ταβάνι» το 20% στον ενιαίο φόρος εισοδήματος και αντίστοιχα θα διαμόρφωνε το ΦΠΑ στο 20%.

Αντίστοιχα, τάσσεται κατά της υπερφορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων, καθώς, όπως αναφέρει «αν φορολογήσετε τους πλούσιους και δώσετε τα χρήματα στους φτωχούς, θα έχετε πολλούς φτωχούς και κανέναν πλούσιο».

«Διαβατήριο» προς την ευημερία είναι για τον Δρ. Laffer η απλοποίηση σε φορολογικό και ρυθμιστικό επίπεδο, μέσω του οποίου θα περιοριστεί η κρατική παρέμβαση. «Μπορείτε να δημιουργήσετε ευημερία με έναν απλό φορολογικό κώδικα, με έναν απλό κώδικα δαπανών, απλό ρυθμιστικό πλαίσιο και να φύγετε» Στον αντίποδα, όπως αναφέρει, «δεν μπορείτε κάνετε μια οικονομία να ευημερήσει μέσω των φόρων. Δεν γίνεται. Είναι νόμος της φύσης».

Υπέρ του Grexit

Στο μέτωπο των σχέσεων με τους Ευρωπαίους Εταίρους, ο  Δρ. Laffer προτείνει την μη εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη, ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, επιρρίπτει ευθύνες τόσο στις ελληνικές κυβερνήσεις όσο και στους Ευρωπαίους για τη σημερινή, μη βιώσιμη κατάσταση. «Είχατε διεφθαρμένες κυβερνήσεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε συνεργασία με την υπόλοιπη Ευρώπη δανειστήκατε υπερβολικά και τώρα σας έχει απομείνει ένα πολύ μεγάλο χρέος και σας πνίγει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πληρώσετε το χρέος. Αυτό συνάφθηκε από μια διεφθαρμένη διοίκηση και αν σημαίνει ότι θα φύγετε από την Ε.Ε., ας φύγετε».

«Σας έχουν δεμένους με αλυσίδες στο έδαφος σαν τον Γκιούλιβερ. Και πρέπει να αποτινάξετε τις αλυσίδες και να πετάξετε με τα δικά σας φτερά». Τονίζει, προτείνοντας τη μετατροπή της χώρας σε έναν φορολογικό παράδεισο. «Αν ήμουν στη θέση σας, θα έφευγα σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα δημιουργούσα μια πλούσια Ελλάδα. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν την μετατρέπατε σε έναν φορολογικό παράδεισο όπως το Χονγκ Κονγκ; Όλος ο κόσμος θα ζήλευε την Ελλάδα. Και μπορείτε να το κάνετε τώρα».

Αναγνωρίζει πάντως ότι η διαδικασία αυτή –παρότι αναγκαία- θα είναι και επίπονη. «Θα πρέπει να αλλάξετε τις δομές και αυτό είναι πολιτικά πολύ δύσκολο. Και θα υπάρξει μια περίοδος μεγάλων αναταραχών κατά την οποία οι άνθρωποι θα είναι πολύ δυσαρεστημένοι. … Αν είσαι αλκοολικός θα πρέπει να περάσεις μια περίοδο απεξάρτησης, η οποία είναι πολύ δυσάρεστη.

Τέλος, ενώ αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικού κράτους για συγκεκριμένες ομάδες, θέτει σαφή όρια στο ρόλο του. «Όταν το κοινωνικό κράτος προκαλεί τη φτώχεια, την οποία προσπαθεί να μετριάσει με κοινωνικές παροχές, το έχεις παρακάνει. … Όταν είναι πιο δελεαστικό να ζεις με κοινωνικά επιδόματα αντί να δουλεύεις, το έχεις παρακάνει».

ΠΗΓΗ

ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΙΑΠΩΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές συνεχίζουν να στοχοποιούν την Ιαπωνία για το ότι είναι Ιαπωνική. Μια από τις μεθόδους τους είναι τα μωρά που τα έχουν κάνει σημαία. Δακρύβρεχτες ιστορίες σχεδιασμένες να προκαλέσουν συμπάθεια για τους κακόμοιρους τους αιτούντες άσυλο, αλλά το ενδιαφέρον τους δεν είναι τόσο για τον πρόσφυγα ή την οικογένειά του αλλά για να κάνουν την Ιαπωνία λιγότερο Ιαπωνική. Ο δε αγγλόγλωσσος τύπος στην Ιαπωνία είναι ανηλεής και η σημερινή τρέλα στον τύπο του Πολιτιστικού Μαρξισμού είναι τα παιδιά των προσφύγων των οποίων απορρίφθηκαν οι αιτήσεις.



Η τελευταία περίπτωση είναι ο Γκουρσεβάκ Σινγκ. Νομίζει ότι είναι Ιάπωνας. Δεν είναι Ιάπωνας. Το ότι γεννήθηκε στην Ιαπωνία ήταν ζήτημα τύχης, ή ακριβέστερα, σκόπιμη πράξη των λαθρομεταναστών γονιών του.
Όπως η Ινδία είναι έκφραση των λαών της και των θρησκειών της, έτσι και η Ιαπωνία είναι αντικατοπτρισμός του μοναδικού της λαού και του μοναδικού της πολιτισμού.

 Η Ιαπωνία είναι έθνος κράτος. Είναι ένα έθνος, ένας λαός, ένα πολίτευμα, ένας πολιτισμός. Η Ιαπωνία θέλει να παραμείνει Ιαπωνική, αλλά ο Γκουρσεβάκ Σίνγκ θέλει να το αλλάξει αυτό. Είναι Ινδός, Σιχ και Νοτιοασιάτης. Δεν μοιάζει με Ιάπωνα, δεν συμμετέχει στην ιαπωνική κουλτούρα, δεν ντύνεται ιαπωνικά, δεν ασκεί τα καθήκοντα της ιαπωνικής θρησκείας και παρά το γεγονός ότι μιλά ιαπωνικά, δεν είναι Ιάπωνας.
Η Ιαπωνία αντιμετωπίζει τη μετανάστευση με γνώμονα το συμφέρον του Ιαπωνικού λαού, της κουλτούρας και του έθνους. Αλλά πολλοί θέλουν να επιβάλουν τον πολυπολιτισμό και την αναρχία στην Ιαπωνία και στου Ιάπωνες, ακριβώς όπως οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι θέλουν να καταστρέψουν τη Λευκή Δύση και τον Χριστιανισμό με τη μετανάστευση, την πολυπολιτισμικότητα και την ποικιλομορφία:
Ο Γκουρσεβάκ Σίνγκ έγραψε την πρώτη του επιστολή στον υπουργό δικαιοσύνης της Ιαπωνίας όταν ήταν 10 ετών. Σχεδόν επτά χρόνια μετά, ακόμη γράφει. Συνολικά έχει γράψει πάνω από 50 επιστολές…
Οι γονείς του Γκουρσεβάκ που είναι Σιχ, έφυγαν για την Ιαπωνία από την Ινδία τη δεκαετία του 1990. Για πολλά χρόνια, ζούσαν χωρίς βίζα, λαθραία, μέχρι που τέθηκαν σε ένα καθεστώς που είναι γνωστό ως «προσωρινή άδεια» το 2001. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να μένουν στην Ιαπωνία για όσο χρόνο εξετάζεται η αίτησή τους για άσυλο.
Ο Γκουρσεβάκ που δεν έχει φύγει ποτέ από την Ιαπωνία, έχει κληρονομήσει το καθεστώς της προσωρινής άδειας και όλους τους περιορισμούς που συνδέονται με αυτήν. Η μοίρα αυτή τον έχει εκθέσει μαζί με άλλα 500 παιδιά που βρίσκονται στη δύσκολη κατάσταση να ζουν σε διαρκή αβεβαιότητα. [βλ. άρθρο. Η Ιαπωνία αφήνει τους αιτούντες άσυλο που απορρίφθηκαν και τα παιδιά τους που γεννήθηκαν στη χώρα με δύσκολες επιλογές, The Japan Times/Reuters, 24 Νοεμβρίου, 2016.]
Οι αρθρογράφοι θρηνούν ότι οι Ιάπωνες φαίνεται ότι κρατούν σκληρή στάση εναντίον της ποικιλομορφίας:
Σε όλο το ιαπωνικό πολιτικό φάσμα, υπάρχει ευρεία υποστήριξη για να διατηρηθούν τα φράγματα της μετανάστευσης ψηλά. Πέρυσι, ο Πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε είπε ότι η λύση στα δημογραφικά προβλήματα της Ιαπωνίας είναι να εντάξουν περισσότερες γυναίκες και ηλικιωμένους στο εργατικό δυναμικό και όχι να χαλαρώσουν τους νόμους της χώρας για τη μετανάστευση.
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για αυτό. Η οικογένεια Σίνγκ βρίσκεται στην Ιαπωνία εδώ και 20 χρόνια και ούτε ο πατέρας Σινκγ ούτε η μητέρα Σινκ νοιάστηκαν να μάθουν Ιαπωνικά, αλλά απαιτούν οι Ιάπωνες να παραδώσουν την κυριαρχία τους και την κουλτούρα τους σ’ αυτούς τους απρόσκλητους εισβολείς:
Το πρώτο μέρος της συνάντησης ακολούθησε το πρότυπο των προηγούμενων συναντήσεων, είπε ο Μπάρπουρ. Μιλώντας μέσω ενός διερμηνέα Πουντζάμπι, ένας αξιωματούχος για τη μετανάστευση ρωτούσε τους Σίνγκ για τη ζωή τους και ιδιαίτερα για το πώς βιοπορίζονταν.
Οι Σινγκ νοιάζονται περισσότερο να παραμείνουν Ινδοί στην Ιαπωνία παρά να ενσωματωθούν στην κουλτούρα της χώρας:
«Είπα ότι δεν μπορούσαμε να αφήσουμε τα παιδιά μας, γιατί είναι ακόμη μικρά» θυμήθηκε ο Μπάρπουρ. «Και έχουν θρησκευτικές ανάγκες όπως μια δίαιτα για χορτοφάγους και να φοράνε τουρμπάνια…
Μια τηλεόραση εκπέμπει προσευχές Σιχ ζωντανά από τον Χρυσό Ναό στο Αμριτσάρ, προπύργιο της θρησκείας των Σιχ στη Βόρεια Ινδία…
Πρόσφατα μια Κυριακή του Σεπτεμβρίου, ο Μπαρπούρ, θρησκευτικός αρχηγός στην τοπική κοινωνία Σιχ, ήταν επικεφαλής στις προσευχές σε έναν ναό στο Τόκυο. Ο Γκουρσεβάκ έπαιζε την τάμπλα (τα παραδοσιακά τύμπανα που χρησιμοποιούνται στις τελετές), καθώς η μητέρα του και οι αδελφές του έψελναν προσευχές. Αργότερα, σέρβιραν πιάτα με αχνιστές “ντάαλ” (φακές) και “τσαπάτις” (ψωμί πίττα) στο εκκλησίασμα των 60 ανθρώπων.
Οι Σίνγκ είναι πολύ απαιτητικοί από την Ιαπωνία και τους Ιάπωνες, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν μια μικρή Ινδία μέσα στην Ιαπωνία και όχι να προσπαθήσουν να γίνουν Ιάπωνες. Και αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους Ιάπωνες.
Σοφά ο ιαπωνικός νόμος περί εθνικότητας δεν προβλέπει υπηκοότητα λόγω γέννησης – η απλή γέννηση δεν κάνει Ιάπωνα πολίτη ένα άτομο που γεννιέται στην Ιαπωνία εκτός αν οι γονείς του είναι Ιάπωνες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοφό διότι απαγορεύει τους λαθρομετανάστες να αγκιστρώνονται στην Ιαπωνία γεννώντας παιδιά.
Και σοφό διότι ακόμη και ο Γκουρσεβάκ που μιλά Ιαπωνικά δεν θέλει να γίνει Ιάπωνας, θέλει να παραμείνει Ινδός.

Φωτό: Ο Γκουρσεβάκ Σίνκγ

Ο Γκουρσεβάκ Σίνκγ, δεν είναι Ιάπωνας με καμία έννοια Και αυτό εφαρμόζεται σε όλους τους λαθρομετανάστες, όχι μόνο αυτούς που είναι φυλετικά και από εξωτερική εμφάνιση μη Ιάπωνες:
Ένας Ταϊλανδός έφηβος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία έχασε σε μια έφεση εναντίον της απόφασης ενός κατώτερου δικαστηρίου που διατήρησε την εντολή απέλασής του, τονίζοντας την βαθιά απροθυμία της χώρας να αποδεχθεί μη Ιάπωνες, ενώ ο πληθυσμός της γηράσκει και μειώνεται.
Το Ανώτερο Δικαστήριο του Τόκιο αποφάσισε ότι ο Ουτινάν Γουόν, ένας 16χρονος μαθητής Λυκείου χωρίς βίζα, πρέπει να εγκαταλείψει την Ιαπωνία. Η μητέρα του Γουόν είχε ήδη φύγει από την Ιαπωνία αφού οι δικαστές του κατώτερου δικαστηρίου είπαν ότι ο γιος της θα μπορούσε να κερδίσει την υπηκοότητα αν αυτή επέστρεφε στην Ταϊλάνδη. [Βλ. άρθρο Δικαστήριο στο Τόκιο διατηρεί την εντολή απέλασης για Ταϊλανδό έφηβο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία,The Japan Times/Reuters, 6-12-2016]
Αντίθετα με τον Γκουρσεβάκ Σινγκ, ο Ουτινάν Γουόν μπορεί να περάσει από πλευράς εξωτερικής εμφάνισης ως Ιάπωνας, όπως πολλοί Κορεάτες μετανάστες μετά από πολλές γενιές, αλλά παραμένουν στα μάτια των Ιαπώνων Κορεάτες. Και ο Γουόν είναι Ταϊλανδός όπως δείχνει το όνομά του, όχι Ιάπωνας. Δεν μπορεί να γίνει Ιάπωνας στα μάτια των Ιαπώνων.
Φωτό : Ουτινάν Γουόν, Σε έναν ξένο δείχνει Ιάπωνας, αλλά οι Ιάπωνες ξέρουν καλύτερα Και τόσο προβληματισμένοι είναι οι Ιάπωνες για το έθνος τους που ακόμη και τα δικαστήρια της Ιαπωνίας υποστηρίζουν τη συνεχή ύπαρξη της Ιαπωνίας και των Ιαπώνων:
Οι δικαστές του Ανωτέρου Δικαστηρίου είπαν σε γραπτή απόφασή τους: «Πρέπει να πούμε ότι η απόφαση (του κατώτερου δικαστηρίου) και εντολή απέλασης είναι νομικά ορθές.»
Αν και ο Γουόν δεν διαβάζει και δεν γράφει Ταϊλανδέζικα, μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα και είναι αρκετά νέος για να προσαρμοστεί στη ζωή πίσω στην Ταϊλάνδη, είπαν οι δικαστές.
Η Ιαπωνία είναι υπερήφανη που είναι μια κοινωνία συναίνεσης. Όλη η συμπεριφορά και οι πράξεις τους από την παιδική ηλικία και μετά κρίνονται από άλλους όσον αφορά πόσο η συμπεριφορά αυτή συμβάλλει στα επικρατούντα ήθη και τις κοινές αξίες. Η πολυπολιτισμικότητα δεν συμβάλλει σε μια ειρηνική, ασφαλή και αρμονική Ιαπωνία. Στην Ιαπωνία, οι δικαστές δεν είναι εχθροί του έθνους και υποστηρίζουν την πολιτική και κοινωνική αρμονία που υπάρχει τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη σύγχρονη Ιαπωνία, αντίθετα με τη δική μας χώρα.
Επειδή η Ιαπωνία δεν διοικείται από δικαστές που αναμιγνύονται στους μεταναστευτικούς νόμους, διαταράσσουν τη φυλετική αρμονία στην Ιαπωνία και καταστρέφουν το έθνος εκ των έσω. Βέβαια, υπάρχουν ελάχιστοι ακτιβιστές του Πολιτιστικού Μαρξισμού στην Ιαπωνία που υποστηρίζουν τους λαθρομετανάστες.
Αυτό είναι το μάθημα για τον εκλεγέντα Πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ και τον Γενικό Εισαγγελέα Jefferson Sessions. Το Δικαστικό Σώμα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τους ορθά απονεμόμενους μεταναστευτικούς νόμους και να προστατέψει το έθνος. Και η ιθαγένεια με βάση το δίκαιο του εδάφους και η μετανάστευση πρέπει να σταματήσουν καθώς είναι το μέτωπο από το οποίο αναδύεται η σύγκρουση σε οποιαδήποτε κοινωνία. Η κοινωνική και πολιτική αρμονία της Ιαπωνίας είναι μαθήματα που πρέπει να πάρουμε, ότι η πολυπολιτισμικότητα σκοτώνει όχι μόνο τα άτομα αλλά ολόκληρες κοινωνίες. Και αν δείξετε αυτοσυγκράτηση με τα μωρά που τα κάνουν σημαία, μπορείτε να κερδίσετε τη μάχη για μια ασφαλή Αμερική. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει μουσουλμανική τρομοκρατία ή εκτεταμένη εγκληματικότητα στην Ιαπωνία. Υπάρχει κοινωνική αρμονία μέσω της συναίνεσης και της φυλετικής ενότητας.

ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ

 

Όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

.

«Στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», το οποίο αναφερόταν μεταφορικά στα πολυάριθμα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων, ο Σολζενίτσιν περιγράφει μία περίοδο όπου το σοβιετικό καθεστώς, λόγω έλλειψης πόρων, είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία για τον εντοπισμό και την κατάσχεση του χρυσού που κατείχαν οι Πολίτες. 

Κοσμήματα, φυλακτά και χρυσά δόντια αφαιρέθηκαν. Όταν πλέον είχαν εντοπιστεί όλα τα αποθέματα χρυσού, το καθεστώς απήγαγε μέλη των οικογενειών – με την υπόσχεση ότι θα τα απελευθερώσει όταν η οικογένεια παραδώσει κάποια ποσότητα χρυσού, υπολογισμένη με τα τεκμήρια της εποχής.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο Σολζενίτσιν προσπαθεί να εξηγήσει πώς το πράγματι ηρωικό έθνος των Ρώσων, ανέχτηκε τέτοιου είδους δεσποτισμό – καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος είναι το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε, δηλαδή ο λαός«.

.

Άποψη

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει (ανάλυση), ο Γ. Παπανδρέου ανατράπηκε μετά από τις πιέσεις που ασκήθηκαν εκ μέρους της γερμανίδας καγκελαρίου, καθώς επίσης του Γάλλου προέδρου – ενώ ο «Βρούτος» ήταν ο τότε υπουργός οικονομικών του, ο οποίος έβαλλε ουσιαστικά την ταφόπλακα στην Ελλάδα.

Εν προκειμένω ο άνθρωπος αυτός, χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια γιατί έκανε το «έγκλημα», υπεξαίρεσε την εξουσία και συμμάχησε/συνθηκολόγησε με τους δανειστές – υπογράφοντας την υπαγωγή των ομολόγων της χώρας στο αγγλικό δίκαιο, την απαγόρευση της μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα, καθώς επίσης την υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά σε μία χρονική στιγμή που οι δανειστές φοβόντουσαν όσο τίποτα άλλο μία ελληνική χρεοκοπία – η οποία μπορεί μεν να ήταν επώδυνη, αλλά θα έβαζε οριστικό τέλος στα μαρτύρια, ενώ θα οδηγούσε τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, ενδεχομένως με ένα δικό της εθνικό νόμισμα.

Ειδικότερα, τότε θα μπορούσε η χώρα να προβεί σε αναβολή πληρωμών, να μετατρέψει όλο το εξωτερικό της χρέος σε δραχμές και στη συνέχεια να το πληρώνει στο δικό της νόμισμα – οπότε η υποτίμηση του δεν θα επιβάρυνε μόνο την ίδια αλλά, επίσης, τους δανειστές της, ενώ το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων θα μειωνόταν πληθωριστικά.

Επομένως, αυτός που δολοφόνησε τελικά την Ελλάδα ή, καλύτερα, αυτός που της έδωσε τη χαριστική βολή, δεν ήταν ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις – αλλά ο υπουργός που τον ανέτρεψε, για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει (φυσικά πρόκειται για την υποκειμενική μας άποψη).

Έκτοτε η Ελλάδα ήταν και θα είναι έρμαιο των δανειστών, χάθηκε εντελώς η εθνική της κυριαρχία, η οικονομία της πηγαίνει και θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ενώ μόνο τυχόν μαζική εξέγερση των Πολιτών της θα μπορούσε ίσως να αλλάξει τα δεδομένα – κάτι που όμως πολύ δύσκολα θα συμβεί, αφού πλέον οι Έλληνες ελέγχονται πλήρως από τις δυνάμεις κατοχής, έχοντας πια συμβιβαστεί και σκύψει το κεφάλι.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα κ. Βενιζέλος ισχυρίζεται ότι, απάλλαξε την Ελλάδα από δημόσιο χρέος 106 δις € σε ονομαστική αξία, συν 100 δις € σε παρούσα αξία, ενώ ισοδυναμεί με κούρεμα που προβαλλόμενο στο 2060 (!) με σημερινά επιτόκια Πορτογαλίας ισοδυναμεί με 1,33 τρις € (πηγή), μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει – επειδή, εκτός από τον εντελώς αυθαίρετο υπολογισμό του, ο οποίος είναι δικαιολογημένος αφού δεν έχει καμία σχέση με τα οικονομικά, αυτό που έχει σημασία είναι τα ανταλλάγματα που έδωσε.

Ξεκινώντας από τη χρεοκοπία των τραπεζών που προκάλεσε με τη συμμετοχή τους στη διαγραφή, από την αντίστοιχη των ασφαλιστικών και λοιπών οργανισμών του δημοσίου, καθώς επίσης από τις ζημίες των εγχώριων ομολογιούχων, έχουμε την άποψη ότι κανένα ποσόν, ακόμη και το υποθετικό των 1,33 τρις €, δεν μπορεί να αντισταθμίσει την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας – τα κλειδιά της χώρας που παρέδωσε στους δανειστές της, χωρίς καν να ρωτήσει προηγουμένως τους Έλληνες.

Εκτός αυτού, κανένα ποσόν δεν μπορεί ασφαλώς να δικαιολογήσει την υποδούλωση της πατρίδας μας τουλάχιστον για τα επόμενα 99 χρόνια – ούτε όλα όσα θα υποφέρουν οι Έλληνες, αφού όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα μία χώρα, χρεοκοπούν σταδιακά και επώδυνα οι Πολίτες της. Ακόμη και ένας ανόητος καταλαβαίνει δε ότι, εάν δεν είχε μεσολαβήσει το έγκλημα του PSI (άρθρο), το οποίο είχαμε χαρακτηρίσει τότε ως «Πύρρειο χρεοκοπία», η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να καταδικαστεί από τους «Θεσμούς» στη σημερινή κυλιόμενη πτώχευση – αφού τότε είχε ακόμη βιώσιμες λύσεις στη διάθεση της, τις οποίες «έκαψε» ανεύθυνα (αν και υποθέτουμε ακούσια, λόγω άγνοιας) ο τότε υπουργός.

Οι υλικές ζημίες τώρα που προκάλεσε η απαλλαγή της Ελλάδας από ένα μέρος του χρέους εκ μέρους του κ. Βενιζέλου, έχουν ήδη φτάσει στο 1 τρις €, με κριτήριο τη μείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων σύμφωνα με την ΕΚΤ (πηγή) – στα οποία οφείλει να συνυπολογίσει κανείς την τεράστια απώλεια των εισοδημάτων (άνω του 50%), την κατάρρευση των χρηματιστηριακών τιμών, τη χρεοκοπία 250.000 επιχειρήσεων, την ανεργία, την εξορία 500.000 νέων κόστους άνω των 100 δις € για τη χώρα κοκ.

Όσον αφορά δε τις ψυχικές ζημίες, το ποσόν είναι ανυπολόγιστο – ενώ θα επιβαρύνει πολλές γενιές Ελλήνων, ακόμη και αυτών που θα γεννηθούν πολύ αργότερα. Άξιζε λοιπόν αυτή την καταστροφή η αυθαίρετη υπογραφή του υπουργού, μέσω της οποίας τοποθετήθηκε η ταφόπλακα στην πατρίδα μας; Πιστεύουμε πως όχι, ενώ είμαστε βέβαιοι πως το έχει συνειδητοποιήσει πια και ο ίδιος – αλλιώς δεν θα προσπαθούσε «με νύχια και με δόντια» να αποδείξει πως το μαύρο είναι άσπρο.

Σε κάθε περίπτωση, το να καταδικάζεις μία χώρα στη χρεοκοπία, μεταβιβάζοντας όλα της τα περιουσιακά στοιχεία στους δανειστές σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς επίσης το να υπολογίζεις το θεωρητικό «κέρδος» της μετά από 40 χρόνια λόγω της πληρωμής λιγότερων τόκων που ασφαλώς θα αδυνατούσε να εξυπηρετήσει και όχι τις βραχυπρόθεσμες ζημίες της, είναι το άκρον άωτο της ανοησίας – ενώ όσο ικανός και αν είναι κανείς ως νομικός, δεν σημαίνει ότι μπορεί να αντικαταστήσει έναν οδοντίατρο στην εξαγωγή δοντιών. Όταν το κάνει, τότε λογικά προβαίνει σε έγκλημα – ακούσιο προφανώς, ένεκα άγνοιας της διαφορετικής επιστήμης.

Περαιτέρω, ένα ακόμη αποτέλεσμα της υπογραφής του PSI θα είναι η φορολόγηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων, για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος – έχοντας την εντύπωση πως για αυτόν ακριβώς το λόγο δρομολογείται το περιουσιολόγιο, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εν προκειμένω υπενθυμίζουμε τα εξής:

Η δήμευση μέρους της ιδιοκτησίας των Ελλήνων  

Έχουμε την άποψη πως θα επιλεχθεί κάποια στιγμή παγκοσμίως η επιβολή φόρου στα περιουσιακά στοιχεία όλων αυτών που δεν θα μπορέσουν να το αποφύγουν – με την έννοια πως αδυνατούν να τα διατηρήσουν σε φορολογικούς παραδείσους ή σε άλλες ασφαλείς τοποθεσίες και εταιρικές κατασκευές, όπως η ελίτ του 1%. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να προηγηθεί ένα πείραμα, έτσι ώστε να διερευνηθούν τυχόν επιπλοκές – ενώ το γεγονός ότι, η Ελλάδα έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα ως πειραματόζωο, οδηγεί στο συμπέρασμα πως το πείραμα θα διενεργηθεί ξανά στην πατρίδα μας.

Στα πλαίσια αυτά, η πρόθεση του υπουργείου οικονομικών να δηλωθούν, καθώς επίσης να καταγραφούν όλα τα είδη της ιδιωτικής περιουσίας το Φεβρουάριο του 2017, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν όλα όσα δεν κατασχεθούν και πλειστηριαστούν για την εξυπηρέτηση του υπέρογκου δημοσίου χρέους μέσω της φορολόγησης τους (πηγή), δεν είναι απίθανο να αποτελεί την αφετηρία του πειράματος – το οποίο, εάν έχει τελικά επιτυχία, θα εφαρμοσθεί σε όλες τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Διαφορετικά πάντως δεν εξηγείται η επιμονή στο περιουσιολόγιο, όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κανείς.

Σύμφωνα τώρα με την παραπάνω πηγή, περισσότεροι από 8.500.000 Έλληνες θα κληθούν να δηλώσουν όλα τα ακίνητα και κινητά τους περιουσιακά στοιχεία, εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας – ακόμη και τα μετρητά χρήματα που έχουν στα σπίτια τους μέχρι το τελευταίο Σεντ, τα έργα τέχνης, τα κοσμήματα κοκ. Εκτός αυτού θα πρέπει να δηλώνουν τις μεταβολές στα περιουσιακά τους στοιχεία, όταν αυτές συμβαίνουν και όχι μία φορά ετήσια, όπως συνηθίζεται παντού – γεγονός που σημαίνει ότι, όταν αγοράζουν ή πουλούν κάτι, θα είναι υποχρεωμένοι μέσα σε ένα μήνα να υποβάλλουν δήλωση τροποποίησης, ενημερώνοντας άμεσα τις φορολογικές αρχές.

Συνεχίζοντας, ο λόγος που έχει επιλεχθεί η Ελλάδα για το εν λόγω πείραμα, είναι αφενός μεν η παντελής έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους των Πολιτών της στη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών που συντελείται στην επικράτεια της, αφετέρου η φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας μέσω του εκ προμελέτης εγκλήματος των μνημονίων – η οποία θα ολοκληρωθεί, με τις μαζικές κατασχέσεις και με τους πλειστηριασμούς που θα ακολουθήσουν.

Εξαιτίας αυτής ακριβώς της φτωχοποίησης και επειδή η φτώχεια είναι συγκριτικό μέγεθος (νοιώθουμε φτωχοί μόνο όταν ο διπλανός μας είναι πλουσιότερος), θεωρείται πως η πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει χαιρέκακα την επιβολή φόρου σε όλους όσους θα διαθέτουν ακόμη περιουσιακά στοιχεία – οπότε όχι μόνο δεν θα εξεγερθεί αλλά, αντίθετα, θα χαρεί ενδόμυχα με αυτήν την εξέλιξη, αφού δεν θα είναι η μοναδική που θα υποφέρει.

Φυσικά έχει προηγηθεί η «αυτό-ενοχοποίηση» των Πολιτών οι οποίοι, χειραγωγούμενοι επιδέξια μέσω των ΜΜΕ, έχουν πεισθεί ανόητα πως σε αυτούς οφείλεται η υπερχρέωση της χώρας τους, μεταξύ άλλων επειδή αυτοί ψήφιζαν τους διεφθαρμένους πολιτικούς – οπότε είναι δίκαιο και σωστό να πληρώσουν το τίμημα που τους ζητείται από τους δανειστές. Ακόμη χειρότερα, παρά το ότι το τίμημα είναι υπέρογκο και απάνθρωπο – ενώ ασφαλώς δεν οφείλεται στους ίδιους, ιδίως μετά το 2010, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε το ΔΝΤ (ανάλυση).

Η τελευταία ερώτηση τώρα δεν είναι άλλη, από το ποσοστό της φορολόγησης της ιδιωτικής περιουσίας, το οποίο θα μπορούσε να επιβληθεί – κάτι που όμως θα εξαρτηθεί από το ύψος της, καθώς επίσης από την επιδιωκόμενη μείωση του δημοσίου χρέους. Για παράδειγμα, εάν τα συνολικά, ελεύθερα βαρών ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας θα ήταν 600 δις € και το χρέος θα έπρεπε να περιορισθεί στο 90% του ΑΕΠ (στα 160 δις € περίπου), από τα σημερινά 330 δις €, τότε το ποσοστό θα οριζόταν γύρω στο 30% – ποσόν που θα επιβαλλόταν μεν εφάπαξ, αλλά θα εξοφλούταν σε βάθος χρόνου.

Επίλογος

Επανερχόμενοι στην εισαγωγή του κειμένου, υπενθυμίζοντας πως ανάλογες καταστάσεις συνόδευσαν τη δραστηριοποίηση του ΔΝΤ στη Νότια Κορέα, όπου οι Πολίτες της έδιναν στο κράτος ακόμη και τα χρυσά τους δόντια, ο Ρώσος συγγραφέας κατέληξε τότε στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος του ήταν υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε – δηλαδή ο λαός, επειδή τα ανεχόταν αδιαμαρτύρητα και δεν επαναστατούσε.

Ουσιαστικά λοιπόν κατηγορούσε τους Ρώσους για τη συλλογική τους αποχαύνωση – θεωρώντας ότι σιωπούσαν όπως τα πρόβατα που οδηγούνταν στη σφαγή. Προφανώς εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν είχε δίκιο ή άδικο, ή εάν οι Έλληνες σήμερα συμπεριφέρονται σωστά, ανεχόμενοι τα πάντα χωρίς καμία διαμαρτυρία – με αποτέλεσμα να μην προσφέρουν καν στις κυβερνήσεις τους την αντίδραση τους ως όπλο, για να διαπραγματευθούν καλύτερα με τους δανειστές.

Αυτό που όμως γνωρίζουμε είναι το ότι, όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

ΠΗΓΗ 

ΖΟΥΡΑΡΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ,ΤΟΥΣ...ΖΟΥΡΑΡΙΔΕΣ ΦΟΒΑΤΑΙ

Από την εποχή του... Λεωνίδα, μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα ζημιά κάνουν οι διάφοροι Ζουράριδες κι όχι οι εχθροί. 

Επιτέλους ξεκουμπιστείτε!

 Ο Νίκος Συρίγος γράφει.


Από τη στιγμή που άκουσα τις δηλώσεις του Ζουράρι, σκέφτηκα δύο πράγματα: 
Το πρώτο ήταν «τι κάνουν άραγε τους… Ζουράριδες εν καιρώ πολέμου;». 
Το δεύτερο «μέχρι πότε θα μας κυβερνούν ένας πρόεδρος 15αμελούς, ένας μπούλης, ένας Φίλης, ένας Παρασκευόπουλος και ένας Ζουράρις;». 
Λάθος.
 Άλλη ήταν η σκέψη μου: «Για πόσο ακόμη θα τους ανεχόμαστε;».

Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι όλοι αυτοί οι τύποι εκτελούν σχέδιο. Και το κάνουν ξεδιάντροπα. Την ώρα που οι Τούρκοι κλιμακώνουν την ένταση, με δηλώσεις, χάρτες και συνεχείς παραβιάσεις, Έλληνας Υπουργός και μάλιστα προερχόμενος από τον (δήθεν) πατριωτικό χώρο ξεστομίζει την ατάκα «Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει». Κι όταν έχεις πει κάτι τέτοιο ρε Ζουράρι, όπως κι αν το έχεις… συνοδεύσει μετά, καμία σημασία δεν έχει. Καμία. Και γιατί οι απέναντι θα το κάνουν σημαία αλλά και διότι όταν ένας υπουργός των Ελλήνων ξεπουλάει τα νησιά ελαφρά τη καρδία, το ηθικό των ανθρώπων που ζουν εκεί, που φυλάνε Θερμοπύλες, πέφτει στα πατώματα…

Ειδικά όταν αυτή η Πολιτεία, οι ίδιοι άνθρωποι, οι διάφοροι Μουζάλες, έχουν αφήσει τους νησιώτες στο έλεος του Θεού, επιτρέποντας να μετατραπούν η Χίος, η Μυτιλήνη, η Κως και τα άλλα ακριτικά νησιά σε αποθήκες ψυχών. Κι όχι μόνο τους έχουν εγκαταλείψει αλλά όταν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικούν να ξαναπάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, τους απειλούν πως θα τους βγάλουν στη σέντρα. Η αλητεία σε όλο της το μεγαλείο.

Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο Ζουράρις. Ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να φοβόμαστε τους Τούρκους. 
Όντως Ζουράρι, κανένας Έλληνας δεν φοβάται τον Τούρκο. Κανείς. Τους… Ζουράριδες φοβόμαστε. Από την εποχή του Λεωνίδα, μέχρι σήμερα… Αυτοί είναι που κάνουν την πραγματική ζημιά στο γένος. Σε πόλεμο και σε ειρήνη. Κι όσο πιο γρήγορα ξεκουμπιστείτε, τόσο το καλύτερο για την πατρίδα… Είστε όλοι επικίνδυνοι. Όλοι.

ΠΗΓΗ

ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ,ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ...

Μετά το μνημειώδες τετ-α-τετ με τον Ομπάμα, ο Αλέξης Τσίπρας κράτησε στάση «καφενέ» και στην Κούβα. Ο Νίκος Συρίγος γράφει.
Φαντάζομαι ότι κανείς δεν ανάγκασε τον Αλέξη Τσίπρα να πάει στην Κούβα για να αποχαιρετίσει τον «σύντροφο» Κάστρο. Τουναντίον. Και πήγε οικειοθελώς και τον πληρώσαμε εσύ κι εγώ πατριώτη και άφησε την χώρα την ώρα που παίζονται όλα για να κάνει το κομμάτι του και να το παίξει επαναστάτης… Ελπίζαμε όμως τώρα που το παλικάρι πήγε κάπου που ήθελε, που γούσταρε βρε αδερφέ, αν μη τι άλλο να εκπροσωπήσει την χώρα, αν όχι επάξια, αλλά με τον δέοντα σεβασμό. Να επανορθώσει μετά το παγκόσμιο ρεζιλίκι με τον Μπαράκ Ομπάμα, όταν όλος ο πλανήτης αντιλήφθηκε ότι στην Ελλάδα έχουμε πρωθυπουργό έναν τύπο που δεν ξέρει ούτε να κάτσει σωστά. Ναι, αυτόν που ψηφίσαμε για να σταθεί όρθιος απέναντι στα «κοράκια»!

Τι Κούβα, τι Μαξίμου, τι Προεδρικό Μέγαρο! Τι Ομπάμα, τι Κάστρο! Τι ζωντανός, τι νεκρός! Ο Τσίπρας είναι παντού και πάντα ο ίδιος. Ο ίδιος, απαίδευτος άνθρωπος που δυστυχώς εκπροσωπεί την Ελλάδα. Για την ακρίβεια δεν την εκπροσωπεί. Τη ρεζιλεύει. Και το χειρότερο είναι πως παθαίνει αλλά δεν μαθαίνει. Δεν μαθαίνει ότι δεν μπορεί να κάθεται λες και είναι στον καφενέ, όταν εκπροσωπεί τη χώρα. Δεν μαθαίνει ότι έχει την υποχρέωση όσο ακόμη είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Να κάνει το μίνιμουμ. Έστω το μίνιμουμ. Και το να κάθεσαι έτσι, σε μια τελετή δεν δείχνει σεβασμό ούτε στο νεκρό, ούτε σε αυτούς που εκπροσωπείς. Επιβεβαιώνει απλά την ακαταλληλότητα σου. Ας το προστατεύσει κάποιος το παιδί… Ας το κρατήσει σπίτι. Και λεφτά θα γλιτώσουμε και δεν θα ντρεπόμαστε.

Υγ. Για το τίποτα που προσπαθεί να γίνει κάτι μοιράζοντας «καρκίνο» και «ψόφο» κλπ. τι να πεις; Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν... 

ΠΗΓΗ

ΟΤΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Του Αντώνη Πανούτσου
Ο ένας πιστεύει ότι είναι ακόμα πρόεδρος του 15μελούς. Ότι εκπροσωπώντας το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων θα πάει στην Κούβα, θα βγάλει φωτογραφίες στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο και θα γυρίσει να πει πως τα πέρασε στους συμμαθητές του.

Ο άλλος βρίσκεται ακόμα στην 10ετία του 1970. Όταν δύο χαριτωμένες λέξεις και μία αιρετική θέση άφηναν τους φίλους στο Dore’ με ανοιχτό στόμα και έπειθαν την κουλτουριάρα γκόμενα του Εσωτερικού να τον ακολουθήσει σπίτι για να ακούσει Misa Criola και την απαγγελία από επίλεκτα κομμάτια του «Συζήτηση για το κράτος» του Αλτουσέρ.

Ο ένας όμως εδώ και χρόνια έπαψε να είναι ο μαθητής λυκείου με επαναστατικές φαντασιώσεις. Ο άλλος να είναι ο αυτοχρισθείς καθηγητής πανεπιστημίου σε ψαγμένες καφετέριες της συμπρωτεύουσας. Ο ένας υποκρίνεται τον πρωθυπουργό. Ο άλλος κάνει τον υφυπουργό Παιδείας. Μεταφέροντας στην εξουσία τον προηγούμενο εαυτό τους, με τα προβλεπόμενα αποτελέσματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει το ελαφρυντικό ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν καταλαβαίνει ότι οι επιλογές του ορίζουν την θέση της Ελλάδας στο εξωτερικό. Στην περίπτωση όμως που το καταλαβαίνει έχει ενδιαφέρον πώς αντιλαμβάνεται το  μέλλον της χώρας. 


Σαν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ούτε μία χώρα δεν έστειλε τον αρχηγό της στην κηδεία του Κάστρο και η σχέση της με την Κούβα ρυθμίζεται από Common Commission που ελέγχει την πρόοδο στην εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην χώρα ή σαν μέλος μιας ένωσης Ελλάδας, Κούβας, Βενεζουέλας και Νικαράγουας με σκοπό την εξαγωγή της επανάστασης; Και αν στην περίπτωση των λατινικών χωρών η εξαγωγή της επανάστασης θα έχει σαν στόχο της τη Βραζιλία και την Ουρουγουάη, η Ελλάδα πού θα την εξάγει; Στο Βέλγιο και την Νορβηγία; Σαν εξαγωγή του επιτυχημένου ελληνικού αριστερού μοντέλου με τον Τσίπρα να μένει στο Εσωτερικό και να κάνει τον Φιντέλ και τον ο Νίκος Παππάς σαν Τσε να ξεκινάει την αντίσταση στον Μέλανα Δρυμό να πολεμήσει;

Το να θέλεις να εξάγεις κάτι που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις μόλις 15% συνεχίζει να το θέλει είναι σουρεαλιστικό. Το να γράφεις σε άρθρο σου στην Guardian «Η Αριστερά μπορεί να ενωθεί για να χτίσει μια καλύτερη Ευρώπη» όταν η ευρωπαϊκή αριστερά στην κατάσταση που βρίσκεται δεν μπορεί να χτίσει ούτε αυθαίρετο στην Κερατέα και στην Ολλανδία το ακροδεξιό κόμμα του PVV παίρνει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις ονομάζεται άρνηση της πραγματικότητας.

Το ίδιο που συμβαίνει με τον Κώστα Ζουράρι γλυκά χάνεται σε ονειρώξεις της τρίτης ηλικίας με πρωταγωνιστή τον εαυτό του. Έτσι όταν στο ραδιόφωνο του Alpha ρωτήθηκε ποια θα ήταν η αντιμετώπιση του στην Κούβα, στην περίπτωση που είχε εκδώσει βιβλίο για «τα σπουδαρχίδια της εδώ κοπροκρατίας» απάντησε «βεβαίως θα επιβίωνα, θα με καλούσε ο Κάστρο θα μιλούσα και θα τα λέγαμε θα είχα μια τιμωρία βαριάς επιπλήξεως και μέχρι εκεί». Μια βαρουφάκεια φαντασίωση. Στην οποία όπως ο Βαρουφάκης είχε φτιάξει τον ρόλο του ακαταμάχητου λατίνου οικονομολόγου που θα γοήτευε την Λαγκάρντ για να σβήσει το χρέος, ο Ζουράρις έφτιαξε τον ρόλο του πανέξυπνου αλλά ατίθασου διανοούμενου, που βγάζει τον Κάστρο από τα ρούχα του αλλά η γοητεία του υποχρεώνει τον ηγέτη να τους συγχωρεί τα πάντα.   

Η πραγματικότητα της Κούβας είναι βέβαια του Πάμπλο Νερούδα. Τον οποίο οι κουβανοί απαγορεύεται να διαβάζουν. Και του Ραούλ Ριβέρο, που επειδή έγραψε ενάντια στην λογοκρισία έμεινε 20 χρόνια φυλακή και σήμερα ζει εξόριστος στην Μαδρίτη. Για τον Κώστα Ζουράρι βέβαια όσοι χαρακτηρίζουν τον Φιντέλ Κάστρο δικτάτορα είναι μ…κες. Το ίδιο που θα χαρακτήριζαν οι κουβανοί κάποιον έλληνα καθηγητή που θα έλεγε ότι δεν είναι.

ΠΗΓΗ

ΕΣΠΕΡΟΣ-ΕΩΣΦΟΡΟΣ: ΟΙ ΔΑΔΟΥΧΟΙ ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Έσπερος – Εωσφόρος: Οι δαδούχοι φωτοδότες του κόσμου


“ἀστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν ἑῷος,
νῦν δὲ θανὼν λάμπεις ἕσπερος ἐν φθιμένοις.»

“Σαν το άστρο της αυγής έλαμπες άλλοτε μέσα στους ζωντανούς· τώρα που πέθανες, λάμπεις μέσα στους πεθαμένους όπως ο Έσπερος.»
Πλάτων.

Ο Εωσφόρος και ο Έσπερος είναι οι δικοί μας Αυγερινός και Αποσπερίτης, δηλαδή το ίδιο αστέρι, ο πλανήτης Αφροδίτη. Τους παρίσταναν στην τέχνη σαν δυο νεαρά παλικάρια με πυρσό στο χέρι, που έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό και μηνούσαν τον ερχομό της μέρας και της νύχτας αντίστοιχα.

Στην ελληνική μυθολογία…
ο Έσπερος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει τα βράδια, τουΑποσπερίτη. Τον θεωρούσαν γιο ή και αδελφό του Άτλαντα, και διακρινόταν για την καλοσύνη του. Στην Ιλιάδα ο Έσπερος χαρακτηρίζεται με το επίθετο “κάλλιστος»,δηλαδή ο ωραιότερος από όλους τους αστέρες του ουρανού, ενώ στην Οδύσσεια με το επίθετο “φαάντατος», δηλαδή ο φωτεινότερος.

Ο Ησίοδος θεωρεί τον Έσπερο γιο της Ηούς (θεά της αυγής) και του Κεφάλου, όπως γράφει και ο Παυσανίας (Α΄ 3, 1). Ο ίδιος ωστόσο ποιητής τον παρουσιάζει και ως γιο της Ηριγενείας και του Αστραίου (προσωποποίηση του έναστρου ουρανού), οπότε τον ονομάζειΕωσφόρο, προάγγελο της αυγής. Η Ηριγένεια (γεννημένη το πρωί) όμως φαίνεται να είναι ένα ακόμα προσωνύμιο της Ηούς.
Κατά την Θεογονία του Ησιόδου λοιπόν, η Σελήνη είναι κόρη του Υπερίωνα και της Θείας και αδελφή της Hούς (Αυγής) και του Ηλίου, Ο Κέφαλος ήταν παντρεμένος με την Προκρίδα, κόρη του Ερεχθίονα. Η Ηώ όμως τον ερωτεύτηκε και τον απήγαγε. Από τη σχέση του Κέφαλου και της Ηούς προέκυψαν οι εξής γιοί, ο Φαέθων, ο Τίθωνας ο Έσπερος ο Βορράς, ο Νότος και ο Ζέφυρος.

Ο Έσπερος αναφέρεται και από τον Διόδωρο, τον Απολλόδωρο, τον Καλλίμαχο, τον Πίνδαρο, τον Νόννο, τον ποιητή Ίβυκο, τον Ίωνα, τον Χίο, τον Οβίδιο, τον Σενέκα, τον Βιργίλιο, τον Κικέρωνα, τον Γάιο Ιούλιο Υγίνο, τον Κουίντο Σμυρνέα, τον Βαλέριο Φλάκκο και πολλούς άλλους.

Ο Μύθος μας λέει ότι ο Έσπερος ήταν όταν ζούσε στη Γη, ένας ξεχωριστός, για τα χαρίσματα και τις αρετές του, νέος. Ξεχώριζε ο Έσπερος για την ευσέβεια, τη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό του.Λαμπρός, και όμορφος, τιμούσε τους θεούς και διακρινόταν για την ευγένεια του χαρακτήρα του, την σύνεση και την ευσπλαχνία του. Οι άνθρωποι τον αγαπούσαν εξαιτίας της καλοσύνης του. Ο Έσπερος με τα χρυσά του μαλλιά εμφανίζεται στο νυχτερινό ουρανό και δεσπόζει ανάμεσα στ’ άλλα αστέρια, με τη λαμπρότητα και το φως του. Εσπέρα- Δύση.

Ο Έσπερος ήταν το πιο λαμπρό αστέρι. Πρώτος αυτός ανέβηκε στο όρος Άτλας για να παρατηρήσει τα αστέρια, όμως θύελλα τον άρπαξε και ο Έσπερος χάθηκε. Η καλοσύνη του έκανε τους ανθρώπους να φανταστούν ότι είχε μεταμορφωθεί στο αστέρι που φέρνει τη νύχτα και μαζί με αυτή και την ανάπαυση στους ανθρώπους. Θεωρείται, ακόμη, πατέρας της Εσπερίδας που από τον Άτλαντα, τον αδελφό του, απέκτησε κόρες, τις γνωστέςΕσπερίδες που συνδέονται με τον μυθικό κύκλο του Ηρακλή και την αναζήτηση από τον ήρωα των χρυσών μήλων. Ξετυλίγοντας το κουβάρι του Μύθου μαθαίνουμε ότι ο Εωσφόρος- Φώσφορος ήταν αδερφός του Έσπερου και γεννήθηκαν από το ζευγάρωμα της Ηώς με τον Αστραίο ή κατά μία άλλη εκδοχή (όπως προαναφέραμε) του Κέφαλου.
Ο Εωσφόρος έλαβε ως σύζυγό του την Κλεόβοια και απέκτησαν δύο θυγατέρες, τηνΤηλαύγη τη Φιλωνίδα και έναν γιο τον Κήυκα. Ο Εωσφόρος πετώντας στον πρωινό ουρανό προηγείτο του άρματος του Ηλίου, φέρνοντας το πρωινό φως (αυγή) πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος.



Προπορεύεται ο Εωσφόρος προαναγγέλλοντας την αυγή, ακολουθούν η Ηώς / Αυγή και ο Ήλιος (κρατήρας, Απουληία, Μουσείο Μονάχου.


Οι αρχαίοι, όπως έχει επισημανθεί, πίστευαν ότι ο Έσπερος και ο Εωσφόρος ήταν το ίδιο αστέρι, ότι ο Εωσφόρος δηλώνει υπέρτατη ομορφιά και ότι η ψυχή κάποιου που πέθανε μπορεί να κατοικεί σε ένα αστέρι.

Η λέξη Εως – φόρος (ο φέρων την Ηώ = αυγή) είναι σύνθετη, εκ του Έως = Αυγή και του Φέρω, σημαίνει δε «Ο φέρων την αυγή», δηλαδή ο προάγγελος της Αυγής.
Στην λέξη Εωσφόρος, το πρώτο συνθετικό –Έως σημαίνει λυκόφως δηλαδή έσπερο φως (αμυδρό) κατά λέξη, αυτός που φέρει ή φέρνει το Φως. Το παράγωγο άλλωστε επίθετο «εωθινός»σηµαίνει «πρωινός», «αυγινός».

Λέγεται ότι η Αφροδίτη πήδηξε από ένα βράχο να αυτοκτονήσει για τον άδικο χαμό τουΆδωνη. Απλώς, ενώ ήταν το βραδινό άστρο του Έσπερου, βουτώντας πίσω από το άρμα του Ήλιου που είχε δύσει, αναβίωνε την άλλη μέρα το πρωί σαν Εωσφόρος, για να συναντήσει τον Άδωνη. Είναι σαν τις κινήσεις του πλανήτη Αφροδίτη στον ουράνιο θόλο.

Ο Εωσφόρος-Έσπερος αναπαρίστατο πάντοτε ως έφηβος απαράμιλλης ομορφιάς σε όσα αγάλματα και αγγεία έχουν διασωθεί με την μορφή του. Άλλοτε συνοδεύοντας τηνΑφροδίτη, άλλοτε την Σελήνη, άλλοτε προπορευόμενος του άρματος του Ηλίου για να φέρει το αχνό φέγγος του χαράματος που περίμεναν οι αγρότες για να ξυπνήσουν, προαναγγέλλοντας έτσι την αυγή που αποτελούσε την έναρξη για τις αγροτικές εργασίες, άλλοτε ως βρέφος στην αγκαλιά της Ηούς κλπ.

Ο Αυγερινός είναι το δημώδες όνομα του πλανήτη Αφροδίτη, όταν αυτή εμφανίζεται στον ουρανό κατά την αυγή. Γι’ αυτό καλείται από πολλούς και “άστρο της ημέρας». Καλείται επίσης και Αποσπερίτης όταν εμφανίζεται μετά την δύση του ηλίου και είναι το λαμπρότερο αντικείμενο στον ουρανό αμέσως μετά τη Σελήνη.



Η Σελήνη συνοδευόμενη από τους Διόσκουρους Φωσφόρο και Έσπερο. Ρωμαϊκή στήλη, 2ος αι. π.Χ.

Η Αφροδίτη είναι το γνωστότερο και πιο αγαπητό “άστρο» του ελληνικού λαού. Είναι το τελευταίο άστρο που αντικρίζει ο γεωργός ξυπνώντας το χάραμα (Αυγερινός) και το πρώτο όταν έρχεται η νύχτα, (Αποσπερίτης), όπου προμηνύει το τέλος της ημερήσιας εργασίας και την αρχή της νυχτερινής ανάπαυσης. Κατά τόπους ονομάζεται “άστρο της αυγής», “αυγίτης» ή “ημεραστέρι» ακόμη και απλά “αστέρας» η “άστρο».

Αστρονομικά, ο Εωσφόρος είναι ο πιο λαμπρός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, ο πλανήτης Αφροδίτη όπως προείπαμε, με τις δύο διαφορετικές εκφάνσεις του: δηλ. ωςΕωσφόρος κατά το χάραμα της ημέρας (προαναγγέλλοντας της αυγή) και ως Έσπεροςκατά το σούρουπο.

Σε ό,τι αφορά την πρωινή έκφανση του πλανήτη Αφροδίτη, απαντάται σε όλα τα διεθνή και εν Ελλάδι επιστημονικά αστρονομικά εγχειρίδια με την ίδια ακριβώς ονομασία: ως Εωσφόρος.



H Σελήνη και o Έσπερος. Ασημί με χρυσό. 350 περίπου π.Χ. Μιλάνο Αρχαιολογικό Μουσείο


Έχει διασωθεί και βρέθηκε σε ανασκαφές ένα εκπληκτικό ανάγλυφο του Εωσφόρου και του αδερφού του, του Έσπερου, που πλαισιώνουν την μορφή της Σελάνας (Σελήνης). Δύο ωραιότατων νέων που συνοδεύουν το σβήσιμο κάθε πρωί και την εμφάνιση κάθε σούρουπου του φεγγαριού.
Το ανάγλυφο βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου.

H λατρεία του Εσπέρου μνημονεύεται στην περιοχή της Οίτης. Στον Παρνασσό, οΈσπερος λατρευόταν ως πατέρας της Στίλβης ή της Τηλαύγης και παππούς του Αυτολύκου, ενώ σε άλλα μέρη τον θεωρούσαν πατέρα του Εωσφόρου.

Αξίζει να σηµειώσουµε ότι η θεά Εκάτη ονοµαζόταν επίσης «Φωσφόρος» και «∆αδούχος» και απεικονίζεται συνήθως στα αγάλµατά της να κρατά σε κάθε χέρι της τη δάδα.

Ο «φέρων την αυγή», ο «φωτοδότης» ο Εωσφόρος, ο Υιός της Πρωίας, ο όμορφος αυτός νέος, γιος της Ηούς και του Αστραίου, που προηγούνταν του άρματος του Ήλιου, το πως έγινε συνώνυμος με το σκοτάδι, είναι μια άλλη ιστορία που θα την πούμε ίσως, μια άλλη φορά…σύντομα.

ΠΗΓΗ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.ΙΣΧΥΣ Ή ΝΤΕΚΟΡ;

Η σημαντικότητα της θέσεως του Προέδρου είναι μεγάλη, γιατί είναι ο μόνος παράγοντας ο οποίος μπορεί να σπάσει τη διαπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας με αυτήν της νομοθετικής. Είναι σημαντικός ο ρόλος του, γιατί απλούστατα η υπογραφή τού Προέδρου είναι η "τελευταία" υπογραφή. Είναι η τελευταία υπογραφή προτού ένα νομοσχέδιο της Βουλής γίνει νόμος του κράτους και επιβληθεί στους Έλληνες. Από τη στιγμή που τα κόμματα ελέγχουν τόσο την κυβέρ­νηση όσο και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ευνόητο είναι ότι πρέπει να ελέγχονται στην περίπτωση που θα θελήσουν να υπερβούν τα όρια που προσδιορίζονται από το Σύνταγμα.

Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται η ισχύς του Προέδρου. Ο Πρόεδρος, όταν αντιληφθεί πως κάτι ύποπτο ή περίεργο συμβαίνει, δεν υπογράφει. Όταν αντιληφθεί ότι ένας νόμος είναι "διάτρητος" και οδηγεί στην ασυδοσία των "ημετέρων", δεν υπογράφει. 
Δεν έχει σημασία πώς θα το αντιληφθεί. Δεν έχει σημασία αν αφουγκραστεί την κοινή γνώμη ή δώσει σημασία σε δημοσιεύματα ή ενημερωθεί από κάποιους πολίτες. Σημασία έχει ότι, αν αντιληφθεί πως κάτι δεν "συνάδει" με τον συνταγματικό νόμο, μπορεί ν' αρνηθεί την υπογραφή του. Αυτή η άρνηση είναι το υπέρτατο "όπλο" του.
   Ο Πρόεδρος δεν είναι αυτός ο οποίος θα κρίνει τον υποψήφιο νόμο. Δεν είναι αυτός ο οποίος θ' αποφανθεί για τη συνταγματικότητά του. Ο Πρόεδρος είναι αυτός που σε μια τέτοια περίπτωση θα τον παραπέμψει στον "ειδικό" και αυτός είναι η δικαστική εξουσία. Με τον τρόπο αυτόν και εντελώς ομαλά εμπλέκεται και η τρίτη κυρίαρχη εξουσία στον έλεγχο των κρατούντων. Από εκεί και πέρα φεύγει η ευθύνη από τον Πρόεδρο και πηγαίνει στη δικαστική εξουσία. Αν αυτή αποφανθεί για τη συνταγματική ορθότητα του νόμου, "καλύπτει" τον Πρόεδρο και στην ουσία παίρνει την ευθύνη. Γι' αυτόν τον λόγο ο Πρόεδρος απαγορεύεται να έχει "θέση" και "άποψη". Απαγορεύεται, γιατί είναι δυνατόν, εξαιτίας της "θέσης" ή της "άποψής" του, να κάνει τα στραβά "μάτια" και αυτό είναι εγκληματικό για τη θέση του.

   "Θέση" και "άποψη" μπορούν να έχουν αυτοί οι οποίοι κρίνονται για τις "θέσεις" και τις "απόψεις" τους από τον λαό. Αυτοί οι οποίοι παράγουν πολιτική και είναι οι πολιτικοί. Ο Πρό­εδρος δεν παράγει πολιτική. Απαγορεύεται να παράγει πολιτική, γιατί δεν ψηφίζεται από τον λαό γι' αυτήν τη δουλειά. Ο Πρόεδρος ψηφίζεται από τους βουλευτές, για να προστατεύει το Σύνταγμα από τις εξουσίες οι οποίες θα μπορούσαν να το παραβιάζουν. Αυτός ο οποίος παράγει πολιτική "ταξιδεύει". Μέσα στο "ταξίδι" του πειραματίζεται και δοκιμάζει. Ο Πρόεδρος είναι "φύλακας" και οι φύλακες δεν ταξιδεύουν. Οι φύλακες ούτε πειραματίζονται ούτε δοκιμάζουν. Τους προσφέρεται κάτι να το φυλάσσουν και αυτό είναι το καθήκον τους. Ούτε κρίνουν ούτε προσπαθούν να βελτιώσουν αυτό το οποίο τους παραδίδεται προς φύλαξη. Αυτά όλα είναι πράξεις πολιτικές και ως τέτοιες αφορούν τους πολιτικούς.

   Έχει αναρωτηθεί κανένας γιατί οι πάντες εκθειάζουν τον σημερινό Πρόεδρο; Γιατί τόσο τα κόμματα όσο και τα ΜΜΕ συμφωνούν για την "ποιότητά" του; Και μόνον πονηρά να σκεφτεί κάποιος, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Από τη στιγμή που είναι "καλός" για τα κόμματα ή τα ΜΜΕ, είναι "κακός" για τον κόσμο που λεηλατείται από αυτά. Απλά πράγματα. Ο Στεφα­νόπουλος ήταν ένας κακός Πρόεδρος των Ελλήνων και γι' αυτόν τον λόγο είναι αγαπητός τόσο στα κόμματα όσο και στα ΜΜΕ. Επί των ημερών του έγιναν συνταγματικά εγκλήματα και αυτός, που έπρεπε να είναι "ξύπνιος" στις "πύλες" του Συντάγματος, "κοιμόταν". Όταν άνοιγαν οι "κερκόπορτες" του ελληνικού κράτους, αυτός έβγαζε πατριωτικά λογύδρια στις γριές και στους ανάπηρους πολέμου.

   Επί των ημερών του καταλύθηκε το Σύνταγμα με τους "τρομονόμους" και τις παράνομες δίκες των "τρομοκρατών". Επί των ημερών του έγινε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Επί των ημερών του άνοιξαν τα κομματικά "τρωκτικά" τα δημόσια ταμεία. Επί των ημερών του είχαμε παρεμβάσεις της εξουσίας στην οικονομία και οδηγηθήκαμε στο έγκλημα του χρηματιστηρίου. Επί των ημερών του δεν ελέγχθηκαν τα ΜΜΕ και δημιούργησαν το σημερινό άθλιο μονοπώλιο εταιρειών και προσώπων, που λυμαίνεται τα πάντα. Επί των ημερών του φτάσαμε στο σημείο να μην καταλαβαίνουμε πότε τα δελτία ειδήσεων είναι τέτοια και πότε είναι απλά διαφημιστικά σποτ. Επί των ημερών του δημιουργήθηκε η "διαπλοκή", που μονοπωλεί τα πάντα. Γι' αυτόν τον λόγο είναι "αγαπητός" τόσο στα κόμματα όσο και στα ΜΜΕ. Μπορούμε να συντάξουμε μια ολόκληρη λίστα συνταγματικών εγκλημάτων τα οποία διαπράχθηκαν στη θητεία του. Εγκλήματα, τα οποία διαπράχθηκαν την ώρα που αυτός έκανε προπόσεις στις λέσχες αξιωματικών ανά την επικράτεια.

   "Αγαπητός" όμως είναι και για μια άλλη ιδιότητά του. Είναι παλαιός πολιτικός γνωστού κομματικού "μαγαζιού". Αυτό από μόνο του είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο συμφέρει. Συμ­φέρει το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Συμφέρει τόσο τους ιδιοκτήτες των κομμάτων όσο και τους κοινούς πολιτικούς. Γιατί; Γιατί γίνεται αυτό το οποίο είπαμε στην αρχή. Οι πολιτικοί, ενεργώντας ως "συντεχνία", μπορούν να "καπελώνουν" τους πάντες. Η θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας μπαίνει στην "περιουσία" αυτού του ιδιαίτερου "χώρου" και αυτό είναι παράνομο.

Ο "χώρος" της πολιτικής είναι ένας από τους πολλούς "χώρους" στους οποίους μπορούν να δραστηριοποιούνται οι Έλληνες πολίτες. Ένας "χώρος" ανάλογος του επιστημονικού, του καλλιτεχνικού ή του οικονομικού "χώρου". Γιατί θα έπρεπε ένα αξίωμα, το οποίο προβλέπει καθαρά "καθήκοντα", να μονοπωλείται από τους πολιτικούς; Μόνον σ' αυτόν τον "χώρο" δραστη­ριοποιούνται οι "άριστοι"; Ένας καλός επιστήμονας δεν μπορεί να εκτελέσει αυτά τα απλά καθήκοντα; Μπορεί να διαπρέπει στην επιστήμη του και δεν μπορεί να μάθει τα απλά προεδρικά καθήκοντα;

   Γι' αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για συντεχνιακά συμφέροντα των πολιτικών. Ο πολιτικός "χώρος" είναι ένας χώρος όπως πολλοί άλλοι. Έχει τους άριστούς του, όπως έχει και τους τενεκέδες του. Είναι μάλιστα εύκολος χώρος. Σχεδόν ο πιο εύκολος χώρος απ' όλους τους υπόλοιπους για μια εκ του ασφαλούς επιτυχία. Αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ένας χώρος, όπου "διαπρέπουν" οι Ντόρες, οι Γιωργάκηδες, οι Κυριάκοι και οι Νάσοι "ελέω" πατέρων, είναι εύκολος χώρος. Μέχρι και η τηλεοπτική "Σελήνη" διέπρεψε σ' αυτόν τον χώρο. Είναι εύκολος ο χώρος, εφόσον έχει αποδειχθεί ότι αρκεί να είσαι γλείφτης ή κομματόσκυλο για να "πετύχεις". Δύσκολο είναι να γίνεις "άριστος" στους χώρους όπου ο πατέρας σου ή ο τοπικός κομματάρχης δεν μπορεί να σε βοηθήσει.

   Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι πολιτική θέση. Είναι μια θέση που απλά απαιτεί από τον κάτοχό της μια στοιχειώδη ανθρώπινη ευφυΐα και μια τεράστια ακεραιότητα. Αυτό το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι το ζητούμενο για έναν καλό Πρόεδρο. Αυτό είναι το δύσκολο να βρεθεί και γι' αυτό υπάρχουν μέθοδοι για να εξασφαλιστεί. Τι είδους μέθοδοι; Αυτή η θέση λειτουργεί τέλεια, όταν αυτός ο οποίος την κατέχει είναι "άριστος" ως πολίτης. Όταν αυτός ο πολίτης έχει διακριθεί στο χώρο όπου έχει δώσει τον αγώνα της ζωής του. Γιατί; Γιατί, όταν έχεις ένα μεγάλο όνομα, εξαιτίας της προηγούμενης δραστηριότητάς σου, δεν βλέπεις με δέος τους κρατικούς αξιωματούχους και βέβαια το σημαντικότερο δεν "παίζεις" με τα κόμματα. Δεν τα έχεις ανάγκη. Δεν εκβιάζεσαι. Έχεις να προστατεύσεις τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής και δεν κάθεσαι ν' ασχολείσαι με τα "νούμερα" της πολιτικής.

   Φαντάζεται κάποιος ως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας έναν "τεράστιο" επιστήμονα και άνθρωπο, όπως ήταν ο γιατρός Παπανικολάου; Θα "έπαιζε" αυτός με τα κόμματα, διακινδυ­νεύοντας την παγκόσμια φήμη του; Θα έμπαινε στα "παζάρια" των τυχάρπαστων, οι οποίοι μπορεί να εκλέχθηκαν είτε παριστάνοντας τα "νούμερα" στα καφενεία είτε επειδή είναι "γόνοι" διασήμων είτε επειδή μοίραζαν τενεκέδες με "τυρί" —κι αυτό έχει γίνει— σε αντάλλαγμα ψήφων; Θα έβλεπε με δέος τους επώνυμους της πολιτικής, οι περισσότεροι εκ των οποίων ξεκίνησαν την καριέρα τους ως κομματικά "τρωκτικά"; Θα μπο­ρούσε ο κάθε "Κούλης" να τον πιέζει ή να τον εκβιάζει, κάθε φορά που θα ήθελε δημόσια περιουσία για να κάνει τζάμπα ιδιωτικό ίδρυμα στον πατέρα του; Θα μπορούσε να τον απειλεί με αποκαλύψεις για το προηγούμενο κομματικό "παρελθόν" του;

   Ένας τέτοιος τεράστιος άνθρωπος θα εκτελούσε στον απόλυτο βαθμό τα καθήκοντά του. Θα σεβόταν το "γράμμα" του νόμου, για να μην βρεθεί ποτέ αντιμέτωπος με τη φθορά. Αν δια­πίστωνε ότι "πιεζόταν" σε σημείο ώστε να "τρωθεί" το προσωπικό και το επιστημονικό του κύρος, θα απειλούσε με παραίτηση. Θα αποκάλυπτε τα άνομα συμφέροντα και τους φορείς τους. Αυτή είναι η χρησιμότητα του θεσμού της Προεδρίας. Γι' αυτόν τον λόγο ως θέση αφορά τους άριστους και όχι τους τυχαίους. Γι' αυτόν τον λόγο αναζητάμε τον υποψήφιο ανάμεσα στους πετυχημένους πολίτες της κοινωνίας και δεν κάνουμε κλήρωση ανάμεσα στους τυχαίους. 

   Αυτή η θέση αφορά μόνον αυτούς οι οποίοι έχουν να προστατεύσουν μεγαλύτερα προσωπικά συμφέροντα από αυτά τα οποία μπορούν ν' αποκτήσουν εξαιτίας της μικροπολιτικής. Αφορά αυτούς οι οποίοι έχουν να προστατεύσουν μεγαλύτερη φήμη από αυτήν που προσφέρει εφήμερα ένας απλός κρατικός θώκος. Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχουν και οι προδιαγραφές για τον Πρόεδρο. Απαιτείται να είναι "φτασμένος" και όχι απλά "φέρελπις". Γι' αυτόν τον λόγο ορίζεται και ένα ελάχιστο ηλικιακό όριο, προκειμένου να καταλάβει κάποιος το αξίωμα. Απαιτείται να είναι τουλάχιστον σαράντα ετών και άρα να έχει ήδη καταθέσει δείγματα της "γραφής" του στο χώρο όπου διακρίθηκε.

   Ο "καλός" Καραμανλής τι σχέση είχε με όλα αυτά; Ο επίσης "καλός" Στεφανόπουλος τι σχέση μπορεί να έχει με όλα αυτά; Ως πολιτικοί και πρώην βουλευτές και οι δύο, πόσο καλά μπορούσαν να υπηρετήσουν τον ρόλο τους; Στοιχειωδώς να επιχειρήσει κάποιος να τους κρίνει μπορεί να τους "καταδικάσει" με συνοπτικές διαδικασίες. Μπορεί να τους καταδικάσει σε "θάνατο", εφόσον επέτρεψαν την κατάλυση του Συντάγματος. Επέτρεψαν την κατάλυση θεμελιωδών διατάξεών του. Οι άνθρωποι αυτοί εγκλημάτησαν πολλάκις και πλειστάκις κατά του ελληνικού λαού. Ο πρώτος για να υπερασπιστεί εις βάρος του λαού και του Συντάγματος την ιδιωτική του περιουσία και ο δεύτερος για να υπερασπιστεί τη συντεχνία του. Πώς αποδεικνύονται όλα αυτά; Με τον πιο απλό τρόπο. Καί οι δύο "έλειπαν" από τη θέση τους όταν ο λαός τούς χρειαζόταν, για να σταματήσει η διαπλοκή μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας.

   Πού βρισκόταν ο Καραμανλής, όταν τα μεγάλα κόμματα που μονοπωλούν την εξουσία παραβίαζαν το Σύνταγμα, εξασφαλίζοντας τεράστιες χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπο­λογισμό; Βουλευτές δεν ήταν τα στελέχη της εκτελεστικής εξουσίας, που το πρότειναν στη Βουλή προς ψήφιση; Βουλευτές δεν ήταν τα μέλη της Βουλής, που θα έπρεπε να τους ελέγξουν; Όταν βουλευτές είναι οι ενεργούντες και βουλευτές είναι οι ελέγχοντες, ευνόητο είναι ότι θα περάσει ο προνομιακός νόμος από τη Βουλή. Πού μπορούσε να σταματήσει αυτός ο άθλιος και κατάπτυστος νόμος; Στην προεδρία της δημοκρατίας. Ποιος θα τον σταματούσε; Ο ιδιοκτήτης της ΝΔ και βουλευτής και ο ίδιος; Αυτός ο οποίος έβλεπε ότι με τον νόμο αυτόν θα διασφάλιζε την περιουσία του για πάντα; Αυτός ο οποίος έβλεπε ότι με τον νόμο αυτόν θα ευνοούσε την συντεχνία του μέσα στην οποία υπήρχαν και φυσικοί συγγενείς του;

   Τα ανάλογα συμβαίνουν και με την περίπτωση του "καλού" Στεφανόπουλου. 
Πού βρισκόταν ο Στεφανόπουλος, όταν οι βουλευτές αποφάσιζαν για το συνταξιοδοτικό τους ζήτημα; Όταν παρα­βία­ζαν κατάφορα το σύνολο σχεδόν των συνταγματικών διατάξεων περί ισονομίας και ισοπολι­τείας; Όλοι οι Έλληνες πολίτες, για να εξασφαλίσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, θα πρέπει να ενασχολούνται με το αντικείμενό τους για τριάντα πέντε χρόνια, ενώ για τους βουλευτές αρκεί μια πενταετία. Όλοι οι Έλληνες πολίτες θα συνταξιοδοτούνται μετά τα εξήντα πέντε τους χρόνια, ενώ οι βουλευτές το ίδιο δικαίωμα θα το εξασφαλίζουν στα εξήντα τους χρόνια.

   Αυτόν τον προνομιακό και παράνομο νόμο υπέρ των βουλευτικών συμφερόντων ποιος θα τον σταματούσε; Βουλευτές τον πρότειναν ως μέλη της κυβέρνησης και βουλευτές τον "έλεγξαν" μέσα στη Βουλή. Γιάννης πίνει και Γιάννης κερνάει. Ποιος θα σταματούσε αυτούς που έκαναν κατά­χρηση της εξουσίας, για να ευνοήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα; Ο "καλός" Στεφανό­πουλος; Ο πρώην βουλευτής; Αυτός που, όταν "περνούσαν" αυτά τα νομοσχέδια από το γραφείο του, μας έκανε ηθικοπλαστικά και πατριωτικά κηρύγματα σαν γυμνασιάρχης της Χούντας; Αυτός είναι ο καλός πρόεδρος;

   Καλός είναι ο πρόεδρος που κάνει το καθήκον του, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα ή αυτός ο οποίος μας διδάσκει εκ του ασφαλούς γεωγραφία και ιστορία; Ο πλούσιος, ο οποίος με χρήματα του κράτους κάνει τον έξυπνο στους φτωχούς που τον πληρώνουν; Πού βρισκόταν αυτός ο καλός πρόεδρος, όταν καταλύονταν τα πάντα; Αυτός θα σταματούσε τη διαπλοκή των εξουσιών και την κομματικοποίηση του κράτους; Πού βρισκόταν ο καλός πρόεδρος, όταν η διαβόητη Ντόρα διόριζε τους προσωπικούς της υπηρέτες από την πίσω "πόρτα" του ελληνικού δημοσίου; Όταν θεωρούσε δεδομένο ότι τα κομματόσκυλα που την υπηρετούσαν θα έπρεπε να διοριστούν στο δημόσιο, πέρα και έξω από την όποια διαδικασία αφορά τον κοινό πολίτη;

   Εξαιτίας των ιδιομορφιών αυτών του προσώπου του οποίου θα καταλάβει τον προεδρικό θώκο, το Σύνταγμα "αποφάσισε" να εκλέγει τον Πρόεδρο η Βουλή των Ελλήνων και όχι ο ελληνι­κός λαός. Ο μέσος πολίτης μπορεί να μην γνωρίζει τι γίνεται στην κορυφή των διάφορων υπο­χώρων της κοινωνικής δραστηριότητας. Τα κόμματα γνωρίζουν και γι' αυτό καλούνται να επι­λέξουν τα υποψήφια πρόσωπα. Επιπλέον, το Σύνταγμα, για να προστατεύσει αυτούς τους άριστους από τη "φθορά" της εκλογικής μάχης, δεν τους αφήνει να διεκδικούν απευθείας την ψήφο του λαού. Δεν τους αφήνει να εκτεθούν εξαιτίας της απειρίας τους κι εξαιτίας της λαχτάρας τους να καταλάβουν μια θέση ως ηθική "ανταμοιβή" για τους κόπους τους, αλλά πολύτιμη για τη δημο­κρατική λειτουργία.

   Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται σήμερα τι περίπου γίνεται γύρω από το πρόσωπο αυτού του οποίου θα καταλάβει τον προεδρικό θώκο. Οι πολιτικοί, μέσα στα πλαίσια της συντεχνιακής συνομωσίας, δεν αντιδρούν σε ό,τι συμβαίνει και οι ιδιοκτήτες ή οι σφετεριστές των κομμάτων, στηριζόμενοι σ' αυτήν τη συνωμοτική συμπεριφορά, "παίζουν" για τα δικά τους ειδικά συμφέ­ρο­ντα. Γι' αυτόν τον λόγο καλλιεργούν στον κόσμο την άποψη ότι είναι δεδομένο πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι πολιτικό πρόσωπο. Γι' αυτόν τον λόγο ξεκινάνε τα "παιχνίδια", θεωρώντας σαν δεδομένο αυτό το χαρακτηριστικό του μελλοντικού προέδρου.

ΠΗΓΗ

Ο D.TRUMP ΚΑΛΕΣΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ CNN, NBC, ABC, Fox News ΚΑΙ ΤΟΥΣ...ΞΕΦΤΙΛΙΣΕ !!!!!

- Ακύρωσε μέσω twitter τη συνάντηση με τους New York Times! 
- Κάλεσε στο σπίτι του 40 κορυφαία ονόματα των αμερικανικών ΜΜΕ και τους... έβρισε! 
- "Είστε όλοι ψεύτες, όλοι στο CNN πρέπει να ντρέπονται" ούρλιαζε στον πρόεδρο του δικτύου 
- Δεν του απάντησε κανείς! 
- Πέρα από τον "πόλεμο" με τα αμερικανικά ΜΜΕ, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει "αποφασίσει" ότι θα είναι πρόεδρος για 8 χρόνια!



Τι μπορεί να έχει στο μυαλό του ο Ντόναλντ Τραμπ; Εκτός από το ποιοι θα είναι στην κυβέρνησή του για τα "επόμενα 8 χρόνια" όπως έγραψε στο Twitter. Γιατί μπορεί μέχρι τώρα η δημόσια αντιπαράθεσή του με τους New York Times μέσω twitter (πάντα) να ήταν έως και, ας πούμε, αστεία, τώρα τα πράγματα ξεφεύγουν.

Μάλλον, ξέφυγαν και μάλιστα εντελώς όταν τη Δευτέρα, πριν ανεβάσει το σχεδόν 2,5 λεπτών διάγγελμά του για τις πρώτες 100 μέρες της προεδρίας του, όταν κάλεσε στο χρυσοποίκιλτο διαμέρισμά του στον Πύργο Trump στο Μανχάταν τους παρουσιαστές και τα στελέχη των μεγαλύτερων καναλιών στις ΗΠΑ.

Διευθυντικά στελέχη και δημοσιογράφοι από CNN, NBC, ABC, Fox News, CBS και MSNBC συμμετείχαν στη –διάρκεια μιας ώρας- συνάντηση με τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ. Υπήρξε συμφωνία να μην αποκαλυφθεί τι συζητήθηκε. Όπως λέγεται στη "δημοσιογραφική" γλώσσα, ήταν off the record. Αλλά ακόμη και στις off the record διαρροές υπάρχουν πάντα. Και αυτά που διέρρευσαν, δύσκολα θα τα πίστευε κανείς αν μιλούσαμε για έναν άλλο άνθρωπο και όχι τον Ντόναλντ Τραμπ.

Οι παρουσιαστές του CNN, Lester Holt (δεξιά) και Wolf Blitzer (κέντρο)

Το ρεπορτάζ της New York Post είναι αποκαλυπτικό. Ίσως και λίγο τρομακτικό για το τι θα κάνει ο Τραμπ όταν θα γίνει και επίσημα πρόεδρος. Δυο πηγές που έχουν γνώση για τα όσα έγιναν μέσα στο διαμέρισμα του Τραμπ δήλωσαν στην NY Post πως ήταν σαν «γαμ@@@@@ εκτελεστικό απόσπασμα». Εκεί "έστησε" ο Τραμπ τα 30 έως 40 άτομα που είχε απέναντί του.

Ο πρόεδρος του Fox News Bill Shine

«Ο Τραμπ άρχισε από τον πρόεδρο του CNN Τζέφ Ζούκερ και είπε: "μισώ το δίκτυό σας, όλοι στο CNN είναι ψεύτες και θα έπρεπε να ντρέπεστε"» είπε μια από τις πηγές. «Η συνάντηση ήταν μια σκέτη καταστροφή. Τα στελέχη των media και οι παρουσιαστές πήγαν στη συνάντηση νομίζοντας ότι θα συζητούσαν την πρόσβαση που θα έχουν στην κυβέρνηση Τραμπ αλλά αντίθετα ο Τραμπ τους ξεγύμνωσε», πρόσθεσε. Τα ίδια επιβεβαίωσε και μια δεύτερη πηγή.

Ο παρουσιαστής του CBS Charlie Rose

Η συνάντηση έγινε σε ένα μεγάλο δωμάτιο του "παλατιού" του Τραμπ. «Ο Τραμπ έλεγε συνέχεια "είμαστε σε δωμάτιο γεμάτο από ψεύτες, τα ανήθικα, τα κατάλαβαν όλα λάθος". Απευθυνόταν σε όλους στο δωμάτιο αποκαλώντας τα media ανήθικα, δόλια και ψεύτες. Μίλησε ονομαστικά στον Τζεφ Ζούκερ και του είπε ότι "Όλοι στο CNN ήταν ψεύτες και το CNN είναι ένα δίκτυο από ψεύτες", τόνισε η ίδια πηγή.

Ο παρουσιαστής του ABC Τζορτζ Στεφανόπουλος

«Δεν ονομάτισε την Κέιτ Ταρ (ρεπόρτερ του NBC) αλλά μίλησε για μια ανταποκρίτρια του NBC που τα κατάλαβε όλα λάθος, μετά αναφέρθηκε σε κάποια ανταποκρίτρια ενός δικτύου που έβαλε τα κλάματα όταν έχασε η Χίλαρι, η οποία ήταν μια από τις "οικοδέσποινες ενός debate και η οποία ήταν η Μάρθα Ράντατζ, η οποία ήταν επίσης παρούσα».

Η παρουσιάστρια του CBS Gayle King

Ο καυγάς με τους New York Times

Μετά τη συνάντηση με τους εκπροσώπους και τους παρουσιάστες των καναλιών, ο Τραμπ επρόκειτο να συναντηθεί (σήμερα Τρίτη 22.11.2016) με την ηγεσία των New York Times, εφημερίδα με την οποία έχει συγκρουστεί και μάλιστα δημόσια πολλάκις.

Κάποια στιγμή, ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ tweet-αρε πως η συνάντηση αναβλήθηκε. Μάλλον, την ακύρωσε εκείνος! «Ακύρωσα τη συνάντηση με τους αποτυχημένους New York Times όταν άλλαξαν οι όροι και οι συνθήκες της συνάντησης την τελευταία στιγμή. Καθόλου ευγενικό» έγραψε στο twitter.

 Follow

Donald J. Trump 

✔@realDonaldTrump

I cancelled today's meeting with the failing @nytimes when the terms and conditions of the meeting were changed at the last moment. Not nice

1:16 PM - 22 Nov 2016

 
•  13,67913,679 Retweets
 
•  46,75846,758 likes

Και συνέχισε την επίθεση κατά της εφημερίδας. «Οι αποτυχημένοι New York Times μόλις ανακοίνωσαν ότι τα παράπονα για εκείνους έχουν φτάσει σε υψηλό 15 ετών. Μπορώ να το καταλάβω, αλλά προς τι ανακοίνωση» έγραψε.

 Follow

Donald J. Trump 

✔@realDonaldTrump

The failing @nytimes just announced that complaints about them are at a 15 year high. I can fully understand that - but why announce?

1:36 PM - 22 Nov 2016

 
•  8,1408,140 Retweets
 
•  31,03931,039 likes

Είχε πάντως αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να οριστεί νέο ραντεβού με τους επιτελείς της εφημερίδας. Αλλά και πάλι είχε αιχμές πως η εφημερίδα συνεχίζει να καλύπτει τα θέματα που τον αφορούν με τον ίδιο «κακό» τρόπο!

 Follow

Donald J. Trump 

✔@realDonaldTrump

Perhaps a new meeting will be set up with the @nytimes. In the meantime they continue to cover me inaccurately and with a nasty tone!

1:31 PM - 22 Nov 2016

 
•  7,1987,198 Retweets
 
•  26,07726,077 likes

Οι New York Times από την πλευρά τους απάντησαν στον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ και στην κατηγορία πως άλλαξαν τους όρους της συνάντησης. «Δεν είχαμε ενημερωθεί πως η συνάντηση ακυρώθηκε μέχρι που είδαμε το tweet του εκλεγμένου προέδρου. Δεν αλλάξαμε τους κανόνες και δεν προσπαθήσαμε καν. Εκείνοι (προφανώς οι συνεργάτες του Τραμπ) προσπάθησαν (σ.σ. να αλλάξουν τους όρους της συνάντησης) χθες, ζητώντας μόνο μια ιδιωτική συνάντηση και όχι on the record, στην οποία αρνηθήκαμε να συμφωνήσουμε. Στο τέλος, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως θα επιστρέφαμε στο αρχικό σχέδιο μιας μικρής off the record συνάντησης με τους ρεπόρτερ και τους αρθρογράφους» ήταν η απάντηση της εφημερίδας.

View image on Twitter

 Follow

Clifford Levy 

✔@cliffordlevy

.@realDonaldTrump cancelled his meeting w/@nytimes. Our response: "We did not change the ground rules at all and made no attempt to."

2:04 PM - 22 Nov 2016

 
•  2,7732,773 Retweets
 
•  2,6032,603 likes

ΠΗΓΗ